فافا. (ص ) بدیع. و اصل آن واه واه یعنی وه وه بوده (!) بمعنی خوب خوب ، و واو و فاء به یکدیگر تبدیل جسته اند. (آنندراج ). چیزی بدیع و نیکو.(اوبهی ). هر چیز نیکو و غریب . (برهان )
: تو همی گوی شعر تا فردا
بخشدت خواجه جامه ٔ فافا.
بلجوهر (از یادداشت بخط مؤلف ).