اجازه ویرایش برای هیچ گروهی وجود ندارد

قبا

نویسه گردانی: QBA
قبا. [ ق ُ ] (اِخ ) نام شهری است بزرگ از نواحی فرغانه که نزدیک شاش واقع است . (معجم البلدان ) (تاریخ بخارا). و آن خرمترین شهری است اندر ناحیت فرغانه . (حدود العالم ). دانشمندانی در علوم و فنون مختلف بدین شهر منسوبند. (معجم البلدان ).
پست نشسته تو در قبا و من اینجا
کرده ز غم چون ز کوک بودن آهن (؟)

پسر رامی (لغت فرس ص 18).


واژه های قبلی و بعدی
واژه های همانند
۵۰ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
بند در بند قبا بافتن . [ ب َ دَ ب َ دِ ق َ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از بهم پیوستن و مجتمع شدن . (آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ) : بر سر کوی تو جمع...
گره به بند قبا زدن . [ گ ِ رِه ْ ب ِ ب َ دِ ق َ زَ دَ ] (مص مرکب ) مرادف رشته به انگشت بستن است . (آنندراج ) : ماند بسبحه بسکه پی وعده ٔ وص...
گره به بند قبا بستن . [ گ ِ رِ ه ْ ب ِ ب َ دِ ق َ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) مرادف رشته به انگشت بستن . (آنندراج ). چیزی را بستن به قبا یا به انگ...
قبع. [ ق ُ ] (ع اِ) کرنای و بوق . (منتهی الارب ).
قبع. [ ق َ ] (ع مص ) قِباع . بینی فشاندن خوک . || تاسه افتادن ، گویند: قبع الرجل قبعاً؛ تاسه افتاد او را. || قَبَعَ المَزادةَ، دهان توشه دان...
قبع. [ ق ُ ب َ ] (ع اِ) خارپشت . || جانورکی است دریائی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
غبا. [ غ َ ] (ع اِ) گرد بلند برآمده . (منتهی الارب ).
غباء. [ غ َ ] (ع اِ) زمین درشت . (منتهی الارب ).
غباء. [ غ َ ] (اِخ ) جایگاهی است در شام . قال عدی ّبن الرقاع : لمن المنازل افقرت بغباءلوشئت هیجت الغداة بکائی .(معجم البلدان ).
غباً. [ غ َ بَن ْ ] (ع مص ) مصدر فعل غبی است و این فعل بمعانی مختلف بر حسب تفاوت موارد استعمال می آید: غبی الشی ٔ عنه ؛ گول گردید از آن ...
« قبلی ۱ ۲ ۳ ۴ صفحه ۵ از ۵ بعدی »
نظرهای کاربران
نظرات ابراز شده‌ی کاربران، بیانگر عقیده خود آن‌ها است و لزوماً مورد تأیید پارسی ویکی نیست.
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.