سیبِ زنخدان. (
سیب +
زنخدان ) عبارتی است شاعرانه برای
چانه.
مثال:"اما به شکر و منت باری پس از مدتی باز آمد. آن حلق داوودی متغیر شده و جمال یوسفی به زیان آمده و بر
سیب زنخدانش چون
به گردی نشسته و رونق بازار حسنش شکسته. متوقع که در کنارش گیرم."
(گلستان سعدی، باب پنجم - در عشق و جوانی)