سجین

سجین . [ س ِج ْ جی ] (اِخ ) موضعی است که در وی کتاب فجار و کفار بود، یا وادیی است در جهنم یا سنگی است در زمین هفتم . (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (معجم البلدان ). کتاب که اعمال شیاطین و مجرمین در آن مسطور است . (غیاث ). گفته اند موضعی است که در آن کتاب فاجران و دواوین زمان بود که اعمال ایشان در آن نویسند، و گفته اند کتابی است جامع اعمال فاجران از جن و انس . (از اقرب الموارد) : ان کتاب الفجار لفی سجین . (قرآن 7/83).
از جان پاک رفته بعلیین
وز جسم تیره مانده بسجینم .

ناصرخسرو.

رضای تو قصریست در صحن جنت
خلاف تو سجنی است در قعر سجین .

سوزنی .

کافران چون جنس سجین آمدند
سجن دنیا را خوش آیین آمدند.

(مثنوی ).

جای روح پاک ، علیین بود
جای روح هر نجس سجین بود.

(مثنوی ).

مباد دشمنت اندر جهان وگر باشد
به زندگانی در سجن و مرده در سجین .

سعدی .