علی ربعی

علی ربعی . [ ع َ ی ِ رَ ] (اِخ ) ابن مقرب بن منصوربن مقرب بن حسن بن عزیزبن ضبار ربعی عیسونی احسائی ، ملقّب به جمال الدین و مکنّی به ابوعبداﷲ. شاعر بود و از آل عیون به شمار می رفت که امیران احساء بودند. وی در سال 572 هَ . ق . متولد شد و به عراق سفر کرد و مدتی در بغداد سکونت گزید سپس به موصل رفت و الناصر و آل ایوب را مدح کرد و به بحرین بازگشت و در سال 629 هَ . ق .در آنجا درگذشت . او را دیوان شعری است . (از معجم المؤلفین بنقل از الوافی صفدی ج 12 ص 209. اعیان الشیعه ٔ عاملی ج 41 ص 327. فوایدالرضویه ٔ عباس قمی ج 1 ص 330. تذکرةالمتبحرین ص 490. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 706. الاعلام زرکلی ج 5 ص 175). و رجوع به معجم البدان یاقوت ج 6 ص 259 و الذریعه ٔ آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 30 و 747 شود.