موسی

موسی . (اِخ ) در شواهد زیرین بر وزن «طوسی » آمده است و مراد همان موسی [ سا ] موسی بن عمران است :
موسی ّ زمان را تو یکی شهره عصائی
وانکه نشناسند که حضمان عقلااند.

ناصرخسرو (دیوان چ مینوی - محقق ، ص 248).

حیدر عصای موسی دور است و تازه روی
اسلام را به موسی دور از عصا شده ست .

ناصرخسرو.

وندر حریر سبز ستبرقها
سیب و بهی چو موسی و هارون است .

ناصرخسرو.

یکی میشی که اکنون می نشاید
مگر موسی پیغمبر شبانت .

ناصرخسرو.

زهی به تقویت دین نهاده صد انگشت
مآثر ید بیضات دست موسی را.

انوری .

موسی ام کانی انااﷲ یافتم
نور پاک و طور سینا دیده ام .

خاقانی .

کای مادر موسی معانی
فارغ شو و فاقذ فیه فی الیم .

خاقانی .

موسی استاده و گم کرده ز دهشت نعلین
ارنی گفتنش از نور تجلا شنوند.

خاقانی .

موسی و سامری شود گاو و بره بپرورد
آب خضر برآورد آینه ٔ سکندری .

خاقانی .

یک چند چون سلیمان ماهی گرفت و اکنون
چون موسی از شبانی گشتش بره مسخر.

خاقانی .

چون موسیم شجر دهد آتش چه حاجتست
کاتش زنه به وادی ایمن درآورم .

خاقانی (دیوان چ سجادی ص 242).

چون بود سیمرغ جانش آشکار
موسی از دهشت شود موسیجه وار.

عطار.

ور نه کی کردی به یک چوبی هنر
موسیی فرعون رازیر و زبر.

مولوی .

حس خشکی دید کز خشکی بزاد
موسی جان پای در دریا نهاد.

مولوی .

موسیا آداب دانان دیگرند
سوخته جان و روانان دیگرند.

مولوی .

آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی
آمده مجموع در ظلال محمد.

سعدی .

- موسی بره گیر ؛ کنایه از آفتاب است به برج حمل ، چنانکه سلیمان ماهی گیر، بودن اوست به برج حوت . (انجمن آرا).