نظریه سائق

نظریه توسط «کلارک هال» در سال 1933 ارائه شده و توسط «کنت اسپنس» (1966) تکمیل شد. بر اساس این نظریه، «اجرا» نتیجه برهم کنش «سائق» در «عادت» است.

بسط = (H) عادت * (D) سائق

سائق را به عنوان سطح انگیختگی فیزیولوژیک تعریف می نمایند و عادت به پاسخهای غالب اطلاق می شود. تقویت سبب غالب شدن پاسخهای صحیح در برابر پاسخ های غلط در سلسله مراتب عادت می شود. از طرفی با افزایش میزان سائق احتمال بروز عادت (یا رفتار غالب) بیشتر می شود.
در ابتدای آموزش مهارت که فرد مبتدی است با افزایش میزان سائق پاسخ های غلط که غالب تر هستند بیشتر بروز می یابند. با افزایش سطح مهارت و ماهر شدن فرد، با افزایش سطح سائق پاسخ غالب که پاسخ های صحیح می باشد بیشتر بروز می یابد. بنابراین افزایش سائق برای مبتدی کاهش سطح عملکرد و برای فرد ماهر افزایش سطح اجرا و مهارت را به دنبال دارد.