عبلة
نویسه گردانی:
ʽBL
عبلة. [ ع َ ل َ ] (اِخ ) بنت عبید. از تمیم مادری جاهلی است . زن عبدشمس بن عبدمناف قرشی بود و فرزندان عبدشمس از این زن اند. و آنها را عَبَلات گویند. و آنان سه بطن اند: امیه ، عبدامیه ، نوفل . (از الاعلام زرکلی ).
واژه های همانند
۳۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
ابله . [ اَ ب َ ل َ / اَ ل َ ] (ع اِ) گرانی و ناگواری طعام . || گناه . وبال .
ابله . [ اُ ب ُل ْ ل َ ] (ع اِ) پاره ٔ خرما. || خرما که میان دو سنگ خرد کنند و بر آن شیر دوشند.
ابله . [ اُ ب ُل ْ ل َ ] (اِخ ) شهری است بر کنار دجله در زاویه ٔ خلیج که به بصره داخل شود و پیش از بصره بنا شده و آنرا اُبلةالبصره نیز گوی...
ابله .[ اُ ب ُل ْ ل َ / اِ ب ِل ْ ل َ ] (ع اِ) خویش . قبیله .
آبله رو. [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (ص مرکب ) مجدر : سلطان ملکشاه ... آبله رو بود، چهره بزردی مایل . (راحةالصدور راوندی ).
آبله گون . [ ب ِ ل َ /ل ِ ] (ص مرکب ) چون آبله ، و در بیت ذیل : دوش که این گِردگَرد گنبد میناآبله گون شد چو چهر من ز ثریا. قاآنی .ظاهراً غلط ...
آبله ناک . [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (ص مرکب ) آبله دار.
خام ابله . [ اَ ل َه ْ ] (ص مرکب ) ابله خام . آنکه کارها از روی بیخردی کند. آنکه خیالات واهی در سر پرورد. احمق . ناپخته : محال اندیش و خام اب...
آبله دار. [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (نف مرکب ) آنکه بر تن جدری دارد. || آنکه بر اندام تاول دارد.
آبله کوب . [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (نف مرکب ) آنکه تلقیح مایه ٔ آبله کند.