گنج شایگان

گنج شایگان . [ گ َ ج ِ ی ِ ] (اِخ ) بعضی گویند همان گنج بادآورد است که گنج دویم خسرو باشد. (برهان ) ۞ :
گرید همی نیاز جهان برعطای تو
خنددهمی عطای تو بر گنج شایگان .

رودکی (احوال و اشعار ج 2 ص 639).

اشعار پربدایع دوشیزه من است
بی شایگان ولیک پر از گنج شایگان .

رشید وطواط (از جهانگیری ذیل شایگان ).

مار ضحاک ماند بر پایم
وز مژه گنج شایگان برخاست .

خاقانی (دیوان چ سجادی ص 61).

گنج بخشا یک دو حرف از مدح تو
بر سه گنج شایگان خواهم گزید.

خاقانی (دیوان چ سجادی ص 171).

صد گنج شایگان به بهای جوی هنر
منت بر آنکه می دهد و حیف بر من است .

سعدی .

ای آفتاب ملک که در جنب همتت
چون ذره ای حقیر بود گنج شایگان
در جنب بحر جود تو از ذره کمتر است
صد گنج شایگان که ببخشی به رایگان .

حافظ (دیوان چ قزوینی ص قیح ).