شمعلة
نویسه گردانی:
ŠMʽL
شمعلة. [ ش َ ع َ ل َ ] (اِخ ) ابن طیسلةبن جبار. از طایفه ٔ بنی نویرةبن مالک ، و از غطفان است . او از شاعران نامدار قرن اول هجری است و اشعاری در مدح محمدبن ولیدبن عبدالملک دارد. درگذشت شمعلة به سال 100 هَ . ق . می باشد. (از اعلام زرکلی ). وی از گویندگان عرب است . (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۸ ثانیه
شمعلة. [ ش َ ع َ ل َ ] (ع ص ) شمعل . (ناظم الاطباء). شتر ماده ٔ بانشاط. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). رجوع به شمعل شود.
شمعلة. [ ش َ ع َ ل َ ] (ع مص ) متفرق شدن قوم . (منتهی الارب )(از اقرب الموارد). پراکنده گشتن . (ناظم الاطباء).
شمعلة. [ ش َ ع َ ل َ ] (اِخ ) ابن الاخضربن هبیرة الضبی . شاعر نامدار دوره ٔ جاهلی . از حماسه سرایان عرب بود و از وی قصاید حماسی بجای مانده است ...
شماله . [ ش َ ل َ / ل ِ ] (اِ) شمع خواه از موم باشد و یا از پیه . (برهان ). شمع. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || نوعی از برنج . (ناظم الاطباء) (ا...
برنج شماله . [ ب ِ رِ ج ِ ش َ ل َ / ل ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مزعفر، که آن طعامی باشد معروف . (از برهان ). برنجی است که در شیراز بخوبی م...