ساع
نویسه گردانی:
SAʽ
ساع . (ع اِ) ج ِ ساعة. (منتهی الارب ) (المنجد). از مصدر سَوع . رجوع به ساعت شود.
واژه های همانند
۸ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
ثاع . [ ثاع ع ] (ع ص ) نعت فاعلی از ثاعة. قی و شکوفه کننده . هراشان .
ساآ. (اِخ ) ۞ امانوئل . شاعر و حکیم الهی پرتغالی است که بسال 1530 م . در ویلا دوکوند ۞ متولد شد و بسال 1596 م . در شهر میلان درگذشت . ساآ ...
صاع . (ع اِ) پیمانه ای است که بر آن احکام مسلمانان از کفاره و فطره دائر و جاری است ، و آن چهار مُدّ است و هر یک مُدّ یک رطل و ثلث رطل ...
صاع . (اِخ ) نام موضعی است در اندلس . (الحلل السندسیة ج 1 ص 69).
صعاء.[ ص ِ ] (ع اِ) ج ِ صَعوَة است . رجوع بدان لغت شود.
صاع سر. [ ع ِ س َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) صدقه ٔ سر. تصدق سر. زکاة سر : گر صاع سر سه بوسه ٔ عیدی دهد مرازان رخ دهد که گندم گون است پیکرش...
صاع ستان . [ س ِ ] (نف مرکب ) زکاةخوار یعنی فقیر و محتاج که گندم یا جو در صدقه ٔ عید فطر از مردمان غنی ستانند. (غیاث اللغات ).
صاع زر یوسف . [ ع ِ زَ رِ س ُ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کنایه از آفتاب جهان تاب است . (برهان قاطع).