شوخ با تمیز. اسمی است مرکب، متشکل از موصوفِ «شوخ» و صفتِ «با تمیز». در اینجا «با تمیز» معادل است با «
اهل تمیز»؛ نفی «با تمیز»، «
بی تمیز» است. واژۀ «
شوخ» معانی فراوان دارد بطوری که معنی حقیقی «شوخ با تمیز» را باید در مضمون کلام، نظم و یا نثری که در آن بکار برده شده است جُست. برای مثال، «شوخ با تمیز» می تواند معنی «بی باک با بصیرت» را دارا باشد، یا «بذله گوی با خرد»، یا «عشوه گر باسلیقه»، یا «زیبای باهوش»، یا ... .