زاگرس

زاگرُس رشته‌کوهی در غرب و جنوب ایران است. این رشته‌کوه از کرانه‌های دریاچه وان در کردستان ترکیه آغاز شده و پس از گذشتن از استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه و اصفهان و کهگیلویه و بویراحمد و چهارمحال و بختیاری و خوزستان و لرستان تا استان‌های فارس و کرمان و هرمزگان ادامه می‌یابد. دامنهٔ این رشته کوه به شمال عراق نیز امتداد دارد.
محتویات [نمایش]
نام [ویرایش]

نام باستانی رشته کوه زاگرس کُر یا کور است: بر طبق اسطوره شناسی سومری کور (کر) اساسا نام یک کوه یا کوههایی بوده، و معمولا به کوههای زاگرس واقع در شرق سومر اطلاق میگردیده است.[۱] کور همچنین نام دیگر امپراطوری اکد است که از سه هزار سال پیش و قبل از آن بر کل نواحی زاگرس گسترده شده بود. [۲]
بعضی معتقدند ریشه این نام اوستایی است. در زبان اوستایی زاگر Za-G'R' به معنای کوه بزرگ است. اما نظری نیز هست این است که این کلمه از نام مهاجران هندواروپایی ساکن در این منطقه معروف به ساگارتی گرفته شده.[۳]
نام قدیمی این رشته‌کوه در زبان فارسی «پاطاق» که نام رشته کوهی معروف در استان کرمانشاه نیز هست بوده و پیش از آن «کهستان» (در عربی «جبال») و «پهله» بود.
واژه «زاگرس» یا «زاگروس» از بیش از هشت دهه پیش و از اواخر دوره قاجار از طریق ترجمه آثار نویسندگان اروپایی (و بعضا از زبان یونانی) وارد زبان فارسی شده و سپس بر روی نقشه ایران نیز گذاشته شد.
ظاهراً حسن پیرنیا اولین کسی است که واژه زاگرس را در حاشیه صفحه ۲ کتاب خود بنام «تاریخ ایران از آغاز تا انقراض ساسانیان» آورده‌است. او خود تاکید نموده که اروپایی‌ها چنین (یعنی زاگرس) نامند.
بعد از نوشته پیرنیا بارها به اشتباه از زاگرس به نام کوه یا دره نام برده شد که برداشت نادرستی است زیرا واژه زاگرس بخش گسترده‌ای از شمال غربی تا جنوب شرقی ایران را با بیش از ۲۴۰ نام از رشته کوه، دشت، دره، رود و شهر و بخش و روستا در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه و اصفهان و کهگیلویه و بویراحمد و چهارمحال و بختیاری و خوزستان و بالاخره لرستان را شامل می‌شود.
واژه زاگرس در هیچ یک از کتابهای تاریخی و جغرافیایی یا مسالک و الممالک و نوشته‌های دوره اسلامی نوشته نشده‌است. در لغت‌نامه دهخدا یا دایرةالمعارف مصاحب نیز نکته‌ای مهم و اساسی در باره ریشه و اصل واژه زاگرس بیان نشده‌است.
محمد قزوینی در صفحه ۴۸ از جلد ۵ کتاب خود می‌نویسد: «زاگرس نام یونانی سلسله جبال غربی ایران به خصوص منطقه بختیاری در غرب ایران است.»
در دانشنامه لاروس از زاگرس به کوتاهی به‌عنوان نام دره‌ای که نفتخیز است ذکر شده‌است.
در واژه نامه یونانی به آلمانی که سال ۱۸۸۶ در لایپزیگ به چاپ رسیده واژه Zagrio یا Zagros را به‌عنوان «کوهی در دوران ماد» به نقل از نوشته‌های استرابون و پولی بیوس آورده‌است.
در لغت نامه جغرافیایی Lexique géographique در زیر واژه و عنوان «زاگرو» (زاگرس) آمده‌است :
«رشته کوهی است در آسیا که از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده شده و ماد را از آشور جدا می‌کند.» [۴]
رومن گیرشمن باستان‌شناس فرانسوی در کتابش [۵] زاگرس را نام قبیله‌ای دانسته و می‌نویسد :
«حرکت عمومی قبایل ایرانی هنوز به پایان نرسیده بود که قبیله سومی از قبیله‌های مهم ایرانی بنام «Zikirtu» یا «ساگارتی» بسوی نواحی شرقی تری رفته و مستقر شدند.»
هرودوت نیز در نوشته‌هایش [۶] از همین قبیله مادی صحراگرد با نام «ساگارتی» یاد کرده و می‌نویسد :
«قبیله‌های دیگر که صحراگردند از این قرارند: داین‌ها، ماردها، دروپیک‌ها و ساگارتی‌ها»
دیاکونوف نیز در کتاب تاریخ ماد خود [۷] در شرح حمله آشوری‌ها به پارسوا و نفوذ در خاک ماد به استناد کتیبه‌های خوانده شده می‌نویسد :
«بطوری که در متن تصریح شده، آخرین نقطه لشکر کشی ظاهراً دژ مادی زاکروتی بود»
به استناد مطالب ذکر شده ریشه واژه زاگرس از زبان مادی یا اوستایی است و یونانی‌ها با افزودن S (س) به آخر آن این واژه را به شکل یونانی مبدل نمودند.
لذا واژه زاگرس (همانند واژه بختیاری) هم نام کوه و دژ و هم ایل، قوم، قبیله و محلی از مادها بوده‌است.


نمای اشتران کوه ازالیگودرز
زمین شناسی [ویرایش]

رشته کوه های زاگرس حاصل یک فعالیت تکتونیکی یعنی برخورد دو صفحه تکتونیکی اوراسیا و عربستان هستند. این چین خوردگی متوقف نشده و دگرگونی زمین در غرب ایران و منطقه زاگرس همچنان ادامه دارد. چین خوردگی های متعدد و وجود گنبدهای نمکی فراوان، زاگرس را به منطقه ای نفت خیز تبدیل کرده است.
از نظر زمین شناسی، زاگرس به دو و یا سه بخش مجزا قابل تفکیک است: زاگرس شمالی، زاگرس میانی و زاگرس جنوبی. تفاوت زاگرس شمالی و جنوبی در نوع چین خوردگی ها و نیز در نحوه قرارگیری چین ها بر روی گنبدهای نمکی است. استان فارس به طور تقریبی جداکننده دو بخش شمالی و جنوبی زاگرس است. در یک تقسیم بندی دیگر، کوه های زاگرس به دو بخش اصلی قابل تفکیک هستند: زاگرس مرتفع و زاگرس چین خورده.
زاگرس مرتفع [ویرایش]
زاگرس مرتفع بخش شمال شرقی رشته کوه های زاگرس و در واقع اولین ردیف از کوه های زاگرس را تشکیل می دهند و به صورت دیواره ای بلند اما با پهنای نسبتا کم (حداکثر 80 کیلومتر) از شمال غربی به جنوب شرقی کشیده شده اند. میزان ارتفاع و بارش برف و باران در این بخش از زاگرس زیاد می باشد. مرتفع ترین قلل زاگرس شامل زردکوه، دنا، اشترانکوه و گرین در زاگرس مرتفع قرار دارند [۸].
زاگرس چین خورده [ویرایش]
بخش غربی و جنوبی رشته کوه های زاگرس، با طولی حدود 1375 کیلومتر و عرضی بین 120 تا 250 کیلومتر، زاگرس چین خورده نامیده می شود. این بخش از زاگرس، همراستا با زاگرس مرتفع، تا خلیج فارس و تنگه هرمز ادامه می یابد. تاقدیس های بزرگ و کشیده از مشخصه های زاگرس چین خورده هستند [۹] [۱۰].
کوه‌ها [ویرایش]



زردکوه، چهارمحال و بختیاری


اشترانکوه، شرق لرستان


قالی کوه 4028 م الیگودرز
نیمهٔ شمالی رشته کوه زاگرس در دورهٔ ایران باستان محل زندگی مادها بوده‌است. بلندترین قله‌های این رشته کوه، دنا (۴۴۰۹ متر)، زردکوه بختیاری (۴۲۲۱ متر)، اشتران کوه (۴۲۵۰ متر) و بل (۳۹۴۳ متر) هستند.
دنا با ارتفاع ۴۴۰۹ متر بلندترین ارتفاعات زاگرس می‌باشد و از ۴۴ قله مرتفع بالای ۴۰۰۰ متر تشکیل شده‌است و بیش از ۶۰ کیلومتر طول دارد.از لحاظ موقعیت جغرافیایی، کمی از آن در جنوب استان اصفهان و بخش اعظم آن در شمال شرقی استان کهگیلویه و بویراحمد قرار دارد. در تمام سال پوشیده از برف بوده و یکی از کم نظیرترین منابع انواع واقسام گیاهان دارویی در دنیاست. این کوه سرچشمه ی اصلی رود کارون است.
زردکوه بختیاری با ارتفاع ۴۲۲۱ متر در در نزدیکی شهرستان کوهرنگ در استان چهار محال و بختیاری قرار دارد. زردکوه بختیاری در تمام طول سال پوشیده از برف بوده و سرچشمهٔ اصلی رودخانهٔ زاینده‌رود است.
اشترانکوه با ارتفاع ۴۲۵۰ متر در جنوب شهرستان‌های الیگودرز و ازنا بلندترین قله زاگرس میانی است که دارای هشت قله بلند و به هم پیوسته‌است که در تمام طول سال پوشیده از برف است. سرچشمه اصلی رود دز و یکی از سرچشمه‌های کارون و کرخه است.دریاچه گهر نیز در این رشته کوه قرار گرفته‌است.
از دیگر ارتفاعات مهم زاگرس شمالی می توان به رشته کوه گرین در حد فاصل استان های لرستان و همدان اشاره کرد. بیشتر مساحت این رشته کوه در محدوده شهرستان بروجرد و در جنوب غربی تا شمال غربی شهر بروجرد قرار گرفته است، اما با این وجود، گرین با طول بیش از 180 کیلومتر، بخش اعظم مساحت شهرستان های بروجرد، الشتر و نورآباد در استان لرستان، شهرستان نهاوند در استان همدان و نیز بخش هایی از استان کرمانشاهان را فرا گرفته است. قله های ولاش، چهل نابالغان، سه کوزان، هجده یال و میش پرور با ارتفاع بیش از 3400 متر از بلندترین ارتفاعات رشته کوه گرین هستند[۱۱].
قالی کوه در جنوب شهرستان الیگودرز قرار دارد نیز با ارتفاع ۴۰۲۸ متر جز قله‌های بلند زاگرس محسوب می‌شود. آبشار آب سفید نیز در این ناحیه از رشته کوه زاگرس قرار دارد منطقه قالی کوه پناهگاه حیوانات وحشی بسیاری است.
بلندی‌های زاگرس حوضه آبخیز رودخانه‌های زاینده‌رود، کارون و کرخه و دز را تشکیل می‌دهد و با توجه به حجم بارش و پایین بودن سطح تبخیر و موقعیت نسبتاً مناسب سازندهای زمین‌شناختی بخش اعظم آب‌های زمینی و زیرزمینی کشور به میزان ۴۵ تا ۵۰ درصد را تأمین می‌کند.
ده قله مرتفع زاگرس عبارتند از [۱۲]:
رتبه نام کوه شهرستان استان ارتفاع (متر) ناحیه
۱ زردکوه کوهرنگ چهارمحال و بختیاری 4548 زاگرس شمال مرکزی
۲ دنا دنا کهگیلویه و بویراحمد 4409 زاگرس جنوب مرکزی
۳ اشترانکوه دورود لرستان 4139 زاگرس شمال مرکزی
۴ کوه گره اقلید فارس 3990 زاگرس جنوب مرکزی
۵ کوه بل اقلید فارس 3943 زاگرس جنوب مرکزی
۶ کوه دارابشاه فریدن اصفهان 3900 زاگرس شمال مرکزی
۷ کوه هزار دره لردگان چهارمحال و بختیاری 3880 زاگرس جنوب مرکزی
۸ کوه منار مسجد سلیمان خوزستان 3750 زاگرس جنوب مرکزی
۹ کوه راگ لردگان چهارمحال و بختیاری 3661 زاگرس جنوب مرکزی
۱۰ کوه گرین بروجرد لرستان 3630 زاگرس شمالی
پانویس [ویرایش]

↑ [۱]: In Sumerian mythology, Kur was primarily a mountain or mountains, and usually referred to the Zagros mountains to the east of Sumer.
↑ [۲]
↑ هرودوت، فصل ۷٫۸۵
↑ نویسنده نام منابع خود را Ptolemeus, Polybios, Plinius, Strabo معرفی می‌نماید.
↑ ایران از آغاز تا اسلام ترجمه دکتر معین صفحه ۸۸
↑ تاریخ هرودت, ترجمه هدایتی صفحات ۵ و ۱۰ و ۲۱۱
↑ (ترجمه کشاورز صفحه ۲۴۸)
↑ مردانی، محسن و رضایی، علیرضا. «لرزه خیزی، لرزه زمینساخت زاگرس». پایگاه ملی داده های علوم زمین کشور. بازبینی‌شده در ۱۳۹۱/۳/۷.
↑ «جایگاه و ویژگی های زمین شناسی استان لرستان». پایگاه ملی داده های علوم زمین کشور. بازبینی‌شده در ۱۳۹۱/۳/۷.
↑ مردانی، محسن و رضایی، علیرضا. «لرزه خیزی، لرزه زمینساخت زاگرس». پایگاه ملی داده های علوم زمین کشور. بازبینی‌شده در ۱۳۹۱/۳/۷.
↑ «کوه گرین در استان لرستان، وبگاه وفاق». بازبینی‌شده در ۸-۰۱-۱۳۹۱.
↑ «Zagros Mountains». Peakbagger.
[نمایش]
ن • ب • و
کوه‌های ایران
[نمایش]
ن • ب • و
فهرست‌های جغرافیایی ایران
[نمایش]
ن • ب • و
رشته‌کوه‌های فلات ایران و مکانشان
جستارهای وابسته [ویرایش]

داشکسن (فریدن)
این یک نوشتار خُرد پیرامون یک مکان جغرافیایی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
رده‌ها: زاگرس رشته‌کوه‌های ایران زیاگان ایران زیاگان عراق هلال حاصلخیز

قس عربی

زاغروس، سلسة جبلیة تقع غرب إیران وشرق العراق. تسمى بالفارسیة (رشته کوه زاگرس). تعتبر ثانی أعلى سلسلة جبلیة فی إیران وتضم أعلى قمة جبلیة فی العراق. یرجع أصل تسمیة زاکروس إلى أصول إغریقیة ومعناه العاصف أو ذو العواصف. یبلغ طولها حوالی 1500 کلم. تمتد هذه السلسة الجبلیة من منطقة کردستان بین ترکیا والعراق وإیران شمالا حتى مضیق هرمز جنوباً. یبلغ ارتفاع أعلى قمة فی جبال زاغروس 5098 متر (16998 قدم) وهی قمة دنا فی إیران.
تکونت سلسلة جبال زاغروس من اصطدام الصفیحة التکتونیة الأوراسیة بالصفیحة التکتونیة العربیة. ونتیجة لهذا الاصطدام والضغط الکبیر الناجم عنه تکونت صخور رسوبیة، وهی تبدو واضحة فی سلسلة جبال زاغروس.
یذکر الباحث الإیرانی "أحمد کسروی" فی "تاریخ خوزستان فی خمسمئة عام" أن التاریخ الجیولوجی لأراضی کل من الأحواز فی عربستان والسهل الرسوبی من العراق متماثل، حیث تکونا من ترسبات نهری دجلة والفرات ونهر کارون وتفرعاته. وهو ما أدى إلى ظهور الأراضی على جانبی شط العرب، وکونت بذلک مع سهول بلاد العراق وحدة قائمة بذاتها لها خواص مناخیة متشابهة. ویؤکد أن العلاقات المکانیة الطبیعیة التی تربط بین عربستان وإیران تکاد تکون معدومة؛ إذ لیست هناک أی علاقة فی التکوین الطبیعی بین سهل عربستان وهضبة إیران الجبلیة.
ویمتد الإقلیم ما بین جبال زاغروس ذات الممرات الجبلیة الضیقة (حیث تفصل هذا الإقلیم عن بلاد الفرس) والخلیج العربی. یقول د. صلاح العقاد: «أما الساحل الشمالی الشرقی الذی یکوّن الآن الساحل الإیرانی، فیمتد على طوله نحو ألفی کیلومتر: سلسلة عالیة من الجبال الصعبة المنافذ إلى الداخل، مما عزل سکان فارس والسلطة المرکزیة فیها عن حیاة البحر. ولقد اشتهر الفرس منذ غابر الزمن بخوفهم من حیاة البحار، حتى قال بعض مؤرخین العرب: "لیس من الخلیج شیء فارسی إلا اسمه". وعلى ذلک فإن ذیوع اسم "الخلیج العربی" الآن قد جاء موافقاً لحقیقة جغرافیة ثابتة»[1]، فیما قامت بینه وبین العرب أوثق الصلات قبل الإسلام وبعده. وسکنت الشعوب السامیة المهاجرة من شبه الجزیرة العربیة هذا الإقلیم منذ فجر التاریخ.

[عدل]مراجع

^ حدیث السندباد القدیم، د. حسین فوزی، (ص2-21).
[أخف]ع · ن · ت
السلاسل الجبلیة للهضبة الإیرانیة وموقعها سیاسیاً وجغرافیاً
جبال البرز
إیران · ترکمانستان · أذربیجان
جبال زاغروس
ترکیا · العراق · إیران · أرمینیا
جبال طوروس
ترکیا · سوریا
جبال هندوکوش
أفغانستان · باکستان
جبال سلیمان
باکستان · أفغانستان
جبال القوقاز
داغستان · أوسیتیا · الشیشان · جورجیا · أذربیجان · أرمینیا · روسیا

هذه بذرة مقالة عن موضوع ذی علاقة بجغرافیا الشرق الأوسط تحتاج للنمو والتحسین، ساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
شاهد المزید من الصور والملفات فی ویکیمیدیا کومنز حول: زاغروس
بوابة الجغرافیا
تصنیفات: محافظات جغرافیة طبیعیةجغرافیا العراق جغرافیا إیران جبال إیران

قس ترکی آذری
Zagros dağları — İran və İraq ərazisində olan böyük dağ silsiləsi.
Zaqros dağlarının uzunluğu İran-İraq sərhəddindən Fars körfəzinin cənubuna qədər 1500 km-dir. Sıra dağlar Hörmüz boğazında sona çatır. Zagrosun ən yüksək yeri 5098 metr yüksəkliyindəki Dena zirvəsidir.
[redaktə]İstinadlar

↑ Salt Dome in the Zagros Mountains, Iran. NASA Earth Observatory. Yoxlanılıb 2006-04-27.
[redaktə]Xarici keçidlər

Zagros, Photos from Iran, Livius.
The genus Dionysia
Iran, Timeline of Art History
Mesopotamia 9000–500 B.C.
Major Peaks of the Zagros Mountains
Dağ ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Kateqoriya: Dağ qaralamaları

قس ترکی استانبولی

Zagros Dağları ya da Zağros Dağları, Zagroj dağları[kaynak belirtilmeli], 'Farsça: رشته کوه زاگرس, Asurca: ܛܘܪ ܙܪܓܣ, Kürtçe: زنجیره‌چیاکانی زاگرۆس, Lurca: کو یه لی زاگروس, Arapça: جبال زغروس‎) İran ve Irak topraklarında bulunan büyük dağ zinciri. İran'da uzandığı bölgeye ismini vermiştir.[2]
Uzunluğu İran'ın Irak sınırından Basra Körfezi'nin güneyine kadar 1.500 km'dir. Sıradağlar Hürmüz Boğazı'nda sona erer. Zagros'un en yüksek yeri 5.098 metre yüksekliğindeki Dena doruğudur.
Koordinatlar: 33°40′N 47°00′E
Kaynakça [değiştir]

^ "Zagros dağlarındaki toz bulutu". NASA Dünya Gözlemevi. 22.05.2009 tarihinde erişildi.
^ www.irankulturevi.com
İran ile ilgili bu madde bir taslaktır. İçeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Bir Dağ veya dağ grubu ile ilgili bu madde bir taslaktır. İçeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Kategoriler: İran taslaklarıDağ taslaklarıİran'daki sıradağlarIrak'taki sıradağlarİran platosuBereketli Hilal33° K47° D

قس کوردی
زاگرۆس گەورەترین ڕیزەچیاکانی کوردستان و ئێرانە کە لە ناوچەی وان لە باکووری کوردستانەوە دەست پێدەکات و تا ناوچەی کرمان لە ئێران، ١٥٠٠ کیلومەتر درێژەی ھەیە. بەرزترین شوێن لە زنجیرەچیاکانی زاگرۆس زەردکێوە (٤٥٤٨ مەتر) لە ناوچەی لوڕستاندا.
ئەمە کۆڵکەوتارێکە. دەتوانی یارمەتیی ویکیپیدیا بدەیت بە فراوانکردنی.
پۆلەکان: کورت

قس آلمانی
Das Zāgros-Gebirge (auch Sagros, persisch ‏رشته‌کوه‌های زاگرس‎ Reschte-Kuhha-ye Zāgros) ist das größte Gebirge des heutigen Iran, wobei kleinere Teile sich auch auf dem Gebiet des Irak befinden, der höchste Berg ist der Zard Kuh mit 4.550 m Höhe.
Inhaltsverzeichnis [Anzeigen]
Geografie [Bearbeiten]

Der Zāgros zieht sich über etwa 1500 km von der Provinz Kordestān an der irakischen Grenze bis zur Straße von Hormuz, wo sich Vorderasien und die Arabische Halbinsel auf 50 km nähern. Das Gebirge läuft etwa parallel zum Schwemmland des Tigris bzw. zum Persischen Golf in 50–100 km Entfernung, und ist in mehreren Gebirgszügen 200 bis 300 km breit.
Die höchsten Gipfel erreichen nahe der Großstadt Isfahan über 4.500 m Höhe, während sie etwas südlicher bei Schiraz um ca. 1000 m niedriger sind.
Der Kel-i-Schin-Pass zwischen Rawanduz (Irak) und Miandoab im Iran ist der einzige Paß durch den nördlichen Teil des Zagros.
Geologie [Bearbeiten]



Satellitenaufnahme, 1992


Salzgletscher, Zagrosgebirge
Das Zagrosgebirge wurden im Zuge der Alpidische Orogenese durch die Kollision zweier Kontinentalplatten - der eurasischen und arabischen Platten - gebildet. Aktuelle GPS-Messungen[1] im Iran haben gezeigt, dass diese Kollision noch aktiv ist. Die daraus resultierende Verformung ist aber nicht gleichmäßig im Iran verteilt, sondern hauptsächlich in den großen Gebirgsketten des Elburs und des Zagros anzutreffen.
Ein relativ dichtes GPS-Netz, das den Zagros im iranischen Teil abdeckt, beweist auch eine hohe Verformung innerhalb des Zagros.[2] Die Messungen zeigen, dass die aktuelle Rate der Verkürzung im südöstlichen Teil des Zagros ~ 10 mm/a und im nordwestlichen Teil ~ 5 mm/a ist. Dies beiden Zonen unterschiedlicher Deformierung werden durch die Kazerun-Verwerfung getrennt. Die GPS-Ergebnisse zeigen auch verschiedene Verkürzungsrichtungen entlang des Gebirges an, d.h. normale Verkürzung im Südost und schrägen Verkürzung im Nordwest Zagros.
Die Sedimentbedeckung des Zagros liegt im Südosten auf einer Schicht von Steinsalz, während im Nordwesten keine oder nur eine sehr dünne Salzschicht vorhanden ist. Das Salz führt zu einer Abscherung. Diese unterschiedliche basale Abscherung bewirkt, dass es zu beiden Seiten der Kazerun-Verwerfung unterschiedliche Topografien gibt. So ist im Nordwesten das Gelände höher und weniger deformiert, wohin gegen im Südosten das Gegenteil der Fall ist.[3]
Spannungen in der Erdkruste durch die Kollision verursachten eine umfangreiche Faltung der bestehenden geschichteten Sedimentgesteine. Nachfolgende Erosion entfernte weiche Gesteine, wie Tonstein und Schluffstein. Härtere Gesteine, wie Kalkstein (Calciumreiches Gestein, bestehend aus den Resten mariner Organismen) und Dolomit (Felsen ähnlich wie Kalkstein enthält Calcium und Magnesium) blieben über. Diese differentielle Erosion formte die geraden Bergrücken des Zagrosgebirge.
Salzstöcke und Salzgletscher sind ein häufiges Merkmal des Gebirges. Salzstöcke sind ein wichtiges Ziel für die Öl-Exploration, da sich über dem undurchlässigem Salz oft Erdöl ansammelt.
Die Berge sind in viele parallele Gebirgsketten (bis zu 10 oder 250 km breit) unterteilt, und haben das gleiche Alter wie die Alpen. Irans wichtigste Ölfelder liegen in den westlichen zentralen Ausläufern des Zagrosgebirges. Die südlichen Bereiche der Provinz Fars haben etwas niedrigeren Gipfel (bis zu 4000 Meter). Sie enthalten einige Kalkfelsen mit reichlich marinen Fossilien.
Das Kuhrudgebirge bildet in 300 km Entfernung östlich des Zagros eine der parallelen Gebirgsketten. Der Bereich zwischen diesen beiden imposanten Bergketten ist die Heimat einer großen Bevölkerung, die in den dazwischen liegenden Tälern lebt. Die Täler liegen ziemlich hoch und haben ein gemäßigtes Klima. Die Binnenflüsse, welche in riesige Salzseen münden, sorgen für angenehme Klimate auf den Hochflächen um Schiraz und Isfahan.
Geschichte und Kultur [Bearbeiten]

Die Landwirtschaft ist im Zagrosgebirge schon seit dem 10. Jahrtausend v. Chr. nachweisbar.[4] Es wird vermutet, dass der Mensch Ziegen zuerst im Zagrosgebirge domestiziert hat. Andere wichtige archäologische Fundplätze sind Jarmo und die Höhlen von Shanidar im irakischen Teil. Die Plätze Hajji Firuz Tepe und Godin Tepe zeigen, dass in der Zeit zwischen 5400–3500 v. Chr. im Zagros Weinbau betrieben wurde.[5] Die ältesten Städte im Zagros sind Anschan und Susa.
Im Altertum sind die Bewohner des Zagrosgebirges durch Bodenfunde und sumerische bzw. akkadische Quellen bekannt. Lulubi und Gutäer fielen in Mesopotamien ein, die Kassiten wanderten ein und begründeten eine langlebige Dynastie in Babylonien. In assyrischer Zeit befand sich hier etwa das Königreich Ellipi, Namri, Zamua, Parsua und Karalla. Aufgrund seiner Barrierefunktion bildete das Gebirge oft die Grenze zwischen Reichen, wie dem Römischen Reich bzw. Byzantinischen Reich und Partherreich bzw. Sassanidenreich und zwischen den Safawiden und dem Osmanischen Reich.
Heute leben unter anderem Araber, Bachtiaren, Kaschgai, Kurden, Luren und Perser im Zagros.
Andere Gebirge im Iran [Bearbeiten]

Etwa parallel zum Zagros – ostwärts gegen die großen Wüsten des Landesinneren – verläuft das etwas kürzere Kuhrudgebirge. Im Nordpersien, in Sichtweite der auf 1600 m liegenden Hauptstadt Teheran, zwischen den Wüsten und den Kaspi-Provinzen, liegt das Elburs-Gebirge (Damavand 5671 m).
Siehe auch [Bearbeiten]

Asien
Gebirgsbildung
Einzelnachweise [Bearbeiten]

↑ Nilforoushan F., Masson F., Vernant P., Vigny C. , Martinod J. , Abbassi M.,Nankali H., Hatzfeld D., Bayer R., Tavakoli F., Ashtiani A.,Doerflinger E. , Daignières M., Collard P., Chéry J., 2003. GPS network monitors the Arabia-Eurasia collision deformation in Iran, Journal of Geodesy, 77, 411-422.
↑ Hessami K., Nilforoushan F., Talbot CJ., 2006, Active deformation within the Zagros Mountains deduced from GPS measurements, Journal of the Geological Society, London, 163, 143-148.
↑ Nilforoushan F , Koyi HA., Swantesson J.O.H., Talbot CJ., 2008, Effect of basal friction on surface and volumetric strain in models of convergent settings measured by laser scanner, Journal of Structural Geology, 30, 366-379.
↑ La Mediterranée, Braudel, Fernand, 1985, Flammarion, Paris
↑ Phillips, Rod. A Short History of Wine. New York: Harper Collins. 2000.
Weblinks [Bearbeiten]

Commons: Zāgros-Gebirge – Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
Zagros Mountains, auf Peakbagger.com (englisch)
Jona Lendering: Artikel. In: Livius.org (englisch)
Kategorien: Gebirge im IranGebirge in Asien

قس اگلیسی

The Zagros Mountains (Persian: رشته کوه زاگرس‎, Aramaic: ܛܘܪ ܙܪܓܣ, Kurdish: زنجیره‌چیاکانی زاگرۆس, Lurish: کو یه لی زاگروس,Arabic: جبال زغروس ‎) are the largest mountain range in Iran and Iraq. With a total length of 1,500 km (932 mi), from northwestern Iran, and roughly correlating with Iran's western border, the Zagros range spans the whole length of the western and southwestern Iranian plateau and ends at the Strait of Hormuz. The highest points in the Zagros Mountains are Zard Kuh-bakhtiari and Dena. The Hazaran massif in the Kerman province of Iran forms an eastern outlier of the range, the Jebal Barez reaching into Sistan.
Contents [show]
[edit]Geology

The Zagros fold and thrust belt was formed by collision of two tectonic plates — the Eurasian and Arabian Plates. Recent GPS measurements in Iran[2] have shown that this collision is still active and the resulting deformation is distributed non-uniformly in the country, mainly taken up in the major mountain belts like Alborz and Zagros. A relatively dense GPS network which covered the Zagros in the Iranian part[3] also proves a high rate of deformation within the Zagros. The GPS results show that the current rate of shortening in SE Zagros is ~10 mm/yr and ~5mm/yr in the NW Zagros. The NS strike-slip Kazerun fault divides the Zagros into two distinct zones of deformation. The GPS results also show different shortening directions along the belt, i.e. normal shortening in the South-East and oblique shortening in the NW Zagros.
The sedimentary cover in the SE Zagros is deforming above a layer of rock salt (acting as a ductile decollement with a low basal friction) whereas in the NW Zagros the salt layer is missing or is very thin. This different basal friction partly made different topographies in either sides of Kazerun fault. Higher topography and narrower zone of deformation in the NW Zagros is observed whereas in the SE, deformation was spread more and wider zone of deformation with lower topography was formed.[4] Stresses induced in the Earth's crust by the collision caused extensive folding of the preexisting layered sedimentary rocks. Subsequent erosion removed softer rocks, such as mudstone (rock formed by consolidated mud) and siltstone (a slightly coarser-grained mudstone) while leaving harder rocks, such as limestone (calcium-rich rock consisting of the remains of marine organisms) and dolomite (rocks similar to limestone containing calcium and magnesium). This differential erosion formed the linear ridges of the Zagros Mountains.
The depositional environment and tectonic history of the rocks were conducive to the formation and trapping of petroleum, and the Zagros region is an important part of Persian Gulf oil production.
Salt domes and salt glaciers are a common feature of the Zagros Mountains. Salt domes are an important target for oil exploration, as the impermeable salt frequently traps petroleum beneath other rock layers.
[edit]Type and age of rock
The mountains are divided into many parallel sub-ranges (up to 10, or 250 km wide), and have the same age as the Alps. Iran's main oilfields lie in the western central foothills of the Zagros mountain range. The southern ranges of the Fars Province have somewhat lower summits, reaching 4000 metres. They contain some limestone rocks showing abundant marine fossils.
The Kuhrud Mountains form one of the parallel ranges at a distance of approx. 300 km to the east. The area between these two impressive mountain chains is home to a dense human population that lives in the intermediate valleys which are quite high in altitude with a temperate climate. Their rivers, which eventually reach salt lakes, create fertile environments for agriculture and commerce.
[edit]Zones
Zagros Mountains follow a NW to SE pattern. A common way to divide this large area is considering two parts i.e. Northern Zagros and Southern Zagros. Northern Zagros includes Iranian provinces of West Azerbayejan, Kurdestan, Hamedan, Kermanshahan, Ilam, Lorestan, Khuzestan, Chaharmahal va Bakhtiari. Southern Zagros covers provinces of Kohgiluye va Buyerahmad, Fars, Bushehr and Hormozgan. Another description considers three parts: northern, middle and southern Zagros.
Geologically, Zagros Mountains consist of two major parts alongside: Elevated Zagros and Folded Zagros. Elevated Zagros forms the north eastern mountains and Folded Zagros stands in the south and west of the Elevated Zagros. Heading east, Elevated Zagros faces Inner Highlands of the Zagros Mountains also known as Sanandej - Sirjan Zone. Folded Zagros instead ends in the Persian Gulf in south Khuzestan plain in south west and Mesopotamia in west.


[edit]Ecology

The Zagros Mountains contain several ecosystems. Prominent among them are the forest and forest steppe areas with a semi-arid climate. As defined by the World Wildlife Fund and used in their Wildfinder, the particular terrestrial ecoregion of the mid to high mountain area is Zagros Mountains forest steppe (PA0446). The annual precipitation ranges from 400 mm to 800 mm (16 to 30 inches) and falls mostly in the winter spring. The winters are severe, with low temperatures often below −25°C (-13°F). The region exemplifies the continental variation of the Mediterranean climate pattern, with a snowy, cold winter and mild rainy spring followed by a dry summer and autumn[5].
Although currently degraded through overgrazing and deforestation, the Zagros region is home to a rich and complex flora. Remnants of the originally widespread oak-dominated woodland can still be found, as can the park-like pistachio/almond steppelands. The ancestors of many familiar foods, including wheat, barley, lentil, almond, walnut, pistachio, apricot, plum, pomegranate and grape can be found growing wild throughout the mountains[6]. The Zagros are home to many threatened or endangered organisms, including the Zagros Mountains Mouse-like Hamster (Calomyscus bailwardi), the Basra Reed-warbler (Acrocephalus griseldis) and the Striped hyena (Hyena hyena). The Persian fallow deer (Dama dama mesopotamica), an ancient domesticate once thought extinct, was rediscovered in the late 20th century in Khuzestan province in the southern Zagros.
[edit]History

Signs of early agriculture date back as far as 9000 BC to the foothills of the Zagros Mountains,[7] in cities later named Anshan and Susa. Jarmo is one archaeological site in this area. Shanidar, where the ancient skeletal remains of Neanderthals have been found, is another.
Some of the earliest evidence of production has been discovered in the Zagros Mountains; both the settlements of Hajji Firuz Tepe and Godin Tepe have given evidence of wine storage dating between 3500 and 5400 BC.[8]
During early ancient times, the Zagros was the home of peoples such as the Kassites, Guti, Assyrians, Elamites and Mitanni, who periodically invaded the Sumerian and/or Akkadian cities of Mesopotamia. The mountains create a geographic barrier between the flatlands of Mesopotamia, which is in Iraq, and the Iranian plateau. A small archive of clay tablets detailing the complex interactions of these groups in the early second millennium BC has been found at Tell Shemshara along the Little Zab.[9] Tell Bazmusian, near Shemshara, was occupied between the sixth millennium BCE and the ninth century CE, although not continuously.[10]


Oshtoran Kooh Mountain
[edit]See also

Taurus Mountains
Alborz Mountains
[edit]References

^ "Salt Dome in the Zagros Mountains, Iran". NASA Earth Observatory. Retrieved 2006-04-27.
^ Nilforoushan F., Masson F., Vernant P., Vigny C. , Martinod J. , Abbassi M.,Nankali H., Hatzfeld D., Bayer R., Tavakoli F., Ashtiani A.,Doerflinger E. , Daignières M., Collard P., Chéry J., 2003. GPS network monitors the Arabia-Eurasia collision deformation in Iran, Journal of Geodesy, 77, 411–422.
^ Hessami K., Nilforoushan F., Talbot CJ., 2006, Active deformation within the Zagros Mountains deduced from GPS measurements, Journal of the Geological Society, London, 163, 143–148.
^ Nilforoushan F , Koyi HA., Swantesson J.O.H., Talbot CJ., 2008, Effect of basal friction on surface and volumetric strain in models of convergent settings measured by laser scanner, Journal of Structural Geology, 30, 366–379.
^ Frey, W.; W. Probst (1986). Kurschner, Harald. ed. "A synopsis of the vegetation in Iran" (in EN). Contributions to the vegetation of Southwest Asia (Wiesbaden, Germany: L. Reichert): pp 9-43. ISBN 3-88226-297-4.
^ Cowan, edited by C. Wesley; Nancy L. Benco; Patty Jo Watson (2006) (in EN). The origins of agriculture : an international perspective ([New ed.]. ed.). Tuscaloosa, Ala.: University of Alabama Press. ISBN 0-8173-5349-6. Retrieved 5 May 2012.
^ La Mediterranée, Braudel, Fernand, 1985, Flammarion, Paris
^ Phillips, Rod. A Short History of Wine. New York: Harper Collins. 2000.
^ Eidem, Jesper; Læssøe, Jørgen (2001), The Shemshara archives 1. The letters, Historisk-Filosofiske Skrifter, 23, Copenhagen: Kongelige Danske videnskabernes selskab, ISBN 87-7876-245-6
^ Al-Soof, Behnam Abu (1970). "Mounds in the Rania Plain and excavations at Tell Bazmusian (1956)". Sumer 26: 65–104. ISSN 0081-9271.
[edit]External links

Wikimedia Commons has media related to: Zagros Mountains
Zagros, Photos from Iran, Livius.
The genus Dionysia
Iran, Timeline of Art History
Mesopotamia 9000–500 B.C.
Major Peaks of the Zagros Mountains
Coordinates: 33°40′N 47°00′E
[show] v t e
Ancient Mesopotamia
[show] v t e
Iran topics
[show] v t e
Iraq topics
[show] v t e
The Mountain Ranges of the Iranian Plateau and their Political Geography
Palearctic Temperate broadleaf and mixed forests v t e
Appenine deciduous montane forests Italy
Atlantic mixed forests Belgium, Denmark, France, Germany. Netherlands
Azores temperate mixed forests Portugal
Balkan mixed forests Bulgaria, Greece, Macedonia, Romania, Serbia, Turkey
Baltic mixed forests Denmark, Germany, Poland, Sweden
Cantabrian mixed forests Portugal, Spain
Caspian Hyrcanian mixed forests Azerbaijan, Iran
Caucasus mixed forests Armenia, Azerbaijan, Georgia, Russia, Turkey
Celtic broadleaf forests Ireland, United Kingdom
Central Anatolian deciduous forests Turkey
Central China loess plateau mixed forests China
Central European mixed forests Austria, Belarus, Czech Republic, Germany, Lithuania, Moldova, Poland
Central Korean deciduous forests North Korea, South Korea
Changbai Mountains mixed forests China, North Korea
Changjiang Plain evergreen forests China
Crimean Submediterranean forest complex Russia, Ukraine
Daba Mountains evergreen forests China
Dinaric Mountains mixed forests Albania, Bosnia and Herzegovina, Croatia, Italy, Montenegro, Serbia, Slovenia
East European forest steppe Bulgaria, Moldova, Romania, Russia, Ukraine
Eastern Anatolian deciduous forests Turkey
English Lowlands beech forests United Kingdom
Euxine-Colchic deciduous forests Georgia, Turkey
Hokkaido deciduous forests Japan
Huang He Plain mixed forests China
Madeira evergreen forests Portugal
Manchurian mixed forests China, North Korea, Russia, South Korea
Nihonkai evergreen forests Japan
Nihonkai montane deciduous forests Japan
North Atlantic moist mixed forests Ireland, United Kingdom
Northeast China Plain deciduous forests China
Pannonian mixed forests Austria, Bosnia and Herzegovina, Croatia, Czech Republic, Hungary, Romania, Serbia, Slovakia, Slovenia, Ukraine
Po Basin mixed forests Italy
Pyrenees conifer and mixed forests Andorra, France, Spain
Qin Ling Mountains deciduous forests China
Rodope montane mixed forests Bulgaria, Greece, Macedonia, Serbia
Sarmatic mixed forests Belarus, Estonia, Finland, Latvia, Lithuania, Norway, Russia, Sweden
Sichuan Basin evergreen broadleaf forests China
South Sakhalin-Kurile mixed forests Russia
Southern Korea evergreen forests South Korea
Taiheiyo evergreen forests Japan
Taiheiyo montane deciduous forests Japan
Tarim Basin deciduous forests and steppe China
Ussuri broadleaf and mixed forests Russia
West Siberian broadleaf and mixed forests Russia
Western European broadleaf forests Austria, Czech Republic, France, Germany, Switzerland
Zagros Mountains forest steppe Iran
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Mountain ranges of IranMountain ranges of IraqTemperate broadleaf and mixed forestsEcoregions of AsiaBiota of IranBiota of IraqPhysiographic provincesFertile Crescent

قس اسپانیائی

Los montes Zagros (persa: رشته کوه زاگرس;, kurdo: Çîyayên Zagrosê) constituyen la más larga cadena montañosa de Irak y la segunda de Irán. Se extienden a lo largo de 1500 kilómetros desde el Kurdistán iraquí hasta el golfo Pérsico. La palabra "Zagros" posiblemente deriva del antiguo griego "zagreus", "tormentoso".
Contenido [mostrar]
[editar]Características

Los Zagros son de orogénesis Alpina, y se dividen en sub-cadenas paralelas. Su mayor altura es el Zard Kuh (Chahar Mahaal y Bakhtiari, Irán), de 4548 metros. Las estribaciones de la provincia de Fars (Irán), al sur, presentan altitudes más bajas, de hasta 4000 metros. Las laderas occidentales de los Zagros fueron escenario de uno de los más antiguos ejemplos de desarrollo agrario, la cultura de Jarmo (este de Kirkuk, Irak).
[editar]Historia

Las cabras se domesticaron por primera vez en el Oriente Próximo procedente de la Capra aegagrus conocida en Persia como padang. Es muy posible que la domesticación fuera posible en áreas cercanas a los montes Zagros.1 Se sabe este detalle de las excavaciones realizadas en el área y por la abundancia relativa de huesos que se determina fue en periodos cercanos al Neolítico.
[editar]Referencias

↑ Kiple, Kenneth F (2000). Cambridge World Encyclopaedia of Food, Volume I, Animal, Marine and Vegetable Oils. Cambridge University Press:, Cambridge, England. pp. 532-536.
[editar]Referencias externas

Wikimedia Commons alberga contenido multimedia sobre Zagros.
Coordenadas: 33°40′N 47°00′E (mapa)
Ver las calificaciones de la página
Evalúa este artículo
¿Qué es esto?
Confiable
Objetivo
Completo
Bien escrito
Estoy muy bien informado sobre este tema (opcional)

Enviar calificaciones
Categorías: Cordilleras de IránCordilleras de Irak

قس ایتالیائی

I Monti Zagros, (Curdo: Zagros (rêzeçiya), in lingua persiana: رشته کوه زاگرس, in lingua curda: Çîyayên Zagrosê), sono la catena montuosa più estesa in Iraq e Iran. Essi hanno una lunghezza totale di 1500 km dall'Iran occidentale, specificamente dalla regione del Kurdistan ai confini dell'Iraq, fino al Golfo Persico. La catena finisce sullo Stretto di Hormuz. Il punto più alto dei Monti Zagros è il Zard Kuh con 4.548 metri. Altra cima importante è il monte Dena.
Formate dalla collisione della placca euroasiatica con la placca arabica, la catena si estende per centinaia di chilometri. I curdi ritengono di essere nati su questa montagne.
I monti Zagros nella storia [modifica]

Segni di una agricoltura primitiva vengono datati al 9000 a.C. alle falde dei monti Zagros, in città più tardi denominate Anshan e Susa. Jarmo è uno dei siti archeologici dell'area. Un altro è Shanidar, dove sono stati trovati resti scheletrici dell'uomo di Neanderthal.
Voci correlate [modifica]

Murattash
Altri progetti [modifica]

Commons contiene file multimediali su Monti Zagros
Portale Iran
Portale Montagna
Categorie: Catene montuoseMontagne dell'IranMontagne dell'Iraq

قس روسی

Загрос (перс. رشته‌کوه‌های زاگرس,‎) — крупнейшая горная система современного Ирана. Некоторые отроги Загроса простираются также на территорию Ирака.
[править]География

Загрос (перс. Патак, Поштекух) тянется на расстояние более чем 1500 км от провинции Курдистан у границы с Ираком до Ормузского пролива. Горная цепь пролегает параллельно течению Тигра и побережью Персидского залива, от которого они удалены на 50-100 км. Самая высокая вершина высотой до 4548 м (г. Зердкух). расположена вблизи города Исфахан. Южнее Шираза Загрос в среднем на 1000 м ниже.
[править]Геология

В геологическом отношении Загрос относится к молодым, возникшим в миоцене складчатым горным системам, подобно Пиренеям, Альпам, Карпатам, Балканским горам и Эльбурсу, и входит в так называемый Средиземноморский складчатый пояс. К востоку этот горный пояс продолжается Гиндукушем, Каракорумом и Гималаями.
[править]История

Предполагается, что человеку впервые удалось приручить коз именно в Загросских горах. Помимо этого, область Загроса считается родиной древних индоевропейских племён, таких как гутии и луллубеи. В ассирийскую эпоху здесь располагалось королевство Намри.

Это заготовка статьи по географии Ирана. Вы можете помочь проекту, исправив и дополнив её.
Категории: Горы ИранаГорные системы по алфавитуГорные системы Азии

قس چینی
札格羅斯山脈（Zagros Mountains、波斯語：رشتهکوههای زاگرس、阿拉伯語：سلسلة جبال زاجروس、庫德語：Çîyayên Zagrosê；又譯作札格洛斯山脈）是伊拉克與伊朗境內最大的山脈，由西北土耳其與兩伊邊境庫爾德斯坦，至東南方波斯灣和荷姆茲海峽，綿延約一千五百公里，寬三百多公里。
山脈是由於亞歐板塊受阿拉伯板塊的衝撞而形成的；形成的過程在原本的沉積岩層產生大規模皺摺地形。山脈形成的地質年代與阿爾卑斯山相同，同屬漸新世（Oligocene）到中新世（Miocene）。風化作用將泥岩等較軟的岩層侵襲掉，留下石灰岩與白雲石等較硬的岩層。這種風化的差異，使得札格羅斯山區形成許多直條狀的山脊。沉積與板塊作用將許多古代有機物封鎖於地下變成石油，札格羅斯山區是波斯灣地區的重要產油區。伊朗的主要油田是分佈於札格羅斯山脈西部的中央丘陵山麓。若干石灰岩含有豐富的化石，曾經有探險隊在三千公尺的岩層中發現了重達兩公斤的蝸牛化石，證明此處五千萬年前是位於深海海底。
鹽丘（salt dome）與鹽川（salt glacier）是札格羅斯山脈地區常見的景觀；鹽丘是石油探勘的重要依據，由於鹽層具有非滲透性，可使油礦保持在岩層中。
山勢西高東低，最高峰阿拉拉特山位於土耳其境內，而札爾德峰（Zard Kuh：4,548m）是分佈於伊朗境內的札格羅斯山脈最高峰，第二高峰稱為迪納峰。往東南越來越低，到伊朗法爾斯省只有四千公尺以下的山峰。
西部平行山脈間的河谷山麓，海拔高，氣候較溫和，是伊朗主要的人口密集區。
[编辑]參考來源

^ Salt Dome in the Zagros Mountains, Iran. NASA Earth Observatory [2006-04-27].
[编辑]外部連結


相關的维基共享资源：
札格羅斯山脈
Iran, Timeline of Art History
隐藏▲查 · 論 · 編
伊朗高原山脈及其政治地理
厄尔布尔士山脉
伊朗 · 土库曼斯坦 · 阿塞拜疆
高加索山脉
达吉斯坦 · 奧塞梯 · 車臣 · 格鲁吉亚 · 阿塞拜疆 · 亞美尼亞 · 俄羅斯
興都庫什山脈
阿富汗 · 巴基斯坦
蘇萊曼山脈
巴基斯坦 · 阿富汗
托魯斯山脈
土耳其 · 敘利亞
札格羅斯山脈
土耳其 · 伊拉克 · 伊朗 · 亞美尼亞
查看条目评分
给本文评分
这是什么？
可信度
客观性
完整性
可读性
我非常了解与本主题相关的知识（可选）

提交评分
3个分类：山脉伊朗地理伊拉克