مظ

مظ. [ م َظظ ] (ع مص ) نکوهیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ملامت کردن . (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). || مظالعود؛ باز کردن پوست چوب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || (اِ) درخت انار یاانار دشتی و کوهی که اکثر در کوه سرات روید. بار ندارد و در شکوفه ٔ آن انگبین باشد که بمکند آن را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). درخت انار و درخت انار دشتی . (ناظم الاطباء). انار دشتی . (مهذب الاسماء). گلنار. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).انار کوهی . انار دشتی . گوز بیابانی . (یادداشت به خطمرحوم دهخدا). || دم الاخوین که خون غزال است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). خون سیاوشان . (ناظم الاطباء). || عصاره ٔ بیخهای ارطی است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط).