احمد اعطا با نام ادبی احمد محمود

احمد اعطا با نام ادبی احمد محمود (۴ دی ۱۳۱۰ اهواز - ۱۲ مهر ۱۳۸۱ تهران) نویسندهٔ معاصر ایرانی بود. او را پیرو مکتب رئالیسم اجتماعی می‌دانند. معروفترین رمان او همسایه‌ها، در زمرهٔ آثار برجستهٔ ادبیات معاصر ایران شمرده می‌شود.[۱]

تولد و جوانی [ویرایش]

محمود در ۴ دی ۱۳۱۰ در شهر اهواز از پدر و مادری دزفولی الاصل به دنیا آمد و شاید همین دلیل سبب شد تا بیشتر خود را دزفولی بداند.[۲] در برخی از آثارش چون همسایه‌ها و مدار صفر درجه واژه‌ها و جملاتی به گویش دزفولی به چشم می‌خورد و نیز شخصیت «نعمت» در داستان «غریبه‌ها و پسرک بومی» از کتابی به همین نام نیز از یکی از ساکنین دزفول بنام نعمت علائی گرفته شده است که حول‌وحوش سال ۱۳۲۳ در دزفول بدست افراد ناشناسی ترور می‌شود.

سیاست، زندان و تبعید [ویرایش]

پس از سپری کردن دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاهش، به دانشکدهٔ افسری ارتش راه یافت؛ اما ازجمله تعداد زیاد دانشجویان دانشکدهٔ افسری بود که پس از کودتای ۲۸مردادماه سال ۱۳۳۲ بازداشت و سپس، بخش‌بخش آزاد شدند؛ درحالی‌که تنها ۱۳ نفر از آنان در زندان باقی ماندند.

احمد اعطا، یکی از این دانشجویان بود که نه توبه‌نامه‌ای امضا کرد و نه به هیچ‌گونه هم‌کاری با حکومت پهلوی تن داد. به همین دلیل، مدت زیادی را در زندان به‌سر برد که گویا مشکل ریوی او که درنهایت به مرگش منجر شد، یادگار همان دوران بوده‌است.

مدتی هم درحوالی خلیج فارس از جمله در بندر لنگه در تبعید به سر برد و البته خودش از این دوران با عنوان «زمانی که گرفتار بازی سیاست شده بودم» یاد می‌کند.

داستان نویسی [ویرایش]

او خود می گوید:

« بعد از انقلاب به اصرار خودم بازخرید شدم و خانه نشین شد تا شاید به درد درمان ناپذیری که همه عمر با من بود - و هست - سامان بدهم. دیر بود اما چاره نبود. [۳] »
بیماری و مرگ [ویرایش]

محمود در اواخر عمر با بیماری تنگی نفس مواجه شد و این بیماری در سال ۱۳۸۰ یکبار او را به بیمارستان کشاند. در اول مهرماه ۱۳۸۱ بار دیگر حال او به وخامت گرایید و پس از انتقال به بیمارستان و بستری شدن در روز جمعه، ۱۲ مهر سال ۱۳۸۱، به‌دنبال یک دورهٔ بیماری سخت ریوی، در بیمارستان مهراد، در تهران درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.[۴][۵]

آثار [ویرایش]

مجموعه داستان‌ها [ویرایش]
مول (۱۳۳۸)
دریا هنوز آرام است (۱۳۳۹)
بیهودگی (۱۳۴۰)
زائری زیر باران (۱۳۴۷)
از دلتگی (۱۳۴۸)
پسرک بومی (۱۳۵۰)
غریبه ها (۱۳۵۲)
دیدار (۱۳۶۸)
قصه آشنا (۱۳۷۰)
از مسافر تا تبخال (۱۳۷۱)
رمان‌ها [ویرایش]
همسایه‌ها (۱۳۵۳)
داستان یک شهر (۱۳۶۰)
زمین سوخته (۱۳۶۱)
مدار صفر درجه (۱۳۷۲)
درخت انجیر معابد (۱۳۷۹)، برندهٔ دورهٔ اول جایزهٔ هوشنگ گلشیری به عنوان بهترین رمان.
ترجمه [ویرایش]
آدم زنده(رمان) - اثر «ممدوح‌بن عاطل ابونزال» (1376)
سایر نوشته‌ها [ویرایش]
دو فیلمنامه
جوایز [ویرایش]

هیأت داوران پکا جایزه «مجموعه آثار» را به احمد محمود داد.[۶]
به‌گفته عطاالله مهاجرانی وزیر ارشاد وقت ایران؛ قرار بود در جشنواره بیست سال ادبیات داستانی در ایران که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال ۱۳۷۶ برگزار کرد، جایزهٔ ویژهٔ هیأت داوران به کتاب مدار صفر درجه احمد محمود اختصاص یابد اما به‌دلیل مخالفت سید علی خامنه‌ای رهبر ایران این جایزه اهدا نشد. مهاجرانی می‌نویسد: «فرموده بودید جشنواره متوقف شود؛ با شما به تفصیل درباره نویسندگان صحبت کردم؛ درباره تک‌تک نویسندگان و کارشان بحث کردیم. خوشبختانه درباره ۱۹ نفر راضی شدید و پذیرفتید که جایزه بدهیم. تنها نقطهٔ مقاومت شما رمان مدار صفر درجه احمد محمود بود که از قضا به عنوان رمان برگزیدهٔ بیست سال ادبیات داستانی انتخاب شده بود و من هیچ‌گاه نگاه بهت‌زده و غم‌آلود احمد محمود را از یاد نمی‌برم...حتما به یاد دارید فرمودید این رمان ضد جنگ است. گفتم مگر شما ضد جنگ نیستید؟! جنگ یک شر ناگزیر است و نه یک خیر لازم...»[۷]
نقد آثار احمد محمود [ویرایش]

شهرام عدیلی‌پور نقدی درباره رمان مدار درجه صفر احمد محمود نوشته: «خلق تعداد زیاد شخصیت باعث شده او نتواند به‌خوبی و درستی به تمام شخصیت‌هایش بپردازد و زوایا وریزه کاری‌های آنان را از کار درآورد. قسمت‌های زیادی از رمان مربوط می‌شود به زندگی روزمرهٔ آدم‌هایی که بود و نبودشان هیچ تفاوتی در روند پیش‌برد رمان و وقوع حوادث آن ندارد... نویسنده در این رمان هم‌چون گزارش‌گری دقیق به تمامی زوایای زندگی مردمان سر می‌کشد و همه چیز را به‌دقت گزارش می‌دهد و دوربین‌اش همه چیز را به تصویر می‌کشد».[۸]

جستارهای وابسته [ویرایش]

فهرست داستان‌نویسان ایرانی
پانویس [ویرایش]

↑ شهر کوچک ما - احمد محمود وب‌گاه سخن
↑ سیروس علی نژاد;. «روایتگر خطه جنوب درگذشت». بی‌بی‌سی فارسی، ۰۶/۱۰/۲۰۰۲.
↑ گلستان، لیلی؛ حکایت حال، گفتگو با احمد محمود؛ کتاب مهناز؛ تهران چاپ اوّل 1380؛ ص 10.
↑ وب‌گاه پرند
↑ روایتگر خطه جنوب درگذشت، بی‌بی‌سی فارسی
↑ بی بی سی
↑ مهاجرانی: آقای خامنه‌ای! اراذل را بر کشور حاکم کرده‌اید دویچه وله، ۱۲ ژوئن ۲۰۱۰
↑ سایت جن و پری
پیوند به بیرون [ویرایش]

شخصیت های برجسته - شهرخمون دزفیل (شهرما دزفول) وب‌گاه پرند
داستان کوتاه «در تاریکی» نوشتهٔ «احمد محمود» وب‌گاه پرند
وب‌گاه سخن
نقدی بر رمان "مدار صفر درجه" اثر احمد محمود شهرام عدیلی پور
بی عرضگی شاعر، کالاگشتگی شعر نقدی بر داستان "قصه آشنا" اثر احمد محمود
احمد محمود (قصّه‌ی تنهایی کویری ما ساده نیست)
دانلود کتاب غریبه‌ها و پسرک بومی
دانلود کتاب زائری زیر باران
دانلود کتاب مول
دانلود کتاب داستان یک شهر
دانلود کتاب همسایه‌ها


[نهفتن]
ن • ب • و
آثار احمد محمود
همسایه‌ها • داستان یک شهر • زمین سوخته • مدار صفر درجه • آدم زنده • درخت انجیر معابد
رده‌های صفحه: آثار احمد محمودرمان‌نویسان اهل ایرانزادگان ۱۹۳۱ (میلادی)درگذشتگان ۲۰۰۲ (میلادی)زادگان ۱۳۱۰نویسندگان اهل ایرانبرندگان جایزه گلشیریاهالی دزفولاهالی اهوازاعضای حزب تودهمدفونان در امامزاده طاهر کرجنویسندگان داستان کوتاه اهل ایران
همچنین:
Ahmad Mahmoud (Persian: احمد محمود‎, December 25, 1931 Ahvaz, Iran – October 4, 2002 in Tehran, Iran) was an Iranian novelist.
In his youth he worked as a day laborer, driver, construction worker and suffered imprisonment for leftist political views and oppositionist activities. His first story appeared in Omid-e Iran magazine, and in 1959 Mahmoud began publishing collections of stories with Mul (The Paramour).
Other collections followed: Darya Hanuz Aram Ast (The Sea Is Still Calm) 1960, Bihudegi (Uselessness) 1962, Za'eri Zir-e Baran (A Pilgrim In The Rain) 1968, Pesarak-e Boumi (The Little Native Boy) 1971, and Gharibeh'ha (The Strangers) 1972. Modern Persian Short Stories (1980) features a translation of his 1969 story "Az Deltangi" (On Homesickness) from A Pilgrim In The Rain. Hamsayeha (The Neighbors) appeared in 1974 and gave him immediate status as a novelist.
Dastan-e Yek Shahr (Story Of One City) was published in 1981. Zamin-e Sukhteh (The Scorched Earth) was published in the spring of 1982 in a limited 11,000 copies, with a second printing a year later of 22,000 copies. The three novels are a continuing saga set in Khuzistan during three important periods: The days of nationalization of oil in 1951, the aftermath of the coup d'état which brought the Shah back to the throne in late August 1953, and Iraq's invasion of Iran in 1980.
In early 1990s Mahmoud published two collections of short stories: Didar (Visiting) 1990, Qesseh-ye Ashna (Familiar Tale) 1991, Az Mosafer Ta Tabkhal (From Passenger To Cold Sore) 1992, Madare-h Sefr Darejeh (Zero Degree Orbit) 1993, Adam-e Zendeh (The Live Human) 1997, and Derakht-e Anjir-e Ma'abed (The Fig Tree Of The Temples) 2000. Mahmoud died of respiratory failure in Tehran at the age of 71
Contents [hide]
1 Works
1.1 Short Story Collections
1.2 Interviews
1.3 Novels
[edit]Works

[edit]Short Story Collections
Mul (The Paramour), 1957
Darya Hanuz Aram Ast (The Sea Is Still Calm), 1960
Bihudegi (Uselessness), 1962
Za'eri Zir-e Baran (A Pilgrim In The Rain), 1967
Pesarak-e Bumi (The Little Native Boy), 1971
Gharibeh-ha (The Strangers), 1971
Didar (Visiting), 1990
Qesseh-ye Ashna (Familiar Tale), 1991
Az Mosafer ta Tabkhal (From Passenger To Cold Sore), 1992
[edit]Interviews
Hekayat-e Hal (The Story Of My Condition Now), a long interview with Ahmad Mahmoud by Ms. Lily Golestan, 1995
[edit]Novels
Hamsayeh-ha (The Neighbors), 1974
Dastan-e Yek Shahr (Story Of One City), 1981
Zamin-e Sukhteh (The Scorched Earth), 1982
Madar-e Sefr Darajeh (The Zero Degree Orbit), 1993
Adam-e Zendeh (The Live Human), 1997
Derakht-e Anjir-e Ma'abed (The Fig Tree Of The Temples), 2000
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Iranian novelistsIranian short story writersPeople from AhvazGolshiri Award winners1931 births2002 deathsBurials at Emamzadeh Taher