شادکام

شادکام . (ص مرکب ) کامیاب . (فرهنگ نظام ). فیروزمند.(آنندراج ). کامروا. مظفر. منصور. (ناظم الاطباء). || خوشحال . شادمان . خرم . فَرِح :
تا بخانه برد زن را با دلام
شادمانه زن نشست و شادکام .

رودکی .

و یکی فرزند او را نام ثومال و سخت شادکام بود و طرب دوست داشتی .(ترجمه ٔ تاریخ طبری ).
چنین گفت موبد که مردن بنام
به از زنده دشمن بدوشادکام .

فردوسی .

چنین گفت کاری ،شنیدم پیام
دلم شد بدیدار تو شادکام .

فردوسی .

جهان بد بآرام از ان شادکام
زیزدان بدو نوبنو بد پیام .

فردوسی .

نشستند فرزانگان شادکام
گرفتند هر یک ز یاقوت جام .

فردوسی .

یکی مستمند باد یکی باد دردناک
یکی باد شادکام یکی باد شادخوار.

فرخی .

دشمنانت مستمند و مبتلا و ممتحن
دوستانت شادمان و شادکام و شادخوار.

فرخی .

به آیین یکی شهر شامس بنام
یکی شهریار اندروشادکام .

عنصری .

شادروان باد شاه شاددل و شادکام
گنجش هر روز بیش رنجش هر روز کم .

منوچهری .

و من که بوالفضلم پیش از تعبیه ٔ لشکر در شهر رفته بودم سخت نیکو شهری دیدم همه ٔ دکانهادر گشاده و مردم شادکام . (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 456). امیر رضی اﷲ عنه حرمت وی نگاه میداشت یک روزش شراب داد و بسیار نواخت و او شادکام و قویدل به خانه بازآمد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 61).
سبک شاه مهراج دل شادکام
بزیر آمد از تخت بر دست جام .

(گرشاسب نامه چ یغمائی ص 93).

زخوشی بود مینو آباد نام
چو بگذشت از او پهلوان شادکام .

اسدی .

از پس دنیا نرود مرد دین
جز که بدانش نبود شادکام .

ناصرخسرو.

هرگاه که خداوند مالیخولیا خندان روی و تازه و شادکام باشد... (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
بطبع اندر چون طبع سازگار
بجان اندر چون جان شادکام .

بوالفرج رونی .

همه همتش آنکه در ظل او
بود امت جد او شادکام .

سوزنی .

گردن اعدات بادا از حسام غم زده
غمزده اعدات واحباب توزان غم شادکام .

سوزنی .

بر مرکب نشاط دل و نزهت و سرور
بادی سوار تا ابدالدهر شادکام .

سوزنی .

مرغی دیدم گرفته نامه بمنقار
کز بر آن نخل شادکام بر آمد.

خاقانی .

بتک خاست آن کس که بشنید نام
سوی هاتف کوه شد شادکام .

نظامی .

ز سیری مباش آنچنان شادکام
که از هیضه زهری در افتد بجام .

نظامی .

طفل میترسد ز نیش و احتجام
مادر مشفق در آن غم شادکام .

مولوی .

کرد بازرگان تجارت را تمام
باز آمد سوی منزل شادکام .

مولوی .

آب را شد چشمها روشن که شاهنشاه گل
بر سریر شوکت آمد تازه روی و شادکام .

سلمان ساوجی (از فرهنگ نظام ).

در شاهنامه بصورت های ترکیبی ذیل آمده :
- دل شادکام ؛ با دلی قرین شادی و سرور :
چو کاوس را دید دستان سام
نشسته بر اورنگ و دل شادکام .

فردوسی .

- شادکام کردن دل : شاد و امیدوار و کامروا ساختن آن :
پری چهره سیندخت در بیش سام
زبان کرد گویا و دل شادکام .

فردوسی .

- ناشادکام ؛ ناخشنود. رجوع به ناشادکام شود.