نسوی

نسوی . [ ن َ س َ ] (اِخ ) محمدبن احمدبن علی بن محمد، ملقب به نورالدین . منشی مخصوص سلطان جلال الدین منکبرنی و مصنف کتاب سیرةجلال الدین است . وی در نیمه ٔ اول قرن هفتم می زیست . ابتدا از ملازمان ولاة محلی شهر نسا [ در خراسان ] بود، و به سال 621 هَ . ق . از طرف والی نسا به دربار سلطان جلال الدین آمد و در ری به خدمت وی رسید و اندکی بعدبه منصب کتابت انشای سلطان نایل گشت و تا آخر عمر سلطان جلال الدین [ سال 628 ] با وی بود. پس از مرگ مخدوم و تحمل سالی بی سروسامانی ، به سال 629 در میافارقین اقامت گزید و در همانجا به تصنیف کتاب نفثةالمصدوربه زبان فارسی در شرح مصائب زندگی خویش پرداخت و درسال 639 کتابی دیگر در سرگذشت سلطان جلال الدین به زبان عربی و به نام سیرة جلال الدین منکبرنی پرداخت ، که اکنون از معتبرترین منابع تاریخی اواخر عهد خوارزمشاهیان و دوران استیلای تاتار به شمار است . از اواخر عمر نسوی اطلاع روشنی در دست نیست . (از تاریخ مغول تألیف اقبال ص 481). و نیز رجوع به معجم المطبوعات ستون 1855 و شدّالازار چ قزوینی حاشیه ٔ ص 255 و 549 شود.