سماء

سماء. [ س َ ] (ع اِ) آسمان . (منتهی الارب ) (دهار) (مهذب الاسماء). آسمان و لفظ سما مأخوذ از سمو است که به معنی بلندی باشد. (غیاث ) (آنندراج ) :
اقبال و سعادت را آن مجلس و آن دست
روینده زمین آمد و بارنده سماء است .

مسعودسعد.

رجوع به سما شود. || آسمان خانه . آسمان هر چیز. (منتهی الارب )(آنندراج ). || سایه بان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || پرده که در کشیده باشند از سقف خانه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || پشت اسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (مهذب الاسماء). || ابر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ابربلند. ج ، سموات . (مهذب الاسماء). || باران نیکو. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، سمة، سمی . (مهذب الاسماء). || گیاه . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
- باب السماء؛ کهکشان مجره . (ناظم الاطباء).
- سماءالردیه ؛ نام فلک البروج . (کشاف اصطلاحات الفنون ).
- سماءالسفلی ؛ آسمان نخستین .(مهذب الاسماء).
- سماءالسموات ؛ فلک اعظم . (کشاف اصطلاحات الفنون ) (اقرب الموارد).
- سماءالعلیاء ؛ آسمان زبرین . (مهذب الاسماء).
- سماء جهواء ؛ آسمان برهنه . (مهذب الاسماء).