فدا کردن . [ ف ِ
/ ف َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گذشت از چیزی
: فدا کرده جان را همه پیش من
به دل مهربان و به تن خویش من .
فردوسی .
پس از نیکویی ها و صد گونه رنج
فدا کردن کشور و تاج و گنج .
فردوسی .
ز گنج خسروی و ملک شاهی
فدا کردش که میکن هرچه خواهی .
نظامی .
یار آن بود که مال و تن و جان فدا کند
تا در سبیل دوست به پایان برد وفا.
سعدی .
صائب چو ذره ای است چه دارد فدا کند
ای صدهزار جان مقدس فدای تو.
صائب .