دریغ مدار

دریغ مدار (فعل امر) دریغ مکن. رجوع شود به دریغ داشتن.

توضیح:

واژۀ «مدار» ( مَ + دار ) ترکیبی است از پیشوند «م» * و واژۀ «دار» که در اینجا فعل امر از مصدر «داشتن» است.

* «م» (منبع: لغتنامۀ دهخدا، حرفِ «م»):

الف. علامت نفی در دعا و استغاثه:

سرش سبز بادا دلش پر ز داد
جهان بی سر و افسر او مباد. (فردوسی)

ب. علامت نفی در نفرین. دعای بد:

بر سر جور تو شد دین من و دنیی من
که مه شب پوش قبا بادت و مه زین و فرس. (سنایی)

پ. گاه حرف نهی یا ادات نهی یا علامت نهی است هنگامی که در اول امر درآید مانند: میا، مبر، متاب ، مجوی، مخور، مده ، مرو، مزن ، مسوز، مشوی ، مغیژ، مفشار، مکن، مگیر، ملای، منال، مورز. این حرف در اول افاده ٔ نهی کند چون میا، مرو، منشین و مخیز و در این صورت هرگز از افعال جدانوشته نشود.

گفت خیز اکنون و ساز ره بسیچ
رفت بایدت ای پسر ممغز تو هیچ. (رودکی)

میازار موری که دانه کش است
که جان دارد و جان شیرین خوش است. (فردوسی)