ذأج
نویسه گردانی:
ḎʼJ
ذأج . [ ذَءْج ْ ] (ع مص ) ذئجه ذاجاً؛ جرّعه شدیداً، سخت بدم درکشید آب و مانند آن را.و اندک اندک آشامیدن آب را. (از اضداد است ). || ذأج عصفور؛ ذبح آن . || ذأج سقا؛ دریدن مشک . || دمیدن در مشک . || پاره کردن مشک . || ذأج ورد؛ سرخ شدن گل .
واژه های همانند
۴۷ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۷ ثانیه
زاج کرمانی . [ ج ِ ک ِ ] (ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) از جنس قبرسی است . (فهرست مخزن الادویه ).
زاج منحاتی . [ ج ِ م ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قسمی زاج سفید است که رگه های سبز در آن دیده میشود. (مفاتیح العلوم خوارزمی ).
زاج اساکفه . [ ج ِ اَ ک ِف َ / ف ِ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) بفارسی زاج کفشگران بهندی کسیس نامند و گویند کسیس ، زاج سیاه است و بیونانی مالی...
زاج بامیانی . [ ج ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قسمی زاج زرد است . بیرونی گوید: در هند بوسیله ٔ زاج زرد بامیانی و یا زاج سفید مولتانی جوهر شمشی...
زاج مولتانی . [ ج ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به زاج بامیانی در این لغت نامه و رجوع به الجماهر بیرونی شود.
زاج کفشگران . [ ج ِ ک َ گ َ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) زاج الاساکفه . رجوع به زاج الاساکفه در لغت نامه شود.
زاج شتردندان . [ ج ِ ش ُ ت ُ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بپارسی ، زاج زرد (قلقطار) گویند. (اختیارات بدیعی ).