زر زدن

زر زدن همان زاری کردن است در گذشته اگر کسانی از حالت خوب سخن راندن خارج میگشتند و به روش غیر عرف قصد سخن راندن را داشتند، بدان زر زدن و زاری کردن اطلاق میشده ، هنوز در فرهنگ هشترودی به این نوع بیان مغرضانه و هدفمند زارافات میگویند ، درین حالت رندانه منظور از ؛ به زاری گفتن سخن ، در درجه ی اول رسیدن به هدف می بوده ، که گاها بعد از چنین گفتگویی ، هر کدام از طرفین چه شنونده و چه گوینده بدان ؛ زارافوتا [زارا ووته] می گفتند ، زارا ووته دقیقا ساختاری مانند هومووته (گفتار نیک ) را داراست ، که جز ووته به چم گفتن [یا همان گفته] هنوز در داخل پاره یی از گویش های ایرانی زنده است . لازم به ذکر است که بیان شود ؛ در دوره های بعد از ورود اسلام به ایران درین مورد بر اثر اهمال و خیانت در کتابت لغات به دست کاتبان در مواجهه با این دست واژگان ، این ترکیب آذربایجانی نیز از حالت کهن زارا ووته به شکل ظرافت نوشته و آورده شده است و از آن واژه ی ظریف (تیز بین ) را ابداع کرده و پیگرد آن ترکیب جدید ظریف به شکل ناهمگونی در ادبیات ایرانی جدای از چم راستین خود وارد شده چنانچه با ریشه ی عربی ظرف نیز در تضاد می بوده.