سرای سپند

در ترجمه ی خط ۳۵منشور کورش بزرګ آمده است. هر روز در پیشگاه خدای بزرگ برایم خواستار زندگانی بلند باشند. بشود که سخنان پر برکت و نیک خواهانه برایم بیابند. بشود که آنان به خدای من مَردوک بگویند: «به کورش شاه، پادشاهی که تو را گرامی می‌دارد و پسرش کمبوجیه جایگاهی در سرای سپند ارزانی دار.»

در باورهای ایرانی، «سرای سپند» یا «اَنَـغْـرَه رَئـُچَـنـْگـْه» (اَنـَغران / اَنارام) به معنای «روشنایی ِبی پایان و جایگاه خدای بزرگ یا اهورامزدا و بهشت برین است
منبع ویکی پدیا

ببین آن چشم مست راچون خمار شد
به خاک رفت و نصیب مور و مار شد
ببین آن باغ و آن بستان زیبا
چه سان جولانگه چند بوته خار شد
چه آمد بر سر آن شیر مردان
که حال روبه حریف کارزار شد
کجاست بیند هزار نغمه پرداز؟
وزغ را، که مداح لاله زار شد
کجایید جمشید و رستم وزال؟
که هر نا بخردی حال شهریار شد
کجاست آن مادر ایران ، ببیند؟
که ایرانی چنین خوارو نزار شد
کجایید کاوه و گردان ایران؟
که از حکم ضحاک جور برقرار شد
چه شد منشور آزادی کورش؟
که حال زندانی این روزگار شد
چه آمد بر سر سرای سپند
که اینگونه اسیر شب تار شد
منبع شعر ٬وبلاګ مجتبی سپهری

http://mojsepehri.blogsky.com/1389/04/17/post-36/