منصور بهرامی

منصور بهرامی (متولد ۱۳۳۵ در اراک) تنیسور حرفه‌ای ایرانی‌الاصل مقیم کشور فرانسه است.

از سن ۶ سالگی با توپ تنیس آشنا گردید.او ابتدا به دلیل نبودن امکانات و راکت با جارو و ماهی تابه تنیس را تمرین می‌کرده و از بازیکنان مورد علاقه اش شیرزاد اکبری است . تمرینات جدی خود را در زمینه تنیس از سن ۱۳ سالگی شروع کرد و در سن ۱۵ سالگی قهرمان جوانان ایران و به همراه محرم خدائی قهرمان دو نفره آسیا در رده جوانان گردید و در سن ۱۶ سالگی به عضویت تیم ملی بزرگسالان در آمد .

در سال ۱۳۵۴ در بازیهای آسیائی شرکت نمود و در مسابقات دو نفره قهرمان آسیا گردید و همچنین در مسابقات متعدد بین‌المللی از جمله مسابقات گالیا کاپ در چکسلواکی به همراهی علی مدنی و محرم خدائی با شکست دادن تیمهای تنیس هلند؛ رومانی و فرانسه به همراه تیم تنیس چکسلواکی در شهر ماریا نسک لازنه به فینال مسابقات راه یافتند . وی یکی از بدترین خاطراتش را که در مسابقات بین‌المللی تهران در سال ۱۳۵۶ تهران با (باب هیویت) در مسابقات انفرادی رخ داد و مقصر اصلی اش را فدراسیون وقت می‌داند هرگز فراموش نخواهد کرد . وی در همان سال قهرمان مسابقات جام «دنیای ورزش» گردید و در سال ۱۳۵۹ در مسابقات جام انقلاب که برای اولین بار در استادیوم تازه تاسیس مجموعه ورزشی انقلاب برگزار گردید شرکت نمود و به همراه علی مدنی به فینال مسابقات راه یافتند که در پایان برنده مسابقه گردید و جایزه آن که یک بلیط رفت و برگشت به آتن بود را با بلیط رفت و برگشت به فرانسه عوض کرد و بدین ترتیب به فرانسه رفت ......

و در شهر پاریس با مشقت‌های فراوان (بدلیل عدم قبول عنوان پناهنده سیاسی که بالاخره نتیجه گرفت) توانست خود را بین تنیس بازان فرانسوی مطرح نماید . وی در فرانسه بمدت ۶ سال متوالی در مسابقات متعدد شرکت نمود و بعد از آن در سن ۳۰ سالگی توانسته در مسابقات( ا-تی -پی ) شرکت نماید و در انفرادی توانسته تا رده ۱۸۰ دنیا دست یابد و در مسابقات دو نفره برنده ۵ مسابقه (ا-تی -پی ) و ۱۲ بار هم فینالیست بوده که مهمترین آنها (رولند گاروس ۱۹۸۹- مونت کارلو ۱۹۸۷- پاریس اپن ۱۹۸۶)می باشد .

در سال ۱۹۹۳سینیور تور را شروع کرد که در سال ۲۰۰۰ نفر اول دنیا و مجموعا ۱۲ مسابقه سینیور تور را برده‌است ۲۰۰۲-۲۰۰۳ یواس اپن -۶ سال فینال و در هفتمین سال برنده مسابقات فرنچ اپن- ۱۹۹۵ فینالیست مسابقات ویمبلدون-فرنچ اپن در مسابقات دو نفره و در حال حاضر بصورت تنیس نمایشی در سطح دنیا مشغول می‌باشد که دو سال پیاپی به ایران امد و به اجرای تنیس نمایشی در مجموعه انقلاب پرداخت اما مشکلاتی را سر راه دید و دیگر به ایران نیامد. منصور بهرامی یکی از قدرتمندترین بازیکنان ایران بحساب می‌آید .

پیوند به بیرون [ویرایش]

وب‌گاه شخصی منصور بهرامی
پروفایل منصور بهرامی در وبگاه «تنیس حرفه‌ای مردان، ATP»
گزارشی از حضور بهرامی در مسابقه تنیس پیشکسوتان ویمبلدون (بی‌بی‌سی فارسی)
این یک نوشتار خُرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
رده‌های صفحه: افراد زنده اهالی اراک ایرانیان مقیم فرانسه تنیس‌بازان اهل ایرانزادگان ۱۹۵۶ (میلادی)

قس آلمانی
Mansour Bahrami (persisch ‏منصور بهرامی‎‎; * 26. April 1956 in Arak) ist ein ehemaliger iranischer Tennisspieler.
Schon in früher Jugend arbeitete er als Balljunge auf einem Sportkomplex in Teheran. Hier beobachtete er einige der besten iranischen Tennisspieler, durfte aber selbst nie spielen. Im Alter von 16 Jahren wurde er in das iranische Davis-Cup-Team aufgenommen, wo er mehrfach Siege erringen konnte.
Durch die iranische Revolution von 1979 konnte er in seiner Heimat nicht mehr spielen und ging ins Exil nach Frankreich. Seine besten Zeiten als Einzelspieler waren aber vorbei, so dass er sich mehr aufs Doppel konzentrierte. Hier erreichte er mit seinem Partner Eric Winogradsky 1989 das Finale der French Open.
Ab 1993 durfte er wieder für den Iran im Davis Cup antreten und spielte bis 1997 insgesamt 22 Partien in Einzel und Doppel von denen er vierzehn gewann.
Überraschenderweise konnte Bahrami 1999 das ATP Champions Tour-Turnier in Doha gewinnen. Er besiegte während dieses Turniers Pat Cash, Yannick Noah und Henri Leconte.
In den Jahren 2002 und 2003 kehrte er noch einmal in die ATP Tour zurück.
Bahramis humoristisches Talent machte ihn außerdem zu einem, gerade für seine Weltranglistenposition, sehr beliebten Spieler auf Schauturnieren. Er spielt jedes Jahr mehrere Doppelspiele beim Aegon Masters der ATP Champions Tour.
Weblinks [Bearbeiten]

Commons: Mansour Bahrami – Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
ATP-Profil von Mansour Bahrami (englisch)
ITF-Profil von Mansour Bahrami (englisch)
Davis-Cup-Statistik von Mansour Bahrami (englisch)
Persönliche Homepage
Bahrami auf ATP Champions Tour Homepage
Aegon Masters Homepage
Kategorien: Tennisspieler (Iran)Geboren 1956Mann

قس فرانسه

Mansour Bahrami (en farsi : منصور بهرامی), est un joueur de tennis iranien, né le 26 avril 1956 à Arak (Iran). Il vit en France et possède la double nationalité française et iranienne depuis 19891.
Sommaire [afficher]
Biographie[modifier]

Véritable show-man, il reste plus connu pour ses facéties que pour ses performances. Sa carrière en simple est restée très modeste puisque son meilleur classement à l'ATP fut une 192e place en 1988 et il n'a atteint aucune finale ATP. Par contre, sa carrière en double fut plus prolifique, avec notamment une finale à Roland-Garros en 1989 aux côtés du Français Éric Winogradsky. En tout, il a gagné deux titres ATP en double (à Genève en 1988 et à Toulouse en 1989) et atteint 10 autres finales entre 1986 et 1991. Son meilleur classement en double fut une honorable 31e place en juillet 1987.
Il met un terme à sa carrière professionnelle en 1995 (il avait déjà arrêté de jouer en simple dès 1993) et revient brièvement sur le circuit ATP en double en 2002-2003. Après 1995, il a continué à faire profiter les spectateurs de ses facéties dans les tournois vétérans, au sein du ATP Champions Tour. En 1997, il crée le Trophée des Légendes2.
Il a joué pour l'équipe iranienne de Coupe Davis entre 1974 et 1997.
En 2006, il a publié une autobiographie, Le Court des miracles, chez Le Cherche Midi.
Palmarès[modifier]

Titres en simple (0)[modifier]
Finales perdues en simple (0)[modifier]
Titres en double (2)[modifier]
Date Nom et lieu du tournoi Surface Partenaire Finalistes Score
1 19/09/1988 Tournoi de Genève, Genève Terre battue Tomáš Šmíd Gustavo Luza
Guillermo Pérez-Roldán 6-4, 6-3
2 09/10/1989 Grand Prix de Toulouse, Toulouse Dur Éric Winogradsky Todd Nelson
Roger Smith 6-2, 7-6
Finales perdues en double (10)[modifier]
1986 : Bordeaux, Stuttgart Outdoor, Paris Indoor
1987 : Monte Carlo, Genève
1988 : Toulouse
1989 : Genève, Roland-Garros
1990 : Bordeaux
1991 : Copenhague
Résultats en Grand Chelem[modifier]

En simple[modifier]
L'Open d'Australie se dispute en dernier et sur gazon :
Année Roland-Garros Wimbledon US Open Open d'Australie
1981 2e tour (1/32) Mel Purcell - - -
1982 - - - -
1983 - - - -
1984 1er tour (1/64) Michael Westphal - - -
1985 - - - -
1986 - - - épreuve non disputée
L'Open d'Australie se déroule en premier (à partir de 1987) et sur dur (à partir de 1988) :
Année Open d'Australie Roland-Garros Wimbledon US Open
1987 - - - -
1988 - 1er tour (1/64) Emilio Sánchez - -
1989 - 1er tour (1/64) Todd Woodbridge - -
En double[modifier]
En 1977, il est décidé d'avancer l'Open d'Australie de décembre à janvier ; deux éditions de ce tournoi sont donc jouées cette année-là, l'une en janvier, l'autre en décembre (celle qui aurait dû se jouer en janvier 1978).
Année Open d'Australie Roland-Garros Wimbledon US Open
1976 - - - 1er tour (1/32)
Mike Fishbach Paul Kronk
Cliff Letcher
1977 1er tour (1/32)
Nicolas Kelaidis Roscoe Tanner
Marty Riessen - - -
1977 décembre
L'Open d'Australie se dispute en dernier et sur gazon :
Année Roland-Garros Wimbledon US Open Open d'Australie
1978 - - - -
1979 - - - -
1980 - - - -
1981 - - - -
1982 - - - -
1983 - - - -
1984 - - - -
1985 - - - -
1986 - - 1er tour (1/32)
Ronald Agenor Andrés Gómez
Slobodan Živojinović épreuve non disputée
L'Open d'Australie se déroule en premier (à partir de 1987) et sur dur (à partir de 1988) :
Année Open d'Australie Roland-Garros Wimbledon US Open
1987 - 3e tour (1/8)
Diego Perez Stanislav Birner
Jaroslav Navratil - 3e tour (1/8)
Diego Perez Andrés Gómez
Slobodan Živojinović
1988 - 2e tour (1/16)
Jérôme Potier Jorge Lozano
Todd Witsken 2e tour (1/16)
Michael Mortensen John Fitzgerald
Anders Järryd 1er tour (1/32)
Karel Nováček Darren Cahill
Simon Youl
1989 - Finale
Éric Winogradsky Jim Grabb
Patrick McEnroe - 1er tour (1/32)
Éric Winogradsky John Fitzgerald
Anders Järryd
1990 - 1er tour (1/32)
Éric Winogradsky Michiel Schapers
Nick Brown 1er tour (1/32)
Éric Winogradsky Mark Petchey
Danny Sapsford 2e tour (1/16)
Jean-Philippe Fleurian Pieter Aldrich
Danie Visser
1991 - 1er tour (1/32)
Éric Winogradsky Luke Jensen
Laurie Warder 1er tour (1/32)
Rodolphe Gilbert Patrick Galbraith
Todd Witsken 1er tour (1/32)
Rodolphe Gilbert Jan Siemerink
Christo van Rensburg
Liens externes[modifier]

Sur les autres projets Wikimedia :
Mansour Bahrami, sur Wikimedia Commons
(en) Mansour Bahrami sur le site officiel de l'ATP Tour (bio, performances, activité, face-à-face, actualités)
(en) Mansour Bahrami sur le site officiel de l'ITF (bio, activité, faces-à-faces)
(en) Mansour Bahrami sur le site officiel de la Coupe Davis (parcours et résultats complets)
Biographie sur le site de TV5
(en) DVD Mansour Bahrami, Tennis's Greatest Entertainer
Notes et références[modifier]

↑ Le Cherche Midi [archive], consulté le 8 avril 2008.
↑ Biographie sur le site de TV5 [archive], consulté le 29 octobre 2007
Portail du tennis Portail de l’Iran Portail de la France
Catégories : Joueur iranien de tennisJoueur français de tennisNaissance en 1956Naissance en Iran

قس الگلیسی

Mansour Bahrami (Persian: منصور بهرامی‎) (born April 26, 1956) is a professional tennis player. He has held dual French and Iranian nationality since 1989.
Contents [show]
[edit]Early life

From an early age he worked as a ball boy within a sports complex in Tehran, Iran. He observed many of the best Iranian tennis players in action but he was never allowed to play. Eventually he snuck onto one of the courts but his first racquet was destroyed by an outraged armed guard who kicked him out. He resorted to learning the game through the use of his hands or frying pans or broom handles. Bahrami has often commented that his outrageous shotmaking ability resulted from mastering tennis using such unusual implements.
[edit]Tennis career

The time came when the Iranian team was short of players and Bahrami was finally permitted to play the game on a tennis court. His talent was obvious and he reached the Davis Cup team (and helped the team to victory at the age of just sixteen) but in the late 1970s the Islamic Revolution within Iran led to tennis being viewed as a capitalist and elitist sport. He spent the next three years playing backgammon as all tennis courts were closed down. In desperation he fled to France with his life savings, which he gambled in a casino and lost.[1] A number of friends supported him financially as he began to play a few tournaments within France.
While his best days were behind him and he never maximized his potential in singles, he became a successful doubles player who even reached the French Open doubles final in 1989 in partnership with Eric Winogradsky. His weakness and indeed his strength was an inescapable thirst for providing a crowd with a show. He often lost in the early rounds of singles tournaments due to his tendency to play trick shots from the off or when he was bored with winning too easily. He was able to play more seriously in doubles where he felt that he could not be seen to be letting his partner down.
[edit]Senior tournaments

Bahrami did not become a household name during his days on the main ATP Tour but enough of his fellow players had seen his talent at first hand to be impressed. He was perhaps the only player in history to be paid a guarantee just to enter the qualifying tournament for ATP tournaments. However, when the Champions Tour was set up for players aged over 35 in 1993, he had found his niche. Over time, the matches that he played with the likes of Jimmy Connors, Björn Borg and John McEnroe ensured that he achieved star status in his own right. Bahrami also formed a memorable doubles partnership with former French Open finalist and Davis Cup winner Henri Leconte as well as former French Open champion Yannick Noah. His best achievement in the senior tour so far was winning the ATP Champions Tour event in Doha, Qatar.
Bahrami had always been an entertainer but his attitude fit perfectly with the aims of the Outback Champions Tour where giving the public a show was essential. He continues to travel for 40 weeks of the year playing exhibition tournaments in which his range of unusual and breathtaking shots are played. His specialty shots include the power shot through the legs, the lob through the legs and the drop shot which bounces back over the net due to excessive backspin. His sense of humour shines through all of his matches and the crowd is never sure of his next move, be it serving while holding six balls (although he is known to hold 21), an under arm serve, catching the ball in his pocket, deliberately missing a smash or playing an imaginary, slow-motion point.
Fame came to Bahrami over time to the extent that he has now played within all of the major tennis venues throughout the world, something he could not do early in his career while on the regular tour, including the show courts at Wimbledon and the French Open. He is married to Frederique and they have two children. His autobiography, Le court des miracles was published in 2006, accompanying a DVD entitled The Man Behind the Moustache chronicling his life and the highlights of his career. His autobiography has been translated into English as The Court Jester and was released in late 2009.
[edit]Main Tour Finals

[edit]Doubles: 12 (2–10)
Legend
Grand Slam (0-1)
Tennis Masters Cup (0-0)
ATP Masters Series (0-2)
ATP Tour (2-7)
Outcome No. Date Tournament Surface Partnering Opponents in the final Score
Runner-up 1. 1986 ATP Bordeaux Clay Ronald Agénor Jordi Arrese
David de Miguel-Lapiedra 5–7, 4–6
Runner-up 2. 1986 MercedesCup Clay Diego Pérez Hans Gildemeister
Andrés Gómez 4–6, 3–6
Runner-up 3. 1986 Paris Masters Carpet Diego Pérez Peter Fleming
John McEnroe 3–6, 2–6
Runner-up 4. 1987 Monte-Carlo Masters Clay Michael Mortensen Hans Gildemeister
Andrés Gómez 2–6, 4–6
Runner-up 5. 1987 Geneva Open Clay Diego Pérez Ricardo Acioly
Luiz Mattar 6–3, 4–6, 2–6
Winner 1. 1988 Geneva Open Clay Tomáš Šmíd Gustavo Luza
Guillermo Pérez-Roldán 6-4 6-3
Runner-up 6. 1988 Toulouse Grand Prix Hard (i) Guy Forget Tom Nijssen
Ricki Osterthun 3–6, 4–6
Runner-up 7. 1989 French Open Clay Eric Winogradsky Jim Grabb
Patrick McEnroe 4–6, 6–2, 4–6, 6–7(5)
Runner-up 8. 1989 Geneva Open Clay Guillermo Pérez-Roldán Andrés Gómez
Alberto Mancini 3–6, 5–7
Winner 2. 1989 Toulouse Grand Prix Hard (i) Eric Winogradsky Todd Nelson
Roger Smith 6-2 7-6
Runner-up 9. 1990 ATP Bordeaux Clay Yannick Noah Tomás Carbonell
Libor Pimek 3–6, 7–6, 2-6
Runner-up 10. 1991 Copenhagen Open Carpet Andrei Olhovskiy Todd Woodbridge
Mark Woodforde 3–6, 1–6
[edit]Challenger Finals

[edit]Doubles: 5 (3–2)
Outcome No. Date Tournament Surface Partnering Opponents in the final Score
Runner-up 1. 1986 Chartres, France Clay Eric Winogradsky Javier Frana
Gustavo Guerrero 2–6, 4–6
Winner 1. 1986 Neu Ulm, Germany Clay Jaroslav Navratil Menno Oosting
Huub Van Boeckel 7-5, 6-1
Winner 2. 1987 Clermont Ferrand, France Clay Claudio Mezzadri Christophe Lesage
Jean-Marc Piacentile 6-3, 7-5
Runner-up 2. 1987 Neu Ulm, Germany Clay Michael Mortensen Jaromir Becka
Udo Riglewski WEA
Winner 3. 1990 Dijon, France Carpet Rodolphe Gilbert Jan Apell
Peter Nyborg 7-5, 6-2
[edit]External links

Official Website
Mansour Bahrami at the Association of Tennis Professionals
[edit]References

^ quoted on ITV4 Aegon Masters 2011 coverage on 3-12-11
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: French people of Iranian descentIranian emigrants to FranceIranian male tennis playersNaturalized citizens of FrancePeople from Arak, Iran1956 birthsLiving people

قس ایتالیائی

Mansour Bahrami (pers. منصور بهرامی; Arak, 26 aprile 1956) è un ex tennista iraniano.
Indice [mostra]
Carriera [modifica]

Esordi e trasferimento in Francia [modifica]
Fin da giovanissimo frequenta i campi da tennis, prima come raccattapalle a Tehran dove riesce a osservare alcuni tra i più importanti tennisti iraniani.
Ebbe la prima occasione di partecipare a un torneo importante nella Coppa Davis 1974. Grazie alla carenza di giocatori iraniani venne convocato a rappresentare la sua nazione a soli diciotto anni.
Partecipa nel settembre dello stesso anno ad un match contro l'Inghilterra ma ottiene solo due sconfitte.[1] Tra il 1976 e il 1978 partecipa ad altri quindici match di Coppa Davis ottenendo dieci vittorie e cinque sconfitte ma dalla fine degli anni settanta a causa della rivoluzione islamica il tennis venne visto come uno sport capitalista ed elitario. I campi da tennis vennero tutti chiusi e allora passò i tre anni successivi concentrandosi sul backgammon.
Disperato per la situazione del tennis nel suo paese decide di trasferirsi in Francia e grazie al supporto finanziario di alcuni amici riuscì a partecipare a diversi tornei.
Nel singolare non ha mai ottenuto ottimi risultati a causa del suo interesse nell'intrattenere il pubblico con show e vari trick piuttosto che nel vincere il match. Nel doppio invece riusciva ad impegnarsi più seriamente per non lasciare in difficoltà il compagno. Insieme a Eric Winogradsky ha raggiunto la finale del doppio maschile agli Open di Francia 1989 ma vennero sconfitti da Jim Grabb e Patrick McEnroe in quattro set.
Senior [modifica]
Quando nel 1993 venne creato il Champions Tour per i giocatori con più di 35 anni Mansour trovò il suo posto, incominciò a giocare i tornei insieme ai vari Jimmy Connors, Björn Borg e John McEnroe raggiungendo il livello di vera e propria stella.[2] Formò un ottimo team di doppio con Henri Leconte e successivamente con Yannick Noah.
Tra i Senior ha ottenuto come miglior risultato la vittoria del ATP Champions Tour giocato a Doha.
Ha sempre adorato intrattenere il pubblico e si trovò perfettamente nel Outback Champions Series dove l'intrattenimento è la cosa più importante. Continua a viaggiare per 40 settimane l'anno partecipando a tornei d'esibizione giocando un tennis divertente e al di fuori degli standard. Nel suo repertorio sono presenti passanti e lob da sotto le gambe, il servizio dal basso o il simulare di giocare un punto al rallentatore.[3]
La sua fama nel circuito senior è aumentata a tal punto da venire invitato in match di esibizione all'interno di tornei nei quali in carriera non ha mai potuto giocare, come ad esempio Wimbledon.
Statistiche [modifica]

Doppio [modifica]
Vittorie (2) [modifica]
Legenda
Grande Slam (0)
Tennis Masters Cup (0)
ATP Masters Series (0)
ATP Championship Series (0)
ATP Tour (2)
Titoli per superficie
Cemento (0)
Terra battuta (1)
Erba (0)
Sintetico (1)
Numero Anno Torneo Superficie Compagno Avversari in finale Punteggio
1. 1988 Geneva Open, Ginevra Terra battuta Tomáš Šmíd Gustavo Luza
Guillermo Pérez-Roldán 6-4 6-3
2. 1989 Grand Prix de Tennis de Toulouse, Tolosa Sintetico Eric Winogradsky Todd Nelson
Roger Smith 6-2 7-6
Note [modifica]

^ Statistiche Inghilterra - Iran
^ Biografia su atpchampionstour.com
^ This is Mansour, sito ufficiale
Altri progetti [modifica]

Commons contiene file multimediali su Mansour Bahrami
Collegamenti esterni [modifica]

Sito ufficiale
Profilo sul sito Atp
Profilo sul sito della Coppa Davis
Profilo sul sito Itf
Portale Biografie
Portale Tennis
Categorie: Tennisti iranianiNati nel 1956Nati il 26 aprile

قس هلندی
Mansour Bahrami (Arak, Iran, 26 april 1956) is een Iraans seniorproftennisser.
Hij leerde het tennisspel als ballenjongen bij de club in Teheran en werd prof in 1982. Hij heeft nooit een coach gehad. In zijn actieve loopbaan won hij 2 dubbelspeltitels. Sinds 1994 speelt hij in het seniorencircuit.
Tegenwoordig woont Bahrami in Parijs omdat hij vaak problemen had met het verkrijgen van visa voor de verschillende landen waar hij tennis speelde. Met zijn techniek en balgevoel tovert hij de meest ongelooflijke kunststukjes uit zijn racket, vergezeld van grappen en grollen. Daarom is hij nog steeds een graaggeziene speler bij verschillende demonstratietoernooien over de hele wereld en in het seniorencircuit, de ATP Tour of Champions.
Inhoud [weergeven]
[bewerken]Prestatietabel

[bewerken]Prestatietabel grand slam, enkelspel
Toernooi 1981 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990
Australian Open - - - - - - - -
Roland Garros 2R 1R - - - 1R - 1R
Wimbledon - - - - - - - -
US Open - - - - - - - -
[bewerken]Prestatietabel grand slam, dubbelspel
Toernooi 1976 1977 1981 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991
Australian Open - 2R & - - - - - - - - - -
Roland Garros - - - - - - 3R 2R F 1R 1R
Wimbledon - - - - - - - 2R - 1R 1R
US Open 1R - - - - 1R 3R 1R 1R 2R 1R
[bewerken]Externe links

(en) Profiel van Mansour Bahrami op de site van de ATP
(en) Profiel van Mansour Bahrami op de site van de ITF
Categorie: Iraans tennisser