دوده
نویسه گردانی:
DWDH
دوده . [ دَ دَ / دِ ] (اِ) دایره و برهون . (ناظم الاطباء). دایره . (برهان ).
واژه های همانند
۱۲ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۹ ثانیه
دوده . [ دو دَ / دِ ] (اِ) ۞ (دود + ه ، پسوند اتصاف ) دودمان . (فرهنگ جهانگیری ) (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). خاندان . (شرفنامه ٔ منیری ) (...
دوده . [ دو دَ / دِ ] (ص نسبی ) منسوب به دود. هرچه نسبت به دود داشته باشد.دودی . (یادداشت مؤلف ). || (اِ مرکب ) سیاهی که از سوختن هیمه ...
دوده . [ دِ ] (اِخ ) قریه ای است در هشت فرسنگی مشرق شیراز. (از فارسنامه ٔ ناصری ).
دوده . [ دُ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از بخش سراسکند شهرستان تبریز. 490 تن سکنه . آب آن از چشمه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
نی دوده . [ ن َ / ن ِ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) آلتی است برای کشیدن شیره ٔ تریاک که مانند وافور دارای حقه ٔ گلی است و چوبی دارد و شیره را با چرا...
دوده سای . [ دَ / دِ ] (نف مرکب ) که دوده ٔ مرکب ساید. که دوده ٔ مرکب سازد نوشتن را : انجمند از بهر کلکش دوده سای لاجرم جرم زحل حل کرده اند...
سیه دوده .[ ی َه ْ دَ / دِ ] (ص مرکب ) بداصل . (فرهنگ رشیدی ).
سر سلسله ،بزرگ و پیر خانقاه (شیخ صنعان، دوده دار خانقاه/ دود و دم را خیمه چون خرگاه ماه) شهریار
خوردن با حرص و ولع، لمبوندن
دودح . [ دَ دَ ] (ع ص ) کوتاه بالا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).