دولت شهر به عربی دولة المدینة

دولت شهر دولتی است که فقط در یک شهر و مناطق اطراف شهر حاکم است. دولت-شهرهای مهم در یونان پدید آمده‌است اما اولین دولت -شهرها در تمدن بین النهرین به وجود آمده‌اند.
محتویات [نمایش]
دوران کنونی [ویرایش]

موناکو [ویرایش]
نوشتار اصلی: موناکو
شاهزاده نشین موناکو یک دولت‌شهر و بعد از واتیکان دومین کشور کوچک غیر وابسته جهان است. مشهورترین شهر آن مونت‌کارلو است. موناکو همچنین از نظر تراکم جمعیت در رده دوم کشورهای متراکم قرار دارد.
سنگاپور [ویرایش]
نوشتار اصلی: سنگاپور
جمهوری سنگاپور دولت‌شهری در جنوب شرقی آسیا است و پایتخت آن سنگاپور است.جنوب شبه جزیره مالایا و کوچکترین کشور جنوب شرقی آسیا است.
واتیکان [ویرایش]
نوشتار اصلی: واتیکان
واتیکان کشوری است مستقل که در درون شهر رم در کشور ایتالیا جای دارد. واتیکان محل اقامت پاپ، رهبر کاتولیک‌های جهان و مرکز کلیسای کاتولیک است. واتیکان با مساحتی در حدود ۴۴ هکتار، کوچکترین کشور دنیا و با جمعیتی در حدود ۸۰۰ نفر، کم‌جمعیت‌ترین کشور مستقل دنیا محسوب می‌شود.[۱][۲][۳]
کویت [ویرایش]
نوشتار اصلی: کویت
کُویت کشوری کوچک در خاورمیانه‌است که در میان عراق، عربستان سعودی و آبهای خلیج فارس واقع شده‌است . پایتخت این کشور شهر کویت می‌باشد.
بحرین [ویرایش]
نوشتار اصلی: بحرین
بحرین شامل سه شهر یا به عبارت بهتر سه جزیره اصلی منامه و محرق و ستره است و منامه یعنی بزرگ‌ترین این جزایر پایتخت آن به شمار می‌آید.
جیبوتی [ویرایش]
نوشتار اصلی: جیبوتی
جیبوتی کشوری است در شرق آفریقا. پایتخت آن جیبوتی است.
هنگ کنگ [ویرایش]
نوشتار اصلی: هنگ کنگ
هنگ کنگ شهری است جزیره‌ای در چین. هنگ کنگ از سال ۱۸۴۲ تا ۱۹۹۷ جزو مستعمرات پادشاهی بریتانیا بود و در سال ۱۹۹۷ به خاطر انقضاء پیمان قبلی به جمهوری خلق چین پیوست. بر پایه قانون مقرر، قرار است هنگ کنگ تا سال ۲۰۴۷ از درجه بالایی از خودمختاری برخوردار باشد.
ماکائو [ویرایش]
ماکائو شبه جزیره‌ای در دریای چین است. تا همین سالهای نزدیک مستعمرهٔ پرتغال بود ولی اکنون بخشی از خاک جمهوری خلق چین است.
دوران باستان [ویرایش]

شهر سوخته [ویرایش]
نوشتار اصلی: شهر سوخته
شهر سوخته نام بقایای شهری باستانی است که در ۵۶ کیلومتری زابل در استان سیستان و بلوچستان و در حاشیه جاده زابل-زاهدان واقع شده‌است. این شهر در ۳۲۰۰ سال قبل از میلاد پایه گذاری شده و مردم این شهر در چهار دوره بین سال‌های ۳۲۰۰ تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد در آن سکونت داشته‌اند.
شهری که گفته می‌شود پیشرفته‌ترین شهر جهان قدیم بوده‌است و حتا بسیار پیشرفته‌تر از شهر کرت که سینوهه در کتاب خود از آن یاد کرده‌است. به اعتقاد برخی باستان‌شناسان اگر بخواهیم به معنای کامل و دقیق شهر توجه کنیم، این شهر را باید قدیمی‌ترین شهر دنیا دانست چرا که معدود شهرهای پیش از آن، از نظر امکانات و اصول شهرنشینی با آن قابل مقایسه نیستند.[۴]
بابل [ویرایش]
نوشتار اصلی: بابل (دولت‌شهر)
شهر قدیم بابل یک دولت‌شهر در میان‌رودان بود که برخی اوقات به عنوان یک امپراطوری تلقی می‌شد، بقایای این شهر همکنون در استان بابل در شهر الهلال عراق در ۸۸ کیلومتر جنوب بغداد یافته می‌شود.
سومر و اکد [ویرایش]
چهارده دولت شهردر سراسر سومر و اکد وجود دارد که عبارتند از : سپیار، کیش، اکشک، لارک، نپیور، ادب، شوروپک، اوم، لاگاش، بدتیبیره، اوروک، لارسا، اور و اریدو ضمن آنکه باستان شناسان دو آبادی را از زیر خاک بیرون آورده‌اند که اسامی آنان نا معلوم است.
یونان [ویرایش]
شامل دولت شهرهای آتن و اسپارت [۵]
منبع [ویرایش]

↑ . CIA — The World Factbook ed. Retrieved on 2007-02-22.
↑ . Retrieved on 2007-11-28.
↑ The سیلند is generally classified as a ریزکشور, not as an independent sovereign state.
↑ مقالهٔ «آغاز تمدن در ایران»، از روزنامه اعتماد ملی، شمارهٔ ۷ تیرماه
↑ «دولت شهرهای سومر و اکد باستان» ‎(فارسی)‎. تاریخ و تمدن جهان باستان.
این یک نوشتار خُرد پیرامون سیاست است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
رده‌ها: جغرافیای سیاسی سیاست کشورها بر پایه ویژگی‌ها

قس عربی

دولة المدینة هی دولة مستقلة أو ذاتیة الحکم تقتصر سیادتها على مدینة. کانت هذا الشکل من الدول شائعة خلال العصور القدیمة. رغم امتلاکها السیادة، اتحدت مدن کثیرة فی إطار رابطات رسمیة وغیر رسمیة تحت حکم ملک. وفی بعض الحالات، تشکلت إمبراطوریات تاریخیة أو رابطات بحق الاستیلاء، ومثال ذلک مایکینا وروما. لکن کثیرا منها تشکل فی إطار تحالفات سلمیة أو حمایة متبادلة (مثال العصبة البیلوبونیزیة. وخلال العصور الوسطى، کانت الدول المدن میزة خاصة لألمانیا وإیطالیا حالیا. فقد کون عدد منها الرابطة الهانزیة، التی مثلت قوة تجاریة هامة لعدة قرون.
[عدل]انظر أیضا

الدولة الأمة
هذه بذرة مقالة عن الجغرافیا تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیف: جغرافیا سیاسیة

قس ترکی
Şehir devleti bir bölgenin yalnızca bir şehrin hâkimiyeti altında olmasıdır. Şehir devletleri genellikle daha büyük bir kültürel bölgenin parçasıydılar. Buna örnek olarak Antik Yunanistan'daki şehir devletleri (Atina, Sparta ve Gördes(Krintos)), Kenandaki Fenike şehirleri (Sûr ve Sayda), Mayalar (Chichen Itza ve El Mirador), Orta Asya'da İpek Yolu üzerindeki şehirler (Semerkand ve Buhara) ve İtalyan şehir devletleri (Floransa ve Venedik) gösterilebilir.
Şehir devletleri medeniyetin gelişimine çok büyük katkılarda bulunmuşlardır. İnsanlık tarihinin en yaratıcı dönemlerinden bazıları insanların küçük bağımsız merkezlerde örgütlendiği dönemlerdi. Modern Avrupa medeniyeti kökenleri bakımından iki döneme çok şey borçludur. Bunlar Yunan şehir devletleri ve Rönesans İtalya'sının şehir devletleridir. Ancak bu küçük yaratıcı gruplar kısa sürelerle ayakta kalabilmişlerdir zira daha büyük devletlerin saldırılarına karşı kendilerini koruyacak büyüklük ve güçten yoksundular. İtalya ya da Yunanistan'da olduğu üzere gevşek bir coğrafi ve kültürel birliğin birbirinden ayrı bölgesel birimleri olarak başarıları daha kalıcı bir güce sahip daha büyük birimlerin ortaya çıkmasını sağlamış ve imparatorluk ve Krallıklar gibi daha büyük toplum örgütlenmelerine yolaçmıştır.
Günümüz içinde Singapur, Vatikan ve Monako bu türden devletlere birer örnektir.
Kaynak [değiştir]

3 Mayıs 2007 tarihli İngilizce Vikipedi
Kategori: Şehir devletleri

قس عبری

עיר מדינה היא מדינה המורכבת מעיר אחת בלבד. המבנה הפוליטי הזה היה נפוץ מאוד בעת העתיקה. לעתים, ערי מדינה הצליחו להקים אימפריות גדולות דוגמת אשור, רומא וקרתגו ולעתים נשארו קטנות והתאגדו בברית המבוססת על מוצא משותף אשר כללה כמה ערים דוגמת ערי כנען כגון מגידו, לכיש או הליגה הפלופונסית ביוון העתיקה.
סוג מיוחד של עיר מדינה הוא הפוליס היווני. דוגמה מייצגת לפוליס היו אתונה, תבאי וספרטה. תושבי הפוֹלֵיִיס (רבים של פוליס) היו בעלי מודעות פוליטית רבה. ערים רבות נוהלו בדמוקרטיה ישירה.
ערי המדינה המשיכו לשגשג באיטליה בימי הביניים. בין ערי המדינה המפורסמות של איטליה אפשר למנות את פיזה, ג'נובה וונציה.
[עריכה]ערי מדינה כיום

כיום יש מספר מדינות שניתן לכנותן ערי מדינה:
קרית הוותיקן
סינגפור
מונאקו
בגרמניה, שהיא פדרציה של מדינות, יש לשלוש ערים מעמד רשמי של עיר מדינה: ברלין, המבורג וברמן (למרות שמדינת ברמן כוללת בתחומיה שתי ערים).
מעמד דומה יש לערים וינה שבאוסטריה ומקסיקו סיטי שבמקסיקו.
ערך זה הוא קצרמר בנושא מדע המדינה. אתם מוזמנים לתרום לוויקיפדיה ולהרחיב אותו.

قس آلمانی

Ein Stadtstaat ist im Gegensatz zum Flächenstaat ein Staat, der nur das Gebiet einer Stadt (und gegebenenfalls ihr engeres Umland) umfasst. Es kann sich dabei um einen souveränen Staat oder um einen Gliedstaat innerhalb eines föderalen Staates handeln. Städte in Einheitsstaaten sind jedoch in keinem Fall Stadtstaaten, auch wenn sie Verwaltungseinheiten oberhalb der kommunalen Ebene gleichgestellt sind, da in Einheitsstaaten per definitionem keine Gliedstaaten existieren. Ebenfalls keine Stadtstaaten sind Städte, die in föderativen Staaten keinem der Gliedstaaten angehören, sondern den Status von Bundesterritorien haben wie z. B. Washington D.C. oder die indische Stadt Chandigarh.
Inhaltsverzeichnis [Anzeigen]
Geschichte [Bearbeiten]

Historische Stadtstaaten stehen am Anfang der Zivilisation in Mesopotamien. Diese Form fand in der Folge Ausbreitung unter anderem in Phönizien und nach Griechenland. Die griechische Polis wurde zum klassischen Begriff für den antiken Stadtstaat. Rom wuchs von einem Stadtstaat zum Weltreich.
Stadtstaaten im Mittelalter waren etwa die großen Stadtrepubliken im heutigen Italien und Russland (unter anderem Florenz und die Seerepubliken Venedig und Genua in Italien und Nowgorod und Pskow in Russland) und die Freien Reichsstädte im Heiligen Römischen Reich Deutscher Nation, wie Augsburg, Nürnberg, Straßburg oder Frankfurt am Main. Auch viele Schweizer Kantone gingen aus Stadtstaaten hervor. Mit der Eroberung der Waadt 1539 wurde z. B. die Stadt und Republik Bern zum größten Stadtstaat nördlich der Alpen.
Nach dem Wiener Kongress 1815 gab es im Deutschen Bund noch vier Stadtstaaten: Bremen, Freie Stadt Frankfurt (am Main), Hamburg und Lübeck, sowie direkt angrenzend zum Deutschen Bund die polnischsprachige Republik Krakau, die 31 Jahre später durch Österreich annektiert wurde. Frankfurt wurde 1866 von Preußen annektiert, Lübeck verlor 1937 durch das Groß-Hamburg-Gesetz seine mehr als 700-jährige Eigenstaatlichkeit als Freie und Hansestadt und kam zur preußischen Provinz Schleswig-Holstein.[1] Dazu war von 1807 bis 1815 und von 1920 bis 1939 auch die Freie Stadt Danzig ein souveräner Stadtstaat.
Berlin war nach dem Zweiten Weltkrieg bis zur Wiedervereinigung 1990 geteilt, Berlin (West) war somit von der DDR umgeben und hatte als Stadtstaat einen Sonderstatus. Es war nicht offizieller Bestandteil der Bundesrepublik, wurde aber weitgehend so behandelt. Berlin als Ganzes stand eigentlich bis 1990 unter dem sogenannten Viermächte-Status und war in der Rechtsprechung beeinflusst durch die Besatzungsmächte.
Siehe auch: Berlin-Frage
Gegenwärtige Lage in Deutschland [Bearbeiten]



Vertikale Verwaltungsstruktur Deutschlands
In Deutschland werden heute üblicherweise drei Länder als Stadtstaaten bezeichnet, von denen zwei als Städte gleichzeitig den Status eines Landes haben: Berlin und Hamburg. Die Freie Hansestadt Bremen wird ebenfalls zu den Stadtstaaten gezählt, gelegentlich aber auch als „Zwei-Städte-Staat“ bezeichnet, da sie aus zwei räumlich voneinander getrennten Städten (Bremen und Bremerhaven) besteht. Die Stadtstaaten (inklusive Bremen) sind als Länder auch im Bundesrat vertreten und nehmen am Finanzausgleich des Bundes und der Länder teil, wo sie das sogenannte Stadtstaatenprivileg genießen, das besagt, dass Stadtstaaten aufgrund ihrer höheren Ausgaben pro Einwohner mehr Geld pro Einwohner aus dem Länderfinanzausgleich erhalten als die Flächenstaaten. Die Stadtstaaten Berlin und Hamburg sind verwaltungstechnisch sowohl als kreisfreie Städte als auch als Land anzusehen, die Freie Hansestadt Bremen umfasst die beiden kreisfreien Städte Bremen und Bremerhaven.
Für die deutschen Stadtstaaten wurde in der Vergangenheit immer wieder die Möglichkeit einer Fusion mit angrenzenden Ländern diskutiert, z. B. Bremen mit Niedersachsen, Hamburg mit Schleswig-Holstein und Berlin mit Brandenburg. Für Berlin und Brandenburg wird diese erneut diskutiert, obwohl ein Fusionsvertrag beim Volksentscheid 1996 in Brandenburg die Mindestbeteiligung von 25 % der Wahlberechtigten (Quorum) erreichte (von der Mehrheit der Berliner angenommen, aber 62,7 % der abstimmenden Brandenburger lehnten ihn ab[2]).
Souveräne Stadtstaaten [Bearbeiten]

Souveräne Stadtstaaten und auch Zwergstaaten sind Monaco, Singapur und die Vatikanstadt.
Nichtsouveräne Stadtstaaten [Bearbeiten]

Die österreichische Bundeshauptstadt Wien und die belgische Region Brüssel-Hauptstadt sind ebenfalls Stadtstaaten, wobei letztere aus mehreren selbständigen Gemeinden besteht.
In der Schweiz wird der Kanton Basel-Stadt oft als Stadtstaat angesehen. Es bestehen jedoch neben dem namensgebenden Kantonshauptort – die Stadt Basel – noch zwei weitere kleinere Gemeinden.
Auch im Kolonialismus/Imperialismus existierten eine Reihe Stadtstaaten, vor allem in China richteten europäische Mächte Stützpunkte ein, so standen Macao, Hongkong und Tsingtau unter der Verwaltung Portugals bzw. des Vereinigten Königreichs und des Deutschen Reichs. Sogar bis heute findet man koloniale Stadtstaaten, so wird beispielsweise das an der spanischen Küste gelegene Gibraltar nach wie vor als britische Kronkolonie verwaltet.
Der brasilianische Bundesstaat Guanabara (1960–1975) umfasste nur die Stadt Rio de Janeiro.
Literatur [Bearbeiten]

Konrad Hummler (Hrsg.), Franz Jaeger (Hrsg.) Stadtstaat – Utopie oder realistisches Modell? ISBN 978-3-03823-708-2, 2011
Einzelnachweise [Bearbeiten]

↑ Gerhard Schneider: Gefährdung und Verlust der Eigenstaatlichkeit der freien und Hansestadt Lübeck und seine Folgen, Verlag Schmidt-Römhild, Lübeck 1986, ISBN 3-7950-0452-7.
↑ Ute Wachendorfer-Schmidt, Politikverflechtung im vereinigten Deutschland, VS Verlag für Sozialwissenschaften, ISBN 3-531-33865-X, 2005
Kategorien: Politische GeographieStaatsmodell

قس کوردی

Bajêr-welat ew herêm in ko bi tivavî ji aliyê bajêrekî ve dihên rêvebirên û bi giştî serwrî ya xwe ya sîyasî heye. Bi awayekê dîrokî, bajêr-welat ser bi deverên ferhengî yên mezintir yên mîna Yewnana Kevnar, Aztek û Maya û bajêr-welatên Îtalya ya Rênêsansê bûne.
Bajêr-welat di zemanên berê da mişetir bûne. Herçind e ko wan serwerî ya xwe hebûye jî, lê gelek caran di hevalbendî yên fermî û nefermî da li bin serwerî ya Şayekê Bilind bûne. Ev hevalbendî hindek caran bi darê zorê (mîna Romayê) an jî aştîyane (mîna Hevalbendî ya Polêponizi bûne.
Li çaxên navîn, bajêr-welat nemaze ji saloxetên wan deveran bûn ko niha dibêjinê Elmanya, Îtalya û Rûsiya. Hindek ji wan Hevalbendî ya Hansîyatîkê pêkanîn ko jibo heyama çend sedsalan di warê aborî û bazirganiyê da dewrekê pir giring lîst.
Naverok [nîşan bide]
[biguherîne]Bajêr-welatên Evro

[biguherîne]Monako
Şanişîna Monakoyê bi hemî ramanan ve bajêr-welatekê nûdem e: Monaco-Ville bi ramana bajêrê Monako para şûrekirî ya bajêrî ye û bajêrokê navdar Montê Karlo di rastiyê da rendekên bajêrî in. Tuxîb anko sînorê axa weltî her sînorê axa bajêrî ye (yek dewlet û yek civata bajêrî, her yekê jî desthilata xwe heye): Şanişîna Monakoyê û Bajêrê Monakoyê.
[biguherîne]Singapûr
Herdu salên ko Singapûr ser bi Malîzyayê ve bû miştî alozî û netenahiyê bûn. Pevçûnên nejadî di navbera piranî ya Çînî û kêmanî ya Malayî li bajêrî mişe bûn. Hukmeta federal ko di bin desthilata Rêkxistî ya Neteweyî ya Yekgirtî ya Malayîan (RNYM) da bû digel hukmeta herêmê ko di bin desthilata Partî ya Kar ya Gelêrî (PKG) kevt nav şerî. RNYM ditirsa ko PKG di lihevnegirtinên nejadî da li hukmeta federal jî piraniyê bi dest xwe ve biînit, lewa li sala 1965'ê biryar da ko Singapûrê ji federalîyetê derbikit û wekî hukmeteka xweser niyasî.
Piştî xweserî ya nexwestî ya Singapûrê, wan bilez welat ber bi pêşkevtina pîşesazî (sen'etî) bir û li demeka kurt Singapûr bû yek ji çar welatên ko bi navê "Pilingên Asyayê" dihên niyasîn. Ew niha yek ji bajêrên herî mezin yên cîhanê ye ko armancên wê yên cîhanbajêrî (kosmopolitan) hene.
[biguherîne]Bajêr-welatê Vatîkan
Kategorî: SiyasetErdnîgarî

قس انگلیسی

A city-state is an independent or autonomous entity whose territory consists of a city which is not administered as a part of another local government. A city-state can also be defined as a central city and its surrounding villages, which together follow the same law, have one form of government, and share languages, religious beliefs, and ways of life. Today, only three independent, sovereign city-states exist: Monaco, Singapore, and the Vatican City.
Contents [show]
[edit]Historical examples of city-states

Historical examples include the oldest known Sumerian cities of Mesopotamia and Ur, the Phoenician cities of Canaan (such as Tyre and Sidon), the Berber city-states of the Garamantes, the city-states of ancient Greece (the poleis such as Athens, Sparta, Thebes, and Corinth), the Roman Republic which grew from a city-state into a great power, the Maya of pre-Columbian Mesoamerica (including sites such as Chichen Itza, Tikal, Palenque and El Mirador), the central Asian cities along the Silk Road, Venice, Croatian city-state of Ragusa (Dubrovnik) and many others. The Viking colonial cities in medieval Ireland, most importantly Dublin, have recently been classed as genuine city-states.[1]
Within the transalpine part of the Holy Roman Empire the Free Imperial Cities enjoyed a considerable autonomy, buttressed legally by the Lübeck law which was emulated by many other cities. Some cities — though also members of different confederacies at that time — officially became sovereign city-states in the 19th century — such as the Canton of Basel City (1833–48), the Free Hanseatic City of Bremen (1806–11 and again 1813–71), the Free City of Frankfurt upon Main (1815–66), the Canton of Geneva (1813–48), the Free and Hanseatic City of Hamburg (1806–11 and again 1814–71) and the Free and Hanseatic City of Lübeck (1806–11 and again 1813–71). Another city-state, though lacking sovereignty, was West Berlin (1948–90), being a state legally not belonging to any other state, but ruled by the Western Allies. They allowed — notwithstanding their overlordship as occupant powers — its internal organisation as one state simultaneously being a city, officially called Berlin (West). Though West Berlin held close ties to the West German Federal Republic of Germany, it was legally never part of it. A number of the aforementioned city-states — though partly with altered borders — continue to exist as city-states within today's Federal Republic of Germany and today's Swiss Confederation (see below: 'Cities that are component states of federations').
Among the most well-known periods of city-state culture in human history include ancient Greek city-states, and the merchant city-states of Renaissance Italy, who organised themselves in small independent centres. The success of small regional units coexisting as autonomous actors in loose geographical and cultural unity, as in Italy or Greece, often prevented their amalgamation into larger national units. However, such small political entities often survived only for short periods because they lacked the resources to defend themselves against incursions by larger states. Thus they inevitably gave way to larger organisations of society, including the empire and the nation state.[2]
In Mainland Southeast Asian history, settlements were organised into autonomous or semi-autonomous city-states which were referred to as mueang and usually related in a tributary relationship now described as mandala. The system existed until the 19th century when colonisation by European powers resulted in the adoption of the modern concept of statehood.
Further information: List of ancient Greek cities, List of Phoenician cities, Cities of the ancient Near East, Italian city-states, Polis
[edit]Contemporary city-states

Today there are only a handful of cities that exercise authority akin to a sub-regional state, and even fewer that are sovereign states in their own right.
[edit]Sovereign city-states
[edit]Monaco
Main article: Monaco
The Principality of Monaco is an independent city-state. Monaco-Ville (the ancient fortified city) and Monaco's well-known area Monte Carlo are districts of a continuous urban zone, not distinct cities, though they were three separate municipalities (communes) until 1917. The Principality of Monaco and the city of Monaco (each having specific powers) govern the same territory. On 28 June 1919, a treaty was signed providing for limited French protection over Monaco. The treaty, part of the Treaty of Versailles, established that Monégasque policy would be aligned with French political, military, and economic interests. Only in 1993 did Monaco become a member of the United Nations, with full voting rights. In 2002, a new treaty between France and Monaco clarifies that if there are no heirs to carry on the dynasty, the principality will remain an independent nation rather than revert to France (which were the terms of the previous arrangement). Monaco's military defence, however, is still the responsibility of France. Monaco did not receive its first foreign ambassador, the French ambassador, until 16 February 2006.
[edit]Singapore
Main article: Singapore
Singapore is an island city-state in Southeast Asia. About 5.2 million people live and work within 700 square kilometres (270 sq mi), making Singapore the 2nd-most-densely populated country in the world after Monaco, another city-state. The entire island functions as a single metropolitan area. The city centre near the south of the island is surrounded by satellite towns, parks, reservoirs and industrial estates, which are connected to the centre and each other by a dense network of roads, expressways and metro railway lines dubbed MRT by locals. Singapore has a highly centralised, unitary government with a unicameral legislature (the City Council and the Rural Board were abolished in the 1960s). While there are town councils and mayors in Singapore, these are essentially property managers in charge of the maintenance of public housing within their constituency boundaries. They do not represent local authorities with any legislative or executive autonomy from the national government.
Prior to the 19th century, Singapore was a minor part of various regional empires, including Srivijaya, Majapahit, Malacca and Johor. From 1826 to the Battle of Singapore in 1942, Singapore was the capital of the Straits Settlements, a British colony that included the Settlements of Malacca and Penang along the Straits of Malacca. After the Second World War, Singapore was hived off as a separate colony while the other two Settlements joined the Malay States to form the Federation of Malaya. In 1963, Singapore merged with Malaya, Sabah and Sarawak to form Malaysia. However, because of a number of problems, Singapore was expelled from the federation in 1965, becoming an independent republic.
Since 1965, Singapore rapidly industrialised and modernised, becoming one of the four "Asian Tigers". In addition to the substantial absolute and per-capita size of its economy, Singapore maintains a significant armed forces. It ranks highly in terms of defence spending and troop size.
Despite its small land area, Singapore has a population, economy and armed forces that place it in a similar league to small, but full-fledged nations like New Zealand, Ireland, Israel and the Nordic countries (i.e., Denmark, Finland, Iceland, Norway and Sweden), rather than semi-dependent microstates. Singapore also maintains a diplomatic corps and has memberships in international organizations such as the United Nations, the Commonwealth of Nations and the Association of Southeast Asian Nations.
Singapore places emphasis on self-sufficiency in basic needs, like water. The government also stockpiles other key resources, such as sand and oil. In this way, Singapore tries to avoid overdependence economically, politically or militarily on larger entities. Accordingly, Singapore may represent the most-complete contemporary example of a city-state, meeting the full definitions of both a city and a fully sovereign state.
[edit]Vatican City
Main article: Vatican City
Until 1870, the city of Rome had been controlled by the pope as part of his Papal States. When King Victor Emmanuel II seized the city in 1870, Pope Pius IX refused to recognize the newly formed Kingdom of Italy. Because he could not travel without effectively acknowledging the authority of the king, Pius IX and his successors each claimed to be a "Prisoner in the Vatican", unable to leave the 0.44 km2 (0.17 sq mi) papal enclave once they had ascended the papal thrones.
The impasse was resolved in 1929 by the Lateran Treaties negotiated by the Italian dictator Benito Mussolini between King Victor Emmanuel III and Pope Pius XI. Under this treaty, the Vatican was recognized as an independent state, with the Pope as its head. The Vatican City State has its own citizenship, diplomatic corps, flag, and postage stamps. With a population of less than 1,000 (mostly clergymen) it is by far the smallest sovereign country in the world.
[edit]Malta
Main article: Malta
The Maltese coat-of-arms bears a mural crown described as "representing the fortifications of Malta and denoting a City State"[3]. However, it has been noted that the mural crown was also included in the coats-of-arms of the Republic of Austria and the First Spanish Republic[4]. In addition, one has to keep in mind that Malta is divided into 68 divisions for statistical and demographic purposes. According to Eurostat, Malta is composed of two Larger Urban Zones nominally referred to as "Valletta" (Malta Island) and "Gozo" (Gozo Island).[5] According to Demographia, state is identified as urban area.[6] According to European Spatial Planning Observation Network, Malta is identified as Funcional Urban Area (FUA).[7] According to United Nations, about 95% area of Malta is urban area and the number grows every year.[8] Occasionally, in the media, Malta is shown as a city-state.[9] Also, some government authorities of Malta, uses the term of city-state.[10] Malta, with area of 316 km2 (122 sq mi) and population of 0.4 million, it is one of the most densely populated countries worldwide.
[edit]Non-sovereign city-states
Some cities or urban areas, while not sovereign states, may nevertheless enjoy such a high degree of autonomy that they function as "city-states" within the context of the sovereign state that they belong to.
[edit]Cities under international supervision
Main article: International city
[edit]Danzig
Main article: Free City of Danzig
[edit]Fiume
Main article: Free State of Fiume
[edit]Tangier
Main article: Tangier
[edit]Memel
Main article: Klaipėda Region
[edit]Trieste
Main article: Free Territory of Trieste
After the Second World War, the UN attempted to make the Free Territory of Trieste into a city state, but it never gained real independence and in 1954 its territory was divided between Italy and Yugoslavia.
[edit]Cities that are component states of federations
Some cities or metropolitan areas are component states of federations. Examples include:
Argentina - Buenos Aires (formally known in English as the "Autonomous City of Buenos Aires") capital of Argentina
Austrian state of Vienna
Belgian capital Brussels
Brazil – Brasília (coterminous with the Brazilian Federal District)
Bolivia - La Paz
Ethiopian chartered cities (astedader akababiwach) of Addis Ababa and Dire Dawa
German states of Berlin, Hamburg and, though consisting of two separate cities, Bremen
Malaysia - Melaka (also known as Malacca)
Russian cities of Moscow and Saint Petersburg
Swiss canton of Basel-Stadt, though consisting of three municipalities
[edit]Federally-administered cities
A federal country may also have one or more cities that are federally administered:
Australia - Canberra (Australian Capital Territory)
India – National Capital Territory of Delhi and Chandigarh (Union Territories)
Malaysia – Kuala Lumpur, Putrajaya and Labuan (Federal Territories)
Mexico – Mexico City (being the Mexican Federal District)
Nigeria – Abuja, Federal Capital Territory
Pakistan – Islamabad (being the Islamabad Capital Territory)
United States – Washington, D.C., District of Columbia
[edit]Washington, D.C.
See also: D.C. statehood movement, District of Columbia home rule, and District of Columbia voting rights


The John A. Wilson Building houses the offices of the mayor and council of the District of Columbia.
Not being part of any U.S. state, Washington, D.C.'s government operates under authority derived from the U.S. federal government. The city (generally referred to as the District of Columbia) is run by an elected mayor and a city council. The council is composed of 13 members: one elected from each of the eight wards and five members, including the chairman, elected at-large. The council conducts its work through standing committees and special committees established as needed. District schools are administered by a chancellor, who is appointed by the mayor; in addition, a superintendent of education and a board of education are responsible for setting some educational policies. There are 37 elected Advisory Neighborhood Commissioners that provide the most direct access for residents to their local government. The commissioners are elected by small neighborhood districts, and their suggestions are given "great weight" by the city council and city agencies. However, the U.S. Congress has the ultimate plenary power over the District. It has the right to review and overrule laws created locally and has often done so. The Tenth Amendment to the U.S. Constitution, which reserves to states all rights not belonging to the federal government, does not apply to the District. Residents of the District have one non-voting representative in the U.S. Congress.
[edit]Autonomous cities of unitary states
For nations without a federal administrative structure, i.e. unitary states, cities may sometimes enjoy a greater degree of autonomy, e.g.:
Ceuta and Melilla (Spain)
Hong Kong (China)
Macau (China)
Gibraltar (United Kingdom)
[edit]Hong Kong and Macau
See also: Special Administrative Region of the People's Republic of China
Because of Hong Kong's and Macau's long histories as colonies of the British and Portuguese empires, respectively, and the unique "one-country, two-systems" policy, the two city-states continue to enjoy a high degree of autonomy even after their return to China. Having legal systems, police forces, monetary systems, customs policies, immigration policies, national sports teams, official languages, postal systems, academic and educational systems, and certain degrees of international representation that are different or independent from the People's Republic of China, makes their status almost equivalent to independent nations in many respects.
[edit]See also

Altepetl, a Mesoamerican political unit similar to a city state
[edit]References

^ Holm, Poul, "Viking Dublin and the City-State Concept: Parameters and Significance of the Hiberno-Norse Settlement" (Respondent: Donnchadh Ó Corráin), in Mogens Herman Hansen (ed.), A Comparative Study of Thirty City-State Cultures. Denmark: Special-Trykkeriet Viborg. (University of Copenhagen, Polis Center). 2000. pp. 251–62.
^ Sri Aurobindo, "Ideal of Human Unity" included in Social and Political Thought, 1970.
^ "The emblem of Malta", Department of Information
^ Giovanni Bonello, "Malta's three national emblems since Independence: what's behind them?"
^ Eurostat, Malta
^ Demographia: World Urban Areas
^ "Study on Urban Functions" - European Spatial Planning Observation Network, 2007
^ "World Urbanization Prospects" - Department of Economic and Social Affairs/Population Division, United Nations (Table A.2; page 79)
^ "This very crowded isle: England is most over-populated country in EU" - Daily Mail
^ Draft National Strategy for the Cultural and Creative Industries — Creative Malta
[edit]Further reading

Mogens Herman Hansen (ed.), A comparative study of thirty city-state cultures : an investigation conducted by the Copenhagen Polis Centre, Det Kongelige Danske Videnskabernes Selskab, 2000. (Historisk-filosofiske skrifter, 21). ISBN 87-7876-177-8.
Mogens Herman Hansen (ed.), A comparative study of six city-state cultures : an investigation, Det Kongelige Danske Videnskabernes Selskab, 2002. (Historisk-filosofiske skrifter, 27). ISBN 87-7876-316-9.
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: City-statesCountries by characteristicPolitical geography

قس اسپانیائی
Una ciudad-estado es un Estado que solamente consta de una ciudad y un exiguo territorio circundante, como por ejemplo Singapur o la Ciudad del Vaticano actualmente. Aunque los motivos de su origen son variados, predominan las razones de tipo comercial (sobre todo en la Edad Media) y, en consecuencia, también de tipo político.
Las primeras ciudades-estado se hallaban al sur de Mesopotamia, entre los ríos Tigris y Éufrates, en el territorio de Sumer. Los ciudadanos ya practicaban una cultura agraria. Alrededor del siglo IV a. C. los ciudadanos ya controlaban las aguas y las aprovechaban al máximo. Allí surgieron las ciudades-estado que eran muy independientes.
Actualmente existen tres ciudades-estado, que son:
Mónaco
Singapur
Ciudad del Vaticano

Contenido [mostrar]
[editar]Ciudades-estado en la Antigüedad

[editar]Mesopotamia
Las primeras ciudades complejas y altamente estratificadas que desarrollaron una estructura estatal inicialmente fueron ciudades-estado, que gradualmente fueron capaces de someter a otras ciudades-estado vecinas más débiles. Pero esencialmente la organización siguió siendo la de las ciudades-estado originales.
[editar]Grecia
La natural tendencia de los griegos a la independencia, y al localismo fomentado por el aislamiento de las distintas zonas por lo accidentado del terreno, originó una forma política que se denominó polis, tras un proceso de unificación de pequeñas poblaciones llamado sinecismo.
Cada ciudad, junto con la región inmediata, formaba un Estado políticamente independiente de los demás, aunque se reconocían vínculos culturales comunes entre todos los griegos o helenos. Las más representativas y conocidas ciudades-estado de Grecia antigua fueron Atenas y Esparta, aunque realmente Esparta no era una ciudad, y Atenas sí.1
Cada ciudad-estado era soberana en lo jurídico y contaba con sus propios recursos económicos. En términos generales estos pequeños estados siguieron una evolución política que los llevó desde la monarquía a la república democrática, pasando por la república aristocrática, plutocrática u oligárquica, la dictadura legal, la tiranía. El caso más claro es la evolución de Atenas, evolución que ha servido como modelo político de referencia para las sociedades occidentales, las cuales han tendido a reproducir el esquema evolutivo griego.
[editar]Cultura maya
Los mayas, esparcidos por el norte de Centroamérica, la Península de Yucatán y el sureste de México, tuvieron un sistema de ciudades-estado similar al de los griegos, siendo de las más importantes Chichén-Itzá, Uxmal, Palenque y Calakmul en México, Copán en Honduras, así como Tikal y El Mirador en Guatemala.
[editar]Las ciudades-estado occidentales en la Edad Media

Durante la Baja Edad Media algunas ciudades alcanzaron la categoría de verdaderas ciudades-estado, las cuales, gracias al desarrollo del comercio y de la burguesía, favorecido por la debilidad del feudalismo y del poder imperial alemán, alcanzaron dicho estatus en el Norte de Italia y en torno a vías fluviales importantes (el río Rhin, el Elba, etc.) y en torno al Mar del Norte y el Mar Báltico. Si bien Venecia se demostró como ciudad-estado desde la Alta Edad Media, fue entre los siglos XII al XVII que este sistema organizativo alcanzó su mayor auge: se destacaron en Italia Milán, Florencia, Génova, Pisa, Bolonia, Amalfi. En el resto de Europa destacaban Brujas, Gante, Lübeck, Rostock, Wismar, Stralsund, Greifswald, Stettin, Gdańsk, Elbing. En estas ciudades la burguesía se instaló rápidamente en el poder y organizaron a sus ciudades en ligas llamadas "hansas", encargadas de promover y proteger el comercio y las rutas por los que fluía. La "Liga Hanseática" fue su expresión más importante. Por lo general formaban pequeñas repúblicas oligárquicas y plutocráticas, y en Italia, a finales de la Edad Media y comienzos de Moderna, por poderosas familias nobles que ejercieron la tiranía (Sforza, Visconti, Médici, etc). Su decadencia política comenzó al ser paulatinamente absorbidas por los estados absolutistas de la Edad Moderna y al ser dejadas de lado por el gran comercio transatlántico.
[editar]Las ciudades en la Edad Moderna

La toma de Constantinopla por los turcos (1453) marca el fin de la Edad Media y el desarrollo de la navegación y del comercio, primero en Europa y Asia y ya en el siglo XVI, en América. Las ciudades-estado europeas crecieron en importancia económica, con algunas excepciones, como es el caso de Venecia, ciudad cuyo comercio con los países asiáticos (las Molucas, que eran las islas de las especias; India, China, Japón) se vio fuertemente afectado por la barrera que representaba el Imperio Turco en el Oriente Medio.
Por su parte, los turcos desarrollaron una zona de influencia cultural y económica sobre un territorio muy extenso a partir de su capital, la antigua Constantinopla, transformada ahora en Estambul, sobre el estrecho del Bósforo que separa los continentes europeo y asiático, unidos recientemente por un puente.
Esta influencia resultó tan importante que los rusos tienen ahora los caracteres alfabéticos de la escritura griega, así como la religión cismática rusa, derivada de la religión cristiana ortodoxa (o cismática) griega.
También la arquitectura es en casi todos los países de la Europa Central y Oriental de tipo bizantino (por ejemplo, la Catedral de San Basilio y el Kremlin en Moscú). Muchas de estas ciudades llegaron a controlar territorios extensos, formando verdaderos reinos o Estados alrededor del centro urbano original (por ejemplo, el Gran Ducado de Moscú). Las diferencias entre algunas de estas ciudades y las ciudades-estado de la Edad Media son de forma, más que de fondo.
[editar]Las ciudades americanas
Un caso especial de ciudades que aparecieron en la Edad Moderna lo constituyen las nuevas ciudades americanas, tanto las que fundaron los españoles primero, como las fundadas por otros países europeos después (Portugal, Francia, Inglaterra, Holanda).
Los españoles fundaron en América más de 40.000 poblaciones, aunque es necesario señalar que algunas de ellas desaparecieron o fueron "refundadas", mudadas de lugar y hasta rebautizadas con nombres diversos.
La fundación de las ciudades hispánicas seguía de manera estricta las Leyes de Indias promulgadas por los Reyes Católicos, la Ordenanza de Carlos I y las Ordenanzas de Felipe II, que establecían todas ellas cómo debía ser el plano urbano: Y cuando hagan la planta del lugar, repártanlo por sus plazas, calles y solares a cordel y regla, comenzando desde la plaza mayor, y sacando desde ella calles a las puertas y caminos principales, y dexando tanto compás abierto que aunque la población vaya en gran crecimiento, se pueda siempre proseguir y dilatar en la misma forma (Ordenanza de Carlos I, 1523). Dicha legislación establecía cómo debía ser la planta urbana (ortogonal o en damero); la anchura de las calles; las dimensiones de las manzanas o cuadras, cuadrados de 100 varas de lado (83 m aproximadamente) para formar la cuadrícula urbana, y también la ubicación de la Plaza Mayor (en el centro urbano), donde debían asentarse la iglesia y la casa de gobierno municipal.
La fundación de las ciudades hispánicas en América dio lugar a la formación de verdaderos Estados coloniales o provincias que, aunque constituían el centro de la producción económica de una zona más o menos extensa, no podían comerciar entre sí (la exportación de cacao venezolano a México en el siglo XVIII constituyó una excepción).
Las distintas provincias hispanoamericanas surgían en torno a la fundación exitosa de una ciudad que servía para organizar a su territorio desde el punto de vista político y económico. Sin embargo, es justo reconocer que, aunque las ciudades hispanoamericanas tenían ciertas funciones similares a las que tenían las ciudades-estado, presentaban algunos caracteres distintos, por lo que no pueden ser consideradas, en sentido estricto, dentro de dicha categoría.
[editar]La transformación de las ciudades-estado
Muchas ciudades-estado se transforman para modernizar y así garantizar su funcionamiento, a menudo integrándose dentro de países cuyo territorio es mucho mayor, lo cual obedece a las necesidades generadas por lo reducido de su territorio. Este es el caso de Mónaco en Francia y de Hong Kong o Macao, ambas reintegradas dentro de la República Popular China. En el primer caso, aunque el Principado de Mónaco es independiente, depende económicamente y en cuanto a muchos servicios de Francia. En el segundo caso, Macao era una colonia portuguesa y Hong Kong inglesa, cuya importancia relativa se debía a la función de puerto comercial para la exportación de productos chinos, de manera que estas ciudades eran simplemente una especie de "intermediarios" comerciales entre China y los demás países .
Esta gran función se ha mantenido, e incluso incrementado, en la actualidad, cuando dichas ex-colonias pasaron a ser territorio de la República Popular China. En el caso de Hong Kong, donde sus habitantes saben inglés, el provecho para China es por partida doble: pueden mantener un control más efectivo de su comercio y utilizan a los chinos de habla inglesa para organizar su comercio internacional o importante.
[editar]Referencias

↑ ^ Sri Aurobindo, ‘’Ideal of Human Unity included in Social and Political Thought’’, 1970.
[editar]Bibliografía

Kropotkin, Piotr (1902). La ayuda mutua.
Ver las calificaciones de la página
Evalúa este artículo
¿Qué es esto?
Confiable
Objetivo
Completo
Bien escrito
Estoy muy bien informado sobre este tema (opcional)

Enviar calificaciones
Categorías: Ciudades-estadoGeografía política

قس فرانسه

Une cité-État est un espace géographique contrôlé exclusivement par une ville, qui possède généralement la souveraineté.
Attesté à partir du xxe siècle seulement, le terme dérive de l'allemand Stadtstaat, lui-même la traduction du terme bystat proposé en 1840 par l'érudit danois Johan N. Madvig pour décrire le processus par lequel Rome unifie l'Italie au ier siècle av. J.-C. Il est ensuite appliqué aux États sumériens, à la polis grecque et à la città italienne, avant d'être étendu à différentes réalités au cours de l'Histoire.
Sommaire [afficher]
Autrefois[modifier]

Mésopotamie antique[modifier]
Le terme de cité-État est appliqué aux micro-États se partageant la Basse-Mésopotamie à la période des dynasties archaïques (2900-2340 av. J.-C.), peut-être déjà en place à la période précédente, la période d'Uruk (4100-2900 av. J.-C.), au moins dans sa dernière partie. Ce sont de petits royaumes indépendants qui exploitent un territoire. Elles sont dirigées par un roi et ont leurs propres institutions. Les principales cités-États sont Ur, Uruk, Lagash, Kish, Umma. Elles sont intégrées par Sargon d'Akkad dans le premier empire historique autour de 2340 av. J.-C. Le terme de cité-État s'applique également en Phénicie, à Byblos, Sidon et Tyr. C'est sa!!
Grèce antique[modifier]
Article détaillé : Polis.
Certaines cités antiques telles qu'Athènes, Sparte, Rome sont parfois appelées cité-État. Le mot cité-État peut en réalité représenter un ensemble de cités ; ainsi certaines cités-États avaient-elles de nombreuses colonies plus ou moins rattachées à leur cité mère (voir Syracuse, Phocée). De là des conflits entre cités pour le contrôle de telle ou telle colonie, mais aussi des conflits entre la cité-mère et la colonie : conflits « souverainistes » (dirait-on aujourd'hui), conflits économiques, culturels, juridiques.
Mésoamérique[modifier]
Article détaillé : Mésoamérique.
Le terme de cité-État est fréquemment employé dans l'historiographie mésoaméricaniste pour désigner les cités indépendantes des différentes civilisations mésoaméricaines. Il est en particulier une des traductions usuelles du mot nahuatl « altepetl », même si des spécialistes critiquent cet usage.
Europe[modifier]
En Europe, les noyaux urbains se sont reconstitués après la chute de l'Empire romain en entités administratives autonomes. Le terme cité-État désigne les villes européennes qui ont connu l'indépendance.
On compte notamment:
les communes italiennes, qui ont connu leur heure de gloire aux xiie et xiiie siècles, parmi elles, les Républiques maritimes de Venise, Gênes, Pise et Amalfi ;
les villes de la Hanse en Europe du Nord ;
la République de Mulhouse ;
Barcelone ;
la république de Raguse, aujourd'hui Dubrovnik dans le bassin méditerranéen ;
Genève, appelée la Rome protestante, aujourd'hui un canton suisse.
Asie du Sud-Est[modifier]
En Asie du Sud-Est, le terme s'applique aux entités politiques du littoral, dont les plus puissantes furent Sriwijaya (viiie-xiiie siècles) dans le sud de Sumatra en Indonésie et Malacca (xve siècle) en Malaisie.
Aujourd'hui[modifier]

De nos jours, des micro-États souverains dont l'habitat urbain couvre l'immense majorité de la surface, comme Singapour, Monaco ou le Vatican, sont qualifiés de cité-État. Des entités comme Hong Kong ou Macao sont rattachées à la République populaire de Chine avec le statut de régions administratives spéciales, mais peuvent être considérés comme des cités-états face à leur forte autonomie.
Dans d'autres cas, la cité-État peut également être la composante d'une entité politique plus importante (par exemple : un État fédéral ou confédéral).
Ainsi en Afrique, ce terme qualifie le territoire d'ethnies totalement indépendantes définies lors de la colonisation. Par exemple, la cité-État du peuple haoussa, au nord du Nigeria, fait depuis des siècles du négoce de ses produits d'agriculture et d'artisanat avec des « cités-États » voisines.
En République fédérale d'Allemagne, les trois Länder de Berlin, de Brême et de Hambourg sont appelés cités-États. Ces petits Länder sont en effet généralement centrés sur une seule ville, comme Berlin et Hambourg (les institutions étatiques et municipales sont alors couplées), ou sur deux comme Brême avec Bremerhaven.
D'une certaine manière, la Région de Bruxelles-Capitale, une des trois entités fédérées de Belgique, au vu des compétences et des pouvoirs exercés par le gouvernement régional, peut être considérée comme une cité-État.
Micronations[modifier]

De nombreuses micronations (États qui ne sont reconnus par aucun État souverain) sont généralement des Cités-États. Parmi celles-ci, citons :
la Principauté de Seborga, composée uniquement de la commune de Seborga.
la Principauté de Sealand, dont le seul territoire est le Fort Roughs.
la Principauté de Hutt River, avec la petite agglomération de Nain.
la République de Conch, qui s'étend sur la ville de Key West.
le Royaume de Tavolara (micronation éteinte), établi sur l'île de Tavolara qui possède un village de pêcheurs, La Punta del Canone.
Voir aussi[modifier]

Bibliographie[modifier]
Jean-Jacques Glassner, « Du bon usage du concept de cité-État ? », Cité-État et statut politique de la ville en Afrique et ailleurs, Journal des africanistes (octobre 2004) [lire en ligne]
Mogens Herman Hansen :
Polis et cité-État. Un concept antique et son équivalent moderne, Belles Lettres, Paris, 2001 (ISBN 2-251-38053-1)
« The Concept of City-State and City-State Culture », communication au colloque Urban Landscape Dynamics Symposium d'Uppsala, 28-30 août 2003 partie 1 et partie 2
Portail du droit Portail de l’histoire
Catégorie : État

قس روسی

Город-государство — небольшая территория вместе с управляющим городом (как правило, единственным) и обычно является независимым государством. Исторически города-государства часто были частью больших культурных областей, как, например:
города-государства древней Месопотамии, Финикии или майя;
древнегреческие полисы;
города-коммуны Италии в средневековье и в эпоху Ренессанса;
вольные города средневековой Германии.
Города-государства были обычны в древние времена и в средневековье. Однако, будучи независимыми, многие такие города присоединялись к формальным или неформальным союзам, возглавляемым более влиятельными государственными образованиями. Иногда империи или союзы (федерации) создавались путём завоевания (например, Микенская цивилизация или Римская республика), в других случаях они создавались как добровольные альянсы для взаимной защиты (Пелопоннесский, Афинский и Беотийский союзы).
В средневековье города-государства — вольные города, города-коммуны — были особенностью средневековых Германии, Италии и Руси. Многие из них входили в Ганзейский союз, который был существенной силой в течение ряда столетий.
В современном мире немногочисленными примерами городов-государств являются:
государства: Сингапур, Монако, Ватикан;
а также самоуправляющиеся территории: Гибралтар, Гонконг и Макао.
[править]См. также

Вольный город
Имперский город
Коммунальное движение
[править]Литература

Фроянов И. Я., Дворниченко А. Ю. Города-государства Древней Руси / Ленинградский государственный университет имени А. А. Жданова. — Л.: Изд-во Ленингр. ун-та, 1988. — 272 с. — 8 000 экз. — ISBN 5-288-00115-4 (в пер.)
[править]Ссылки

Античный полис и восточные города-государства

Это заготовка статьи по государствоведению. Вы можете помочь проекту, исправив и дополнив её.
[скрыть] Города-государства
Независимые государства
Ватикан • Монако • Сингапур
Частично автономные
Гибралтар (Брит.) • Гонконг (КНР) • Макао (КНР) • Мелилья (Исп.) • Сеута (Исп.)
Самопровозглашённые автономии
Свободный город Христиания (Дат.)
Категории: Города-государстваФормы государства

قس چینی
城邦（英语：City-state），通常指獨自擁有主權或行使自治的城市。歷史上的城邦通常是大文化圈的一部份，如古希臘城邦（如雅典、斯巴達）、迦南的腓尼基城邦（如推羅、西頓）、中部美洲的瑪雅城邦、絲綢之路上的小國（如撒馬爾罕、布哈拉）、东非城邦（如基尔瓦、马林迪）和意大利城邦（如佛羅倫萨、威尼斯）。中國周代實行封建制度，分封的一些諸侯國有時也被稱為城邦。
歐洲歷史上有兩個重要的城邦時期—古希臘的城邦和文藝復興時的意大利城邦，現時歐洲的文明都發源自這些時期。然而，這些文明的城邦通常只存活很短時間，因為它們的土地和實力都不足以抵抗周圍的外敵。此外，這些小區域組織在鬆散的地理和文化個體中互存，成為大國建立穩固勢力的障礙。故此，他們大多融入於更大的社會體系、以至民族國家[1]。
目前世界上只有新加坡、摩納哥和梵蒂岡符合城邦的傳統定義。然而，新加坡仍有一部份未都市化的領土，而梵蒂岡和摩納哥的都市區只是周邊城市──羅馬和畢索雷──的延續。其他城邦則多數是主權國家的一部分，如英國的百慕達、直布羅陀，和中國的香港。
[编辑]参考文献

^ Sri Aurobindo, Ideal of Human Unity, Social and Political Thought, 1970
[编辑]参见

政权
微型國家
查看条目评分
给本文评分
这是什么？
可信度
客观性
完整性
可读性
我非常了解与本主题相关的知识（可选）

提交评分
2个分类：国家城市