یوز ایرانی یوزپلنگ آسیائی فهد عربی چیتای انگلیسی و دیگر زبانهای اروپائی که خود وام واژه هندی است

یوزپلنگ آسیایی یا یوزپلنگ ایرانی (نام علمی: Acinonyx jubatus venaticus) یک زیرگونهٔ به‌شدت خطر در معرض انقراض از یوزپلنگ است که اکنون تنها چند ده قلاده از آن در ایران یافت می‌شود.
این جانور در مناطق بیابانی در سطح منطقه زندگی می‌کرد و سال‌هاست که نسل آن در معرض نابودی کلی قرار دارد. نتایج جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهد که بین ۷۰ تا ۱۰۰ یوز پلنگ در چهار منطقه خارتوران در شهرستان شاهرود، نای‌بندان در طبس و دره‌انجیر در بافق وجود داشته باشد. شهرستان‌های زرند، نائین و جاجرم نیز نقاط دیگری است که احتمال حضور یوز در آنان می‌رود. این تخمین نتیجه نقشه برداری زمینی است که توسط بیش از ۱۲۰۰۰ دوربین دید در شب که در مکانهای مختلف کار گذاشته شده بود[۱]. همچنین در خرداد ماه سال ۱۳۹۱ در منطقه حفاظت شده درونه شهرستان بردسکن یک قلاده یوزپلنگ آسیایی مشاهده و تصویربرداری شد.[۲]
محتویات [نمایش]
زیستگاه [ویرایش]



توله‌های یوز در سال ۱۸۹۷ در هند همراه با یک سگ
در حدود ۲۰۰۰ سال پیش یوزها در اکثر نقاط آسیا حضور داشتند اما الان منحصر به نواحی دور افتاده‌ای در بیابان‌های ایران شده‌اند. یوزها در سرزمینهای باز و علفزارها، دشتهای کوچک، مناطق نیمه بیابانی و سایر مناطقی که می‌توان در آن شکار یافت زندگی می‌کنند. یوز پلنگها را در ایران می‌توان در مناطق کویری پیدا کرد که شامل قسمتهایی از استان‌های کرمان، خراسان، سمنان، یزد و تهران و مرکزی می‌شود. همچنین احتمالا یوزپلنگ‌ها در مناطق خشک بلوچستان پاکستان که هنوز شکار یافت می‌شود وجود دارند. زیستگاه‌های یوز در ایران به علت پیشروی بیابان‌ها و تبدیل شدن بخشی از زمینهای زیستگاه به زمینهای کشاورزی و مسکونی شدن بخشی دیگر و همچنین از بین رفتن مراتع توسط دامهای اهلی و در نتیجه کاهش تعداد آهو و گوزن که از منابع غذایی یوزها هستند کاهش یافته‌است.
یوز ماده مانند یوز نر محدوده خاصی را تصرف نمی‌کند و این به آن علت است که ماده‌ها در میان زیستگاههای مختلف در حرکت می‌باشند و این اهمیت حفظ زیستگاهها را گوشزد می‌کند. در ایران یوزها پیشتر در کویرها بودند اما به خاطر اینکه در بیابان توسط شکارچیان بسیار راحت شکار می‌شدند به مناطق مرتفع تر و نیمه کوهستانی پناه بردند و اکنون بیشتر در این نواحی و درهای خشک میان کوهها دیده می‌شوند.
نام [ویرایش]

یوز کلمه‌ای‌ست فارسی که از دیرباز در اشاره به این حیوان به‌کار می‌رفته‌است. یوز از بن مضارع یوزیدن به معنای جستن آمده‌است و به‌جهت شباهت ظاهری این حیوان با پلنگ امروزه بیشتر با نام یوزپلنگ شناخته می‌شود.
چیتا واژه‌ای‌ست هندی که از واژه سانسکریت چیتراکا به معنی «خال‌خالی» وارد انگلیسی شده و گاهی در فارسی نیز به‌کار می‌رود.
در زبانهای دیگر نامهای گوناگونی برای این حیوان به‌کار رفته‌است. در زبان عربی یوز را "فهد" می‌نامند درحالیکه در افغانستان به آن "تازی پرنگ" (فارسی دری) و "تازی پلنگ" (پشتو) گفته می‌شود. در پاکستان نیز در زبان براهوئی به آن "یوز" گفته می‌شود. در زبان سواحیلی نیز که در شرق آفریقا رایج است نام "دوما" را برای این جانور بکار می‌برند.[۳]
شکل ظاهری [ویرایش]



چیتا
یوزپلنگ سریعترین حیوان روی خشکی است و سرعتش می‌تواند به ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد اما تا چند صد متری بیشتر نمی‌تواند با این سرعت بدود. پوستی نخودی رنگ و با خالهای سیاه و گرد و کوچک دارد، و موهایش زبر و کوتاه‌است. این حیوان اندامی کشیده دارد و اندازه بدن یک یوز بالغ ۱۱۲ تا ۱۳۵ سانتیمتر با دمی به اندازه ۶۶ تا ۸۴ سانتیمتر است و وزنش می‌تواند از ۳۴ تا ۵۴ کیلوگرم باشد. کلا نرها بزرگتر از ماده‌ها هستند. خطی به نام خط اشک از گوشه چشم این حیوان تا گوشه لبش امتداد یافته‌است که این خط در نوع ایرانی ضخیم تر از نوع آفریقایی است.
تغذیه [ویرایش]

یوزها، غزالها و گوزنهای کوچک را شکار می‌کنند. در ایران بیشتر شکارشان آهو و جبیر و قوچ و میش ٬بز و کل و حتی خیلی وقتها خرگوش و دیگران حیوانات از قبیل حتی روباه‏ها و شغال را شکار می‌کنند کلا هر حیوانی را در بیابان بیابند می‌توانند شکار کنند. دیده شده که یوز پلنگ بز و گوسفند را نیز شکار کرده‌است اما به ندرت پیش می‌آید که به حیوانات اهلی حمله کند و معروف نیست که به انسانها نیز حمله کرده باشد. یوز پلنگها در ایران به فلات مرکزی محدود شده‌اند. مهمترین علتی که باعث کاهش شکارهای اصلی این حیوان از قبیل قوچ و میش شده از بین رفتن چراگاهها به علت چرا بیش از اندازه حیوانات اهلی می‌باشد. همچنین از دیگر علل تهدید کننده جمعیت این حیوان در ایان استخراج معادن در زیستگاههای این جانور است.
روش شکار کردن یوزها به این صورت است که ابتدا با احتیاط به طعمه نزدیک می‌شوند و یک فاصله ۱۰۰ تا ۲۰۰ متری را با آن حفظ می‌کنند٬و پشت ناهمواری‌های زمین ٬بوته‌ها یا دیگر پوششها خود را پنهان می‌کنند و ناگهان حمله می‌کنند. سرعت یوز در مسافت کوتاه بسیار قابل توجه‌است و از هر شکار یا حتی حیوان شکارچی سیعتر است. حتی یوز از یک سگ شکاری و یک کانگورو بسیار سریعتر است. اما این سرعت را نمی‌تواند در مسافت طولانی حفظ کند. یک سگ شکاری نمی‌تواند از یک گوزن هندی سبقت بگیرد اما ژنرال مک آلیستر دیده‌است که یک یوز یک گوزن نر سیاه را در حالی که از فاصله ۳۶۰ متری به سمتش دویده شکار کرده‌است.


یوز ایرانی یک گوزن را شکار کرده نقاشی از جیمز فوربس در هند ۱۸۱۲
اما در ایران چون یوزها طعمه‌هایشان بیشتر در مناطق نیمه کوهستانی زندگی می‌کنند دیگر به این صورت شکار نمی‌کنند بلکه در آبشخورها کمین کرده تا از غفلت طعمه استفاده کنند. در ایران به علاوه حیوانات بومی که شکار یوز می‌شوند دیده شده در شمال کشور حتی از گیاهان مانند انجیر وحشی نیز تغذیه کرده‌اند.
سیر تاریخ تکامل [ویرایش]



شکارگاه اکبر شاه در هند ۱۶۰۲ گفته می‌شد وی در یک زمان ۱۰۰۰ یوز داشته که از آنها برای شکار استفاده می‌کرده
یوزپلنگ زمانی در عربستان و هند و تمام ایران و مرکز آسیا و افغانستان و پاکستان محدود بود و در ایران و شبه قاره هند که بسیار زیاد بود. یوزپلنگها تنها گربه سانانی هستند که می‌توانند اهلی شده و برای شکار آموزش بینند. گفته شده امپراتور مغول هندوستان ٬اکبر شاه، حدود ۱۰۰۰ قلاده یوزپلنگ در یک زمان داشته‌است. چیزی که در بسیاری از نقاشی‌ها و مینیاتورهای ایرانی و هندی نشان داده شده‌است، محدوده‌هایی برای نگهداری یوز پلنگ در تعداد زیاد است. نگهداری این حیوان بسیار پیچیده‌است:به طور مثال میزان باروری این حیوان در اسارت بسیار پایین است و نرخ مرگ و میر در میان توله‌های این حیوان به علل ژنتیکی بسیار زیاد است و همچنین این حقیقت که ماده در این حیوان انتخاب کننده جفت است و نمی‌توان دو یوز نر و ماده را در کنار هم گذاشت تا خودشان جفت شوند چون ممکن است با هم جفت گیری نکنند و ماده، نر را نپسندد. و این عوامل باعث شده میزان تولید مثل این حیوان در اسارت بسیار پایین باشد. دانشمندان به یک حقیقتی در باره یوزها پی برده‌اند و آن این است که بدن تمام یوزها از یک سیستم ایمنی کاملا مشابه بهره می‌برد و در واقع یک بیماری کشنده می‌تواند همه یوزها را به طور مشابه از پای در آورد و هیچ یوزی ار آن جان سالم به در نبرد. و این مشابهت در زنهای ایمنی بدن به خاطر پیوند خوردن یوزها در ۱۲۰۰۰ سال پیش است که باعث شباهت ژنی آنها به همدیگر گردیده‌است. در واقع بوجود آمدن یک نمونه قوی در آینده غیرقابل پیش بینی است.
در ابتدای قرن ۲۰ یوز در بسیاری از نواحی در آستانه انقراض قرار داشت و آخرین ادله عینی از یوز در هندوستان مربوط به سه عکس است که در سال ۱۹۴۷ گرفته شده‌است. در سال ۱۹۹۰ به نظر می‌رسد که یوز تنها در ایران باقی مانده باشد. در سال ۱۹۷۰ برآورد شده بود که ۲۰۰ یوزپلنگ در ایران وجود دارند. اما اخیرا زیست شناس ایرانی هرمز اسدی تخمین زده‌است که تعداد یوزها در ایران بین ۵۰ تا ۶۰ قلاده باشد و از این تعداد نیز بیشترشان در بیابانهای مرکزی ایران و بقیه در نواحی خشک بین مرز ایران و پاکستان هستند. در مناطقی که یوزها زندگی می‌کنند محلی‌ها گفته‌اند که بیش از ۱۵ سال است که آنها را ندیده‌اند.
نگهداری [ویرایش]

بعد از انقلاب حفظ حیات وحش در ایران اهمیت خود را از دست داد و یوزپلنگ‌ها همراه غزال‏ها شکار می‌شدند و در نتیجه تعدادشان به سرعت رو به افول نهاد. و در نتیجه اقدامات بعد از انقلاب در ایران اکنون این جانور در لیست جانوران در معرض خطر انقراض قرار گرفته‌است. بعضی بررسی‌های آقای اسدی در سال ۱۹۹۷ نشان داده‌است اگر می‌خواهیم نسل یوز در ایران هم منقرض نشود باید یک اقدام عاجل در مورد افزایش جمعیت غزالها و حفظ زيستگاه آنها انجام دهیم.
تهدیدات [ویرایش]
تعغیرات زمینی تأثیرگذارترین عامل در اکوسیستم یوزپلنگ می‌باشد. آزار اذیت از طرف انسان، کاهش زیستگاهها و پراکنده شدن زیستگاهها، گسترش بیابانها و شکار منابع غذایی یوزپلنگها مثل غزالها و مخصوصا شکار حیوانات برای سرگرمی یا برای تجارت از علل کاهش نسل این حیوان بوده‌است. بر طبق گزارش سازمان محیط زیست کشور این کاهش مخصوصا در بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱ بوده‌است.


شکار یوز توسط یک بادیه نشین در عراق ۱۹۲۵
اکنون یوزپلنگها در تعداد بسیار کم و در نواحی پراکنه زیست می‌کنند و این غلظت کم جمعیتی به خاطر کاهش جمعیت قوچ و آهو به علت از بین رفتن مراتع و همزمان با آن آزار و ادیت یوزها از سوی انسان می‌باشد. تا زمانی که در ایران مناطق حفاظت شده تنها زیستگاه باشند و فقط یک ویژگی از ویژگی‌های لازم را داشته باشند و فکری برای منابع غذایی یوزها نشود مدیریت باید به فکر اصلاح شرایط موجود باشد.
زغال سنگ ٬مواد مخدر و یوز پلنگ:زغال سنگ، آهن و مس سه فلزی هستند که در سه استان در ایران و میان زیستگاههای یوز پلنگ یافت شده‌اند. تخمین زده می‌شود در دو منطقه زغال سنگ بافق و آهن نایبند بیشتر جمعیت یوزپلنگ‌ها بیرون از منطقه حفاظت شده باشند. خود استخراج معدن تهدیدی برای یوزها نیست. بلکه خطر اصلی به خاطر احداث جاده برای این معدن و رفت و آمد انسان در این جاده باعث نزدیکی بین انسان و یوز می‌شود و دسترسی انسانها را به یوز در مخصوصا بیرون از مناطق حفاظت شده افزایش می‌دهد. در مرز ایران و افغانستان و پاکستان هنوز گذرگاههایی وجود دارد که تبهکاران مسلح و قاچاقچیان مواد مخدر از آن طریق مواد مخدر را در مرکز و غرب ایران پخش می‌کنند٬آنها باید باید برای این کار از میان زیستگاههای یوز گذر کنند و یوزها مخصوصا در بیون از مناطق حفاظت شده تلفات بسیاری می‌دهند. سه کشور ایران ٬افغانستان و پاکستان نمی‌توانند کاری اساسی ترتیب دهند. این اطلاعات بر طبق تحقیقات آقای اسدی در سال ۱۹۹۷ بوده‌است اما اکنون اطلاعات موثقی در دسترس نیست.
تلاش در حفظ منابع طبیعی [ویرایش]

پروژه‌ای توسط سازمان حفاظت از محیط زیست ایران به همراه سازمان بین‌المللی طرح توسعه برای نگهداری از یوزها انجام شده‌است که از آن جمله دورهای آموزشی برای چوپانان منطقه‌است که بتوانند یوز را از سایر حیوانات گوشتخوار که برعکس یوز به گله‌ها حمله می‌کنند مانند سیاه گوش، گربه وحش ٬گرگ ٬پلنگ٬کفتار راه راه تشخیص دهند. پروژه دیگر استفاده از اهالی محل برای حفاظت از یوزها در طبیعت بود.
پانویس [ویرایش]

↑ برنامه توسعه انسانی ملل متحد
↑ «مشاهده یک قلاده یوزپلنگ آسیایی در منطقه حفاظت‌شده درونه». خبرگزاری ایسنا، ۳۰ خرداد ۱۳۹۱. بازبینی‌شده در ۱۹ تیر ۱۳۹۱.
↑ یوزپلنگ به چه معناست؟
منبع [ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Asiatic Cheetah»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ‏۷ اوت ۲۰۰۸).
«منبع جعبه‌زیست» ‎(انگلیسی)‎. ویکی‌پدیای انگلیسی. بازبینی‌شده در ۲۱ نوامبر ۲۰۰۸.
پیوند به بیرون [ویرایش]

وبگاه یوزپلنگ ایرانی
[نهفتن]
ن • ب • و
جانوران زنده
[نمایش] مهره‌داران
[نمایش] بی‌مهرگان
این یک نوشتار خُرد پیرامون پستانداران است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
رده‌ها: سیاهه قرمز IUCN از گونه‌های به طور بحرانی در معرض خطر پستانداران آسیای جنوبی جانوران ایران حیواناتی که در سال ۱۸۲۱ (میلادی) توصیف شدندنمادهای ملی ایران یوزپلنگ

قس عربی

الفهد الآسیوی هو إحدى سلالات الفهد المهددة بالانقراض بدرجة قصوى. تتواجد الفهود الآسیویة حالیا فی إیران فقط، بعد أن کانت واسعة الانتشار فی أرجاء الشرق الأوسط، حیث تعرف بالفهد الإیرانی، وتعیش الفهود الآسیویة فی الصحراء الإیرانیة بشکل أساسی حیث تحظى ببعض الحمایة، إلا أن هذه الحمایة غیر کافیة وذلک عائد إلى أنه هذه الصحراء متجزئة بسبب منشآت النفط وغیرها من مشاریع التنمیة البشریة، مما یقلل من فرص لقاء الفهود مع بعضها لغرض التزاوج وزیادة التنوع الجینی بالتالی.
یعرف الفهد الآسیوی بالفهد الهندی أیضا على الرغم من انقراضه فی الهند، کما ویعرف بالفهد العربی فی الدول العربیة التی کان یقطنها، وکان العرب یُطلقون علیه أیضا اسم النمر الصیاد،[1] وکذلک فعل البریطانیون الذین شاهدوه فی الهند خلال حقبة استعمار تلک البلاد.[2] أطلق هذا الاسم على تلک الحیوانات بسبب عادة الأمراء الهنود والعرب بالاحتفاظ ببعض الأفراد المستأنسة منها واستخدامها فی صید الغزلان والظباء.
الفهود الآسیویة حیوانات مهددة بالانقراض بدرجة قصوى، لا یمکن مشاهدتها بحالة بریة طبیعیة سوى فی إیران، وفی جنوب غرب باکستان فی أحیان نادرة جدا. تُظهر الإحصائات الأخیرة أن هناک ما بین 70 إلى 100 فهد آسیوی باق على قید الحیاة حالیّا، والسواد الأعظم منها یستوطن إیران، والقلیل باکستان. تعد هذه الأرقام نتیجة أبحاث میدانیة کثیرة، توثقها أکثر من 12,000 صورة ألتقطتها الکامیرات الفخیة أثناء اللیل فی الصحراء الإیرانیة خلال العشر سنوات الفائتة.[3]
إن الفهد الآسیوی والنمر الفارسی والوشق الأوراسی هی الأنواع الوحیدة من السنوریات الکبیرة الباقیة فی إیران حالیّا،[4] بعد أن کان یُشاطرها الموطن الببر القزوینی والأسد الآسیوی المنقرضان حالیّا فی البلاد، على أنه قد لوحظ أن الببر القزوینی لم یکن بسلالة مستقلة بذاتها، بل کان مجرّد جمهرة غربیة من الببر السیبیری.[5]
تعانی هذه الفهود، کما الفهود الأفریقیة، من خطر أشد من التهدید الإنسانی لوجودها، وهو نقص التنوع الجینی الذی یسبب لها ضعفا فی جهاز المناعة ومقدرة أقل على مقاومة الأمراض. ویعتبر هذا أشد خطورة على هذه السلالة بالتحدید بسبب أعدادها الضئیلة جدا، فهی معرضة فی أی وقت لأن یتفشى وباء ما یقضی على أفراد عدیدة منها، أو علیها جمیعا فی أسوأ الحالات.[6]
محتویات [اعرض]
[عدل]وصف السلالة

یصل طول الفهد الآسیوی من 112 إلى 135 سم، ویصل طول الذیل من 66 إلى 84 سم، ویصل ارتفاعه عند الکتفین من 60 إلى 75 سم، ویتراوح وزنه من 34 إلى 54 کیلوغراماً، ویکون الذکر أکبر بقلیل من الأنثى.
وتعتبر الفهود أسرع الحیوانات الأرضیة على الإطلاق،[7] حیث تصل سرعتها القصوى إلى 112 کیلومتراً فی الساعة (70 میل) لمسافات قصیرة لا تتعدى 460 متراً (500 یاردة)؛ کما أن تسارعها سریع جداً، حیث تنطلق من سرعة صِفر إلى مائة کیلومتر فی الساعة فی مدة لا تتجاوز ثلاث ثوانی ونصف.
[عدل]علاقة السلالة بالبیئة وتاریخها

[عدل]المسکن
تکثر الفهود فی الأراضی المنبسطة المفتوحة مثل السهول، المناطق الشبه صحراویة، وغیرها من المساکن المشابهة طالما أن الطرائد فیها وافرة. یتواجد الفهد الآسیوی حالیا فی صحراء کافیر فی إیران أی المنطقة التی تضم أقسام من محافظات کرمان، خراسان، سمنان، یازد، طهران، ومرکزی ویبدو بأن هذه الفهود تعیش أیضا فی إقلیم بلوشستان الباکستانی الذی یضم أعدادا کافیة من الفرائس. یتعرض مسکن الفهد فی هذه الدول إلى الحت بسبب الاستغلال البشری المکثف عن طریق الزراعة والاستیطان وتناقص أعداد الطرائد العائد إلى الصید والرعی الجائر المکثّف للماشیة المستأنسة الذی أدى إلى جعل الأراضی جرداء.[8]
[عدل]الحمیة


رسم للفهد الهندی المنقرض حالیا.


صید ظبی أسود بواسطة فهد آسیوی؛ بریشة جایمس فوربز، فی جنوب غوجرات، الهند. من کتاب "ذکریات شرقیة" (بالإنکلیزیة: Oriental Memoirs)، من عام 1812.
تقتات الفهود الآسیویة على الظباء الصغیرة إجمالا، وفی إیران تقتات عادة على الغزلان الدرقیة، أو الریم، الأرانب البریة، القوارض، الماعز البری، وخرفان الأریل، وقد بدأت وزارة البیئة الإیرانیة بتزوید الفهود بأطواق لاسلکیة منذ خریف عام 2006 لملاحقتها ودراسة سلوکها الغذائی.[9][10] وعندما کانت الفهود لا تزال موجودة فی الهند منذ 50 سنة، کانت الطرائد أکثر وفرة وکانت الفهود تصطاد الظباء السوداء، الغزلان الهندیة، والأیائل المرقطة (الشیتال) وظباء النلجای فی بعض الأحیان. أما فی المنطقة العربیة فکانت الفهود الآسیویة تقتات على غزلان الجبل وغزلان دورکاس بالإضافة للیحمور وصغار المها العربیة وغیرها من الظباء فی أحیان أخرى.
وفی القرن التاسع عشر، قال أحد مراقبی الحیاة البریة الإنکلیز عن الفهد فی الهند أنه:«یعیش فی التلال الصخریة المعزولة بالقرب من السهول التی یصطاد فیها الظباء، أی مصدر غذائه الرئیسی. کما ویصطاد الغزلان، النلجای، والأیائل وغیرها من الحیوانات فی أحیان أخرى. کما یعرف عنها بأنها تقتل الماشیة الألیفة، الماعز والخرفان، نادرا إلا أنها لا تهاجم الإنسان أبدا. وأسلوبها للصید یتمحور حول التسلل لمسافة مناسبة من طریدتها والتستر بالشجیرات والتلال أو أی شیء أخر، ومن ثم العدو نحوها. وسرعة هذه الحیوانات مذهلة فی المسافات القصیرة، تفوق سرعة أی حیوان ضاری أخر حتى کلاب الصید الإنکلیزیة والسلوقی، لأن لیس هناک من کلب قادر على الإمساک بظبی أو غزال على مسافة مئتین یاردة کما یفعل الفهد الآسیوی. وقد رأى الجنرال ماکماستر نمرا صیادا یمسک بظبی أسود بعد رکضه لمسافة أربعمائة یاردة فقط، ویحتمل بأن النمر الصیاد هو أسرع الحیوانات عدوا فی المسافات القصیرة.[2]»
[عدل]تاریخ السلالة


الصیاد عاید الغزی مع فهدة آسیویة وجروها الصغیر، فی الجزء الجنوبی الغربی من العراق عام 1925.


الإمبراطور المغولی للهند، جلال الدین أکبر، یصطاد برفقة فهوده الآسیویة، قرابة العام 1602.
أظهرت الدراسات وتحالیل الحمض النووی وسلسلاته، أن الفهود الآسیویة انشقت عن الجمهرات الأفریقیة منذ فترة طویلة تتراوح بین 32,000 و 67,000 سنة. ومنذ ذلک الحین انتشرت وازدهرت فی السهول والسهوب الآسیویة حتى أدّت ممارسات الإنسان إلى اندثارها شیءًا فشیئًا حتى لم یبق منها سوى فی إیران.[11]
کانت الفهود الآسیویة تنتشر فی السابق من شبه الجزیرة العربیة، حیث کانت تذکر من قبل الرحالة والکُتاب العرب والأوروبیون فی القرون الوسطى، إلى الهند مرورا بإیران، آسیا الوسطى، باکستان وأفغانستان،[12] وکانت أغزر أعدادها فی إیران وشبه القارة الهندیة. والفهود هی السنوریات الکبیرة الوحیدة القابلة للاستئناس والتدریب على الصید، ویُقال أن إمبراطور الهند المغولی جلال الدین أکبر کان عنده ألف فهد آسیوی فی وقت واحد، ویظهر ذلک فی الکثیر من الرُسومات الهندیة والفارسیة.
وفی القرن التاسع عشر کان الفهد العربی ما زال یعیش بشکل نادر فی التلال المُغطاة بالأشجار فی الجلیل وقرب جبل الطور فی شمال فلسطین؛ وکذلک فی محیط الجبال الداخلیة فی سوریا أما فی بدایة القرن العشرین فکانت السلالة تتجه نحو الانقراض فی الکثیر من المناطق حیث تمت رؤیتها لآخر مرة عام 1959 فی صحراء النقب، جنوب فلسطین؛ أما فی الأردن فقد تم قتل آخر أنثى مع صغیرها فی العام 1962. وفی مصر، فقد تمت رؤیة آخر فهدین آسیویین فی صحراء سیناء عام 1946. وفی الیمن، تمت رؤیته لآخر مرة فی عام 1963 بوادی میتان. أما فی الکویت والعراق فقد کانت آخر رؤیة له عام 1949. وفی سوریا کان آخر تسجیل له فی عام 1947/1948 عندما اصطدمت سیارة بفهد وقتلته فی الصحراء السوریة. وفی شمال السعودیة قام عُمال النفط بقتل أربعة فهود فی عام 1950؛ وقد تم قتل آخر فهدین بالسعودیة قرب حائل عام 1973. وقد انقرض الفهد العربی تماماً من المنطقة العربیة، عندما تم قتل آخر فهد معروف فی جبجات بمنطقة ظفار فی جنوب سلطنة عُمان عام 1977.
وکان أخر تسجیل للفهد الآسیوی فی الهند عام 1947 عندما اصطاد مهراجا سورجوجا آخر ثلاثة فهود هِندیة (برصاصتین) فی شرق ولایة ماضیة برادیش بوسط الهند، وفی عام 1990 أصبحت الفهود الآسیویة مقتصرة فی وجودها على إیران وکان قد قدّر أعدادها قبل ذلک فی السبعینات بأکثر من 200 فهد، ومؤخرا قام عالم الأحیاء الإیرانی هُرمز أسدی بتقدیر عدد الفهود الآسیویة البریة فی عامیّ 2005 - 2006 بین 50 و 100 فهد، یعتقد بأن 50 أو 60 منها تعیش بحالة بریة. وتعیش معظم هذه الفهود الباقیة فی صحراء کافیر، کما توجد جمهرة منعزلة فی المنطقة الجافة التی تقع على الحدود الإیرانیة الباکستانیة، ویزعم سکان هذه المناطق بأنهم لم یشاهدوا أی فهد خلال السنوات الخمس عشر الماضیة.[13]
[عدل]الحفاظ على السلالة



جراء فهد آسیوی مع کلب فی الهند عام 1897.
بعد الثورة الإیرانیة عام 1979، أصبح الحفاظ على الحیاة البریة أمرا ثانویا فی ذلک البلد،[14] مما أدّى إلى ارتفاع نسبة صید الغزلان والفهود وغیرها من الحیوانات البریة مما أدى إلى الانخفاض السریع لأعدادها، وکنتیجة لهذا فإن الفهد الآسیوی یصنف الیوم بأنه مهدد بصورة حرجة کما تم وضعه على القائمة الحمراء للأنواع المهددة بالانقراض. وقد أظهرت بعض الدراسات التی قام بها الدکتور هُرمز أسدی فی النصف الثانی من عام 1997 أنه من الضرورة أن یصار إلى إعادة تأهیل مسکن الفهود وحمایة الطرائد التی تعتمد علیها بغذائها (الغزلان تحدیدا) وإلا فلن یکتب للفهد الآسیوی البقاء.
[عدل]المخاطر
تغیر طرق استغلال الأراضی: کان هذا العامل أحد أبرز الأسباب التی أدت إلى تراجع أعداد الفهود الآسیویة، حیث أنه أثر تأثیرا مباشرا على النظام البیئی لمساکنها، فقد أدى الاضطهاد، احتتات المسکن وتجزئته، التصحر، والصید المباشر للفرائس التی تعتمد علیها الفهود فی غذائها، وبشکل خاص تلک التی تعتبر طرائد مفضلة للصید الترفیهی، ومطلوبة من قبل الصیادین غیر الشرعیین لبیع أعضائها،[15] أدّى کل ذلک لتراجع أعداد الفهود فی إیران. ووفقا لوزارة البیئة الإیرانیة فقد حصل هذا التراجع بین عامیّ 1988 و1991.
تتواجد الفهود الآسیویة الیوم بأعداد ضئیلة جدا متبعثرة مع تجمّع لجمهرات بعیدة عن بعضها البعض. غن هذه الکثافة المنخفضة فی اعداد هذه السنوریات تجعلها أکثر عرضة للتأثر بنقص مخزون طرائدها، إن عن طریق الرعی الجائر أو صید البشر لها، أضف إلى ذلک الاضطهاد المباشر الذی تتعرض له بنفسها من قبل الإنسان. وعلى الرغم من أن المناطق المحمیة تشکل جزءًا کبیرا من موطن هذه الفهود حالیّا، إلا أن إدارتها وصیانتها لا تتم بالقدر الملائم.
استخراج المعادن وتجارة الأفیون: یمکن العثور على 3 أنواع من المعادن المهمة فی المناطق التی تُشکل الموطن الأخیر للفهد الآسیوی حالیّا، وهی الفحم الحجری، النحاس، والحدید. یُقدّر أن هناک منطقتین فیهما جمهرات کبیرة من الفهود التی تعیش خارج المحمیات، یمکن العثور فیها على کمیات کبرى من الفحم الحجری. إن التعدین نفسه لا یُعتبر مصدر خطر للفهود، ولکن إنشاء الطرق للوصول إلى مواقع التنقیب، جعل وصول البشر، بما فیهم الصیادین غیر الشرعیین، سهلا إلى موئل هذه السنوریات. کانت المناطق الحدودیة لأیران مع أفغانستان وباکستان، ولا تزال، مناطق عبور رئیسیة لمهربی الأفیون المسلحین، الذین یبیعون بضائعهم فی المناطق الوسطى والغربیة من البلاد، أی إنهم یضطرون للمرور بالمناطق التی تشکل مسکنا للفهود. تعانی هذه المنطقة من الصید العشوائی، وحکومات الدول الثلاث غیر قادرة على إحداث تغییر جوهری. کان هذا هو الوضع فی المنطقة عام 1997 وفقا للدکتور هُرمز أسدی، أما حالیّا فلیس هناک معلومات موثقة بهذا الشأن.[16]
[عدل]محاولات الحفاظ على السلالة


جراء فهود آسیویة فی الهند عام 1897.
أطلقت وزارة البیئة الإیرانیة بالتعاون مع برنامج الأمم المتحدة الإنمائی (UNDP) ومرفق البیئة العالمی (GEF)، مشروع الحفاظ على الفهد الآسیوی (بالإنکلیزیة: Conservation of the Asiatic Cheetah Project, CACP) الذی یهدف إلى المحافظة على المناطق المتبقیة التی یسکنها الفهد فی إیران وإعادة تأهیلها.[17]
برامج تدریب للرعاة: یُقدر أن 10 فهود تعیش فی المنطقة المحمیة بمحافظة بافق. یعتبر الرعاة، وفقا لجمعیة الفهود الإیرانیة (ICS) أحد العناصر الرئیسیة وراء تراجع أعداد الغهود فی المنطقة، حیث أنهم یقتلونها بسبب الخلط بینها وبین ضوار أخرى من أحجام مماثلة، من شاکلة الذئاب، النمور، الضباع المخططة، وحتى القطط البریة، وعنّاق الأرض. أبتدأ برنامج لتثقیف الرعاة عن الفهود والمفترسات الأخرى فی المنطقة، وتدریبهم على تمییزها عن بعضها البعض، عام 2007، بما أن تلک الأخیرة هی المسؤولة عن مقتل المواشی فی العادة ولیس الفهود. کانت هذه البرامج نتیجة تعاون بین وزارة البیئة الإیرانیة ومجالس بلدیة خمسة قرى فی المنطقة.
أصدقاء الفهود: من المبادرات الأخرى فی المنطقة، تألیف مجموعات صغیرة یُطلق علیها "أصدقاء الفهود"، یقوم أفرادها، بعد أن یتلقوا برامج تعلیمیّة قصیرة، بتثقیف الناس وتنظیم عدد من المناسبات المتعلقة بمواضیع عن الفهود وتلقینها لعدد من سکان القرى. یقول المختصین أنه من المشجع رؤیة کیف أن الشباب یظهرون اهتماما کبیرا بهذه المسألة، ولا یُقصد بهذا الحفاظ على الفهود فقط، بل الحیاة البریة بالإجمال.
الحفظ خارج الموقع:أما فی الهند حیث إنقرض الفهد الآسیوی حالیا، فکان هناک مشروع یهدف إلى استنساخ هذه الفهود وإعادة إدخالها إلى البلد،[18] ولکن هذا المشروع لم یرى النور بسبب امتناع إیران، وهی الدولة التی کانت سترسل فهدین، ذکر وأنثى، إلى الهند لیتم أخذ عینات منهما للاستنساخ عن تسلیمها کما قیل.[19][20] وحالیّا، فإن الهند تنوی إعادة إدخال الفهود إلى البلاد ولکن عن طریق إحضارها من أفریقیا وإکثارها فی الأسر ومن ثم إطلاق سراحها فی البریة.[21]
[عدل]مشاریع إعادة الادخال فی الهند والإمارات وروسیا


آخر ثلاثة فهود آسیویة فی الهند وقد اصطیدت على ید مهراجا مقاطعة سورغوجا.
کانت الفهود شائعة فی الهند حتى عقد الأربعینات من القرن العشرین، عندما قُتل آخرها على ید مهراجا مقاطعة سورغوجا سنة 1947، بشرق ولایة ماضیة برادیش،[22] وتشیر بعض المصادر الأخرى أن آخر فهد فی الهند قتل سنة 1962.[23] أعلنت الفهود منقرضة فی البلاد بصورة رسمیة سنة 1952، وکانت أول نوع من الحیوانات یندثر فی تلک الناحیة من العالم لأسباب غیر طبیعیة. وفی أوائل القرن الحادی والعشرین، اقترح بعض العلماء الهنود من مرکز علم الأحیاء الجزیئیة والخلویة فی حیدر أباد، اقترحوا نقل زوج من الفهود الآسیویة من إیران واستنساخها ثم إطلاق سراحها بالبریة،[24] أو السماح لفریق منهم بالذهاب إلى إیران واحضار خلایا حیة من بعض الفهود الباقیة هناک، لکن إیران رفضت هذا الطلب وأعلنت على لسان سفیرها فی دلهی أنها لن تسمح بإرسال أی فهود إلى الهند، أو السماح لأی علماء هنود بدخول أراضیها. وبتاریخ 7 یولیو سنة 2009، أی بعد حوالی 60 سنة من انقراض الفهود فی الهند، اقترح وزیر البیئة والغابات الهندی "جایرام رامیش" إعادة إدخال الفهود وتوطینها فی بیئتها السابقة والعمل على إکثارها،[25][26] وذلک عن طریق إحضار بضعة منها من أفریقیا وتزویجها فی الأسر لفترة من الزمن ثم إطلاقها فی البریة،[27] وقد قابلت الحکومة الهندیة هذا الطلب بالإیجاب، وشرعت فی إبرام دراسة لتحدید أکثر المواطن ملائمة للفهود، ومن المناطق المقترحة: محمیة سهول بانی فی ولایة غوجرات، ومنتزه الصحراء الوطنی فی ولایة راجستان.[28][29]


فهود جزیرة صیر بنی یاس.
وکما فی الهند، کانت الفهود واسعة الانتشار فی شبه الجزیرة العربیة، لکن اعدادها أخذت تتراجع شیءًا فشیئًا جرّاء الصید المکثف غیر المنظم، حتى قتل آخرها فی السعودیة سنة 1972.[30] وفی أواخر سنة 2008 أحضر العلماء العاملین فی محمیة جزیرة صیر بنی یاس الواقعة قبالة شاطئ مدینة أبو ظبی 3 فهود من سلالة سومرنج (Acinonyx jubatus soemmeringii) القریبة من السلالة الآسیویة من مرکز الشارقة لإکثار الحیاة البریة العربیة، وأطلقوها فی حظیرة تبلغ مساحتها 24 هکتارًا حتى تتأقلم مع مناخ وبیئة الجزیرة.[30] وقد اضطر العلماء إلى تلقین هذه الفهود أسالیب الصید بنفسهم بما أنها مولودة بالأسر ولم تتعلم الصید على ید أمهاتها، وکان البعض یتوقع فشل هذا المشروع نظرًا لاعتماد الفهود على البشر بشکل کبیر، إلا أنه فاق فی نجاحه ما توقعه الجمیع، حیث أخذت الفهود تصطاد أنواعًا مختلفة من الطرائد الموجودة على الجزیرة مثل الریم وغزلان الجبال والظباء السوداء والأیائل المرقطة حتى،[30] وفی وقت لاحق تزاوجت الأنثى الوحیدة مع الذکرین وأنجبت بطنًا یحتوی على 4 جراء لتکون بذلک أول جراء فهود بریة تولد فی شبه الجزیرة العربیة منذ حوالی 40 سنة.[30]
یُخطط علماء البیئة الروس والإیرانیین العمل على إعادة إدخال الببور السیبیریة والفهود الآسیویة إلى آسیا الوسطى، وبالتحدید المناطق الحدودیة المتشترکة بین إیران وروسیا، وتُعد هذه المبادرة بمثابة "مقایضة" بین البلدین، إذ أن الببر اندثر من إیران وما زال یعیش فی روسیا، بینما اندثرت الفهود من روسیا وبقیت موجودة فی إیران، فکان أن اتفق الطرفان على تزوید بلدیهما ببضعة أفراد من النوع المنقرض فی بلد کل منهما والذی لا یزال موجودًا فی البلد الآخر. یُلاحظ فی هذا المجال أن عدد الببور البریة فی روسیا یفوق عدد الفهود فی إیران بکثیر، کما أن الببور السیبیریة موجودة فی عدد کبیر من حدائق الحیوان حول العالم حیث یُعمل على إکثارها،[31][32] بینما لا یوجد أی برنامج استیلاد للفهود الآسیویة بأی حدیقة حیوانات حول العالم.[5][33] وقد قال الخبراء أنه لا یجب المضیّ فی مثل هذا المشروع، ذلک أن نقص عدد الفهود فی إیران من شأنه أن یوجه ضربة قاضیة للتنوع الوراثی المنهک أصلاً فی جمهرة الفهود الإیرانیة، وأن العکس لا یصح بالنسبة للببور السیبیریة فی روسیا، التی وإن کانت قلیلة العدد، لکنها لن تُعانی کما الفهود بحال نقصت أعدادها بشکل ضئیل.[34]
[عدل]مصادر

^ موسوعة الطبیعة المیسرة، وضع النص العربی وأشرف على التحریر: أحمد شفیق الخطیب، مکتبة لبنان، طبعة أولى 1985، صفحة: 217
↑ أ ب Lydekker, R. A. 1893-94. The Royal Natural History. Volume 1
^ Iranian Cheetah Society
^ United Nation Development Program UNDP
↑ أ ب Mitochondrial Phylogeography Illuminates the Origin of the Extinct Caspian Tiger and Its Relationship to the Amur Tiger
^ Gugliotta, G. 2008. Rare breed. Smithsonian 38(12):38
^ Milton, H. 1959. Motions of cheetah and horse. Journal of Mammalogy
^ Conservation of Asiatic cheetah project (CACP) -Frequentlyoffline[وصلة مکسورة]
^ Studies of the Asiatic Cheetah in Iran, WCS – Wildlife Conservation Society, New York, USA; Accessed on 03 July 2008
^ Iran Cheetah Project, WCS – Wildlife Conservation Society, New York, USA; Accessed on 03 July 2008
^ Charruau P; C Fernandes; P Orozco-Terwengel; J Peters; L Hunter; H Ziaie; A Jourabchian; H Jowkar; G Schaller; S Ostrowski (2011). "Phylogeography, genetic structure and population divergence time of cheetahs in Africa and Asia: evidence for long-term geographic isolates". Molecular Ecology. doi:10.1111/j.1365-294X.2010.04986.x/pdf.‎
^ Mallon DP. 2007. Cheetahs in Central Asia: A historical summary; CAT NEWS 46:4-7 (Pdf [1])
^ Asiatic cheetah on felidae.org
^ Wildlife extra, cheetah-iran
^ UNDP 2008 Conservation of the Asiatic Cheetah
^ Asadi, H. 1997. The environmental limitations and future of the Asiatic cheetah in Iran.
^ Conservation of the Asiatic Cheetah Project -IUCN[وصلة مکسورة]
^ Pros and Cons of inbreeding - See footnotes on page
^ [Wildlife-India] News: Cheetah cloning project gets a boost[وصلة مکسورة]
^ Mullas' regime says "No" to cloning of cheetah
^ Times of India, Cheetahs may be imported
^ Cheetah to be spotted again, Spectrum
^ The Times Of India, No cloning of Cheetah: Iran, прочетен на 19.06.2009 г.
^ India to clone cheetah, прочетен на 23.07.2009 г.
^ Cheetahs may soon be on the prowl in Indian woods; by Vinay Madhav; October 27, 1998; The indian express newspaper
^ Book Review: Pug Marks In Time - A superb book documents the history and demise of the cheetah; by Mahesh Rangarajan; Mar 27, 1996; Outlook India Magazine. Also see BOOK: The End of Trail: The Cheetah in India Third Edition; IDI060; by Divyabhanusinh; Paperback (Edition: 2006); Oxford University Press; ISBN 0195686977
^ India to reintroduce cheetah 60 years after 'extinction'، прочетен на 23.07.2009 г.
^ Banni Grassland possible home for cheetahs; Himanshu Kaushik, TNN, 3 October 2009; Times of India
^ Cheetahs on their way to Gujarat?; 12 September 2009; The Times of India
↑ أ ب ت ث The National: Survival instinct kicks in for Sir Bani Yas cheetahs
^ Amur tigers on 'genetic brink'; Matt Walker; 2 July 2009; Editor, Earth News, BBC
^ In situ population structure and ex situ representation of the endangered Amur tiger; Authors: P. HENRY*, D. MIQUELLE†, T. SUGIMOTO‡, D. R. McCULLOUGH§, A. CACCONE¶ and M. A. RUSSELLO* *Department of Biology and Centre for Species at Risk and Habitat Studies, University of British Columbia Okanagan, 3333 University Way, Kelowna, BC, Canada V1V 1V7, †Russian Far East Program, Wildlife Conservation Society, 2300 Southern Boulevard, New York, NY 10460, USA, ‡Graduate School of Environmental Earth Science, Hokkaido University, N10W5 Sapporo, Hokkaido 060-0810, Japan, §Department of Environmental Science, Policy, and Management and Museum of Vertebrate Zoology, University of California, Berkeley, CA 94720, USA, ¶Department of Ecology and Evolutionary Biology, Yale University, 21 Sachem Street, New Haven, CT 06520, USA. Published Online: 23 Jun 2009; Molecular Ecology, Volume 18 Issue 15, Pages 3173 - 3184
^ Iran, Russia Hope to Revive Extinct Big Cats Asiatiac Cheetah and Caspian Tiger; Source: Press TV; 09 january 2010; Payvand Iran News
^ Experts eye African cheetahs for reintroduction, to submit plan; ICT by IANS; September 11, 2009; THAILAND NEWS; A news portal for Indians in Thailand. See also at sulekha news [2], [3], Iran warned against cheetah transfer (to India); 05 Apr 2010; Press TV Iran, Iran warned against cheetah transfer (to India); 05 Apr 2010; Emirates tribune, Iran warned against cheetah transfer (to India); 05 Apr 2010; Iran Daily
[عدل]المراجع

کتاب الغزال : النشرة الفلسطینیة لعلم الأحیاء. رحلة علمیة فی ربوع فلسطین والبلاد العربیة وأوروبا بین الأعوام 1983-2004. تألیف : نعمان علی بسام خلف الیافاوی. الطبعة الأولى، ربیع الآخر 1425 هجریة، یولیو (تموز) 2004 میلادیة. بون - باد جودسبرج، ألمانیا. 452 صفحة. (باللغات العربیة والإنجیلیزیة والألمانیة). ISBN 3-00-014121-9
المجموعة المختصة بالسنوریات (1996)، الفهد الآسیوی من القائمة الحمراء للإتحاد العالمی للحفاظ على الطبیعة 2006، قاعدة المعلومات توضح سبب اعتبار السلالة معرضة بصورة حرجة.
مشروع الحفاظ على الفهد الآسیوی.
الثدییات العربیة. رحلة علمیة حیوانیة فی ربوع فلسطین والبلاد العربیة وأوروبا بین الأعوام 1980-2006. تألیف : نعمان علی بسام خلف الیافاوی. الطبعة الأولى، جُمادى الثانیة 1427 هجریة، یولیو (تموز) 2006 میلادیة. ریلشینغن - هنفایلر، ألمانیا، والشارقة، الإمارات العربیة. 484 صفحة. (باللغات العربیة والإنجیلیزیة والألمانیة). ISBN 3-00-017294-7
السنوریات العربیة. رحلة علمیة حیوانیة فی ربوع فلسطین والبلاد العربیة وأوروبا بین الأعوام 1980-2007. تألیف : نعمان علی بسام خلف الیافاوی. الطبعة الأولى، جُمادى الثانیة 1428 هجریة، یولیو (تموز) 2007 میلادیة. ریلشینغن - هنفایلر، ألمانیا، والشارقة، الإمارات العربیة. 300 صفحة. (باللغات العربیة والإنجیلیزیة والألمانیة). ISBN 978-3-00-019568-6
اللواحم العربیة (الضواری العربیة). رحلة علمیة حیوانیة فی ربوع فلسطین والبلاد العربیة وأوروبا بین الأعوام 2005-2008. تألیف : د. نعمان علی بسام خلف الیافاوی. الطبعة الأولى، رمضان 1429 هجریة، سبتمبر (أیلول) 2008 میلادیة. الشارقة، الإمارات العربیة وریلشینغن - هنفایلر، ألمانیا. 396 صفحة. (باللغات العربیة والإنجیلیزیة والألمانیة). ISBN 978-9948-03-459-9
[عدل]وصلات خارجیة

بوابة علم الحیوان
شاهد المزید من الصور والملفات فی ویکیمیدیا کومنز حول: فهد آسیوی
توجد فی ویکی أنواع معلومات أکثر حول: Acinonyx jubatus venaticus
جمعیة الفهد الإیرانی(ICS) - جمعیة لاتبتغی الربح مخصصة لإنقاذ الفهود الآسیویة.
الفهد الآسیوی أو الإیرانی(Acinonyx jubatus venaticus) - تألیف: نعمان علی خلف.
السنوریات فی فلسطین.
الفهد الآسیوی من موقع وزارة البیئة الإیرانیة.
فیدیو یُظهر الصید بواسطة الفهود الآسیویة فی الهند فی یوتیوبمن یوتیوب.

[أظهر]ع · ن · ت
سنوریات مهددة بالانقراض

بوابة السنوریات
‪
تصنیفات: مقالات ذات وصلات خارجیة مکسورة منذ نوفمبر 2008أنواع القائمة الحمراء ذات التهدید الأقصىحیوانات مفترسةحیوانات صحراویةحیوانات مهددة بالانقراضثابتة المخالبسلالات ثدییاتلواحمسنوریاتثدییات آسیاحیوانات الوطن العربی حیوانات العراق حیوانات سوریاحیوانات السعودیةحیوانات الإمارات حیوانات الکویت حیوانات لبنان حیوانات عُمان حیوانات الیمن حیوانات الأردن حیوانات فلسطین حیوانات مصرحیوانات إیران حیوانات الهند

قس انگلیسی
The Asiatic Cheetah ("cheetah" from Hindi चीता cītā, derived from Sanskrit word chitraka meaning "speckled") (Acinonyx jubatus venaticus) is now also known as the Iranian Cheetah, as the world's last few are known to survive mostly in Iran. Although recently presumed to be extinct in India, it is also known as the Indian Cheetah. During British colonial times in India it was famous by the name of Hunting-Leopard,[3] a name derived from the ones that were kept in captivity in large numbers by the Indian royalty to hunt wild antelopes with. (In some languages all cheetah species are still called exactly that; i.e. Dutch: jachtluipaard.)
The Asiatic Cheetah is a rare critically endangered[2] subspecies of the Cheetah found today only in Iran, with some occasional sightings in Balochistan, Pakistan. It lives in its vast central desert in fragmented pieces of remaining suitable habitat. In recent times in the last century this once numerous and common animal was driven to extinction elsewhere in its entire former range in Southwest Asia from Arabia to India including Afghanistan; latest research shows that only 70 to 100 Asiatic Cheetahs are estimated to remain, most of them in Iran. This is the result of continuous field surveys, all of which have been verified by the results of more than 12,000 nights of camera trapping inside its fragmented Iranian desert habitats during the past 10 years. The Asiatic Cheetah, the Eurasian Lynx and the Persian Leopard are the only remaining species of large cats in Iran today[4] with the once common Caspian Tiger having already been driven to extinction in the last century; though recent genetic study has proven the Caspian to be genetically identical to the contemporary Siberian tiger, hinting that habitat fragmentation had separated the two subspecies within the last century.
Contents [show]
[edit]Anatomy and morphology



Cheetah cubs with dog (India, 1897).
The Cheetah is the fastest land animal in the world.[5] The head and body of the adult Asiatic Cheetah measure from 112 to 135 cm with a tail length between 66 and 84 cm. It can weigh from 34 to 54 kg, but the male is slightly larger than the female.
[edit]Ecology and life history

[edit]Habitat
Cheetahs thrive in open lands, small plains, semi-desert areas, and other open habitats where prey is available. The Asiatic Cheetah is found in the Kavir desert region of Iran, which includes parts of the Kerman, Khorasan, Semnan, Yazd, Tehran, and Markazi provinces. The Asiatic Cheetah also seems to survive in the dry open Balochistan province of Pakistan where adequate prey is available. The cheetah's habitat is under threat from desertification, increasing agriculture, residential settlements, and declining prey — caused by hunting and degradation in pastures by overgrazing from introduced livestock.[6] Females, unlike males, do not establish a territory, which means they “travel” within their habitats. This is an important attribute to consider in conservation.
[edit]Feeding ecology


Hunting of Blackbuck with Asiatic Cheetah; Drawn by James Forbes in South Gujarat, India. Oriental Memoirs, 1812.


Nawabs with their Asiatic Cheetahs
The Asiatic Cheetah preys on small antelopes.
In Iran, the diet of the Asiatic Cheetah consists mainly of Jebeer Gazelle (also called Chinkara), Goitered Gazelle, wild sheep, Wild Goat, and Cape Hare. The Asiatic Cheetah’s range is restricted to the Central Iranian plateau. The main threat to the species is loss of their primary prey species, Jebeer gazelle, goitered gazelle, urial sheep, and wild goat, due to poaching and grazing competition with domestic livestock. Habitat loss from mining development and poaching of Asiatic Cheetahs also threaten their populations in Iran. "Wildlife Conservation Society (WCS)" and the "Department of Environment, Iran (DoE)" have started a collaring project for Asiatic Cheetahs in the fall of 2006.[7][8]
In India fifty years ago, prey was abundant, and it fed on the Blackbuck, the Chinkara, and sometimes the Chital and the Nilgai.
...is in low, isolated, rocky hills, near the plains on which live antelopes, its principal prey. It also kills gazelles, nilgai, and, doubtless, occasionally deer and other animals. Instances also occur of sheep and goats being carried off by it, but it rarely molests domestic animals, and has not been known to attack men. Its mode of capturing its prey is to stalk up to within a moderate distance of between one to two hundred yards, taking advantage of inequalities of the ground, bushes, or other cover, and then to make a rush. It's speed for a short distance is remarkable far exceeding that of any other beast of prey, even of a greyhound or kangaroo-hound, for no dog can at first overtake an Indian antelope or a gazelle, either of which is quickly run down by C. jubatus, if the start does not exceed about two hundred yards. General McMaster saw a very fine hunting-leopard catch a black buck that had about that start within four hundred yards. It is probable that for a short distance the hunting-leopard is the swiftest of all mammals.
—Blanford writing on the Asiatic Cheetah in India quoted by Lydekker[3]
[edit]Evolutionary history



Akbar, Mughal emperor of India hunting with locally trapped Asiatic Cheetahs, c. 1602. He was said to have had 1,000 cheetahs at one time for assisting in his royal hunts. Trapping of large numbers of adult Indian cheetahs, who had already learned hunting skills from wild mothers, for assisting in royal hunts is said to be another major cause of the species' rapid decline in India as there is only one record of a litter ever born to captive animals.
Molecular sequence comparisons suggest that a break in the geneflow between the African and Asiatic populations cheetahs occurred between 32,000 to 67,000 years ago. The populations in Iran are the last remaining representatives of the Asian lineage.[9]
The Asiatic Cheetah once ranged from Arabia to India, through Iran, central Asia,[10] Afghanistan, and Pakistan. In Iran and the Indian subcontinent, it was particularly numerous. Cheetahs are the only big cat that can be tamed and trained to hunt gazelle. The Mughal Emperor of India, Akbar, was said to have had 1,000 cheetahs at one time, something depicted in many Persian and Indian miniature paintings. The numerous constraints regarding the Cheetah’s conservation contribute to its general susceptibility and its very complex conservation requirements, e.g., its low fertility rate, the high mortality rate of the cubs due to genetic factors, and the fact that females are the ones who select mates, have been reasons why captive breeding has had such a poor record. A Cheetah-specific issue is its limited gene pool. All living Cheetahs have very limited genetic diversity due to a near-extinction event some 12,000 years ago. The Cheetah will not be a “robust, vigorous species anytime in the foreseeable future"[11]
By the beginning of the twentieth century, the species was already heading for extinction in many areas. The last physical evidence of the Asiatic Cheetah in India was three shot by the Maharajah of Surguja in 1947 in eastern Madhya Pradesh. By 1990, the Asiatic Cheetah appeared to survive only in Iran. Estimated to number more than 200 during the 1970s, more recently Iranian biologist Hormoz Asadi estimated that the number of Asiatic Cheetahs left to be between 50 and 100 and figures for 2005-2006 are between 50 and 60 in the wild. Most of these 60 Asiatic Cheetahs live in Iran on the Kavir desert. A remnant population inhabits the dry terrain covering the border of Iran and Pakistan. In the areas in which the cheetah lives, locals say they have not seen it for more than fifteen years.[12]


The last three Asiatic Cheetahs recorded from India were shot down by Maharajah Ramanuj Pratap Singh Deo in Surguja, Madhya Pradesh, Central India seen in this photo submitted by his private secretary to JBNHS
[edit]Genetic sub-species level differentiation

Asiatic cheetah (Acinonyx jubatus venaticus) have for a long time been classified as a sub-species of the cheetah. At a cheetah reintroduction workshop, organized in India on 9 September 2009, Stephen J. O'Brien from the Laboratory of Genomic Diversity of the National Cancer Institute, USA, who has in the past conducted numerous prestigious genetic studies including those on Asiatic lions, said that, according to the latest modern genetic studies, the Asiatic cheetah was in fact genetically identical to the African Cheetah. The two were separated only about 5,000 years ago, which was not enough time for a sub-species level differentiation. In comparison, he said that the Asian and African lion subspecies were separated some 100,000 years ago, and the African and Asian leopard subspecies 169,000 years ago. Cheetah expert Laurie Marker of the Cheetah Conservation Fund (CCF) and other wildlife experts assembled for the occasion advised the Indian Government that for reintroduction purposes India should source the Cheetah from Africa where they were much more numerous instead of trying to have some removed from the critically endangered low population of the world's last 70 to 100 or so Asiatic Cheetahs left in Iran. India's Union Minister of State for Environment and Forests, Jairam Ramesh; chief wildlife wardens of Rajasthan, Gujarat, Madhya Pradesh and Chhattisgarh; officials of the environment ministry; Cheetah experts from across the globe including Laurie Marker from Cheetah Conservation Fund (CCF); representatives from the Wildlife Institute of India (WII) including Yadvendradev Jhala; and IUCN, an international conservation NGO, among others, participated. The conference was organized by the Wildlife Trust of India (WTI)[13][14]
However, subsequently in 2011, a much more detailed five-year genetic study involving the gathering of DNA samples from the wild, zoos and museums in eight countries published in Molecular Ecology (Journal) on 8 January 2011, concluded that, in fact, African and Asiatic cheetahs were genetically very distinct and had, in fact, separated 32,000 to 67,000 years ago and subspecies level differentiation had, in fact, taken place due to longer separation from the African population.[9][15][16][17] In light of this genetic evidence, India's Supreme Court suspended attempts to introduce African cheetahs as part of a cheetah reintroduction program. [18]
[edit]Conservation

Following the Iranian Revolution of 1979, wildlife conservation was given a lower priority.[19] The Asiatic Cheetah and its principal prey, gazelles, were hunted, resulting in a rapid decline. As a result, the Asiatic Cheetah is now listed as critically endangered in the IUCN Red List of Threatened Animals. Some surveys by Asadi in the latter half of 1997 show that urgent action is required to rehabilitate wildlife populations, especially gazelles and their habitat if the Asiatic Cheetah is to survive. There are currently only 50-60 Asiatic Cheetahs left in the wild. They are confined to the desert areas around Dasht-e-Kavir in the eastern half of Iran. Most live in five sanctuaries: Kavir National Park, Touran National Park, Bafq Protected Area, Daranjir Wildlife Reserve and Naybandan Wildlife Reserve[20]
[edit]Threats


Bedouin hunter with a shot Asiatic Cheetah and cub, Iraq, 1925. Widespread hunting of this animal and its prey species along with conversion of its grassland habitat to farmland has wiped it out completely from its entire range in southwest Asia and India. Critically endangered with extinction, there are fewer than a hundred Asiatic cheetahs in the world; they can only be found in the central desert of Iran.
Land-use change has been a major factor in the Cheetah’s ecosystem. Persecution, habitat degradation and fragmentation, desertification, and direct killing of wildlife that the Cheetah preys upon, particularly game animals and off-take for commercial uses through poaching[21] are all factors responsible for the chronic decline of the Cheetah in Iran. According to the Iranian Department of Environment this degradation has occurred especially between 1988 and 1991.
The Asiatic Cheetah exists in very low numbers, divided into widely separated populations. Its low density makes it more likely to be affected by a lack of prey through livestock overgrazing and antelope hunting, coupled with direct persecution from humans. While protected areas comprise a key component of the cheetah's habitat, management needs to be improved.
Widespread hunting of this animal and its prey species along with conversion of its grassland habitat to farmland has wiped it out completely from its entire range in southwest Asia and India. Critically endangered with extinction, there are less than a hundred Asiatic Cheetahs in the world; they can only be found in the central desert of Iran.
Coal, Opium, and the Cheetah: Coal, copper, and iron are the three important goods that have been mined in the Cheetah’s habitat in three different regions in central and eastern Iran. It is estimated that the two regions for coal (Nayband) and iron (Bafq) have the largest Cheetah population outside the protected areas. Mining itself is not a direct threat to Cheetahs; road construction and the resulting traffic have made the Cheetah accessible to humans, including poachers. The Iranian border regions to Afghanistan and Pakistan (Baluchistan province) have been, and still are, major passages for armed outlaws and opium smugglers who distribute their “goods” in the central and western regions of Iran; they must pass through the Cheetah habitat. The region suffers from uncontrolled hunting throughout the desert and the governments of the three countries cannot establish a fundamental change. According to Asadi this was the situation in 1997. There is no reliable information regarding the present situation in this region.[22]
[edit]Conservation efforts


Asiatic Cheetah cubs in India, 1897.
Iran's Department of the Environment, the United Nations Development Programme (UNDP) and the Global Environment Facility (GEF) have launched the Conservation of the Asiatic Cheetah Project (CACP) designed to preserve and rehabilitate the remaining areas of Cheetah habitat left in Iran.[23]
Training Course for Herders: It is estimated that 10 Cheetahs live in the Bafq Protected Area. According to the Iranian Cheetah Society (ICS), herders are considered as a significant target group which generally confuses the Cheetah with other similar-sized carnivores, including wolf, leopard, striped hyena, and even caracal and wild cat. On the basis of the results of conflict assessment, a specific Herders Training Course was developed in 2007, in which they learned how to identify the cheetah as well as other carnivores, since these were the main causes for livestock kills. These courses were a result of cooperation between UNDP/GEF, Iran’s Department of Environment, ICS, and the councils of five main villages in this region.
Cheetah Friends: Another incentive in the region is the formation of young core groups of Cheetah friends, who after a short instructive course, are able to educate people and organize Cheetah events and become an informational instance in Cheetah matters for a number of villages. It is encouraging that young people have been showing a great amount of interest for this issue; not only for the Cheetah, but for wildlife conservation in general.
Ex-situ conservation: India, where the Asiatic Cheetah is now extinct, is interested in cloning the cheetah to reintroduce it to the country,[24] and it was claimed that Iran - the donor country - was willing to participate in the project.[25] Later on, however, Iran refused to send a male and female cheetah or to allow experts to collect tissue samples from a cheetah kept in a zoo there.[26] Currently, the Indian government is actively considering reintroducing Cheetahs through importing from Africa through captive breeding.[27]
[edit]Semi-Captive - Breeding and Research Center of Iranian cheetah, Semnan province
In February 2010 Mehr News Agency, Payvand Iran News released the photos of an Asiatic/Iranian Cheetah in a seemingly large compound within natural habitat enclosed by chain link fence, this location was reported in this news article to be the "Semi-Captive - Breeding and Research Center of Iranian Cheetah" in Iran's Semnan province. The Asiatic Cheetah pictured had a winter coat with long and furry hair.[28]
Another related news report stated that the centre boasts about 10 individual critically endangered Asiatic Cheetahs in this semi-wild environment protected by wire fencing all around.[29]
In January 2010, Iran and Russia had jointly announced plans to revive both the Asiatic Cheetah and the Amur Tiger species (which has been shown to be genetically similar to the extinct Caspian Tiger of the area[30]) in and around the Caspian region through a joint project in the near future.[31]
[edit]Re-wilding project in India
Main article: Cheetah reintroduction in India
Cheetahs have been known to exist in India for a very long time. But due to hunting and other purposes, Cheetahs in India became extinct in the twentieth century. Hence, the Indian government is planning a re-wilding project for Cheetahs. The article in TOI, Page 11, Thursday, 9 July 2009, clearly suggests the importation of Cheetahs into India where they will be bred in captivity. Cheetahs have been extinct in India since the 1940s, and hence the government is planning this project. Minister of Environment and Forests, Jairam Ramesh, told the Rajya Sabha on 7 July 2009 that, "The cheetah is the only animal that has been described extinct in India in the last 100 years. We have to get them from abroad to repopulate the species." He was responding to a calling attention notice from Rajiv Pratap Rudy of the Bharatiya Janata Party (BJP). "The plan to bring back the Cheetah which fell to indiscriminate hunting and complex factors like a fragile breeding pattern is audacious given the problems besetting tiger conservation." Two naturalists, Divya Bhanusinh and MK Ranjit Singh, suggested the idea of importing cheetahs from Africa. After their importation they will be bred in captivity and, after a definite period of time, released in the wild.
[edit]Russia–Iran Re-population project

Iranian and Russian ecologists are planning a joint project intended to return to the wild Caspian Tigers as well as Asiatic Cheetahs in the Central Asian region. These big cats had disappeared, the Asiatic Cheetah from Russia and the Caspian Tiger from Iran, some half a century ago. Latest genetic studies have shown that the Russian or Amur Tiger is related and virtually identical to the extinct Caspian Tigers and hence the Russians want to offer it to Iran to repopulate the Caspian Tiger range in northern Iran in exchange for critically endangered Asiatic Cheetahs that Russia wants to acquire from Iran, their last abode, to repopulate the northern Caucasus region of central Asia. It may be noted here that there are many more Russian or Amur Tigers in the wild than the tiny numbers of surviving Asiatic Cheetah and while there is a healthy population of Russian Tigers in the captive breeding program in the zoos[32][33] there is no captive breeding population of the Asiatic Cheetah in any zoo.[30][31] While discussing the prospects of reintroducing the Cheetah in India the Cheetah experts from the world over have already warned that no individuals from the critically low Asiatic Cheetah population in Iran should be withdrawn at this stage for any reintroduction experiment elsewhere, like the one proposed by Russia in exchange for the relatively much more abundant Russian Tiger, as the limited gene pool of Asiatic Cheetahs in Iran will suffer a tremendous blow.[34]
[edit]References

^ Wozencraft, W. Christopher (16 November 2005). "Order Carnivora (pp. 532–628)". In Wilson, Don E., and Reeder, DeeAnn M., eds. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.). pp. 533. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
^ a b Jowkar, H., Hunter, L., Ziaie, H., Marker, L., Breitenmoser-Wursten, C. & Durant, S. (2008). Acinonyx jubatus ssp. ventaticus. In: IUCN 2008. IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 4 February 2009.
^ a b Lydekker, R. A. 1893-94. The Royal Natural History. Volume 1
^ United Nation Development Program UNDP
^ Milton, H. 1959. Motions of cheetah and horse. Journal of Mammalogy
^ Internet Archive Copy (Wayback Machine): Conservation of Asiatic Cheetah project (CACP)
^ Studies of the Asiatic Cheetah in Iran, WCS – Wildlife Conservation Society, New York, USA; Accessed on 03 July 2008
^ Iran Cheetah Project, WCS – Wildlife Conservation Society, New York, USA; Accessed on 03 July 2008
^ a b Charruau P; C Fernandes; P Orozco-Terwengel; J Peters; L Hunter; H Ziaie; A Jourabchian; H Jowkar; G Schaller; S Ostrowski (2011). "Phylogeography, genetic structure and population divergence time of cheetahs in Africa and Asia: evidence for long-term geographic isolates". Molecular Ecology. doi:10.1111/j.1365-294X.2010.04986.x/pdf.
^ Mallon DP. 2007. Cheetahs in Central Asia: A historical summary; CAT NEWS 46:4-7 (Pdf [1])
^ Gugliotta, G. 2008. Rare breed. Smithsonian 38(12):38
^ Asiatic cheetah on felidae.org
^ Experts eye African cheetahs for reintroduction (In INDIA), to submit plan; September 10, 2009; IANS; Thaindian; retrieved 29 Jan 2011
^ Workshop on cheetah relocation begins, views differ; Sep 9, 2009; PTI; Times of India; retrieved 29 Jan 2011
^ Three distinct cheetah populations, but Iran's on the brink; Jan 18, 2011; USA TODAY
^ Asian cheetahs racing toward extinction; Jan 24, 2011; Scientific American magazine; retrieved on 29 Jan 2011
^ The Need for Conservation of Asiatic Cheetahs; Jan. 17, 2011; ScienceDaily; retrieved on 29 Jan 2011
^ "India court suspends plan to reintroduce cheetah". BBC News. 9 May 2012.
^ http://www.wildlifeextra.com/go/news/cheetah-iran.html
^ *Farhadinia MS. 2004. The last stronghold: cheetah in Iran. Cat News 40:11-4.
^ UNDP 2008 Conservation of the Asiatic Cheetah
^ Asadi, H. 1997. The environmental limitations and future of the Asiatic cheetah in Iran.
^ Internet Archive Copy (Wayback Machine): Conservation of the Asiatic Cheetah Project - IUCN
^ Pros and Cons of inbreeding - See footnotes on page
^ Internet Archive Copy (Wayback Machine): News - Cheetah cloning project gets a boost
^ Mullas' regime says "No" to cloning of cheetah
^ "Extinct in India, Cheetah may be imported". The Times Of India. 8 July 2009.
^ Photos: Saving the Iranian Cheetah from Extinction; 25 February 2010; Photos by Yuness Khani, Mehr News Agency; Payvand Iran News ...
^ Asiatic Cheetah on The Brink of Extinction - Less Than one Hundred Asiatic Cheetahs Survive in the World, Today.; February 27, 2010; IRAN & INTERNATIONAL NEWS @www.hamsayeh.net
^ a b Mitochondrial Phylogeography Illuminates the Origin of the Extinct Caspian Tiger and Its Relationship to the Amur Tiger
^ a b Iran, Russia Hope to Revive Extinct Big Cats Asiatiac Cheetah and Caspian Tiger; Source: Press TV; 09 january 2010; Payvand Iran News
^ Amur tigers on 'genetic brink'; Matt Walker; 2 July 2009; Editor, Earth News, BBC
^ In situ population structure and ex situ representation of the endangered Amur tiger; Authors: P. HENRY*, D. MIQUELLE†, T. SUGIMOTO‡, D. R. McCULLOUGH§, A. CACCONE¶ and M. A. RUSSELLO* *Department of Biology and Centre for Species at Risk and Habitat Studies, University of British Columbia Okanagan, 3333 University Way, Kelowna, BC, Canada V1V 1V7, †Russian Far East Program, Wildlife Conservation Society, 2300 Southern Boulevard, New York, NY 10460, USA, ‡Graduate School of Environmental Earth Science, Hokkaido University, N10W5 Sapporo, Hokkaido 060-0810, Japan, §Department of Environmental Science, Policy, and Management and Museum of Vertebrate Zoology, University of California, Berkeley, CA 94720, USA, ¶Department of Ecology and Evolutionary Biology, Yale University, 21 Sachem Street, New Haven, CT 06520, USA. Published Online: 23 Jun 2009; Molecular Ecology, Volume 18 Issue 15, Pages 3173 - 3184
^ Experts eye African cheetahs for reintroduction, to submit plan; ICT by IANS; September 11, 2009; THAILAND NEWS; A news portal for Indians in Thailand. See also at sulekha news [2], [3], Iran warned against cheetah transfer (to India); 05 Apr 2010; Press TV Iran, Iran warned against cheetah transfer (to India); 05 Apr 2010; Emirates tribune, Iran warned against cheetah transfer (to India); 05 Apr 2010; Iran Daily
[edit]External links

Iranian Cheetah Society (ICS) - A non-profit organisation set up to save the Asiatic cheetah.
The Asiatic or Iranian Cheetah (Acinonyx jubatus venaticus) - by: Norman Ali Khalaf-von Jaffa (in German).
Asiatic Cheetah Project - Felidae Conservation Fund, USA
[4]
Iran Department of Environment
Video of hunting with Cheetahs in India
Video on Youtube: Movie 'Cheetahs in Iran; the last stronghold of the Asiatic cheetah. Uploaded by kohvasang on Oct 31, 2011. this movie shows how they find the cheetahs in desert of iran. A video report which shows how Iranians and an international team cooperate to save scattered Cheetahs in Iran.
Video on Youtube: Extinctions : Discover the endangered Asiatic cheetah. Uploaded by EXTINCTIONStv on Apr 29, 2010. Mohammad Farhadinia is the co-Founder of the Iranian Cheetah Society (ICS), and Vice-President of Conservation of Asiatic Cheetah Project, whose goal is to study, and preserve the endangered Asiatic cheetah. Today, only few of them remain when they used to thrive in the Iranian plains just a hundred years ago.
Help improve this pageWhat's this?
Did you find what you were looking for?Yes No
Categories: IUCN Red List critically endangered speciesAcinonyxAnimals described in 1821Fauna of IranMammals of South AsiaMammals of Southwest AsiaMegafauna of EurasiaMammals of Pakistan

قس اردو

ایشیائی چیتا (Acinonyx jubatus venaticus) چیتے کی ذیلی نسل سے تعلق رکھتا ہے۔ ایشیائی چیتا ہند و فارس میں پایا جانے والا جانور ہے اور اسے بھارتی چیتا اور ایرانی چیتا بھی کہا جاتا ہے۔
[ترمیم]مزید دیکھیے

چیتا
زمرہ جات: جانورممالیہ جانور

قس اسپانیائی

El guepardo asiático (Acinonyx jubatus venaticus) (चीता Cītā) es una rara subespecie de guepardo encontrado principalmente en Irán. Es un atípico miembro de la familia de los gatos (Felidae) el cual caza principalmente utilizando su velocidad en grupo o escondiéndose. Vive en un gran desierto fragmentado y, mismo así, se extinguió recientemente en la India; es también conocido como el guepardo índico. Es el más rápido de todos los animales terrestres y puede llegar hasta velocidades de 112 km/h (70 mph). El guepardo también es conocido por su impresionante capacidad de aceleración (0 - 100 km/h en 3.5 segundos (más rápido que el Mercedes-Benz SLR McLaren, el Lamborghini Murciélago y el F/A-18 Hornet).
El guepardo asiático es una especie en peligro de extinción crítico[2]. Esta subespecie de guepardo actualmente sólo se encuentra en Irán, aunque en algunas raras ocasiones se han producido avistamientos en Baluchistán. Habita principalmente en el vasto desierto del interior de Irán, es las escasas zonas de hábitat adecuado.
El peligro de extinción del guepardo asiático se ha producido en época reciente. En siglos pasados era una especie mucho más numerosa que se extendida desde Arabia a la India, incluyendo Afganistán; actualmente se estima que sobrevive una población de entre 70-100 ejemplares, la mayoría de ellos en Irán.
[editar]Historia de la población



Akbar, emperador Mogol de la India cazando con guepardos asiáticos domesticados, hacia 1602. Se dice que llegó a tener 1.000 guepardos para sus cacerías reales.
El guepardo asiático se extendía originalmente desde la península arábiga hasta la India, a través de Irán y Asia Central,2 Afganistán y Pakistán. En Irán y en la India era especialmente numerosos. Los guepardos eran domesticados y entrenados para cazar gacelas. Akbar, el emperador Mogol de la India, se dice que llegó a tener hasta 1.000 guepardos, que a menudo aparecen representados en muchos miniaturas y pinturas persas e indias. Las numerosas limitaciones a la conservación del guepardo, sus complejos requisitos de conservación como su baja tasa de fertilidad, la elevada mortalidad de los cachorros debido a factores genéticos y el hecho de que sean las hembras las que elijan a los machos, han dificultado su cría en cautividad para su conservación. Un problema específico de los guepardos es su limitada reserva genética. Todos los guepardos tienen una reducida diversidad genética al parecer debido a su casi extinción hace unos 12.000 años. Los guepardos son una especie delicada y susceptible a los cambios en su entorno.3
A principios del siglo XX, el guepardo asiático ya se había extinguido en muchos lugares de su antigua distribución. La última evidencia física de la presencia del guepardo asiático en la India fueron tres ejemplares abatidos por el maharajá de Surguja en el año 1947 al este de Madhya Pradesh. En 1990 los últimos ejemplares encontrados parecían concentrarse en Irán. Durante la década de 1970 existían unos 200 guepardos en Irán, pero en los últimos años el biólogo iraní Hormoz Asadi estimó que el número de guepardos asiáticos que quedaban se encontraba entre 50 - 100. Entre los años 2005-2006 se realizó una nueva estimación que arrojó un número entre 50-60 guepardos asiáticos en libertad. La mayoría de estos 60 guepardos asiáticos viven en el desierto de Kavir en Irán. Otra población habita el terreno semidesértico en la frontera entre Irán y Pakistán. En los lugares donde se han encontrado guepardos, los habitantes locales afirman que no los han visto durante más de 15 años, lo que podría indicar la presencia de algunas poblaciones supervivientes que todavía no han sido avistadas.4
[editar]Referencias

↑ Cat Specialist Group (1996). Acinonyx jubatus ventaticus. 2006 Lista Roja de Especies Amenazadas IUCN. IUCN 2006. Consultado el 11 September 2006. Database entry includes justification for why this species is critically endangered.
↑ Mallon DP. 2007. Cheetahs in Central Asia: A historical summary; CAT NEWS 46:4-7 (Pdf[1])
↑ Gugliotta, G. 2008. Rare breed. Smithsonian 38(12):38
↑ Asiatic cheetah on felidae.org
Zoológico de San Diego (en inglés).
Ver las calificaciones de la página
Evalúa este artículo
¿Qué es esto?
Confiable
Objetivo
Completo
Bien escrito
Estoy muy bien informado sobre este tema (opcional)

Enviar calificaciones
Categorías: Mamíferos en peligro crítico de extinciónAcinonyxCarnívoros de AsiaMamíferos de Arabia