باغ عدن بهشت زمینی

باغ عدن یا بهشت زمینی (به عبری: גַּן עֵדֶן)‏ طبق شرحی که در بخش پیدایش در کتاب مقدس آمده جایی است که اولین انسان یعنی آدم و همسرش حوا بعد از خلق شدن توسط خدا، آنجا زندگی می‌کردند. این باغ بخشی از داستان خلقت در ادیان ابراهیمی است. طبق داستان خلقت از کتاب عهد عتیق موقعیت جغرافیایی آن به رودی چهار شعبه شده (فیشون، جیحون، حدَّقل، فرات) و مناطق حویله، آشور و نود[۱](اغلب اتیوپی ترجمه شده) مربوط می‌شود.
محتویات [نهفتن]
۱ موقعیت
۱.۱ در بابیلون و سومر
۱.۲ لبنان
۱.۳ دیگر فرضیه‌ها
۱.۳.۱ جکسون کانتی ، میسوری
۱.۳.۲ تبریز
۲ پانویس
۳ منابع
موقعیت [ویرایش]



نقشه اسپانیایی-عربی از سال 1109 پس از میلاد.باغ عدن در شرق مشخص است (در بالا)
محل دقیق بهشت عدن، هنوز موضوع جدل و اندیشه در میان مسیحیان است. نظریه‌های گوناگونی، موقعیت آن را سرچشمه‌های دجله و فرات، عراق (میانرودان)، آفریقا و یا خلیج فارس حدس می‌زند و یا میان دیگر مسیحیان یک استعاره شناخته می‌شود.
در بابیلون و سومر [ویرایش]
برپایه اساطیر سومریان باغ عدن در موازات دیلمون بوده‌است.جایی جاودانه که مرگ و بیماری در آن راهی ندارد. [۲]
لبنان [ویرایش]
از حزقیال 13 به نظر می‌رسد باغ عدن در لبنان باشد.[۳]در اسطوره‌های فینیقی به نظر می‌رسد لبنان جایگزین باغ عدن است [۴]و ارتباط میان بهشت، باغ عدن و جنگل‌های لبنان (احتمالا به صورت نمادین استفاده می‌شود) در نوشته پیشگویانه وجود دارد.[۵]ادوارد لیپینسکی و پیتر کایل پیشنهاد می‌دهند که باغ درختان (بهشت سومری) که قدیمی‌ترین نسخه اشاره به باغ عدن در سومری است ، به محدوده کوهستان‌های درون و بیرون لبنان ارتباط دارد.[۶]
دیگر فرضیه‌ها [ویرایش]
جکسون کانتی ، میسوری [ویرایش]
اعضای کلیسای عیسی مسیح از واپسین روز دوم (همچنین به عنوان مورمون‌ها یا واپسین روز دوم شناخته می‌شود)، باور دارند باغ عدن در جکسون کانتی، میسوری واقع شده‌است.[۷]
تبریز [ویرایش]
در یکی از این نظریه‌ها، دیوید رول ادعا کرده‌است که سرزمین عدن، در جلگه‌ای وسیع در شمال کوه آتشفشانی سهند و در نزدیکی تبریز قرار داشته‌است. رول به مناطق و مکان‌هایی استناد کرده‌است که به باور او نام آن‌ها با توصیفات کتاب مقدس، همخوانی دارد.
این تطابق‌ها شامل موارد زیرند:
سرچشمه‌های چهار رودخانه دجله، فرات، ارس و سفیدرود که در نزدیکی بهشت عدن قرار دارند.
محدوده کوه کوشه داغ (سرزمین کوش)
نوقدی بالا و پایین (سرزمین نود) [۸]
اریک کلاین استاد باستان شناسی و تاریخ باستان در دانشگاه جرج واشنگتن درباره فرضیه رول میگوید:فرضیه وی پایه علمی ندارد.فرضیه وی بر پایه گمانه زنی با توجه به انتقال جای نام‌ها برای رودخانه‌های گوناگون و مناطق نزدیک آن از دوره باستان به دوران کنونی است. احتمال فرضیه وی بیشتر از دیگر فرضیه‌ها نیست و احتمالش کمتر از فرضیه‌های اسپیسر ، زارین و ساور است.[۹]
پانویس [ویرایش]

↑ نود مکانی در شرق عدن (پیدایش ۴:۱۶) مطابق ترجمه کتاب مقدس چاپ انتشارات ایلام چاپ سوم ۲۰۰۲
↑ Cohen 2011, p. 229
↑ Stordalen 2000, p. 164
↑ Brown 2001, p. 138
↑ Swarup 2006, p. 185
↑ Smith 2009, p. 61
↑ Bruce A. Van Orden, “I Have a Question: What do we know about the location of the Garden of Eden?”, Ensign, Jan. 1994, 54–55
↑ Rohl, David (1998). Legend: The Genesis of Civilisation. London: Century. ISBN 0-7126-7747-X.
↑ Cline, Eric H. (2007). From Eden to Exile: Unraveling Mysteries of the Bible. National Geographic. p. 10. ISBN 978-1-4262-0084-7.
منابع [ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ باغ عدن موجود است.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Garden of Eden»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۳ ژوئن ۲۰۰۸).
این یک نوشتار خُرد پیرامون دینی و آیینی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ باغ عدن موجود است.
قع یک مکان
رده‌ها: باغ عدنآدم و حوا آرمان‌شهراساطیر ابراهیمی عبارت‌های کتاب مقدس عهد عتیق کتاب پیدایش هلال حاصلخیز

قس عربی

جنات عدن : "جنة" تعنی حدیقة غناء ومنها جنینة حیث أشجار الفاکهة والخضرة والماء العذب و"عدن" بمعنى الخلود, فجنات عدن تعنی جنات الخلود أو جنات الخـُـلـد.

ووفق الدیانتین الیهودیة والمسیحیة فالکتاب المقدس یشیر إلى أنها مکان الخلق الأول حیث خلق الله آدم وحواء. وأکثر التعابیر وضوحا موجودة فی العهد القدیم وکلمة عدن مأخوذة من اللغة الأکادیة فی العراق وتعنی الحلاوة.

المـوقـع : تمیل أغلب الآراء إلى ان مکان هذه الجنة هو عند التقاء نهری دجلة والفرات فی جنوب العراق فی منطقة القرنة فی محافظة البصرة. حیث توجد هناک شجرة قدیمة جدآ تدعى شجرة ادم.وهذة الشجرة معروفة عند اهالی مدینة القرنة منذ مئات السنین حیث یخبر الآباء ابنائهم ان ابائم واجدادهم قد وجدوها فی هذا المکان، ویزورها العدید من السواح الاجانب.

أیضا عند ذکر فیقصد بها الجنة فی الدار الاخرة (وهی اسم لمجموع الجنان) وتذکر هذه الجنة کونها للمؤمن الذی یکافؤه الرب على طاعاته وعمله الصالح والتزامه بتعالیم دینه بجنات تکثر فیها النعم والمسرات. ولهذه الجنان أنواع ودرجات فهناک الوسیلة والفضیلة والدرجة العالیة الرفیعة والفردوس

[عدل]فی البحث عن

- کان علماء الآثار قد حددوا مراکز تمارس فیها طقوس عبادة الثعبان فی العالم القدیم وهی أرض سومر Sumaria (تقع فی الجزء الجنوبی من العراق حالیاً)، کان الدارس الفیکتوری جورج سمیث أول من ترجم ملحمة جلجامش وفی عام 1875 أعلن عن أعظم اکتشافاته وهی إینوما أیلیش Enuma Elish أی قصة بدء الخلق بحسب معتقدات السومریین والتی ترجع کتابتها إلى 2000 عام قبل المیلاد، یتحدث النص المحفور أن العالم خلق فی 7 أیام وبأن العالم بدأ بحدیقة (جنة) کما فی النص التوراتی، وعلى عکس التوراة خلق العالم السومری بواسطة ربة لها شکل أفعى عملاقة تسمى تیامات Tiamat، فهل أخذ العبرانیون تلک الأسطورة السومریة جعلوها لهم ؟ وهل تحولت فکرة تلک الآلهة الأفعى لتصبح غاویاً شیطانیاً ؟، فی ذلک الخصوص یرى الدراسون للأدیان القدیمة أنه نسق مألوف فی علم الأساطیر (المیثولوجیا)، إذ غالباً ما تظهر عناصر مأخوذة عن أسطورة أقدم مجدداً فی دیانات لاحقة، تعود أقدم الأجزاء معروفة من النصوص التوراتیة التی أعیدت کتابتها إلى 1000 سنة قبل المیلاد وربما کانت تتضمن أساطیر قدیمة من الأرض التی أصبحت موطن إبراهیم الذی أتى منه نسل بنی إسرائیل، ولکن هل هی مجرد مصادفة أن یحدد النص التوراتی موقع عند ملتقى منابع نهر الفرات ونهر دجلة ونهرین آخرین هما فیشون Pison (سیحان) وجیحان Gihon ؟ فی یومنا هذا یجری نهری الفرات ودجلة عبر أراضی ترکیا وسوریا والعراق لکنهما لا ینبعان من نفس المکان کما أن نهرا سیحان وجیحان غیر متواجدان.

- ومع ذلک یعتقد جوریس زارین وهو عالم آثار أمریکی-لاتفی وبروفسور فی جامعة ولایة میسوری الأمریکیة ومتخصص فی الشرق الأوسط أنه توصل إلى حل اللغز، فقد کان سافر إلى شبه الجزیرة العربیة فی عام 1971 لإجراء بحث حول آثار الحضارات القدیمة هناک فاکتشف بأن شبه الجزیرة والعربیة لم تکن على الدوام صحراء قاحلة وإنما کانت تحوی على میاه وافرة جداً على عکس أیامنا هذه، وتشکلت الدلتا من نهری الفرات ودجلة بالقرب من مصبهما وتسمى دلتا وادی الباطن وهی نظام نهری مذهل وضخم یروی المنطقة الشمالیة الغربیة من شبه الجزیرة العربیة ویمضی تدریحیاً نحو المنطقة الشمالیة الشرقیة منها، وهذا أثار اهتمام الباحث زارین لدراسة المنطقة عن کثب.

- وأثناء البحث طلب زارین تزویده بصور جدیدة التقطت من قمر لاندسات الصنعی، ولم یستطع زراین أن یلتقط أنفاسه لدى رؤیته للصور، فقد کشفت الصور عن ما بدا أنه آثار مستحاثیة لنهرین أصبحا جافین الآن ویقعان فی وقتنا الحاضر فی کل من أراضی المملکة العربیة السعودیة وإیران، فهل هذا آثار ما ورد ذکره فی النص التوراتی ؟، یتحدث التوراة عن 4 أنهار تلتقی عند المنبع لکن زارین یعتقد أنها کانت تلتقی عند المصب فی منطقة قریبة من نهری دجلة والفرات اللذان یصبان الآن فی الخلیج العربی. یقول زارین :"مع أنهما لا یلتقیان الآن إلا أنهما ألتقیا مرة فی الماضی لما کان مستوى البحر منخفضاً وذلک فی 6000 إلى 7000 سنة قبل المیلاد. لذلک أقترح أن موقع کان فی المنطقة التی التقت بها الأنهار الأربعة".

- فی 600 قبل المیلاد کان مستوى البحر أقل بمقدار 500 قدم (145 متراً) من مستواه الحالی وکان الخلیج العربی وادیاً ضحلاً مع أربعة أنهار تجری باتجاه البحر وتشکل نهراً واحداً یجری فی هذا الوادی الخصیب الذی ربما کان الذی ورد فی النص التوراتی، یطلق علماء الآثار على تلک الفترة اسم العصر الحجری الجدید Neolithic والتی شهدت استخدام الإنسان القدیم للأدوات وهی تأتی فی أواخر العصر الحجری وکان البشر فی حینها یعتمدون على الصید بشکل جماعات لکن أمراً ما تغیر بشکل کبیر وهو بدایة معرفة الإنسان للزراعة التی تعود أول آثارها إلى 6000 سنة قبل المیلاد. وهو نفس الفترة التی کانت تحری فیها الأنهار الأربعة، وفقاً للنص التوراتی لم یکن بوسع آدم وحواء مجالاً للعودة إلى الجنة بسبب خطیئتهما، لکن العلم یقترح سبباً ملموساً أکثر وموجود أیضاً فی التوراة وهو حدوث فیضان کارثی فی المنطقة، ففی حوالی 7800 قبل المیلاد انتهى العصر الجلیدی وأصبح الجلید یتکسر ویبدأ بالذوبان بسبب حالة الدفء، ویتحول الجلید إلى ماء والماء یصب فی البحر، تدفق الماء یزید من مستوى البحر.

- یقول زارین :"فی معظم المناطق یستغرق ارتفاع منسوب البحر سنوات لکنه سیحدث فجأة فی واد محاط بالسلاسل الجبلیة کما هو الحال فی الخلیج العربی، ارتفاع منسوب المیاه سیؤدی إلى تدفقها من الممرات الجبلیة وتسقط کالشلال العظیم فی الوادی الخصیب مدمرة کل شیء فی طریقها، إن الأدلة الجیولوجیة على حدوث تلک الکارثة موجودة لیس فقط فی الخلیج العربی بل أیضاً فی البحر الأسود فی ترکیا فهناک أیضاً أخرى من حقبة العصر الحجری الجدید Neolithic کما حدث مع طوفان نوح، سجلت ذاکرة البشر ذلک الفیضان الکارثی من خلال التاریخ الشفوی لیصبح بعدها جزءاً من القصة السومریة عن الطوفان الکبیر فی ملحمة جلجامش الأسطوریة أو أسطورة أتلانتس المفقود (الأرض الغارقة) فی المیثولوجیا الإغریقیة".

==

تصنیفات: الهلال الخصیب أماکن توراتیة عبارات کتابیةأساطیر دینیة

قس ترکی آذری

Ədən bağı (İvritcə גַּן עֵדֶן, Gan ʿEdhen; Ərəbcə: جنة عدن, Jannat ʿAdn; İngiliscə:Garden of Eden)İncildə Adəm ilə Həvvanın yaşadığı cənnət bağıdır.
[redaktə]Mövqe

Harada olduğu tartışılsa də Orta Şərqdə bir yerdə olduğu düşünülməkdədir.
[redaktə]Təbriz
Deyvid Rol ıddia edibdir ki Ədən,Səhənd vulkanik dağının şimalında olan geniş düzənlikdə və Təbriz yaxınlığında yerləşir.."[1]
[redaktə]İstinadlar

↑ Cline, Eric H. (2007). From Eden to Exile: Unraveling Mysteries of the Bible. National Geographic, 10. ISBN 978-1426200847.
Commonsda Ədən bağı ilə əlaqədar müxtəlif fayllar var.
Bu məqalənin azərbaycan dili əlifbasının ərəb qrafikası ilə qarşılığı vardır. Bax: عدن باغی
Xristianlıq ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Kateqoriya: Xristianlıq qaralamaları

قس ترکی استانبولی

Eden, (İbranice: גַּן עֵדֶן Gan Eden, Arapça: جنة عدن Jannat ‘Adn) İncil'de Adem ile Havva'nın yaşadığı cennet bahçesidir. Nerede olduğu tartışılsa da Orta Doğu'da bir yerde olduğu düşünülmektedir.
Hristiyanlık ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Kategoriler: Hristiyanlık taslaklarıEden

قس انگلیسی

The mythical Garden of Eden (Hebrew גַּן עֵדֶן, Gan ʿEdhen) is the biblical "garden of God", described most notably in the Book of Genesis (Genesis 2-3), but also mentioned, directly or indirectly, in Ezekiel, Isaiah and elsewhere in the Old Testament.[1] In the past, the favoured derivation of the name "Eden" was from the Akkadian edinnu, itself derived from a Sumerian word meaning "plain" or "steppe", but it is now believed to be more closely related to an Aramaic root meaning "fruitful, well-watered."[1]
The Eden of Genesis has been variously located at the headwaters of the Tigris and Euphrates in northern Iraq, in Africa, and in the Persian Gulf. The Eden in Ezekiel, however, is unequivocally located in Lebanon. For many medieval writers, the image of the Garden of Eden also creates a location for human love and sexuality, often associated with the classic and medieval trope of the locus amoenus.[2]
Contents [hide]
1 Summary
1.1 Genesis 2:4-3:24
1.2 Ezekiel and elsewhere
2 Babylonian and Sumerian parallels
3 Location
3.1 Lebanon
3.2 Iran (Tabriz)
3.3 Jackson County, Missouri, North America
3.4 Sri Lanka
4 From Eden to Paradise
5 Jewish eschatology
6 Art
7 See also
8 References
9 Bibliography
10 External links
[edit]Summary

[edit]Genesis 2:4-3:24


"Expulsion from Paradise", marble bas-relief by Lorenzo Maitani on the Orvieto Cathedral, Italy
The second part of the Genesis creation narrative opens with God creating the first human, whom he places in a garden "in the east, in Eden". God tasks the man to tend the garden, but forbids him to eat from the tree of knowledge of good and evil. God then forms a woman from a rib of the man to be a companion to the man. The first man and woman break God's command and eat the fruit of the forbidden tree, and God expels them from the garden to prevent them from eating of a second tree, the tree of life, and living forever. God then placed cherubim and a flaming sword flashing back and forth on the east side of the Garden of Eden to guard the way to the tree of life.
[edit]Ezekiel and elsewhere
Main article: Ezekiel's cherub in Eden
In Ezekiel 28:12-19 the prophet Ezekiel (the "son of man") sets down God's word against the king of Tyre: the king was the "seal of perfection", adorned with precious stones from the day of his creation, placed by God in the garden of Eden on the holy mountain as a guardian cherub. But the king sinned through wickedness and violence, and so he was driven out of the garden and thrown to the earth, where now he is consumed by God's fire: "All the nations who knew you are appalled at you, you have come to a horrible end and will be no more."
The "garden of God" is mentioned in Genesis 14, and the trees of the garden are mentioned in Ezekiel 31, and scattered passages from Ezekiel, Zechariah and the Psalms refer to trees and water in relation to the Temple without explicitly mentioning Eden.[3]
[edit]Babylonian and Sumerian parallels



Map showing the Tigris and Euphrates rivers
Sumerian mythology had a parallel to the Eden garden in Dilmun, the dwelling-place of the immortals where sickness and death were unknown.[4]
[edit]Location



Spanish-Arabic world map from 1109 AD with Eden in east (at top)
Genesis 2-3 locates the garden with reference to four rivers and the regions they flow through:
"Now a river flowed out of Eden to water the garden; and from there it divided and became four rivers. The name of the first is Pishon; it flows around the whole land of Havilah, where there is gold.[...] The name of the second river is Gihon; it flows around the whole land of Cush. The name of the third river is Tigris; it flows east of Assyria And the fourth river is the Euphrates."
"Kush" is often incorrectly translated as Ethiopia, which was also known as Cush, but in this case thought to be referring to Cossaea, a Greek name for Elam, immediately to the east of ancient Babylon, which, unlike Ethiopia, does lie within the region being described.[5]
[edit]Lebanon
Ezekiel 31 appears to identify Eden with Lebanon.[6] "[I]t appears that the Lebanon is an alternative placement in Phoenician myth (as in Ez 28,13, III.48) of the Garden of Eden",[7] and there are connections between paradise, the garden of Eden and the forests of Lebanon (possibly used symbolically) within prophetic writings.[8] Edward Lipinski and Peter Kyle McCarter have suggested that the Garden of the gods (Sumerian paradise), the oldest Sumerian version of the Garden of Eden, relates to a mountain sanctuary in the Lebanon and Anti-Lebanon ranges.[9]
[edit]Iran (Tabriz)
David M. Rohl (British Egyptologist and former director of the Institute for the Study of Interdisciplinary Sciences) posits a location for the legendary Garden of Eden in Iranian Azerbaijan, in the vicinity of Tabriz upon which the Genesis tradition was based. According to Rohl, the Garden of Eden was then located in a long valley to the north of Sahand volcano, near Tabriz. He cites several geographical similarities and toponyms which he believes match the biblical description. These similarities include the nearby headwaters of the four rivers of Edin, the Tigris (Heb. Hiddekel, Akk. Idiqlat), Euphrates (Heb. Perath, Akk. Purattu), Gaihun-Aras (Heb., Gihon), and Uizun (Heb. Pishon)[10]
[edit]Jackson County, Missouri, North America
See also: Adam and Eve (LDS Church)
Members of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints (also known as the Mormons or Latter-day Saints) believe that the Garden of Eden was located in present-day Jackson County, Missouri.[11]
[edit]Sri Lanka
Sri Pada is named after a footprint-like formation found near the summit of a conical mountain in Sri Lanka. The Buddhist tradition deems it to be the footprint of the Buddha, the Hindu tradition considers it that of Shiva, and in Muslim and Christian tradition the footprint is that of Adam. Moreover, there are four rivers starting from this mountain.
[edit]From Eden to Paradise



"The Garden of Eden" by Thomas Cole (c.1828)


The Expulsion illustrated in the English Caedmon manuscript, c. AD 1000


The Garden of Eden as depicted in the first or left panel of Bosch's The Garden of Earthly Delights Triptych. The panel includes many imagined and exotic African animals.[12]
After c.500 BC the Persian term "paradise" (Hebrew פרדס, pardes), meaning a royal garden or hunting-park, gradually became a synonym for Eden. The word "pardes" occurs three times in the Old Testament, but always in contexts other than a connection with Eden: in the Song of Solomon iv. 13: "Thy plants are an orchard (pardes) of pomegranates, with pleasant fruits; camphire, with spikenard"; Ecclesiastes 2. 5: "I made me gardens and orchards (pardes), and I planted trees in them of all kind of fruits"; and in Nehemiah ii. 8: "And a letter unto Asaph the keeper of the king's orchard (pardes), that he may give me timber to make beams for the gates of the palace which appertained to the house, and for the wall of the city." In these examples pardes clearly means "orchard" or "park", but in the apocalyptic literature and in the Talmud, "paradise" gains its associations with the Garden of Eden and its heavenly prototype, and in the New Testament "paradise" becomes the realm of the blessed (as opposed to the realm of the cursed) among those who have already died, with literary Hellenistic influences.
The Greek Garden of the Hesperides was somewhat similar to the Christian concept of the Garden of Eden, and by the 16th century a larger intellectual association was made in the Cranach painting (see illustration at top). In this painting, only the action that takes place there identifies the setting as distinct from the Garden of the Hesperides, with its golden fruit.
[edit]Jewish eschatology

In modern Jewish eschatology, it is believed that history will complete itself and the ultimate destination will be when all mankind returns to the Garden of Eden.[13]
In the Talmud and the Jewish Kabbalah,[14] the scholars agree that there are two types of spiritual places called "Garden in Eden". The first is rather terrestrial, of abundant fertility and luxuriant vegetation, known as the "lower Gan Eden". The second is envisioned as being celestial, the habitation of righteous, Jewish and non-Jewish, immortal souls, known as the "higher Gan Eden". The Rabbanim differentiate between Gan and Eden. Adam is said to have dwelt only in the Gan, whereas Eden is said never to be witnessed by any mortal eye.[15]
According to Jewish eschatology,[16][17] the higher Gan Eden is called the "Garden of Righteousness". It has been created since the beginning of the world, and will appear gloriously at the end of time. The righteous dwelling there will enjoy the sight of the heavenly chayot carrying the throne of God. Each of the righteous will walk with God, who will lead them in a dance. Its Jewish and non-Jewish inhabitants are "clothed with garments of light and eternal life, and eat of the tree of life" (Enoch 58,3) near to God and His anointed ones.[18] This Jewish rabbinical concept of a higher Gan Eden is opposed by the Hebrew terms gehinnom[19] and sheol, figurative names for the place of spiritual purification for the wicked dead in Judaism, a place envisioned as being at the greatest possible distance from heaven.[20]
[edit]Art

Garden of Eden motifs most frequently portrayed in illuminated manuscripts and paintings are the "Sleep of Adam" ("Creation of Eve"), the "Temptation of Eve" by the Serpent, the "Fall of Man" where Adam takes the fruit, and the "Expulsion". The idyll of "Naming Day in Eden" was less often depicted. Much of Milton's Paradise Lost occurs in the Garden of Eden. Michelangelo depicted a scene at the Garden of Eden in the Sistine Chapel ceiling.
[edit]See also

Antelapsarianism
Christian naturism
Fertile Crescent
Golden Age
Jannah
Persian gardens
Tamoanchan
The Summerland
Utopia
[edit]References

^ a b Cohen 2011, pp. 228–229
^ Curtius 1953, p. 200,n.31
^ Luttikhuizen 1999, p. 37
^ Cohen 2011, p. 229
^ Speiser, 1994.
^ Stordalen 2000, p. 164
^ Brown 2001, p. 138
^ Swarup 2006, p. 185
^ Smith 2009, p. 61
^ Cline, Eric H. (2007). From Eden to Exile: Unraveling Mysteries of the Bible. National Geographic. p. 10. ISBN 978-1-4262-0084-7.
^ Bruce A. Van Orden, “I Have a Question: What do we know about the location of the Garden of Eden?”, Ensign, Jan. 1994, 54–55
^ Gibson, Walter S. Hieronymus Bosch. New York: Thames and Hudson, 1973. p. 26. ISBN 0-500-20134-X
^ "End of Days". End of Days. Aish. Retrieved 1 May 2012.
^ Gan Eden - JewishEncyclopedia; 02-22-2010.
^ Gan Eden - JewishEncyclopedia; 02-22-2010.
^ Olam Ha-Ba - The Afterlife - JewFAQ.org; 02-22-2010.
^ Eshatology - JewishEncyclopedia; 02-22-2010.
^ Eshatology - JewishEncyclopedia; 02-22-2010.
^ "Gehinnom is the Hebrew name; Gehenna is Yiddish." Gehinnom - Judaism 101 websourced 02-10-2010.
^ "Gan Eden and Gehinnom". Jewfaq.org. Retrieved 2011-06-30.
[edit]Bibliography

Brown, John Pairman (2001). Israel and Hellas, Volume 3. Walter de Gruyter.
Carr, David M. (2011). "The Garden of Eden Story". An Introduction to the Old Testament. John Wiley & Sons.
Cline, Eric H. (2009). Biblical archaeology. Oxford University Press.
Cohen, Chaim (2011). "Eden". In Berlin, Adele; Grossman, Maxine. The Oxford Dictionary of the Jewish Religion. Oxford University Press.
Curtius, Ernst Robert; [trans. Willard R. Trask, 1990] (1953). European Literature and the Latin Middle Ages. Princeton UP. ISBN 978-0-691-01899-7.
Marlowe, W. Creighton (2000). "Eden". In Freedman, David Noel. Eerdmans Dictionary of the Bible. Amsterdam University Press.
Noort, Ed (1999). "Gan-Eden in the context of the mythology of the Hebrew bible". In Luttikhuizen, Gerard P.. Paradise interpreted: representations of biblical paradise in Judaism and Christianity. Brill.
Smith, Mark S. (2009). "Introduction". In Pitard, Wayne T.. The Ugaritic Baal Cycle, volume II. BRILL.
Speiser, E.A. (1994). "The Rivers of Paradise". In Tsumura, D.T.; Hess, R.S.. I Studied Inscriptions from Before the Flood. Eisenbrauns.
Stordalen, Terje (2000). Echoes of Eden. Peeters.
Swarup, Paul (2006). The self-understanding of the Dead Sea Scrolls Community. Continuum.
Tigghelaar, Eibert J.C. (1999). "Eden and Paradise". In Luttikhuizen, Gerard P.. Paradise interpreted: representations of biblical paradise in Judaism and Christianity. Brill.
Tsumura, D.T (1994). "Genesis and ancient near eastern stories of flood and creation". In Tsumura, D.T.; Hess, R.S.. I studied inscriptions from before the flood. Eisenbrauns.
Walton, John H.; Matthews, Victor H.; Chavalas, Mark W., eds. (2000). The IVP Bible background commentary: Old Testament. InterVarsity Press.
Walton, John H. (2006). Ancient Near Eastern Thought and the Old Testament: Introducing the Conceptual World of the Hebrew Bible. Baker Academic. ISBN 0-8010-2750-0.
Welch, John Woodland (2009). The Sermon on the Mount in the light of the Temple. Ashgate.
Wright, J. Edward (2002). The Early History of Heaven. Oxford University Press.
Wright, J. Edward (2004). "Whither Elijah?". In Chazon, Esther G.; Clements, Ruth. Things revealed: studies in early Jewish and Christian literature in honor of Michael E. Stone. Brill.
Wyatt, Nick (2001). Space and Time in the Religious Life of the Near East. Sheffield University Press.
[edit]External links

Wikimedia Commons has media related to: Garden of Eden
Look up Garden of Eden in Wiktionary, the free dictionary.
Smithsonian article on the geography of the Tigris-Euphrates region
Many translations of II Kings 19:12
[show] v t e
Afterlife locations
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Torah placesChristian cosmologyBiblical phrasesAdam and EveConcepts of HeavenUtopiasFertile CrescentBook of GenesisAbrahamic mythologyGarden of Eden