سیراف پمپی ایران بندر طاهری امروزی

سیراف (صورت قدیمتر: سیراب) در بعضی نوشته‌ها صیراف نیز نوشته شده‌است. شهری باستانی واقع در بخش مرکزی شهرستان کنگان در استان بوشهر یکی از آثار تاریخی و از نقاط دیدنی استان بوشهر در جنوب ایران است.
سیراف یکی از قدیمیترین بنادر ایران است که زمانی دارای رونق فراوانی بوده‌است. شهر باستانی «سیراف» دارای معماری خاصی می‌باشد که بسیار شبیه به روستای ماسوله در شمال کشور می‌باشد، بندری که در آن زمان بیش از سیصدهزار نفر جمعیت داشته و به دلیل آزادمنشی دینی در این بندر بین المللی پیروان مذاهب گوناگونی همچون: زرتشتیان، مسیحیان، مانویان، یهودیان، بوداییان و اقوامی همچون: رومیان، یونانیان و چینی ها در این بندر زندگی می کرده اند. [۱] گورستان های بازمانده از پیروان دین های گوناگون در این شهر باستان نشانگر این آزادی دینی این بندر ایرانی ست.[۲]
سیراف پررونق ترین بندرکشور بود که روابط تجاری زیادی با روم و یونان در اروپا و ماداگاسکار در آفریقا تا کانتون چین در آسیا[۳] در دوره‌های ساسانی و اسلامی داشت. سفال های بازمانده با نقش های گوناگون، پارچه ها و زیورآلات، معماری های گچی و اتاق های آذین شده به آثار هنری و ساختمان های دو سه طبقه بخشی از میراث بجامانده از آن تمدن است. اما زمین لرزه مرگبار هفت روزه سال سیصد و شصت و هفت هجری قمری مدفون شدن کامل این بندر را در پی داشت. از این روست که سیراف پمپئی ایران نامیده شده است.
محتویات [نمایش]
بازمانده‌های تاریخی سیراف [ویرایش]



Sea routes during the Sassanid
بازمانده‌های این شهر باستانی در نزدیکی بندر سیراف کنونی دیده می‌شود. سیراف زمانی از بندرهای اصلی ایران و خاورمیانه و محل پهلوگیری کشتی‌های بزرگ بود. بازرگانان سیرافی به دوردست‌های آسیا و آفریقا سفر دریایی می‌کردند. آنچه از سیراف بازمانده، حفره‌های سنگی کنده شده بر شیب تبه‌های سنگی است که گویا بعد از اسلام به‌عنوان قبر نیز استفاده شده‌اند. همینطور سنگچین‌ها، چاه‌ها، سنگ‌فرش‌ها و غارهایی شبیه آتشگاه در دل کوه‌ها بجا مانده‌است. غلامرضا معصومی، محمد حسین سمسار، رضا طاهری و سید قاسم یاحسینی تاریخ نگارانی بوده‌اند که به صورتی مبسوط سیراف را در حوزه‌های باستان‌شناسی و بناهای تاریخی، وضعیت اجتماعی، موقعیت جغرافیای تاریخی و اجتماعی و مشاهیر آن شرح داده‌اند. در کتاب سکه‌های سیراف مرتضی قاسم بگلو ناگفته های بسیاری از تاریخ این شهر بیان و نکات مهمی از ارتباطات تجاری بین المللی آن آشکار گردیده‌است.
دخمه های باستانی سیراف [ویرایش]


دخمه های باستانی سیراف
دخمه های باستانی در ارتفاعات مشرف بر دامنه کوه های شمالی سیراف قرار دارند، محققان از آن بعنوان حوضچه‌های نگهداری و استعمال آب باران و یا به عنوان قبور سنگی یاد می‌کنند.
حوضچه‌های آب باران [ویرایش]
آنچه که امروزه در ارتفاعات مشرف بر دامنه کوههای شمالی سیراف می‌بینیم، و اندیشمندان و محققان از آن به عنوان قبور سنگی یاد می‌کنند، در ابتدا به منظور ایجاد قبر و مدفن مردگان خلق نشده‌اند بلکه حوضچه‌های استحصال آب باران بوده‌اند که بر روی کوههای مشرف به دریا و شهر برای استفاده از آب باران و نیز تزریق به درون زمین و پیوستن به سطح سفره‌های آب زیرزمینی جهت تقویت آبخوانهای آن منطقه و به منظور برداشت در پائین دست از طریق چاههای حفره شده در طبقات سنگی بوده‌اند.
به منظور تأمین آب شرب از طریق باران، که تنهاترین، مهم‌ترین و مؤثرترین روش در استحصال آب باران به شمار می‌آید جمع آوری مستقیم آب بر روی سطوح نازله می‌باشد. به منظور بهره وری از آبهای نازله و جلوگیری از هدر رفتن آنها و نیز تغذیه سفره‌های آب زیرزمینی چاههای مذکور پیشینیان سیراف به این نتیجه می‌رسند که هر آنچه آب نازله را بر سطح کوه مذکور در بالادست چاههای حفر شده، استحصال و ذخیره نمایند و بدین طریق به آبهای جمع آوری شده فرصت بیشتری جهت نفوذ به درون زمین دهند. در حال حاضر از نواحی نزدیک به خط الرأس کوه با ایجاد مخازن با مقطع چهارگوش به ابعاد متفاوت حوضچه‌هایی را در سرتاسر یال جنوبی کوه تعبیه نموده‌اند که قادر به جمع آوری مجموعه آبهای نازله بر سطح اراضی مذکور باشد. چاههای حفر شده درون طبقات سنگی نیز درست در پائین دست هر مجموعه مخازن ذخیره آب تعبیه شده به طوریکه با نفوذ آب و رسیدن به سطح ایستابی منطقه بلافاصله سطح آب چاههای مذکور را مورد تأثیر قرار می‌دهد.
ابعاد حوضچه‌ها عموماً به صورت مقطع مستطیلی (چهارگوش) بوده و طول این مخازن در جهت شیب واقع است. برخی از این حوضچه‌ها دارای سرریز بوده بطوریکه پس از پرشدن آن، آب مستقیما درون حوضچه پائین دست هدایت می‌شده‌است. همچنین در بخش انتهائی برخی از این مجموعه حوضچه‌های دامنه‌ای، سرریز آخرین حوضچه به یک کانال دست ساز (که می‌توانسته مسیر طبیعی جریان آب باشد) ختم می‌شود که احتمالاً از این کانال آب به عنوان سرریز نهائی یا حقابه پائین دست و یا شاید آبیاری مزارع به مکانهای مورد نظر هدایت می‌شده‌است. لزوم استفاده بهینه از آبهای نازله جهت تقویت سفره‌های آب زیرزمینی به حدی بوده‌است که حتی در دامنه پائین کوه نیز امکان حفر گودال وجود داشته و شاهد حضور حوضچه‌هایی با جهت عمود یا مایل نسبت به دیگر حوضچه‌ها هستیم. کوچکی ابعاد این گودالها به حدی است که به تنها چیزی که نمی‌توان آنان را نسبت داد، قبر می‌باشد.
قبرهای سنگی [ویرایش]
به احتمال زیاد می‌توان گفت که گودالهای حفر شده بر پهنه کوهستان سیراف در ابتدا به منظور جمع آوری و استحصال آب ایجاد شده‌اند و آنچه که بعدها توسط افرادی (احتمالاً متنفذ و متمول و نیز شاید توسط عموم و بدلیل رخداد حوادث غیر مترقبه همچون زلزله و یا بیماری طاعون و نیاز به دفن سریع مردگان) مورد استفاده به عنوان گورهای فردی یا خانوادگی شده در روزگارانی زیاد پس از احداث اولیه اینان صورت گرفته‌است. پیدا شدن استخوان و آثار مردگان درون برخی از این حوضچه‌ها نه تنها منکر سیستم استحصال و ذخیره آب نمی‌باشد بلکه با دقت بر گورهای یافته شده و وجود لایه‌ای از قشر نفوذ ناپذیر ساروج درون حوضچه‌های استفاده شده به عنوان قبر، به نکاتی موید روش تأمین آب در شهر باستانی سیراف پی برده می‌شود.
منابع [ویرایش]

↑ «تمدن سیراف، پمپئی ایران اسیر دیوارکشی». VOA، ۱۳۹۱/۵/۳۱.
↑ «تمدن سیراف، پمپئی ایران اسیر دیوارکشی». VOA، ۱۳۹۱/۵/۳۱.
↑ «تمدن سیراف، پمپئی ایران اسیر دیوارکشی». VOA، ۱۳۹۱/۵/۳۱.
حاتم، محمد، بن غریب، «تاریخ عرب الهولة»، چاپ سوم، قاهره (مصر): دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی به (عربی).
صدیق، محمد، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس»، چاپ دوم، : مطبعة المعارف، انتشار سال ۱۹۹۳ میلادی به (عربی).
دکتر: رازی، عبدالله، (ازسلسلهٔ ماد تا انقراض سلسلهٔ قاجاریه) چاپ ششم، چاپخانهٔ: اقبال، انتشار سال ۱۳۶۳.
قاسم بگلو، مرتضی، سکه‌های سیراف ، چاپ اول، موسسه مطالعات تاریخ معاصر و بنیاد ایرانشناسی بوشهر، تهران، انتشار سال ۱۳۸۵ خورشیدی.
جعفری، سید محی الدین. (دانش بومی منحصر بفرد اندیشمندان سیراف در استحصال آب و کشاورزی)
کنگره بین‌المللی سیراف، بوشهر: نشر شروع، ۱۳۸۴.مجمع دانش آموختگان استان بوشهر
اقتداری، احمد. (آثار شهرهای باستانی سواحل و جزایر خلیج دریای عمان) . انجمن آثار مفاخر فرهنگی، تهران:۱۳۴۸
معصومی، غلامرضا. سیراف (بندر طاهری)) ، چاپ سوم، : انجمن آثار مفاخر فرهنگی، تهران: انتشار سال ۱۳۸۳ خورشیدی.
رضا طاهری، از مروارید تا نفت، چاپ اول، انتشارات داستانسرا
[نمایش]
ن • ب • و
استان بوشهر
[نمایش]
ن • ب • و
شهرهای باستانی ایران

این یک نوشتار خُرد پیرامون یکی از آثار باستانی ایران است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
این یک نوشتار خُرد پیرامون استان بوشهر است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
رده: شهرهای بندری ایران مناطق مسکونی ساحلی در ایران تاریخ ایران باستان جغرافیای تاریخی فارس شهرستان کنگان شهرهای استان بوشهرشهرهای باستانی استان بوشهرشهرهای باستانی ایران گوردخمه‌های ایران

قس عربی

مدینة سیراف الاسم الأقدم صیراف مدینة أثریة قدیمة، تقع فی محافظة بوشهر فی جنوب إیران. ذکره یاقوت الحموی فی کتابه معجم البلدان سیراف: بکسر أوله، وآخره فاء، طولها تسع وتسعون درجة ونصف، وعرضها تسع وعشرون درجة ونصف. ومن اسمائها القدیمة أیضاً یقال:( سیراب). یقال أن کیکاوس ملک الفرس لما حدّث نفسه بصعود السماء، صعد فلما غاب عن عیون الناس أمرالله الریح بخذلانه فسقط بسیراف، فقال: اسقونی ماء ولبناً، فسقوه ذلک، بذلک المکان فسمی بذلک لأن « شیر » هو اللبن و« آب » هو الماء، ثم عُربّت فقلبت الشین إلى السین والباء إلى الفاء فقیل سیراف ، وهی مدینة جبلیة على ساحل بحر فارس. وینسب إلى سیراف أبوسعید الحسن بن عبد الله السیرافی النحوی.
لقد عرفت مدینة سیراف کواحدة من أهم المراکز التجاریة فی الشرق بحکم موقعها المتمیز على ساحل الخلیج العربی. لقد بقیت مدینة سیراف تؤدى دوراً مهماً فی حرکة التجارة العالمیة خلال القرنین الحادى عشر والثانی عشر المیلادیین إلى ان اغار علیها المغول ودمروها فاذا هی اطلال لایقطنها سوى صیادى السمک.
[عدل]المصادر

الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن أحمد، «تاریخ لنجه» ، الطبعة الثانیة دبی: دار الأمة للنشر والتوزیع، 1988 للمیلاد.
محمد صدیق، عبد الرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس» ، الطبعة الأولى، الشارقة: 1993 للمیلاد.
الکوخردى، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران) الطبعة الثالثة ،دبى: سنة 199۷ للمیلاد.
العصیمی، محمد بن دخیل، «عرب فارس» ، الطبعة الرابعة، الدمام السعودیة، انتشارات الشاطیء الحدیثة، 1۴18 للهجرة.
حاتم، محمد بن غریب، «تاریخ عرب الهولة» ، الطبعة الأولى، القاهرة: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، 199۷ للمیلاد.
کامله، القاسمی، بنت شیخ عبد الله، (تاریخ لنجة) مکتبة دبی للتوزیع، الإمارات:، چاب دوم، انتشار سال ۱۹۹۳ میلادی. (به عربی).
بختیاری، سعید،، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتا شناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی
دکتر: رازی، عبد الله، (ازسلسلهٔ ماد تا انقراض سلسلهٔ قاجاریه) چاپ ششم، چاپخانهٔ : إقبال، انتشار سال ۱۳۶۳.
جعفری، سید محی الدین. (دانش بومی منحصر بفرد اندیشمندان سیراف در استحصال آب وکشاورزی)
کنگره بین المللی سیراف، بوشهر: نشر شروع، ۱۳۸۴.مجمع دانش آموختگان استان بوشهر
اقتداری، احمد. (آثار شهرهای باستانی سواحل وجزایر خلیج دریای عمان) .انجمن آثار مفاخر فرهنگی،تهران:۱۳۴۸
معصومی، غلامرضا. سیراف (بندر طاهری)) ، چاپ سوم ،: انجمن آثار مفاخر فرهنگی،تهران: انتشار سال ۱۳۸۳ خورشیدی.
رضا طاهری، از مروارید تا نفت، چاپ أول، انتشارات داستانسرا
الحموی، یاقوت، أبوعبدالله، (معجم البلدان) ، دار الکتب العلمیة، بیروت، لبنان، جلد هفتم، چاپ سال ۱۹۹۰ للمیلاد.
[عدل]وصلات خارجیة

کوخرد حاضرة إسلامیة على ضفاف نهر مهران
[أخف]ع · ن · ت
محافظة بوشهر
العاصمة
بوشهر

المقاطعات
بوشهر · دشتستان · دشتی · دیر · دیلم · غناوه · جام · کنغان · تنغستان
المدن
آب بخش · آبدان · الإمام الحسن · أهرم · برازجان · بردخون · بردستان · بندر دیر · بندر دیلم · بندر ریق · بندر سیراف · بندر کنغان · بندر غناوه · بوشهر · تنک أرم · جام · جغادک · جزیرة خرج · خورموج · دالکی · دلوار · ریز · سعد آباد · شبانکاره · عسلویه · کاکی · کلمه · نخل تقی · وحدتیة
الأماکن التاریخیة
مدینة سیراف الأثریة
هذه بذرة مقالة عن إیران تحتاج للنمو والتحسین، ساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیفات: تاریخ إیرانمدن محافظة بوشهرمدن ساحلیة فی إیرانطرق تجاریةمدن إیران

قس مصری

سیراف مدینه ایرانیه فى محافظة بوشهر و کانت مینا لـ امبراطوریة ساسانیا القدیمه, اللى کانت إتدمرت حوالى 970م.

الصفحه دى فیها تقاوى مقاله عن ایران. وانت ممکن تساعد ویکیپیدیا مصرى علشان تکبرها.
تصانیف: تقاوى ایرانمدن ایران

قس ترکی آذری

Bəndər Siraf və ya Tahiri— İranın Buşehr ostanının Kəngan şəhristanının Mərkəzi bəxşində şəhər. 2006-cı il əhalinin siyahıya alınmasına əsasən, şəhərin əhalisi 3,500 nəfər və 722 ailədən ibarət idi.[1]
[redaktə]İstinadlar

↑ "Census of the Islamic Republic of Iran, 1385 (2006)"
[gizlə]
g • m • r
Buşehr ostanı
Paytaxt Buşehr
Şəhristanlar Buşehr şəhristanı • Cəm şəhristanı • Deyləm şəhristanı • Deyr şəhristanı • Dəşti şəhristanı • Dəştistan şəhristanı • Günavə şəhristanı • Kəngan şəhristanı • Təngistan şəhristanı
Şəhərlər Ab pəxş • Abdan • İmam Həsən • Ənaristan • Əhrəm • Borazcan • Bord xun • Bərdistan • Bəndər Deyr • Bəndər Deyləm • Bəndər Rig • Siraf • Bəndər Kəngan • Bəndər Günavə • Buşehr • Təng Erəm • Bənk • Cəm • Çoğadək• Xark • Xurmoc • Daləki • Delvar • Riz • Səədabad • Şəbankarə • Şunbə • Əsəluiyə • Kaki • Kələmə • Nəxl Tağı • Vəhdətiyə
Kateqoriya: Buşehr ostanının şəhərləri

قس ترکی استانبولی

Siraf (Farsça: سیراف‎, Sīrāf) veya Tahiri (Farsça: طاهرئ, Ţāhirī), İran'ın Buşehr Eyaleti'nde şehir.
Eyaletin Kengan şehristanı'nın Merkezî bahşı'nda bulunan şehrin 2006 yılı resmi nüfusu 3.500 kişi[1] ve 722 hanedir.
Siraf, Fars Körfezi kıyısında kurulmuştur. Karayolu 96'dan biraz içeride Bender Kangan ile Cem şehirleri arasında bulunmaktadır.
[değiştir]Kaynaklar

^ World Gazetteer'de “Ţāhirī”

g · t · d Kengan şehristanı
Yönetim merkezi
Bender Kengan
Bahşlar
Kengan merkezî bahşı
Şehirler
Bender Kengan • Banak • Siraf
Asaluye bahşı
Şehirler
Asaluye • Nahl Taki
Diğer yerleşim birimleri
Mantage-i Vizhe Pars Cenubi • Akhend • Çah-ı Mübarek • Parak • Bidhun • Şirinu
g · t · d Buşehr Eyaleti
Yönetim merkezi
Buşehr

Şehristanlar ve Şehirler
Buşehr şehristanı
Buşehr • Çoğadek • Hark
Daştestan şehristanı
Borazcan • Abpehş • Dalaki • Kelame • Sadabad • Şabankare • Teng Eram • Vahdetiye
Daşti şehristanı
Hurmuc • Kâki • Şunbe
Dayyer şehristanı
Bender Dayyer • Abdan • Bardistan • Bordhun
Deylem şehristanı
Bender Deylem • İmam Hasan
Ganave şehristanı
Bender Ganave • Bender Rig
Cem şehristanı
Cem • Riz
Kangan şehristanı
Bender Kangan • Asaluye • Banak • Nahl Taki • Siraf
Tangistan şehristanı
Ahram • Delvar
Yerleşim birimleri
Buşehr Eyaleti'ndeki yerleşim birimleri listesi
Kategori: Buşehr Eyaleti'ndeki şehirlerKangan şehristanı'ndaki yerleşim birimleriİran'ın sahil kentleri


قس کاتالان

Siraf (persa: سیراف; romanitzat com Sīraf; avui Taheri, àrab: سیراف‎, Tahiri, persa: طاهری Ţāherī) coneguda també com Bandar-e Sīraf, Bandar-e Ţāherī, i Bandar-i Ţāhirī - ("Bandar" vol dir "Port" en persa) és una ciutat del districte central del comtat de Kangan, a la província de Bushehr, a l'Iran. El 2006 la seva població s'estimava en 3.500 habitants (722 famílies)[1]
Fou un port del golf Pèrsic que va ser important els primers segles de l'islam, rivalitzant amb Bàssora. Estava situat a la costa del Fars, prop de la moderna vila de Tahiri a uns 200 kms al sud-est de Bushire. Fou excavat el 1966-1973 per un equip britànic que van descobrir un port sassànida que probablement fou el centre del districte d'Ardashir Khurra; la ciutadella hauria estat construïda per Sapor II vers el 360.
Els geògrafs musulmans elogien la riquesa del port i el seu esplendor. Les excavacions han mostrat una mesquita important del segle IX. Un terratrèmol devastador amb repliques durant set dies (no se sap la data exacta però fou entre el 976 i el 978) la va damnar seriosament. Això i l'afebliment posterior dels buwàyhides de Fars combinat amb la pujada dels shabankara kurds i els atacs dels pirates de l'illa de Kays o Kish, van obligar als vaixells a passar de llarg i dirigir-se a Bàssora marcant la decadència; no obstant encara era important al segle XII i un gran mercader que comerciava amb Xina i tenia la seva base. Al segle XIII va quedar en ruïnes, no se sap si per les devastacions dels mongols o per altres causes. Yakut l'esmenta com a ciutat dels kutlughkhànides en runes.[2] Va desaparèixer definitivament al segle XV.
[modifica]Notes

↑ Cens de l'Iran per 1385 (2006)
↑ a partir d'aquest fet l'Enciclopèdia de l'Islam repeteix el text de la ciutat de Sirjan i sembla que es tractaria d'un error de composició al confondre les dues ciutats
[modifica]Referència

Excavacions
Excavacions
Ports comercials perses a l'edat mitjana
Història
Categoria: Geografia històrica de l'Iran

قس انگلیسی

Siraf (Persian: سیراف‎; also Romanized as Sīraf; Taheri, (Persian: طاهری) Romanized as Ţāherī and Tāhiri; also known as Bandar-e Sīraf, Bandar-e Ţāherī, Bandar-i Ţāhirī - "Bandar" meaning "Port" in Persian)[1] is a city in the Central District of Kangan County, Bushehr Province, Iran. At the 2006 census, its population was 3,500, in 722 families.[2]



Sea routes during the Sassanid
Siraf was according to a legend an ancient Sassanid port, destroyed around 970 AD,[3] which was located on the north shore of the Persian Gulf in what is now the Iranian province of Bushehr. Its ruins are approximately 220 km east of Bushire and 380 km west of Bandar Abbas.[4] Siraf controlled three ports: Bandar-e-Taheri, Bandar-e-Kangan and Bandar-e-Dayer.[5] The Persian Gulf was used as a shipping route between the Arabian Peninsula and India over the Arabian Sea. Small boats, such as dhows, could also make the long journey by staying close to the coast and keeping land in sight.[6]

Contents [show]
[edit]History

According to David Whitehouse, one of the first archaeologists to excavate the ancient ruins of Siraf, marine trade between the Persian Gulf and Far East lands began to flourish at this port because of the vast expansion of trade in consumer goods and luxury items at the time. The first contact between a site some time identified as Siraf and China occurred in 185 AD. However, over time trade routes shifted to the Red Sea and Siraf was forgotten.[7] Siraf as a port was founded in the 9th century, and the continued its trade activity till the 15th century, then fell into rapid decline.

The historical importance of Siraf to ancient trade is only now being realized. Discovered there in past archaeological excavations are ivory objects from east Africa, pieces of stone from India, and lapis from Afghanistan. Siraf dates back to the Parthian era.[8]

David Whitehouse also found evidence that the earliest mosque at Siraf dates to the 9th century and there are remains from the Parthian and Sassanid eras not far from the city. He found ruins of a congregational mosque surrounded by many smaller mosques.[9] There are ruins of the luxurious houses of extremely rich traders who made their wealth through the port's success.[10] Siraf served an international clientele of merchants including those from South India ruled by the Western Chalukyas dynasty who were feasted by wealthy local merchants during business visits. An indicator of the Indian merchants' importance in Siraf comes from records describing dining plates reserved for them.[11]

Siraf has not been yet registered on the list of national heritage sites of Iran. This is needed so that it will be preserved and maintained.[12]

[edit]Notes

^ Siraf can be found at GEOnet Names Server, at this link, by opening the Advanced Search box, entering "-3086632" in the "Unique Feature Id" form, and clicking on "Search Database".
^ "Census of the Islamic Republic of Iran, 1385 (2006)" (Excel). Islamic Republic of Iran. Archived from the original on 2010-11-16.
^ Boulnois, Luce (2005). Silk Road: Monks, Warriors & Merchants. Hong Kong: Odyssey Books. p. 68. ISBN 962-217-721-2.
^ "Siraf". sirafcongress. Retrieved 2006-12-11.
^ "Ancient Cities and Archaeological Hills, Bushehr". Retrieved 2007-07-31.
^ "The Seas of Sindbad". Retrieved 2006-12-11.
^ "Siraf, a Legendary Ancient Port". Cultural Heritage News Agency. Retrieved 2006-12-11.
^ "Foreign Experts Talk of Siraf History". Cultural Heritage News Agency.
^ "Siraf". archnet.org. Retrieved 2007-01-21.
^ "Siraf, a Legendary Ancient Port". Iranian News. Retrieved 2007-01-21.[dead link]
^ Sastri (1955), p302
^ "World Famous Archaeologists Attend Siraf Conference". Cultural Heritage News Agency. Retrieved 2006-12-11.
[edit]References

Nilakanta Sastri, K.A. (1955). A History of South India, OUP, New Delhi (Reprinted 2002) ISBN 0-19-560686-8.
[edit]External links

The Seas of Sindbad
Photos of Siraf ruins
Internation Congress of Siraf Port
Old World Trade Routes
The British Museum Siraf project


[hide] v t e
Bushehr Province
Capital
Bushehr

Counties and cities
Bushehr County
Bushehr Choghadak Kharg
Dashtestan County
Borazjan Ab Pakhsh Dalaki Kalameh Sadabad Shabankareh Tang-e Eram Vahdatiyeh
Dashti County
Khvormuj Kaki Shonbeh
Deylam County
Bandar Deylam Imam Hassan
Deyr County
Bandar Deyr Abdan Bardestan Bord Khun
Ganaveh County
Bandar Ganaveh Bandar Rig
Jam County
Jam Riz
Kangan County
Bandar Kangan Asaluyeh Bank Nakhl Taqi Siraf
Tangestan County
Ahram Delvar
Landmarks
Ghavam water tank (Ab Anbar of Ghavam) Khourmoj fire temple Boraazjan Castle Siraf Seensiz Rishahr Chehelkhaneh cave Bardak Siah Palace Saadat Mozaffari School Rais Ali Museum Bushehr anthropology Museum
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Kangan CountyCities in IranCities in Bushehr ProvincePopulated coastal places in IranPort cities and towns of the Persian GulfPort cities and towns in IranHistory of IranPersian historyTrade routes