زبیر. [ زُ ب َ ] (اِخ )ابن عبدالمطلب بن هاشم . بزرگترین اعمام پیغمبر (ص ) بود و در دوران کودکی او وفات یافت . از شاعران قریش بشمار می رفت و شعر اندک سرود، بیت ذیل منسوب بدوست :
اذا کنت فی حاجة مرسلا
فأرسل حکیماً و لاتوصه .
(از اعلام زرکلی ).
در حبیب السیر آمده : اولاد ذکور و اناث عبدالمطلب از خواتین متعدده متولد شده اند از آن جمله عبداﷲ و ابوطالب و زبیر و عبدالکعبه ... از یک مادر بوده اند و او فاطمه دختر عمروبن عابدبن عمران بن مخزوم است . (از حبیب السیر چ خیام ج
1 ص
289). رجوع بدان کتاب ص
288 و طبری چ دخویه قسمت
1 ص
1283، العقد الفرید ج
5 ص
7، جمحی ص
195 و
205، الروض الانف ج
1 ص
78، سمط اللاَّلی
۞ ص
743، صبح الاعشی ج
1 ص
358، عیون الاخبار ج
1 ص
38 و
292 شود.