ضفر
نویسه گردانی:
ḌFR
ضفر. [ض َ ] (ع اِ) رسن تافته که بدان شتر و پالان بندند. ج ، ضُفُر، ضفور. (منتهی الارب ). رسنی که بدان شتر را بندند. (منتخب اللغات ). رسن تافته و بافته . (مهذب الاسماء). || هر دسته ٔ موی بافته ٔ جداگانه . (منتهی الارب ). لاغ . || ریگ توده ٔ کلان فراهم آمده یا ریگی که بعض آن بر بعض نشسته باشد. ج ، ضُفور. (منتهی الارب ). ریگ توده و جمعشده . || بنای به سنگ ریزه برآورده بی آهک و گل . (منتهی الارب ). بنای سنگ که بی گچ و گل ساخته باشند. (منتخب اللغات ).
واژه های همانند
۴۴ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۹ ثانیه
ظفر دادن . [ ظَ ف َ دَ ] (مص مرکب ) اِظفار. تظفیر. مظفر کردن بر. افلاح . (تاج المصادر).
ظفر کردن . [ ظَ ف َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نصرت کردن .
ظفر یافتن . [ ظَ ف َ ت َ ] (مص مرکب ) اِفلاج . اِظفار. بَلل . فَلج . استیلاء. کامیاب شدن . مظفر شدن . غلبه کردن . دست یافتن : دلشاد زی و کامروا ...
پیوسته ظفر. [ پ َ / پ ِ وَ ت َ / ت ِ ظَ ف َ ] (ص مرکب ) آنکه همواره مظفر است و پیروز : کامران باد همه ساله و پیوسته ظفربخت پاینده و دل زنده...