ارزانی داشتن

ارزانی /'arzāni/ معنی ۱. ارزان بودن؛ کم‌بهایی. ۲. عطا؛ بخشش. ۳. (اسم) پیشکش. ۴. (صفت نسبی، منسوب به ارزان) درخور؛ لایق؛ شایسته؛ مستحق. ۵. (صفت نسبی، منسوب به ارزان) فقیر؛ درویش: ◻︎ به ارزانیان بخش هرچت هواست / که گنج تو ارزانیان را سزاست (فردوسی: ۶/۲۶۰)، ◻︎ چو بخشی به ارزانیان بخش چیز / که ایدر نمانی تو بسیار نیز (فردوسی: ۴/۳۳۷). ⟨ ارزانی داشتن (کردن): (مصدر متعدی) پیشکش کردن چیزی به کسی؛ عطا کردن؛ بذل کردن؛ بخشیدن. فرهنگ فارسی عمید. ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// دولت فقر خدایا به من ارزانی دار کاین کرامت سبب حشمت و تمکین من است. /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// حافظ /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// چو جان بنده خود را کنی آزاد ازین زندان به پیش نور آن حضرت حضوری دارش ارزانی /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////عطار نیشابوری. //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// فعل بن گذشته: ارزانی داشت بن حال: ارزانی دار دیکشنری انگلیسی ترکی عربی cheapness, yield