شمعون بن صمح دوران

شَمْعُون بِنْ صِمَحْ دُوران(عبری: שמעון בן צמח דוראן) که به نام رشبصد (רשב"ץ) خوانده می‌شد، خاخام، فیلسوف، ریاضیدان، ستاره‌شناس و پزشک یهودی‌است که در سال‌های بین ۱۳۶۱ تا ۱۴۴۴ میلادی می‌زیست.

زندگی‌نامه [ویرایش]

زونز، زادگاه شمعون بن صمح را در بارسلونا دانسته‌است؛ اما درست آن است که شمعون بن صمح در آذار ۱۳۶۱ میلادی، در جزیره مایورکا متولد شد. او را نواده ابن‌گرشوم دانسته‌اند؛ این ادعا اثبات نشده‌است اما احتمالاً شمعون از خویشاوندان نزدیک لاوی بن گرشوم بوده‌است. او شاگرد افرایم ویدال و یونا مائیستر، خاخام ساراگوسا و کالاتایود است که دخترش بونگودا با شمعون ازدواج کرد. پس از کشتارهای دسته‌جمعی سال ۱۳۹۱ در بالئاریک آیلز، شمعون به همراه پدر و خواهرش به الجزیره رفت، و در آن‌جا به مطالعه پزشکی و آموزه‌های دین یهود پرداخت. وی همچون در آن‌جا شاگردی خاخام اعظم اسحق بن ششت را کرد و پس از مرگ ششت در سال ۱۴۰۸، شمعون به عنوان خاخام اعظم الجزیره برگزیده شد. شمعون بن صمح، که تمام دارایی خود را در پالما تا آخر عمر بر این سمت باقی ماند؛ و از سوی جامعه یهود الجزیره حقوق دریافت می‌کرد.

آثار [ویرایش]

شمعون علاوه بر تحقیقاتی که در زمینه‌های شریعت یهود انجام داد، تعدادی تحقیق فلسفی نیز تألیف کرد. دو اثر عمده او عباراند از اوهو مشپاط(دوست‌دار عدالت) که در رابطه با عنایت الهی‌است و ماگن آووت(سپر پدران) که در مورد اصول اساسی دین یهود است. فصل چهارم از دومین بخش کتاب ماگن آووت، رساله‌ای جدلی بر ضد مسیحیان و مسلمانان است که به صورت جداگانه تحت عنوان قشت و ماگن(کمان و سپر) به چاپ رسید.

شمعون بن صمح در لابه‌لای نوشته‌هایش از متفکران یهود و نیز اندیشمندان یونانی و مسلمان نقل قول کرده، به رغم این گرایش فلسفی، حقیقت را تنها از طریق وحی می‌دانست.

او شرح‌ها و تفسیرهایی بر میشنا و تلمود نوشت. وی همچنین علیه نوشته‌های حسدای کرسکاس و در دفاع از ابن‌میمون رساله نوشته‌است.

از شمعون تعدادی اشعار مذهبی و غیرمذهبی برجای مانده‌است.

[نهفتن]
ن • ب • و
بزرگان فلسفه یهودی
ابراهیم برحیا • ابراهیم بن دائود • ابراهیم ابوالعفیا • ابن عزرا • ابراهیم بیباگو • ابراهیم جیگر • ابن گرشوم • ابن‌طیبون • ابن‌لطیف • ابن‌میمون • ابن‌نسیم • اسحاق ابرونئیل • اسحاق پولگار • اسحاق عارمئا • اسحاق لاوی • اسحق البلاغ • اسحق الفاسی • العازر شاخ • اوراهام مردخای • اونر برگوسی • ایلیا بن موسی ابا دلمدیگو • بحیه بن پقوده • بعل شم طوو • بن ایش چای • حسدای کرسکاس • حوتر بن سلیمان • داوود مقمص • داوود قیمحی • زراحیا شئلتیئل • سعادیا گائون • سلیمان ابن گبیرول • سموئیل بن یهودا • شم طوو بن یوسف فالاکوئرا • شماریا بن ایلیا • شمعون بن صمح دوران • شنئور لیادی • عتنئیل بن فیومی • عمانوئیل رومی • عیلی بن ملکا • گرشوم بن سلیمان • لئوپولد زونز • لوی کانفلانی • مناخم شنئیرسون • موسی بن میمون • موسی ناربنی • موشه فینشتاین • نیسیم بن موسی • هیلل ورنا • ویلینا گائون • یدایا پنینی • یسرائل جیکبسن • یعقوب بن ابا • یعقوب قرقسانی • یهودا بن اسحاق ابرونئیل • یهودا بن سلیمان • یهودا بن موسی • یهودا هلوی • یهودا هناسی • یوسف آلبو • یوسف بصیر • یوسف بن یهودا • یوسف کارو • یوسف کاسپی • یوشع لورکی
منبع [ویرایش]

Wikipedia Contributors، Simeon ben Zemah Duran، From Wikipedia، the free encyclopedia

رده‌ها: اهالی پالما د مایورکادرگذشتگان ۱۴۴۴ (میلادی)زادگان ۱۳۶۱ (میلادی)فیلسوفان یهودی


قس عبری

שמעון בן צמח דוראן (הרשב"ץ; 1361 - 1444), היה מגדולי רבני אלג'יריה. מחבר שו"ת התשב"ץ וספרים נוספים.
תוכן עניינים [הצגה]
[עריכה]ביוגרפיה

גדל בפלמה דה מיורקה, ספרד, שם למד תורה ורכש גם ידיעות במדע, עיקר השכלתו הייתה ברפואה שבה התמקצע. לדבריו "החוכמה ההיא תחיה בעליה" - בספרד, אולם לימים באלג'יר לא יכול היה להתפרנס מהעיסוק בה.
בבגרותו הגיע לארגוניה. בגזירות קנ"א איבד את כספו וברח חזרה לאלג'יר. שם פגש ברבי יצחק בן ששת (הריב"ש) שכיבדו. החיבה התחלפה במחלוקת, שעליה הביע הרשב"ץ חרטה לאחר זמן. בסופו של דבר משנפטר הריב"ש החליפו הרשב"ץ. הרשב"ץ ביקש שלא להיות מאושר על ידי המלך וחלק על התנהגותו של קודמו שקיבל אישור כזה, לדעתו היה בכך פסול.
זיקתו לפילוסופיה ולמדעים לא מנעה ממנו לתת אמון באסטרולוגיה. כפילוסוף היה מתון לעומת השכלתנות המיימונית מרחיקת הלכת. ציטט את דברי המקובלים, ואת ספר הזוהר ייחס לרבי שמעון בר יוחאי.
עיקר מפעלו הוא בתשובותיו ההלכתיות. על עצמו העיד שמעולם לא חזר בו מפסיקה שנתן. הוא סבר שיש בכוחו לחלוק על קודמיו בסברותיהם, ופסיקתו הורתה דרך ליהודי צפון אפריקה דורות רבים.
הוא כנראה הראשון[דרוש מקור], בניגוד לרמב"ם, אשר התיר להתפרנס מלימוד והוראת תורה. ככל הנראה[דרוש מקור] הרשב"ץ הוא גם המקור של פרשנות הרווחת היום למושג ירידת הדורות אשר הוצרך לה לצורך ההיתר.
גם הוציא תחת ידו פירושים לתלמוד וספר על מניין המצוות בעקבות הרמב"ם והרמב"ן. ספרו על הפילוסופיה הדתית, מגן אבות, מכיל גם דברי מדע. התפלמס עם הרלב"ג ועם רבי חסדאי קרשקש. כן חיבר פיוטים.
בספרו "קשת ומגן" התעמת עם הנצרות וטען, בדומה להשקפת הרבה חוקרים מודרניים, שישו הקפיד במצוות. גם נגד האסלאם יצא - ציין שהקוראן רחוק מלהיות ספר כליל שלמות, כפי שרואים אותו המוסלמים וגינה את אופיו הגשמי של גן העדן באסלאם.
[עריכה]צאצאיו

את מקומו כרבה של אלג'יר מילא בנו רבי שלמה (הרשב"ש).
בנו של רבי שמעון, רבי צמח דוראן, אף הוא היה מחכמי אלג'יר וממלא מקום אביו משנת רכ"ז (1467). כתב תשובות רבות בהלכה שהובאו אצל כמה פוסקים, בהם רבי יוסף קארו בספרו בית יוסף. 150 מתשובותיו נדפסו יחד עם תשובות אחיו רבי שמעון בספר "יכין ובועז" (ליוורנו תקמ"ב).‏[1]
רבי שלמה בן צמח דוראן, רשב"ץ האחרון (נינו של רבי צמח) ורבי שלמה דוראן (נכדו של רבי שמעון דוראן), פעלו באלג'יר כרבנים וראשי ישיבה, בסוף המאה ה-16.‏[2]
[עריכה]לקריאה נוספת

א' נחלון, ארגון הקהל לפי התשב"ץ, הקונגרס העולמי למדעי היהדות ו, ג (תשל"ו) 301-310. ‬
י' ליבוביץ, ר’ שמעון בן צמח דוראן ותפיסת חילוף החומרים בספרו "מגן אבות", קורות ז, ט/י (תש"ם) 626-633. ‬
הרב י' קטן, מבוא לשו"ת התשב"ץ, הוצ' מכון שלמה אומן-ישיבת שעלבים, מכון ירושלים-אור המזרח, כרך א, תשנ"ח, עמ' 19-59.
הרב א"ר זיני, מבוא לספר מגן אבות, ירושלים : ארז, תש"ס.
גולדמינץ, תשובות חדשות מכ"י מאת הרשב"ץ דוראן, מוריה 28, ה-ז (תשס"ז) טז-יט. ‬
אתי בן סעדון, 'בחינות ספרותיות ביצירתו הפיוטית של רבי שמעון בר צמח דוראן (הרשב"ץ) – מבוא ומהדורה מדעית' חיבור לשם קבלת התואר "דוקטור לפילוסופיה", המחלקה לספרות עם ישראל אוניברסיטת בר -אילן, רמת- גן, תשרי תשס"ג.
[עריכה]קישורים חיצוניים

אפרים חזן, ר' שמעון בר צמח דוראן (הרשב"ץ), אתר הזמנה לפיוט
אפרים חזן, הפולמוס היהודי נוצרי בפיוטי תחינה של הרשב"ץ, אתר הזמנה לפיוט
אפרים חזן, מספרד לצפון אפריקה - השירה העברית במעבר, אתר הזמנה לפיוט
דוראן שמעון בן צמח (רשב"ץ), ב"אנציקלופדיה יהודית" באתר "דעת"
שלמה בן צמח דוראן, במהדורת 1901–1906 של Jewish Encyclopedia (באנגלית)
מאמר על חכמת הקבלה אצל הרשב"ץ של הרב זכריה זרמתי באתר תורת אמ"ת
[עריכה]ספריו
ספר התשב"ץ, לעמבערג (לבוב) תרנ"א, 1891, באתר HebrewBooks
תשב"ץ - חלק ב, אמשטרדם תצ"ח, 1738, באתר HebrewBooks
מגן אבות, ירושלים תשס"ג, 2003, באתר HebrewBooks
מגן אבות (מסכת אבות), ירושלים תש"ס, 2000, באתר HebrewBooks
קשת ומגן, ברלין תרמ"א, 1891, באתר HebrewBooks
[עריכה]הערות שוליים

^ מרדכי מרגליות (עורך כללי), "ר' צמח בר' שלמה דוראן", אנציקלופדיה לתולדות גדולי ישראל, תל אביב: י' צ'צ'יק, תש"ו, עמוד 1224, באתר HebrewBooks
^ שלמה בן צמח דוראן; שלמה דוראן , ב"אנציקלופדיה יהודית" באתר "דעת"
מרדכי מרגליות (עורך כללי), "ר' שלמה בר' צמח דורן", אנציקלופדיה לתולדות גדולי ישראל, תל אביב: י' צ'צ'יק, תש"ו, עמוד 1308, באתר HebrewBooks
[הסתרה] תקופת חייו של שמעון בן צמח דוראן על ציר הזמן

[הסתרה] פרשני התלמוד בימי הביניים בספרד ובצפון אפריקה
בית המדרש הקדום בספרד המוסלמית
רבי שמואל הנגיד • רי"צ אבן גיאת
בית המדרש של צפון אפריקה שנדד לספרד
פרץ הכהן • רבנו נסים בן יעקב • רבנו חננאל • רי"ף מעבר לספרד • ר"י מיגאש • רמב"ם מעבר לצפון אפריקה
בית המדרש בעיר טולדו
רמ"ה • רבי יצחק מאיר אבן מיגאש (בנו של הר"י מיגאש) • (ראב"ן הירחי) • רבנו יונה
בית מדרשו של הרמב"ן בצפון ספרד הנוצרית
הרמב"ן • רא"ה • רשב"א • ריטב"א • ר"ן • הריב"ש מעבר לצפון אפריקה • הרשב"ץ • רבי יצחק קנפנטון • רבי יצחק אבוהב (גאון קסטיליה) • רבי יעקב בירב מעבר לצפון אפריקה בגירוש ספרד
קטגוריות: רבנים: ראשוניםרבנים אלג'יראיםמחברי ספרי שו"ת

قس انگلیسی

Simeon ben Zemah Duran (1361–1444) (Hebrew: שמעון בן צמח דוראן), known as Rashbatz (רשב"ץ) or Tashbatz was a Rabbinical authority, student of philosophy, astronomy, mathematics, and especially of medicine, which he practised for a number of years at Palma (de Majorca). A major 15th century posek, his published decisions in matters of halacha have been widely quoted in halachic literature for hundreds of years.
Contents [show]
[edit]Biography

Simeon ben Zemah was born in the Hebrew month of Adar, 1361. Various accounts put his birthplace as either Barcelona, or the island of Majorca.[1] He was a near relation but not a grandson of Levi ben Gershon. He was a student of Ephraim Vidal, and of Jonah de Maestre, rabbi in Zaragoza or in Calatayud, whose daughter Bongoda he married.
After the persecution of 1391 (in the Balearic Isles) and Majorca he fled Spain with his father and sister for Algiers, where, in addition to practicing medicine, he continued his studies during the earlier part of his stay. In 1394 he and the Algerian rabbi Isaac ben Sheshet (known as Rivash) drafted statutes for the Jewish community of Algiers. After Sheshet's death, Duran was chosen as rabbi of Algiers in 1407. Unlike his predecessor, he refused on principle to accept any confirmation of his appointment by the regent.[2] As Duran had lost all his property during the massacre at Palma, he was forced against his will to accept a salary from the community, not having other means of subsistence. He held this office until his death. His epitaph, written by himself, has been reprinted for the first time, from a manuscript, in Orient, Lit. v. 452. According to Joseph Sambari, Simon was much respected in court circles (Medieval Jew. Chron. i. 130). He was the father of the Rashbash.
Duran's Magen Avot was a polemic against Christians and Muslims, of which the fourth chapter of the second part was published separately as Keshet u-Magen (The Arrow and the Shield).[3]
[edit]Works

Simon was a very active literary worker. He wrote commentaries on several tractates of the Mishnah and the Talmud and on Alfasi (Nos. 4, 5, 7, 11, 12, and 16 in the list of his works given below); he treated various religious dogmas as well as the synagogal rite of Algiers (Nos. 5, 8, 10, 16), while in his responsa he showed a profound acquaintance with the entire halakic literature. His theologico-philosophical scholarship, as well as his secular learning, is conspicuous in his elaborate work, Magen Abot, in which he also appears as a clever controversialist (No. 7). The same ability is evidenced in his writings against Hasdai Crescas, which afford him an opportunity to defend Maimonides (No. 2), in his commentary on the Pentateuch (No. 6), where he takes occasion to enter into polemics with Levi ben Gershon, and in that on the Book of Job (No. 1), especially the introduction. In his commentary on the Pirke Avot he shows a broad historical sense (No. 7, part iv.) and it is not improbable that the tradition which ascribes to him the historico-didactic poem Seder ha-Mishneh leha-Rambam (No. 9) is well founded.
Simon also wrote a considerable number of poems, both religious and secular (Nos. 9 [?], 15); commented on the Pesah Haggadah, the Hoshanot, the works of more ancient poets (Nos. 5 (c), 13, 14), and he was the author of numerous pamphlets. The following list of Duran's writings is arranged according to the letters of the Hebrew alphabet, on the basis of a catalogue drawn up by the author himself (Responsa, vol. iii.):
Oheb Mishpaṭ, commentary on the Book of Job, with a theologico-philosophical introduction, Venice, 1589; Amsterdam, 1724-1727 (in the Rabbinic Bible Ḳehillat Mosheh).
Or ha-Ḥayyim, controversial treatise against Hasdai Crescas' Or Adonai.
Zohar ha-Raḳia, commentary on Solomon ibn Gabirol's Azharot, Constantinople, 1515. (Jacob Hagis [Petil Tekelet] and Moses Pisante Ner Miẓwah have reedited this work, of which a shorter recension also exists.)
Ḥiddushe ha-Rashbaẓ, novellæ on and elucidations of Niddah, Rosh ha-Shanah, Kinnim, Leghorn, 1744. (Ḥiddushim, novellæ to Ketubot and Gittin [Färth, 1779], is erroneously ascribed to Duran.)
Yabin Shemu'ah:
precepts for shehitah and bedikah
Ma'amar Ḥameẓ, precepts concerning hamez and mazzah
Afiḳomen, commentary on the Pesah Haggadah
Tif'eret Yisrael, on the computations of the new moon ("moladot")
Perush, commentary on the Mishnah Zebahim, ch. v. ("Ezehu Meḳoman"), and the Baraita de Rabbi Yishma'el (taken from the Sifra) subjoined thereto in the prayerbook (Leghorn, 1744). Part (c) appeared as Ma'amar Afiḳomen with the Haggadah (Rödelheim, 1822).
Liwyat Ḥen, commentary on the Pentateuch; also two tracts against Hasdai Crescas ("Anaḳim," "Ma'amar Ha-Yiḥud")
Magen Abot, consisting of four parts with special titles:
"Ḥeleḳ Eloah mi-Ma'al"
"Ḥeleḳ Shosenu"
"Ḥeleḳ Ya'aḳob"
"Ḥeleḳ Adonai 'Ammo."
A commentary on Abot, including a literary-historical introduction on the sequence of tradition, appeared under the title "Magen Abot," Leghorn, 1762; reedited by Y. Fischl, Leipsic, 1855. Under the same title appeared parts i.-iii., with the exception of one chapter in part ii. (ib. 1785). The missing chapter in this edition, being a polemic against Christianity and Islam, was published under the title Ḳeshet u-Magen (ib. 1785-1790; reedited by Steinschneider, Berlin, 1881). Extracts from this chapter, "Setirat Emunat ha-Noẓrim," are contained in Milḥemet Ḥobah, Amsterdam, 1710. It is largely taken from Profiat Duran's Kelimmat ha-Goyim (Monatsschrift, iv. 179).
Minhagim, ritual observances, presumably treating of the rites in Algiers.
Seder ha-Mishneh leha-Rambam, didactic poem, ascribed to Duran in MS. Poc. 74 (Neubauer, Cat. Bodl. Hebr. MSS. No. 1971).
Perush ha-Ketubbah weha-Geṭ, on marriage contracts and divorces, Constantinople, c. 1516-1548.
Perush Hilkot Berakot le-Harif, commentary on Alfasi's Berakot.
Perush Masseket 'Eduyyot, commentary on Eduyyot.
Perush 'al ha-Hosha'not, published with the Hoshanot according to the Spanish rite, Ferrara, 1553. (A short extract from the Perush is contained in the Spanish prayer-book of 1571.)
Perush Ḳeẓat Piyyuṭim, of which several pieces are inserted in the Algiers Mahzor, Leghorn, 1772. (The commentary on the introduction, "[Baruk] Asher Ishshesh," may also be found in B. Goldberg's Ḥefes Maṭmonim, pp. 85 et seq., Berlin, 1845.)
Ḳunṭras Teḥinnot u-Pizmonim, religious and secular poems. (The elegy (ḳinah) on the destruction of Jerusalem, "Eksof le-Sapper," was published in Profiat Duran's Iggeret Al-Tehi, Constantinople, c. 1577; that on the persecutions in Spain in the second edition of Magen Abot, Leipsic, 1855. A larger collection was edited by I. Morali in part i. of his Ẓofnat Pa'aneaḥ, Berlin, 1897.)
Remaze Pisḳe Niddah (distinct from No. 4).
Taḳḳun ha-Ḥazzanim, of which the title only is known.
Taḳḳanot ha-Rashbaẓ, inserted in part ii. of the responsa, (19), and in Judah Ayyash's responsa, entitled Bet Yehudah, Leghorn, 1746.
Tashbaẓ, 802 responsa in three parts, Amsterdam, 1738–1739; title ed., ib. 1741.
[edit]Jewish Encyclopedia bibliography

H. Jaulus, R. Simeon b. Zemach Duran, in Monatsschrift, xxiii. 241 et seq.;
A. Fränkel, Allg. Zeit. des Jud. xxiv. 417, 501;
Michael, Or ha-Ḥayyim, p. 601;
Moritz Steinschneider, Cat. Bodl. No. 7199;
Giovanni Bernardo De Rossi-C. H. Hamberger, Historisches Wörterbuch der Jüdischen Schriftsteller, pp. 92 et seq.;
Joseph Zedner, Cat. Hebr. Books Brit. Mus. pp. 703 et seq.;
Zunz, Literaturgesch. pp. 521 et seq.;
Heinrich Grätz, Gesch. 3d ed., viii. 100;
Brody, in Isr. Monatsschr. 1897, No. 7;
I. Morali, Ẓofnat Pa'aneaḥ, i., Berlin, 1897;
Kaufmann, in Monatsschrift, xli. 660
This article incorporates text from a publication now in the public domain: Jewish Encyclopedia. 1901–1906.
[edit]References

^ Tasbatz Vol.1, Jerusalem 1998 introduction p.20, quoting various conflicting earlier accounts.
^ 'Codex Judaica', Zichron Press, M.Kantor p.206
^ Jewish history and Jewish memory: essays in honor of Yosef Hayim p 39 Yosef Hayim Yerushalmi, Elisheva Carlebach, John M. Efron - 1998
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: 1361 births1444 deaths14th-century rabbis15th-century rabbisMedieval Majorcan JewsPeople from Palma, Majorca

قس آلمانی

Salomo ben Simon Zemach Duran (* um 1400 in Algier; † 1467 ebenda) war ein naturwissenschaftlich gebildeter Halachist in Nordafrika.
Unter anderem verteidigte er in seiner Schrift milchämät mitzwah („Pflichtkrieg“) das Judentum gegen Angriffe des Gerónimo de Santa Fe und erwiderte dessen Vorwurf der Unmoral mit kritischen Hinweisen auf das Leben des christlichen Klerus.
Literatur (Auswahl) [Bearbeiten]

Graetz, Geschichte der Juden, Bd. VIII, Leipzig 1864
Wininger, Czernowitz 1925 ff., Bd. II
Jüdisches Lexikon, Bd. II, Berlin 1927
Weblinks [Bearbeiten]

Salomo ben Simon Zemach Duran in der Jewish Encyclopedia abgerufen am 15. Mai 2010
Kategorien: Person (Judentum)Geboren im 14. oder 15. JahrhundertGestorben 1467Mann

قس فرانسه

Le Rav Salomon Duran (hébreu : שלמה בן שמעון דוראן Shlomo ben Shimon Duran, abrégé רשב"ש, Rachbach), est une autorité rabbinique médiévale du xve siècle (Alger, 1400 - 1467), et l'un des principaux artisans de la renaissance culturelle du judaïsme algérien.
Sommaire [afficher]
Éléments biographiques[modifier]

Salomon Duran descend d'une vieille famille judéo-provençale émigrée à Palma de Majorque, puis à Alger, où son père, Shimon ben Tsemah Duran, exerce le rabbinat. Il se familiarise dans sa jeunesse avec le Talmud et la littérature rabbinique, manifestant un scepticisme affiché envers la Kabbale.
Œuvre[modifier]

Le Rachbach a rédigé, comme son père, de nombreux responsa (Leghorn, 1742). Outre ceux-ci, il est d'auteur :
d'une lettre, écrite en araméen talmudique, adressée à Nathan Najara de Constantine ; elle a été réimprimée séparément, avec un index des passages1 ;
d'une défense du Talmud, écrite en 1437 contre les attaques lancées par le Juif converti Geronimo de Santa Fé lors de la disputation de Tortosa (1414) ; elle est parue sous le titre de Milhemet Hova, et sous celui de Setirat Emounat haNotzrim, après la seconde partie du Keshet ouMaguen de son père, publiée à Leipzig en 1856 ;
d'un traité intitulé Tikkoun Soferim, qui a fréquemment été attribué à son père ; il est imprimé en appendice au Yavin Shmoua (Leghorn, 1744) ;
d'une élégie, préservée en manuscrit.
Notes et références[modifier]

↑ Kerem Hemed, vol. ix., pp. 110 et suivantes
Source[modifier]

Cet article comprend du texte provenant de la Jewish Encyclopedia de 1901–1906, article « DURAN » par Meyer Kayserling, M. Seligsohn, H. Brody & Richard Gottheil, une publication tombée dans le domaine public.

[masquer]
v · d · m
La période des Rishonim
(1038 - 1565 EC)
Rishonim ashkénazes Guershom ben Yehouda • Rachi et les Tossafistes • Hassidei Ashkenaz • Meïr de Rothenburg • Asher ben Yehiel • Autres
Rishonim séfarades Samuel ibn Nagrela • Juda Halévi • Abraham ibn Ezra • Moïse Maïmonide • Jacob ben Asher • Moïse Nahmanide • Moïse de León • Joseph Caro • Autres
Rishonim de Provence Moshe HaDarshan • Les ḳimḥides • Les tibbonides • Abraham ben David de Posquières • Joseph ibn Caspi • Gersonide • Isaac l'Aveugle • Autres
Rishonim d'Italie Isaïe de Trani • Bartenoura • Ovadia Hamon • Menahem Recanati • Messer Leon • Sforno • Autres
Rishonim d'Orient Rabbenou Hananel • Nissim Gaon • Isaac Alfassi • Saadia Adani • Zacharia Harofe • Autres
Événements majeurs au cours de la période Âge d'or de la culture juive en Espagne • Les Croisades • Procès du Talmud • Disputations judéo-chrétiennes • Accusations de meurtre rituel, d'empoisonnement des puits, Persécutions de 1391, etc. • Expulsions des Juifs (d'Angleterre • de France • d'Espagne • de Sicile)
Activité intellectuelle Exégèse biblique et du Talmud • Responsa • Halakha • Philosophie juive • Kabbale • Polémique • Poésie et philologie hébraïque • etc.

Portail de l’histoire Portail de la culture juive et du judaïsme Portail de l’Algérie
Catégories : RishonimRabbin du XVe siècleRabbin algérienNaissance en 1400Décès en 1467Naissance à Alger