دنیا

این واژه از اساس پارسى و پهلوى است و تازیان (اربان) آن را از واژه پهلوی است دونیا Dunya-Duniya برداشته معرب نموده و ساخته اند : الدنیا !!! سپس آن را بر وزن فُعلاء تصور کرده و ریشه سه حرفى د.ن.ى را بیرون کشیده اند و ساخته اند: دَنِىَ ، دانى ، دنائة ، دنیّ
، دنیّات ، دنیّة و ...!!!! که همگى بر پستى معنا دارند زیرا که از دیرباز عالم مادى پست شمرده میشده است. یعنى برخلاف باور اشتباهى که وجود دارد دنیا از ریشه د.ن.ى نیست بلکه حقیقت کاملا برعکس است! از این رو نیازی به واژه گزینی یا واژه سازی در برابر آن نیست. دیگر
همتایان آن در پارسى اینهاست: گیتى- گیتا Giti - Gita (پهلوى: دنیا ، جهان مادى) ، آخْوْ Axv (پهلوى: جهان ، دنیا ، عالم ، هستى ) ، آخْوان Axvan (پهلوى: جهان ، عوالم ، دنیا) ، اَهو Ahu (پهلوى: جهان ، زندگى ، عالم ، هستى ، دنیا) ، اِسْتیها Stiha (پهلوى: دنیا ،
جهان ، گیتى) ، شاریرا Sharira (پهلوى: جهان ، دنیا ، عالم) ، گِهان-کیهان Gehan-Keyhan (پهلوى: جهان ، عالم ، کیهان) ، جهان Jahan (پهلوى)