غرار. [ غ ِ ] (اِ) جوال . در لهجه ٔ تبریزیان خرار و خرال و خارال گویند و آن را بر نوعی جوال بزرگ که از کنف سازند اطلاق کنند. این کلمه در عربی به صورت غِرارة آمده است
: به هر مادحی مال بخشد جوالی
به هر زائری زر بخشد غراری .
فرخی .
جوالی که از موی بز ببافند
: شهی که در کرمش کس نیامده ست
۞ جهان
به کیل در دهد و با غرار زر بخشد.
ابوالمعانی (از فرهنگ شعوری ).
رجوع به غرارة شود.