بی تمهید. ( بی + تمهید
* ) بدون
تمهید، بدون آماده سازی، بدون مقدمه سازی.
* الف. گسترانیدن.
ب. آسان ساختن.
پ. فراهم کردن. (منبع:
فرهنگ فارسی معین)
توضیحات:اگر چه «تمهید» یک
مصدر است، «بی تمهید»، که نفی این مصدر است، یک
اسم مصدر می باشد. «بی تمهید» را می توان یک
قید نیز تلقی نمود. در این باره، مقایسه شود با «بی تردید» (
بی + تردید) که یک
قید است، در حالی که «
تردید» یک مصدر است.
مثال:"شعر سعدی شعر استحکام و ظرافت و استواری و زیبایی است. ... شعرش به دیدار اول ساده و صمیمی و بی تکلف جلوه می کند؛ روان و زلال است و بی هیچ تمهید و مقدمه ای برقراری ارتباط با دیگران را جستجو می کند." (منبع: مقالۀ «نگاهی به ویژگی های شعر سعدی»، نشریۀ
آفتاب، ۶ اسفند ۱۳۸۵)