طرار

طرار. [طَرْ را ] (ع ص ) کیسه بر. (منتهی الارب ) (مجمل اللغة).بمعنی عیار است که کیسه بر باشد. (برهان ). گره بر. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). دزد. (غیاث اللغات ). دزد که آستین تا گریوان بشکافد. (مهذب الاسماء) :
آنکه طرار است زر و سیم برد و این جهان
عمر برد و پس چنین جای دگر طرار نیست .

ناصرخسرو.

دزدی طرار ببردت ز راه
پره ۞ بر آن خائن طرار کن .

ناصرخسرو (دیوان ص 375).

گرچه طراری و عیار جهان از تو
عالم الغیب کجا خواهد طراری .

ناصرخسرو.

در کارهای دینی و دنیائی
جز همچنان مباش که بنمائی
زنهار تا بسیرت طراران
ارزن نموده ریگ نپیمائی .

ناصرخسرو.

کز دو بال سریش کرده نشد
هیچ طرار جعفرطیار.

سنائی (دیوان ص 121).

شاه از بهر دفع ستمکاران است وشحنه برای خونخواران و قاضی مصلحت جوی طراران . (گلستان ).
شاه وسرهنگ ره بدان نبرد
دزد و طرارش از میان نبرد.

اوحدی .

- امثال :
شبرو طرارخیزد چون بیارامد عسس .

ظهیر فاریابی .

- طره ٔ طرار ؛ موی پیشانی که دل رباید :
تا غمزه ٔ خونخوار تو با ما چه کند
تا طره ٔ طرار تو با ما چه کند.

؟(از نسخه ٔ خطی از لغت نامه ٔ اسدی ).

|| گربز. (صحاح الفرس ). || تیززبان . (غیاث اللغات ).