طرف

طرف . [ طَ رَ ] (اِخ ) واقدی گوید: آبی است نزدیک مرقی پائین نخیل ، در سی وشش میلی مدینه . محمدبن اسحاق گفته است : ناحیه ای است از عراق و در تاریخ غزوات پیغمبر صلی اﷲعلیه و آله و سلم ، ذکر آن آمده است . و طرف القدوم ذکرش در جایگاه خود بگذشت . عرام گفته است برای مسافری که عازم مدینه باشد، بطن نخل و اسود، و طرف را سه کوه احاطه میکند، یکی ظلم است و آن کوهی است بلند و سیاه رنگ که هیچ نوع گیاهی در آن نروید، و دیگری حزم بنی عوال است که هر دو کوه متعلق به قبیله ٔ غطفان میباشد. (یاقوت از سومین کوه نامی نبرده است ). (معجم البلدان ج 6 ص 43). از مدینه تا طرف که در او آب روان است سی وپنج میل ، از او تا بطن نخل که در او آب باران است بیست ودو میل . (نزهةالقلوب چ اروپا ص 170). از قرعا تا واقصه بیست وچهار میل ، در او چاههاست و از جمله ، چاه قرون که سلطان ملکشاه سلجوقی حفر کرده ، پانزده گزدر پانزده گز است ، در عمق چهارصد گز در سنگ کنده اند، و متعشی به طرف است . (نزهةالقلوب چ اروپا ص 166).