دست کرده

دست کرده . [ دَ ک َ دَ / دِ] (ن مف مرکب ) دست فروبرده . رجوع به دست کردن شود.
- دست کرده به کش ؛ دست به سینه . دست در بغل :
گزیدند میخوارگان خواب خوش
پرستندگان دست کرده بکش .

فردوسی .

چو بینی رخ شاه خورشیدفش
دوتایی برو دست کرده بکش .

فردوسی .

بیامد پدر دست کرده بکش
بپیش شهنشاه خورشیدفش .

فردوسی .

بفرمود تا لنبک آبکش
بشد پیش او دست کرده بکش .

فردوسی .