مشعله

مشعله . [ م َ ع َ ل َ ] (ع اِ) مشعلة. مشعل :
یکیت مشعله باید یکی دلیل به راه
دلیل خویش نبی گیر و از خردمشعل .

ناصرخسرو (دیوان چ تقوی ص 249).

چون نگیری سلسله ٔ داود را
حجت اینک داشت پیشت مشعله .

ناصرخسرو.

بد توان از خلق متواری شدن پس برملا
مشعله در دست ومشک اندر گریبان داشتن .

سنائی .

دست صبا برفروخت مشعله ٔ نوبهار
مشعله داری گرفت کوکبه ٔ شاخسار.

خاقانی .

در شب حیرت گناه ، راه امان گم کند
پیش بود عفو او مشعله ٔ اقتدار.

خاقانی .

به شب ، هزار پسر جرعه ریخته به سرش بر
به روز، مشعله ٔ تابناک داده به دستش .

خاقانی .

تا مگر مشغله ٔ پاسبان بنشیند و مشعله ٔ کاروانیان فرومیرد. (سندبادنامه ص 220). بخت بیداراو تا چون مشعله همه اجزا چشم کرده است ، چشم حوادث در شبهای فترت خیال فتنه به خواب ندیده است . (سندبادنامه ص 16).
چون مشعله پیش بین موافق
چون صبح پسین منیر و صادق .

نظامی .

ای مشعله ٔ نشاطجویان
صاحب رصد سرودگویان .

نظامی .

هزاران مشعله برشد همه مسجد منور شد
بهشت و حوض کوثر شد پر از رضوان پر از حورا.

مولوی (دیوان کبیر ج 1 ص 46).

مشعله ای برفروز مشغله ای پیش گیر
تا ببرند از سرت زحمت خواب و خمار.

سعدی .

مشعله ای برفروخت پرتو خورشید عشق
خرمن خاصان بسوخت خانقه عام رفت .

سعدی .

در دل سعدی است چراغ غمت
مشعله ای تا ابد افروخته .

سعدی .

- مشعله ٔ خاوری ؛ کنایه از خورشید جهان آراست . (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). کنایه از آفتاب عالمتاب . (مجموعه ٔ مترادفات ص 13). خورشید.
- مشعله ٔ روز ؛ کنایه از خورشید جهان آراست . (آنندراج ) (انجمن آرا). کنایه از آفتاب عالمتاب . (مجموعه ٔ مترادفات ص 13). مشعله ٔ خاوری است که آفتاب عالتماب باشد. (برهان ). و رجوع به ترکیب قبل شود.
- مشعله ٔ صبح ؛ کنایه از خورشید جهان آراست . (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). کنایه از آفتاب . (فرهنگ رشیدی ) :
مشعله ٔ صبح تو بردی به شام
کاذب و صادق تو نهادیش نام .

نظامی .

- مشعله ٔ گیتی فروز ؛ مشعله ٔ صبح است که کنایه از آفتاب عالمتاب باشد. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). کنایه از آفتاب . (فرهنگ رشیدی ) (مجموعه ٔ مترادفات ص 13).
- || اشاره به حضرت رسول صلوات اﷲ علیه و آله . (برهان ) (آنندراج ). و رجوع به ترکیب مشعل گیتی فروز ذیل مشعل شود.