نجیب الدین

نجیب الدین . [ ن َ بُدْ دی ] (اِخ ) (شیخ ...) علی بن بزغش . از عرفای قرن هفتم هجری است . پدرش از شام به شیراز آمد و در آنجا توطن و ازدواج کرد و نجیب الدین در شیراز تولد یافت . پس از تحصیل مقدمات علوم بر اثر رؤیائی به سفر حجاز رفت و به خدمت شیخ شهاب الدین سهروردی رسید و دست ارادت بدو داد و از دست او خرقه پوشید و به شیراز بازگشت و خانقاهی بنا کرده به ارشاد پرداخت و به سال 678 هَ .ق . در آنجا وفات یافت . رجوع به شدالازار صص 335 - 338 و شیرازنامه ص 131 و مجمل فصیحی (ذیل حوادث سنه ٔ 678) و نفحات الانس ص 546 و سفینةالاولیاء ص 114 و خزینةالاصفیاء ج 2 ص 27 و وصاف ص 193 شود.