پر ریختن

گمان می کنم عطار "پر ریختن" را در بیت زیر ( مصیبت نامه، تصحیح شفیعی، ص 330) مجازا به معنای از پرواز ایستادن به کار برده باشد.هنگامی که او به سخن می آمد، طوطیان که به شیرین گفتاری مشهورند" بال و پر می ریختند" یعنی از پرواز بار می ایستادند تا از لبان لعل فام و شکر ریز او سخن خوش گفتن و شیرینی بیان بیاموزند:
از دو لعل او شکر می ریختی طوطیان را بال و پر می ریختی