صادق قطب زاده

صادق قطب‌زاده (۴ اسفند ۱۳۱۴ -۲۴ شهریور ۱۳۶۱) فرزند حسین قطب‌زاده از جمله مشاوران آیت‌الله خمینی در پاریس و پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ وزیر امور خارجه و مدیر عامل سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران و عضو شورای انقلاب بود که به اتهام توطئه علیه حکومت جمهوری اسلامی اعدام شد.

محتویات [نمایش]
پیش از انقلاب [ویرایش]

وی در زمان حکومت پهلوی بارها به زندان افتاده بود. در سال ۱۳۳۷ برای تحصیل در رشته زبان انگلیسی به آمریکا رفت. هنگامی که در آمریکا دانشجوی دانشگاه کلمبیا در واشنگتن بود، در میهمانی سفارت ایران به اردشیر زاهدی، سفیر ایران در آمریکا، سیلی زد و پس از آن از ایالات متحده آمریکا اخراج شد. او بعد از آن مقیم کانادا شد و سپس در جمع هواداران سید روح‌الله خمینی در ایران و امام موسی صدر در لبنان به فعالیت پرداخت. یک بار در پاریس از ترور منتسب به ساواک جان به در برد. همچنین یکبار ساواک برادر وی را در سال ۱۳۵۳ دستگیر کرد و ۶ ماه به عنوان گروگان نزد خود نگه داشت تا وی خود را معرفی کند که وی از این کار امتناع کرد.

پس از انقلاب [ویرایش]

در زمان حضور آیت‌الله خمینی در فرانسه، از مشاوران او بود و در هواپیمایی که خمینی را به ایران می‌آورد در کنار او نشسته بود. پس از پیروزی انقلاب از اعضای شورای انقلاب اسلامی بود. وی در زمان روی کار آمدن دولت موقت عهده دار سازمان صدا و سیما و پس از آن وزارت امور خارجه شد.

وی در اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۵۸ شرکت کرد و با وجود تبلیغات گسترده‌ای که انجام داد، ولی فقط با کسب ۴۸۵۴۷ (حدود ۰٫۲۵ درصد آرا) در میان ۷ نفر، آخرین نفر شد و پس از آن با برخی مقامات حکومتی درگیر شد.

کودتا [ویرایش]

قطب‌زاده در تاریخ ۱۷ فروردین ۱۳۶۱ به اتهام طرح کودتا برای براندازی جمهوری اسلامی بازداشت شد. وی متهم شد که با دفن مواد منفجره در منزل خمینی قصد داشته وی را ترور کند. او در مصاحبه تلویزیونی شرکت کرد و ضمن اعتراف نامی هم از آیت‌الله شریعتمداری آورد. در ادامه، از آیت‌الله شریعتمداری به عنوان کسی که قرار بود پس از این کودتا آن را تأیید کند نیز سلب صلاحیت مرجعیت شد. در این ماجرا احمد عباسی (داماد آیت‌الله شریعتمداری)، دکتر جواد مناقبی، مهدی مهدوی نیز بازداشت شدند.

به نقل از همیلتون جردن در کتاب خاطراتش قطب زاده عامل ردو بدل کردن پول های گروگان ها در واقعه ی گروگان گیری سفارت آمریکا بوده است ودلیل اعدام او نیز همین قضیه بوده است، چرا که نباید کسی از این موضوع باخبر می گشت.

به نقل از آیت الله منتظری، احمد خمینی در زندان نزد قطب زاده رفته و به او گفته شما مصلحتا این مطالب را بگویید بعد امام شما را عفو می‎کنند، همچنین جریان ریختن مواد منفجره در چاه نزدیک محل سکونت امام به کلی جعلی بوده است و منظور فقط پرونده سازی برای مرحوم شریعتمداری بوده است.[۱]

صادق قطب‌زاده در ۲۴ شهریور ۱۳۶۱ (۱۵ سپتامبر ۱۹۸۲) به حکم محمد ری‌شهری در تهران اعدام شد.



وزرای کابینهٔ شورای انقلاب
ر. وزیر وزارت‌خانه ر. وزیر وزارت‌خانه
۱ باهنر آموزش‌وپرورش ۱۲ محمد یوسف طاهر قزوینی راه
۲ محمود قندی و محمدحسین اسلامی پست ۱۳ تشکیل نشده بود رفاه
۳ تشکیل نشده بود اطلاعات ۱۴ محمود احمدزاده هروی صنایع
۴ علی اردلان ، بنی‌صدر دارایی ۱۵ حسن حبیبی فرهنگ
۵ بنی‌صدر، قطب‌زاده امورخارجه ۱۶ میناچی ارشاد
۶ رضا صدر بازرگانی ۱۷ داریوش فروهر کار
۷ کاظم سامی بهداشت ۱۸ رفسنجانی کشور
۸ محمود احمدزاده هروی معادن ۱۹ مصطفی کتیرایی مسکن
۹ عباس شیبانی کشاورزی ۲۰ معین‌فر نفت
۱۰ مهدوی کنی دادگستری ۲۱ عباس تاج نیرو
۱۱ خامنه‌ای دفاع و سپاه ۲۲ تشکیل نشده بود جهاد
متن مربوطه در ویکی‌نبشته: صادق قطب‌زاده
منبع‌ها [ویرایش]

↑ خاطرات آیت الله منتظری
The Eagle and the Lion: The Tragedy of American-Iranian Relations. James A. Bill. Yale University Press, 1989. ISBN 0-300-04412-7 p.266
صادق قطب‌زاده: این انقلاب کابوسی... وب‌گاه ایرانیان انگلستان
اعدام صادق قطب‌زاده خبرگزاری آفتاب
صادق قطب زاده؛ از همراهی با امام تا کودتا علیه نظام تابناک


پیشین:
ابوالحسن بنی صدر وزیر امور خارجه ایران
۱۳۵۸ - ۱۳۵۹ پسین:
میرحسین موسوی
رده‌های صفحه: وزیران دولت شورای انقلاباعدام‌شدگان به حکم ری‌شهریاعضای جبهه ملی ایراناعضای شورای انقلاب اسلامی ایراناعضای نهضت آزادی ایرانافراد اعدام‌شده توسط ایراندارندگان اقرار تلویزیونی در ایراندرگذشتگان ۱۳۶۱درگذشتگان ۱۹۸۲ (میلادی)رئیسان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایرانزادگان ۱۳۱۵زادگان ۱۹۳۶ (میلادی)نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۵۸)نجات‌یافتگان از ترور اهل ایرانوزیران امورخارجه جمهوری اسلامی
ققطب زاده أحد الوزراء فی بدایة ثورة الخمینی وقد عارض ولایة الفقیة وقد أیده أحد المراجع الدینیة وتم إعدامه وإجبار المرجع الدینی على الاعتذار علنا فی التلفزیون الرسمی الإیرانی وطرده من المرجعیة.
هذه بذرة مقالة عن التاریخ تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیف: سیاسیو حزب الجبهة الوطنیة الإیرانیس عربی
قس آلمانی
Sadegh Ghotbzadeh (persisch ‏صادق قطب‌زاده‎;‎ * 1936; † 15. September 1982)[1] war vom 28. November 1979 bis August 1980 iranischer Außenminister.[2]


Ghotbzadeh (dritter von links) beim Freitagsgebit unter Leitung von Großajatollah Taleghani am 16. August 1979 wenige Tage vor dessen Tod. Weitere Teilnehmer: Ebrahim Yazdi, Hashem Sabbaghian, Ahmad Sadr Hajj-Seyyed-Javadi
Inhaltsverzeichnis [Anzeigen]
Politik [Bearbeiten]

Bereits während des Exils von Chomeini in Frankreich, dessen Einreise Ghotbzadeh, der zu dieser Zeit in Frankreich lebte, erst ermöglichte, gehörte er zum engsten Beraterkreis des Revolutionsrates und soll an der Ausarbeitung der iranischen Verfassung beteiligt gewesen sein. Nach der Rückkehr des Revolutionsführers wurde er von Chomeini zum Leiter der staatlichen iranischen Rundfunk- und Fernsehanstalten (NIRT) ernannt. Als Nachfolger von Bani-Sadr wurde er am 28. November 1979 Außenminister des Iran und leitete die Verhandlungen der Geiselnahme von Teheran, deren Lösung maßgeblich von Beheshtis Islamisch Republikanischer Partei beeinflusst wurde. Ghotbzadeh lehnte, nach seinen Angaben, die Geiselnahme ab.
In dem Konflikt zwischen Ayatollah Chomeini und Großayatollah Schariat-Madari, der Chomeini der Irrlehren und Verbrechen bezichtigte, bezog der Mossadeghs Idealen nahestehende Ghotbzadeh eine nicht systemkonforme Stellung. Am 4. April 1982 wurde er aufgrund dieser angeblichen Verschwörung verhaftet und vor Gericht gestellt.
Ghotbzadeh gestand am 20. April 1982, vor laufenden Fernsehkameras, eine Regierungsumbildung mit Hilfe der Armee und angeblich die Beseitigung von Chomeini geplant zu haben, Schariat-Madari hätte darüber Bescheid gewusst. Schariat-Madari, der von der religiösen Position über Chomeini stehende Großayatollah und noch einzig verbliebener Konkurrent um die Macht, wurde daraufhin unter Hausarrest gestellt.
Ghotbzadeh wurde am 15. September 1982 hingerichtet. Der Satz Die Revolution frisst ihre Kinder trifft auf Ghotbzadeh, der mit Eifer die iranische Revolution vorantrieb, zu.
Literatur [Bearbeiten]

Hans-Peter Drögemüller: Iranisches Tagebuch. 5 Jahre Revolution. Hamburg 1983. – ISBN 3-922611-51-6
Einzelnachweise [Bearbeiten]

↑ http://www.nytimes.com/1982/09/17/world/ghotbzadeh-iran-hostage-crisis-figure-executed.html
↑ Carole Jerome: The Man in the Mirror - A True Inside Story of Revolution, Love and Treachery in Iran. London 1987
Weblinks [Bearbeiten]

Interview auf Time.com
New York Times vom 16. April 1982
New York Times vom 6. August 1982
Einklappen
Außenminister des Iran

Kadscharen-Dynastie:
Mirza Saeed Khan Ansari (1919–1920) | Mirza Abdulvahab Khan Mowtamed-ol Neshat (1920–1925)

Pahlavi-Dynastie:
Firouz Mirza Nosrat-ed-Dowleh Farman Farmaian III (1925–1928) | Ali Soheili (1928–1929) | Mowzafar Alam (1929–1933) | Hossein Ala (1933–1935) | Mahmoud Salehi (1935–1939) | Mohsen Raïs (1939–1945) | Bagher Kazemi (1945–1946) | Hossein Navab (1946–1951) | Hossein Fatemi (1951–1953) | Abdol-Hossein Meftah (1953) | Fazlollah Zahedi (1953) | Abdullah Entezam (1953–1958) | Ali Gholi Ardalan (1958–1959) | Abbas Aram (1959–1960) | Jafar Sharif-Emami (1966) | Hossein Ghods Nakhaee (1960) | Abbas Aram (1960–1966) | Ardeshir Zahedi (1966–1973) | Abbas-Ali Khalatbari (1973–1978) | Amir Khosro Afshar-Qasemlu (1978–1979) | Ahmad Mirfendereski (1979)

Islamische Republik Iran:
Karim Sanjabi (1979) | Ahmad Salamatian(?) (1979) | Mehdī Bāzargān (1979) | Ebrahim Yazdi (1979) | Abū l-Hasan Banīsadr (1979) | Sadegh Ghotbzadeh (1979–1980) | Mohammad Karim Khodapanahi (1980–1981) | Mohammad Alī Radschāʾī (1981) | Mir Hossein Mussawi (1981) | Ali Akbar Velayati (1981–1997) | Kamal Kharrazi (1997–2005) | Manutschehr Mottaki (2005–2010) | Ali Akbar Salehi (2010–) |

Kategorien: Außenminister (Iran)Hingerichtete Person (Iran)Hingerichtete Person (20. Jahrhundert)IranerGeboren 1936Gestorben 1982Mann
قس انگلیسی
Sadegh Ghotbzadeh (Persian: صادق قطب‌زاده‎) (Born in 1936 – September 15, 1982) was a close aide of Ayatollah Khomeini during his 1978 exile in France, and Iranian Foreign Minister (November 30, 1979–August, 1980) during the Iran hostage crisis following the Iranian Revolution. In 1982 he was executed for allegedly plotting the assassination of Ayatollah Khomeini and the overthrow of the Islamic Republic.
Contents [show]
[edit]Background

As a student, Ghotbzadeh was active in the Student Confederation of Iran. He attended Georgetown University's Walsh School of Foreign Service 1959-1963 but was dismissed before graduating due to his skipping studies and exams to lead protests against the government of Mohammad Reza Pahlavi, including storming a posh party put on by the Iranian Ambassador to the United States, the son-in-law of the Shah.[1]
He was a supporter of the National Front of Iran and the Freedom Movement of Iran and was a close aide of Ayatollah Khomeini when Khomeini was in exile in France. He accompanied Khomeini on his travel back to Iran on February 1, 1979. After the Islamic Revolutionaries took power, Ghotbzadeh was appointed as managing director of National Iranian Radio and Television (NIRT) and tried to overhaul it to be in line with Islamic teachings, purging royalists, women, and leftists.[2] This was criticised by a group of Iranian intellectuals and also the Interim Government. He was appointed as Foreign Minister after Abolhassan Banisadr resigned as acting Foreign Minister amid heated disputes on the fate of the American hostages. He was "quoted by Agence France Presse saying that he had information that presidential candidate Ronald Reagan was `trying to block a solution` to the hostage crisis. ... Two friends of Ghotbzadeh who spoke to him frequently during this period said that he insisted repeatedly that the Republicans were in contact with elements in Iran to try to block a hostage release."[3] (This allegation has never been proven.) After the fail of the rescue attempt, decided by President Carter, he qualified this decision " act of war" against Iran. He later resigned when his diplomatic approach to resolve the crisis ended in a deadlock.
[edit]Arrest and execution

In April 1982, he was arrested along with a group of army officers and clerics (including a son-in-law of the religious leader Ayatollah Kazem Shariatmadari), all accused of plotting the assassination of Khomeini and the overthrow of the Islamic Republic. He denied the accusations but confirmed the existence of a plot to change the government. Ghotbzadeh's forced confessions are said to have come only after severe torture on the part of the Iranian government.
Further rumors include the story that Ayatollah Khomeini initially did not want to execute Ghotbzadeh; but, he was persuaded to do so after hearing a tape of Ghotbzadeh in prison agreeing to pay money and provide the contact information of his allies in France in exchange for his freedom.[citation needed] Ghotbzadeh supposedly told this to a fellow prisoner specifically hired to entrap him.[citation needed] The veracity of these rumors is unknown.
At an April 1982 "press conference", hojjat al-Islam Mohammad Reyshahri, the chief judge of the newly created Military Revolutionary Tribunal, explained the plot with "an elaborate chart full of boxes and arrows linking Ghotbzadeh and the royalist officers, on one side, to `the feudalists, the leftist mini-groups, and the phony clerics` and on the other side, to the `National Front, Israel, the Pahlavis and the Socialist International.` The last four were linked to the CIA."[4]
Ghotbzadeh was shot by a firing squad following a 26-day trial and after the Military Revolutionary Tribunal found him guilty and sentenced him to death.[5]
[edit]References

^ Jerome, Carole, The Man In The Mirror. A True Inside Story Of Revolution, Love And Treachery In Iran, (Unwin Hyman, 1989),
^ Abrahamian, Ervand, Tortured Confessions, (University of California Press, 1999), p.156
^ http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9D0CE5D6123BF931A15751C1A967958260&sec=&pagewanted=2
^ Abrahamian, Ervand, Tortured Confessions, (University of California Press, 1999), p.156. Quotes from "Plots are Revealed," Ettela'at, 20 April 1982
^ TIME.com. "Revolution Devouring Its Own", September 27, 1982 By GEORGE RUSSELL
[edit]External links

"Sadeq Qotbzadeh." Encyclopedia of the Modern Middle East and North Africa. The Gale Group, Inc, 2004. Answers.com
Photo of Ghotbzadeh
Political offices
Preceded by
Abolhassan Banisadr Foreign minister of Iran
1979-1980 Succeeded by
Karim Khodapanahi
[hide] v t e
Ministers of Foreign Affairs of Iran
Abdolvahhab Khan Saeed Khan Ansari Nosrat-ed-Dowleh Ali Soheili Mowzafar Alam Hossein Ala' Mahmoud Salehi Mohsen Raees Bagher Kazemi Hossein Navab Hossein Fatemi Abdol-Hossein Meftah Fazlollah Zahedi Abdollah Entezam Ali-Gholi Ardalan Abbas Aram Jafar Sharif-Emami Hossein Ghods-Nakhai Abbas Aram Ardeshir Zahedi Abbas-Ali Khalatbari Amir Khosro Afshar Ahmad Mirfenderescy Karim Sanjabi Mehdi Bazargan Ebrahim Yazdi Abulhassan Banisadr Sadegh Ghotbzadeh Mohammad Karim Khodapanahi Mohammad-Ali Rajai Mir-Hossein Mousavi Ali Akbar Velayati Kamal Kharazi Manouchehr Mottaki Ali Akbar Salehi

View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Government ministers of IranExecuted politiciansEdmund A. Walsh School of Foreign Service alumni1936 births1982 deathsExecuted Iranian peoplePeople executed by IranNational Front (Iran) politiciansFreedom Movement of Iran politiciansCandidates for President of IranIranian people surviving assassination attempts
قس فنلاندی (سومی)
Sadegh Ghotbzadeh (persiaksi: صادق قطبزاده) (vuonna 1936 – 15. syyskuuta 1982) oli iranilainen poliitikko. Hän toimi maansa ulkoministerinä (30. marraskuuta 1979 alkaen elokuuhun 1980. Tälle ajalle osui Iranin panttivankikriisi.
Ghotbzadeh kannatti Iranin Kansallista rintamaa ja oli ajatolla Khomeinin läheinen avustaja tämän ollessa maanpaossa Ranskassa. Hän esiintyi Khomeinin seurassa, kun tama palasi Iraniin 1. helmikuuta 1979. Heti Iranin vallankumouksen jälkeen Ghotbzadeh nimitettiin maan yleisradioyhtiön toimitusjohtajaksi. Hän pyrki saattamaan sen sopusointuun islamin opetusten kanssa. Tätä arvosteli sekä ryhmä iranilaisia intellektuelleja että maan väliaikainen hallitus. Hänet nimitettiin ulkoministeriksi virkaa tekevän ulkoministerin Abolhassan Banisadrin erottua tehtävästään, kun kiista yhdysvaltalaisten panttivankien kohtalosta oli yltynyt. Hän erosi tehtävästä myöhemmin, kun hänen yrityksensä kriisin laukaisemiseksi diplomaattisesti olivat ajautuneet umpikujaan.
Huhtikuussa 1982, Iran-Contra-skandaalin paljastuttua pidätettiin Ghotbzadeh sekä useita armeijan upseereita ja uskonnollisia opettajia. Näiden joukossa oli uskonnollisen johtajan, ajatolla Kazem Šariatmadarin vävy. Heitä kaikkia syytettiin hankkeesta Khomeinin salamurhaamiseksi ja islamilaisen tasavallan kumoamiseksi. Ghotbzadeh piti syytteitä perusteettomina, mutta myönsi hankkeen presidentti Ali Khamenein hallinnon syrjäyttämiseksi. Ghotbzadeh teloitettiin hänen vankeusaikanaan tehdyn äänitteen perusteella. Siinä hän tunnusti maksaneensa rahaa ja välittäneensä Ranskassa oleskelleiden liittolaistensa yhteystietoja vapauttamistaan vastaan.
Ghotbzadeh opiskeli Georgetownin yliopistossa, Yhdysvalloissa vuosina 1959–1963. Ennen valmistumistaan hänet kuitenkin erotettiin tiedekunnastaan hänen jätettyään väliin osan kurssinsa opinnoista ja tutkinnoista johtaakseen Mohammad Reza Pahlavin vastaista protestiliikehdintää.
[muokkaa]Lähteet

Time-lehden artikkeli (englanniksi)

Tämä artikkeli tai sen osa on käännetty vieraskielisen Wikipedian artikkelista, ja siitä puuttuvat lähdemerkinnät tai lähdemerkinnät tarvitsevat tarkistamista. Voit auttaa Wikipediaa etsimällä sopivat lähteet tai tarkistamalla lähteet.
Luokka: Iranilaiset poliitikot