ناضر

ناضر. [ ض ِ ] (ع ص ) روی تازه و باآب و نیکو. (منتهی الارب ). روی تازه ٔ با رونق و بهجت . (ناظم الاطباء). حسن . (اقرب الموارد) (المنجد):وجه ناضر؛ روئی تازه . (مهذب الاسماء). تازه روی . (زوزنی ). || ناعم . (المنجد). || سخت سبز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). درخت سخت سبز. (ناظم الاطباء). الاخضر شدیدالخضرة. (معجم متن اللغة). || رنگ نیک . در مبالغه ٔ رنگها گویند: احمر ناضر و اخضر ناضر و اصفر ناضر. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة) (از آنندراج ). ماکان منه شدیداً. (المنجد). || (اِ) چغزلاوه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). طحلب . (اقرب الموارد) (المنجد). طحلب که بر آب باشد. (معجم متن اللغة). چغزلاوه و طحلب . (ناظم الاطباء). ج ، نواضر.