مه رشک

مَه رشک:

1- به صورت مستقیم اشاره به خورشید دارد که نورانی تر از ماه در آسمان و موجب رشک اوست. این ترکیب در اشعار گذشتگان به صورت دیگری بکار رفته است. به عنوان مثال :

تو نشنیدی که پرسیدند از ماه که تو چه دوست تر داری درین راه

چنین گفت او که آن خواهم که خورشید بگیرد تا بود در پرده جاوید

همیشه روی خواهم زیر میغش که هم از چشم خود دارم دریغش

2- به طور غیر مستقیم برای نامیدن خداوند استفاده شده است:

ای رشک ماه و مشتری، با ما و پنهان چون پری خوش خوش کشانم می بری، آخر نگویی تا کجا