رفتارهای روانی ناهنجار و مرجعی بنام دستینه تشخیص و آمار ناهنجای های روانی بنام اختصاری دی اس ام چهار

متخصّصان بهداشت روانی برای بر چسب گذاری رفتارهای نا هنجار در یک نظام طبقه بندی به توافق رسیده اند. محصول این توافق تحت عنوان یک کتاب مرجع تخصصی، یعنی (DSM-IV) توسط انجمن روان پزشکی آمریکا منتشر شده است.
در DSM-IV، رفتارهای نا هنجار بر طبق شباهت‌ها و تفاوت‌های اصلی در شیوه‌هایی که افرادِ مبتلا به اختلال روانی رفتار می‌کنند، طبقه بندی می‌شوند.
محتویات [نهفتن]
۱ مشکلات مربوط به تشخیص و بر چسب گذاری
۲ تاریخچه
۲.۱ DSm-I
۲.۲ DSM-II
۲.۳ DSM-III
۲.۴ DSMIV
۲.۵ (۲۰۰۰) DSM-IV-TR
۳ در DSM نسخه ۲۰۰۰
۴ ضوابط تغییرات
۵ کتاب مرجع DSM-IV
۶ محدودیت‌های مربوط به کاربرد DSM-IV
۷ محدودیت‌های رویکرد قطعی
۸ استفاده از قضاوت بالینی
۹ کاربرد DSM-IV در موقعیت‌های قانونی
۱۰ ملاحظات قومی و فرهنگی
۱۱ DSM-V آخرین نسخه
۱۲ جستارهای وابسته
۱۳ منابع
مشکلات مربوط به تشخیص و بر چسب گذاری [ویرایش]

راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM) اختلال‌ها را طبقه بندی می‌کند و توصیف‌های دقیق و مفصل مفیدی را برای ارتباط در میان متخصصان ارائه می‌دهد. طبقه بندی DSM مزایا و معایبی دارد. مزایای این طبقه بندی عبارت اند از: توصیف نشانه ها، معیاریابی تشخیص و درمان و سهولت ارتباط بین متخصصان. با وجود این، امکان تشخیص نادرست نیز وجود دارد و هنگامی که روی فردی، برچسب "بیمار روانی" گذاشته می‌شود، این برچسب اغلب استمرار می‌یابد. همچنین افرادی با تشخیص اختلال‌های روانی اغلب از تبعیض اجتماعی و اقتصادی رنج می‌برند.
دیوید روزنهان برای پاسخ به این پرسش که بر چسب گذاری چه پیامد هایی دارد، هفت نفر از همکاران خود را استخدام کرد تا در این بررسی به او کمک کنند. تمام همدستان روزنهان از الگوی زیر پیروی کردند: آنها به بیمارستان مراجعه و از شنیدن صداهایی که می‌گفتند "خالی" شکایت کردند. آن‌ها غیر از این شکایت و ارائهٔ اسامی و مشاغل جعلی به مصاحبه کننده اطلاعات درستی را دادند و طبیعی رفتار کردند. تمام این افراد در بیمارستان‌های مختلف بستری شدند و روی تمام آن‌ها به جز یک نفر، برچسب اسکیزوفرنی گذاشته شد. هنگامی که این شبه بیماران در بیمارستان بستری شده بودند، طبیعی رفتار کردند و هرگز نگفتند که صدا هایی را می شنوند. آن‌ها با کارکنان بیمارستان به طور عادی صحبت می‌کردند و به طور طبیعی با بیماران رفتار می‌کردند. با وجود این، کارکنان بیمارستان، آن‌ها را بیمار می پنداشتند و بر همین اساس با آن‌ها رفتار می‌کردند. علی رغم رفتار بهنجار و همکاری کامل آن‌ها با کارکنان بیمارستان، متوسط مدت زمان اقامت آن‌ها در بیمارستان نوزده روز بود. در طی این مدت، چندین نفر از بیماران واقعی به این بیماران دروغین شک کرده بودند و متوجه شده بودند که آن‌ها واقعاً بیمار روانی نیستند. در هنگام مرخص شدن این بیماران دروغین، در پرونده‌های آن‌ها این تشخیص درج شده بود: "اسکیزوفرنی در حال بهبودی". هنگامی که برای یک بیمار، تشخیص اسکیزوفرنی مطرح می‌شود، این بر چسب شاخص اصلی فرد مورد نظر می‌شود و فردیت وی از دست می‌رود. یکی از بیماران دروغین گزارش کرد که پرستاری (که زن بود) در مقابل چندین بیمار مرد، دکمه‌های لباس خود را باز و به مرتب کردن لباس زیر خود اقدام کرد. وی قصد نداشت که کسی را تحریک کند، بلکه به طور ساده بیماران را به عنوان مرد و افراد واقعی نمی نگریست.
اگر به جای بر چسب گزاری بر روی این شبه بیماران از گزارشی از وضعیت روانی آن‌ها استفاده می‌شد این اتفاقات نمی افتاد.
تاریخچه [ویرایش]

زمان و نحوه شکل گیری DSM
DSM شامل یک علامت تجاری ثبت می‌باشد که متعلق به انجمن روان پزشکان آمریکا APA م یباشد. و یکی از پرفروشترین انتشارات می‌باشد که سود زیادی را نصیب APA م یکند و نقطه عطف روانپزشکی جهان می‌باشد. خصوصاً اینکه بیشتر روزنامه‌ها و مجلات از آن استفاده می کنند. در ایالات متحده آمریکا نیاز به جمع آوری اطلاعات انگیزه اولیه برای طبقه بندی اختلالات روانی به شمار می رفت. اولین اقدام برای جمع آوری اطلاعات درباره بیماری‌های روانی در آمریکا، ثبت فراوانی یک طبقه از بیماری‌های روانی تحت عنوان (کانایتی دیوانگی) در سرشماری سال ۱۸۴۰ بود. در سال ۱۸۸۰ بین هفت طبقه بیماری روانی متمایز قائل شدند که شامل (مانی، مالیخولیا، مونومانی (مشغولیت فکری بیمارگون، فلج ناقص، زوال عقل، می بارگی و صرع) می‌باشد. در سال ۱۹۱۷ کیمته آماری انجمن روانپزشکی آمریکا (انجمن پزشکی- روانشناسی آمریکا) همراه با کمیسیون حل بهداشت روانی طرحی تصویب کرد که جهت سرشماری برای بیمارستان‌های روانی مورد استفاده قرار گرفت.
گرچه این سیستم بیشتر یک سیستم بالینی بود ولی در درجه نخست هنوز یک طبقه بندی آماری محشوب می شد. که بعداً چندین بار اصلاح شد.
در جنگ جهانی با توجه به حجم بالای گرفتاران به آسیب‌های روانی، روانپزشکان آمریکا با سیل مراجعان مواجه شدند و ضرورت ارزیابی، اقدام و معالجه سربازان دیده شد. و مرکز این حرکت به دور از مؤسسات فکری و کلینیک‌های سنتی بود. و ارتش آمریکا با تشکیل یک کمیته به وسیله روانپزشکان و سرتیپ ویلیام سی منیجر به طبقه بندی و ایجاد یک برنامه که medical ۲۰۳ نامیده می شد، اقدام کرد که در سال ۱۹۴۳ مثل یک اطلاعیه فنی وزارت جنگ اعلام شد و توسط همه نیروهای مسلح پذیرفته شد. و این طبقه بندی بسیار تحت تأثیر ختلالات رفتاری سربازان بود. مقارن با آن سازمان بهداشت جهانی ششمین چاپ ICD را منتشر کرد که برای اولین بار در آن اختلالات روانی گنجانده شده بود. ICD بسیار تحت تأثیر شدید مجموعه اصطلاحات اداره سربازان قرار داشت و شامل ۱۰ طبقه برای روان پریشها، ۹ طبقه برای روان رنجوریها و ۷ طبقه برای اختلال‌های منش، رفتار و هوش بود.
کمیته مجموعه اطلاعات و آمار انجمن روانپزشکی آمریکا نخسه متفاوتی از ICD را به عنوان اولین چاپ راهنمای تشخیص آماری اختلالات روانی (DSM-I) در سال ۱۹۵۲ منتشر کرد.
DSm-I [ویرایش]
واژه نامه ای داشت که طبقات تشخیصی در آن توصیف شده و نخستین راهنمای رسمی اختلالات روانی بود، و بر کاربرد بالینی تأکید داشت. از خصوصیات اولیه DSM می توان به کاربرد اصطلاح واکنش در سراسر ان تحت تأثیر نفوذ دیدگاه روانی- زیستی آدلف مایر نام برد که اختلالات روانی را به عنوان واکنش به عوامل روانی اجتماعی و زیستی می دانست. این طبقه بندی همچنین ۱۳۰ صفحه طولانی داشت و در آن ۱۰۶ ناهنجاری فکری و ذهنی لیست شده بود.
DSM-II [ویرایش]
اولین اصلاح DSM در سال ۱۹۶۸ صورت گرفت که در آن ۱۸۲ ناهنجاری لیست شده بود و ۱۳۴ صفحه شده بود و کاملاً شبیه DSM-I بود. و ویژگی آن این بود که اصطلاح واکنش (Reaction) بر افتاده بود ولی اصطلاح روان رنجوری نگه داشته شده بود. و خصوصیت برجسته این دو نسخه این بود که روانپزشکی برجسته را منعکس می کرد. اگر چه آن شامل مفاهیم زیست شناختی مربوط به امیل کرپلین بود. اشکال عمده و اساسی DSM-II می توان این را نام برد که افسردگی، اضطراب، آگاهی از واقعیت، توهم و بی توجهی را جدا از واقعیت می داند. همچنین به دنبال جدال‌ها و مناظرات زیاد بین سال‌های ۱۹۷۰ تا سال ۱۹۷۳ و همچنین ظهور مفروضات جدید از طرف محققانی نظیر آلفردوکین و راولین هوکر، در چاپ هفتم DSM-II در سال ۱۹۷۴ همجنس گرایی نیز به این فهرست اضافه شده است. در سال ۱۹۷۴ تصمیم به ساخت یک اصطلاح جدید گرفته شد و رابرت اسپیت به عنوان مسئول ای کار انتخاب شد.
DSM-III [ویرایش]
هدف اولیه این کار ساخت فهرست اسامی سازگار با طبقه بندی آماری بین‌المللی بیماری‌ها و وابسته به مشکلات بهداشت بود. که به وسیله سازمان بهداشت جهانی چاپ می شد و هدف آن پیشرفت و هم شکلی و اعتبار تشخیص روانپزشکی در منتقدان و برنامه ریزان بود. طرح اولیه DSM-III در یک سالی آماده شد و طبقه بندی جدیدی از اختلالت معرفی شد. از جمله مباحثی که در این طبقه بندی مطرح شد. بحث درباره حذف مفهوم راون رنجوری در روان درمانی و تئوری روانکاوی بود. اما از آنجا که این بحث مبهم و غیر علمی بود توسط گروه مسئول اصلاح با تضادهایی روبرو شد و فقط بحث eg۰-jystonic- n۰rn۰sexuality جایگزین شد. این نسخه از DSMف ۴۹۴ صفحه طولانی داشت و ۲۶۵ مقوله تشخیص بیماری که سرانجام در سال ۱۹۸۰ منتشر شد، شامل می شد. نسخه DSMIII-R در سال ۱۹۸۷ منتشر شد با تجدید نظر DSMIII زیر نظر اسپیت رزو اسم طبقه بندی عوض شد و تغییرات مهمی در معیارهای ساخته شد. و بعضی از مقوله‌ها حذف شد. در حالی که بعضی دیگر اضافه شدند. بعضی از تشخیص‌های بحث برانگیز نظیر ناهنجاری ملال پیش از قاعدگی و ناهنجاری آزار طلبی (مازوفیسم) مورد رسیدگی قرار گرفتند. و یارد شدند .و بحث آزار طلبی جنسی حل گردید اما تا حد زیادی این اختلال جنسی طوری که مشخص نباشد. زیر عنوان طبقه ای خاص گنجانده شد. همچنین این طبقه بندی شامل ۲۹۲ بیمار بود و ۵۶۷ صفحه طولانی داشت.
DSMIV [ویرایش]
در سال ۱۹۹۴ چاپ شد که ۲۹۷ ناهنجاری در ۸۸۶ صفحه لیست شد و این گروه شامل ۲۷۰ نفر بودند که توسط مردم معرفی شدند شامل ۴ روان شناس کمیته هدایت، ۱۳ گروه کاری که ۱۶-۵ نفر را تشکیل می داد. هر گروه کاری تقریباً ۲۰ مشاهده داشت. و هر گروه یک فرایند سه مرحله ای را رهبری می کرد. اول: هر گروه یک دوره وسیع از تشخیص بیماری را مطالعه می کرد سپس از محققین درخواست اطلاعات می کردند. دوم: انتقال دادن تجزیه و تحلیل‌ها برای مشخص کردن اینکه کدام معیارها نیاز به تغییر دارد یا به ساختارهای جدید تبدیل نشود. سوم: ایجاد مراکز آزمایش مرتبط با تشخیص بیماری ها. از جمله تغییرات مهم این دوره می توان به اضافه شدن اضطراب شغل و ناشی از آسیب در جامعه و دیگری اضافه شدن ADHD به تشخیص نام برد.
(۲۰۰۰) DSM-IV-TR [ویرایش]
که اکثریت وسیع معیارهای خاص برای تشخیص بیماری تغییر نکردند. و این اصلاح در هر تشخیص اطلاعات کافی و اضافی می دهد. و این طبقه بندی یک طبقه بندی مطلق می‌باشد. که شامل نمونه‌های اصلی و نخستین است. در DSM هیچ فرضی وجود ندارد که سه طبقه بندی ناهنجاری ذهنی یک نظر کاملاً ذاتی و حتمی‌باشد. و درجه پایین علائم و نشانه‌ها برای اعلام ناهنجاری کافی نیست. با توجه به معیارهای متفاوت در مناطق مختلف نیمی از نشانه‌ها باید باشد تا تشخیص اختلال داده شود.
در DSM نسخه ۲۰۰۰ [ویرایش]

هر طبقه از ناهنجاری‌ها یک کد عددی گرفته است که برای خدمات بهداشتی شامل بیمه و اهداف اداری استفاده می‌شود و برای تکمیل تفویض اختیار قانون گذار تولید شده که این نسخه توسط مردم به بدون تعلیم کلینیکی استفاده می‌شود. و می تواند منجر به کاربرد نامناسب ظرفیت‌ها شود. استفاده مناسب از معیارهای تشخیص نیاز به آموزش کلینیکی می‌باشد.
در DSM-IV هر نشانه بیماری روانشناختی و پنج محور وابسته به جنبه‌های متفاوت تقسیم می‌شود.
محور I: شامل هنجارهای یادگیری شامل بی نظمی‌های ذهنی عمده- ناهنجاری‌های کلینیکی.
محور II: شامل ناهنجاری‌های شخصیتی و کند ذهنی و ناهنجاری‌های روبه رو شده.
محور III: شامل شرایط پزشکی حاد و ناراحتی‌های جسمانی.
محور IV : فاکتورهای محیطی و روانشناختی شرکت کننده در این ناهنجاری ها.
محور V: شامل تشخیص‌های جسمانی کاربرها و مقیاس‌های ارزیابی برای کودکان و بچه‌های زیر ۱۸ سال.
ناهنجاری‌های قطب I شامل: افسردگی، فوبیا، شیزوفرنی و وسواس و... می‌باشد.
ناهنجاری‌های قطب ۲: شامل ناهنجاری‌های شخصیتی (پارانویایی، اسکیزویید، اسیکزوتایپال و...) می‌باشد.
ناهنجاری‌های قطب ۳ شامل: آسیب‌های مغز و ناهنجاری‌های عصبی و پزشکی که ممکن است بیماری‌های موجود را بدتر یا شدیدتر کند.
روند تجدید نظر و شکل گیری DSM منابع مورد استفاده در چاپ DSM: به طور خاص منابع خود را نام نبرده اما سه منبع که معروف به اسناد APA هستند. راجع به توسعه راهبرد و شواهد شخصیتی شامل بازبینی‌های ادبیات، آنالیز داده‌ها و آزمایش‌های میدانی گفته می‌شود که منابع بینشی مهم در شخصیت و کیفیت تصمیماتی ایجاد می‌کند که منجر به پیدایش DSM-IV می‌شود.
بررسی ادبیات: جهت ایجاد هماهنگی میان همه گروه‌های پژوهش در استفاده از شیوه ای عینی، نظام دار و جامع برای استخراج و گردآوری داده‌ها و کنفرانس تشکیل شد که وظیفه اولیه هر یک از گروه‌ها شناسایی موضوعاتی بود که بیشترین مناسب را با هر یک از تشخیص‌ها داشتند. موارد زیر برای هر یک از بازنگری‌ها تصریح گردید:
مسائل یا جنبه‌های متن‌ها و ملاک‌های مورد نظر DSM.
روش بازنگری شامل برسی منابع برای شناسایی مطالعات مربوط به موضوع، تعداد مطالعات و ...
نتیجه بازنگری (شامل خلاصه توصیفی مطالعات با توجه به روش شناسی، طرح آنها و ...)
راههای مختلف برای حل مسئله، مزایا و اشکالات هر یک از راهها.
تحلیل دوباره داده ها: هرگاه بازنگری ادبیات جهت حل یک مسئله شواهدی فراهم نمی کرد. برای تصمیم گیری نهایی اغلب از دو منبع اضافی استفاده می شد.
تحلیل داده ها
بررسی میدانی.
تحلیل مجموعه داده‌های منتشر شده در مورد مسائل مورد نظر با حمایت‌های بنیاد جان دی و کاترین تی، مک آرتور از انجمن روانپزشکی آمریکا انجام شد. و چهل مورد تحلیل دوباره داده‌ها صورت گرفت.
بررسی‌های میدانی: تاکنون ۱۲ برسی میدانی صوت گرفته است. برای اطمینان یافتن از تصمیم پذیری نتایج حاصل از بررسی مدانی و آزمودنی بعضی از دشوارترین مسائل مطرح شده در تشخیص افتراق، مکان‌های مختلف و گروه‌های نمونه معرف یا زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی انتخاب شدند. این ۱۲ بررسی میدانی در مجموع شامل بیش از ۷۰ موقعیت یا مکان بوده و در آنها ۶ هزار آزمودنی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
ضوابط تغییرات [ویرایش]

ایجاد ملاک هاس مطلق و خطاناپذیر در مورد اینکه چه زمانی باید در راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی تغییرات انجام شوند، غیر ممکن است، با وجود این تلاش‌ها بر اصول چندی تکیه داشته است. آستانه انجام تجدید نظرها در DSM-IV در مقایسه با DSM-III و DSM-III-R بالاتر در نظر گرفته شده است. لازم بود تصمیم‌های اتخاذ شده با گزارش‌های روشن و دلایل موجه و یا بررسی منظم داده‌های تجربی مربوط به موضوع مورد نظر به اثبات برسد. به منظور افزایش سودمندی عملی و بالینی DSM-IV تا آنجا که داده‌های تجربی اجازه می داد، سعی شد مجموعه ملاک‌ها به صورت ساده و روشن مطرح شوند. با در نظر گرفتن ریشه‌های تاریخی (همان گونه که در DSM-III و DSM-III-R تبلور یافته)، هماهنگی با ICD-۱۰، شواهد به دست آمده از بررسی ادبیات و آثار منتشر شده، تحلیل داده‌های منتشر نشده، نتایج بررسی‌های میدانی و اجماع یا اتفاق نظر، سعی شد تا در DSM-IV به مناسب‌ترین هماهنگی برسد. گرچه آستانه میزان شواهد لازم برای تأیید انجام تغییرات در حد بالایی قرار داده شده بود ولی این آستانه لزوماً برای همه اختلال‌ها یکسان نبود زیرا تأیید تجربی تصمیم هایی هم که برای DSM-III و DSM-III-R اتخاذ شده بود، در مورد همه اختلال‌ها در یک سطح قرار نداشت. البته پیروی از عقل سلیم در این کار ضرورت داشت چرا که تغییرات عمده به منظور حل مسایل جزیی نیاز به شواهد بیشتری دارد تا تغییرات جزیی برای حل مسایل عمده.(اختلال‌های روانی/۲۰۰۰ترجمه محمدرضانیکخو)
کتاب مرجع DSM-IV [ویرایش]

مبنای اساسی فرآیندDSM-IV بر مستند کردن استوار است. کتاب مرجع DSM-IV در پنج جلد چاپ شده که هدف آن فراهم کردن یک مرجع ثبت شده جامع و مناسب از پژوهش هایی است که تصمیم‌های اتخاذ شده توسط گروه‌های پژوهش و گروه مؤلفان اصلی بر آنها متکی است. سه جلد اول کتاب مرجع شامل نسخه‌های فشرده ای از ۱۵۰ مورد بررسی ادبیات و آثار منتشر شده برای بهره برداری از آنها در DSM-IV است. جلد چهارم شامل گزارش‌های مربوط به تحلیل دوباره داده‌ها است و جلد پنجم شامل گزارش‌های بررسی‌های میدانی و خلاصه اجرای پایانی برای توجه تصمیم هایی است که هر یک از گروه‌های پژوهش اتخاذ کرده اند. بعلاوه تلاش‌های انجام گرفته برای مستند سازی تجربی DSM-IV به انتشار مقاله هایی در مجلات منجر شده است که همزمان مورد بازنگری قرار نگرفته اند. (اختلال‌های روانی/۲۰۰۰ترجمه محمدرضانیکخو)
محدودیت‌های مربوط به کاربرد DSM-IV [ویرایش]

شامل: ۱- اعتبار و قابلیت اعتماد :
بیشترین نقد علمی و اساسی DSM مربوط به اعتبار و قابلیت اعتماد مشخصه هایش می‌باشد. و این مربوط می‌شود به این مسئله که آیا ناهنجاری هایی که آن تعریف می‌کند واقعاً شرایط واقعی افرادند که مدام توسط معیارهایش قابل شناخت اند. اینها نقدهای قدیمیDSM اند که اساساً توسط آزمایشات روزنهال در دهه ۱۹۷۰ شناخته شده اند. و منتقدان از قبیل مبنای مک لین روانپزشک اظهار می دارند که ِDSM فاقد اعتبار است زیرا آن هیچ ربطی به یک مدل علمی مورد توافق در ناهنجاری ذهنی ندارد و بنابراین تصمیمات مأخوذ شده در مورد طبقه بندی آن موضوعیت علمی ندارد. و این به دلیل فاقد قابلیت اعتماد است. ۲- سطحی نگری و توجه به نشانه‌های سطحی:
۳- خطوط جدا کننده: علی رغم اخطارها در مقدمه DSM این بحث شده است که سیستم طبقه بندی آن تمایزاتی طبقه بندی شده و غیر موجه مابین ناهنجاری های‌ها ایجاد می‌کند و از تمایز دلخواه بین نرمال و غیر نرمال استفاده می‌کند که در سال ۲۰۰۹ یک بازبینی وابسته به روانپزشکی ذکر شده که تلاش برای نشان دادن مرزهای طبیعی بین لزوم‌های مربوط به DSM یا مابین یک SM عمومی و نرمال شکست خورده اند. به عنوان مثال پریشانی شخص ممکن است ناشی از یک مشکل اجتماعی زودگذر باشد ولی طبق DSM نشانه بیماری است.
۴- طبی سازی و ورود شرکت‌های دارویی: طی سال‌های اخیر بیماری‌ها از اساس طبیعی نشری که ممکن است علت بیماری باشد خارج شده و شرکت‌های دارویی و روانپزشکان به اعمال اثر در این بیماری‌ها پرداخته اند که تبعات و اثرات آن در دهه‌های اخیر و به افزایش است.
۵- ورود بحث‌های سیاسی وجدال‌های علم به آن: به عنوان مثال یک جدال مربوط به مشخصه‌های گنجایش مبسوط جنسیتی از قبیل پارافیلیا (انحرافات جنسی) و بی بندو باریهای تمایل جنسی فعال وجود دارد.
تصمیم مربوط به سال ۱۹۷۴ توسط بعضی از گروه‌های محافظه کار و مذهبی مورد چالش قرار گرفته اند (همان کسانی که ادعا می کردند سرکوبی این میل برخلاف موضوعات تجربی و مربوط به فراوانی آماری- پریشانی مشخص و انحراف از نرم‌های اجتماعی است.) هنوز به بحث می پردازند.
جدال بر سر آزاد گذاشتن و محدودیت می تواند ترکیب بر این حقیقت باشد که ارزیابی دوباره اختلالات بشری بحث برانگیز می تواند مثل تصمیماتی علم سیاسی شود. رابرت اسپیتز ویراستار قدیمی DSM از طرفداران بی طرفی علمی در DSM ادعا می‌کند که دلیل مهمی که مشخصه‌های عین (پارافیل ها) به نظر او نمی توانند از DSM حذف شوند این است که این می تواند یک فاجعه در روابط عمومی برای علم روانپزشکی باشد.
۶- مسائل مربوط به استفاده کنندگان: بعضی از مردم به خدمات روانپزشکی دسترسی دارند و به آنها تشخیص PSM داده می‌شود. برای یافتن اینکه آنها شرایط شناخته شده ای دارند که می توانند آنرا نامگذاری کنند آزاد گذاشته شده اند. در حقیقت خیلی از افراد خودشان تشخیص می دهند هر چند بعضی به خود یک برچسب می زنند که به یک لکه ننگ اجتماعی و تمایز یا چیزی که آنها به درستی آنها شک دارند. مربوط می‌شود . شاخص‌ها می تواند درونی شود و هویت مشخص یک فرد را تحت تأثیر قرار دهند. خیلی از متخصصان معتقدند که این علائم بیماری را شدیدتر و از روند بهبودی جلوگیری می‌کند. گفته می‌شود DSM از تعاریف و اصطلاحاتی استفاده می‌کند که باید یک مدل ترسیمی جور نیستند. آن می تواند اشتباهاً اشاره ختمی به افزایش علم آسیب‌شناسی روانی یا مزمنی باشد. مسائل مربوط به کاربرد DSM:
محدودیت‌های رویکرد قطعی [ویرایش]

DSM-IV یک طبقه بندی قطعی است که اختلال‌های روانی را بر اساس مجموعه ملاک‌های دارای ویژگی‌های تعریفی، به انواع گوناگونی تقسیم بندی می‌کند. این نوع نامگذاری طبقات یک روش سنتی در سازماندهی و انتقال اطلاعات در زندگی روزمره است و بنیادی‌ترین رویکردی است که در همه سیستم‌های تشخیص پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد. رویکرد قطعی به طبقه بندی زمانی کارآیی دارد که همه اجزای یک طبقه تشخیصی همگن بوده، بین طبقات مرزهای مشخصی وجود داشته و طبقات مختلف مانعه الجمع باشند. با وجود این، محدودیت‌های سیستم طبقه بندی قطعی را باید مورد توجه قرار داد.
DSM-IV متکی بر این فرض نیست که هر طبقه از اختلال‌های روانی دارای یک ماهیت کاملاً متمایز و مرزهای مطلقی است که آن را از سایر اختلال‌های روانی یا اختلال‌های غیر روانی متمایز می‌کند. همچنین این فرض وجود ندارد که همه افرادی که دارای یک اختلال همانند هستند، از همه جنبه‌های مهم شبیه یکدیگرند. بنابراین، متخصص بالینی که از DSM-IV استفاده می‌کند، باید توجه داشته باشد که افرادی که تشخیص مشابه دریافت می کنند ممکن است حتی از نظر ویژگی‌های تعریفی آن تشخیص ناهمگن بوده و موارد مرزی را جز از راه احتمالات به دشواری می توان تشخیص داد. این دیدگاه انعطاف بیشتر را در استفاده از سیستم فراهم کرده، باعث توجه بیشتر به موارد مرزی شده و بر ضرورت دریافت اطلاعات بالینی اضافی که به فراسوی تشخیص می رود، تأکید دارد. برای بازشناسی ناهمگنی جلوه‌های بالینی اختلال ها، در DSM-IV اغلب مجموعه ملاک‌های چندگانه ای ارایه شده است که فرد باید تنها زیر مجموعه ای از موارد یک فهرست طولانی علایم یا نشانه‌ها را داشته باشد تا تشخیص مورد نظر درباره وی داده شود (به عنوان مثال، برای عنوان کردن تشخیص اختلال شخصیت مرزی لازم است تنها ۵ مورد از ۹ نشانه مورد نظر وجود داشته باشد).
پیشنهاد شده است که طبقه بندی DSM-IV بر اساس الگوی بُعدنگر سازماندهی شود نه الگوی طبقه ای که در DSM-III-R به کار رفته است. در سیستم بُعدنگر، طبقه بندی جلوه‌های بالینی بر مبنای کمی سازی ویژگی‌ها یا نشانه‌ها صورت می گیرد تا تخصیص به طبقات، بنابراین برای توصیف پدیده هایی که پراکندگی پیوسته ای داشته و مرزهای مشخصی ندارند، کارآیی بیشتری دارد. گرچه سیستمهای بُعدنگر پایایی را افزایش داده و اطلاعات بالینی بیشتری به دست می دهند (زیرا ویژگی‌های بالین ای را گزارش می دهند که ممکن است در یک سیستم طبقه ای، زیر آستانه باشند)، ولی در عین حال دارای محدودیت‌های جدی بوده و تاکنون در کار بالینی و ترغیب پژوهش، در مقایسه با سیستم طبقه ای، سودمندی کمتری داشته است. توصیف‌های مبتنی بر اعداد و بُعدنگر در مقایسه با نامگذاری طبقاتی برای اختلال‌های روانی وضوح و شناختگی کمتری دارند. علاوه بر این، هنوز در زمینه انتخاب مناسب‌ترین ابعادی که باید برای هدف‌های طبقه بندی مورد استفاده قرار گیرند، توافقی حاصل نشده است. با وجود این، احتمال دارد پژوهش‌های بیشتر در زمینه سیستم‌های بعدنگر و آشنایی با آنها سرانجام به پذیرش بیشتر این سیستم‌ها هم به عنوان روشی برای انتقال اطلاعات بالینی و و هم به عنوان ابزاری برای پژوهش منجر شود.
استفاده از قضاوت بالینی [ویرایش]

DSM-IV نوعی طبقه بندی اختلال‌های روانی است که برای کاربرد در موقعیت‌های بالینی، آموزشی و پژوهشی تدوین شده است. طبقات تشخیصی، ملاک‌ها و متن‌ها یا مطالب توصیفی به منظور کاربرد توسط افرادی که آموزش بالینی مناسبی دیده اند و تجربه تشخیصی دارند، فراهم شده است. افرادی که آموزش ندیده اند، نباید DSM-IV را به شکل مکانیکی مورد استفاده قراردهند. هدف از ارایه ملاک‌های تشخیصی خاص در DSM-IV فراهم کردن رهنمودهایی است که باید به کمک قضاوت بالینی تکمیل شوند، یعنی نباید آن را همچون یک کتاب آشپزی مورد استفاده قرار داد. به عنوان مثال حتی اگر جلوه‌های بالینی موجود در فردی با ملاک‌های کامل یک تشخیص مطابقت نداشته باشد، تا وقتی که نشانه‌های موجود پایدار و شدید هستند، بهره گیری از قضاوت بالینی ممکن است مطرح کردن تشخیص خاصی را توجیه کند. از سوی دیگر عدم آشنایی با DSM-IV و یا کاربرد بسیار انعطاف پذیر و شخصی ملاک‌ها یا اصول DSM-IV می تواند سودمندی آن را به عنوان یک زبان مشترک برای ایجاد ارتباط، به شدت کاهش دهد.
علاوه بر ضرورت آموزش و قضاوت بالینی، روش گردآوری داده‌ها نیز مهم است. کاربرد معتبر ملاک‌های تشخیصی گنجانده شده در این کتاب راهنما مستلزم ارزشیابی است که به طور مستقیم به اطلاعات تشخیصی گنجانده شده در این کتاب راهنما مستلزم ارزشیابی است که به طور مستقیم به اطلاعات ارایه شده در مجموعه ملاک‌ها دسترسی دارد (برای مثال، اینکه آیا یک نشانگان برای حداقل دوره زمانی باقی مانده است یا نه). سنجش هایی را که فقط مبتنی بر روان آزمایی است و محتوای ملاک‌ها را شامل نمی شوند (برای مثال به وسیله آزمون‌های فرافکن) نمی توان به طور معتبر به عنوان منبع اصلی اطلاعات تشخصی مورد استفاده قرار داد.
کاربرد DSM-IV در موقعیت‌های قانونی [ویرایش]

هرگاه از طبقات، ملاک‌ها و متنهای توصیفی DSM- IV برای مقاصد قانونی استفاده شود، خطر بسیار زیادی وجود دارد که اطلاعات تشخیصی مورد سوء تعبیر و سوء کاربرد قرار گیرند. این خطرها به دلیل عدم توافق کامل میان مسایل نهایی مورد نظر قانون و اطلاعات موجود در یک تشخیص بالینی خاص به وجود می آیند. در بیشتر موقعیت‌ها تشخیص بالینی اختلال روانی در DSM-IV به منظور تأیید وجود «اختلال روانی»، «ناتوانی روانی، «بیماری روانی» و «یا نقص عقلی» برای مقاصد قانونی کفایت نمی‌کند. در تعیین اینکه فردی با ضوابط قانونی مشخص شده مطابقت دارد یا نه (به عنوان مثال صلاحیت، مسئولیت جنایی یا ناتوانی) معمولاً اطلاعاتی بیش از آنچه که در تشخیص‌های DSM-IV ذکر شده، مورد نیاز است. این مطالب ممکن است شامل اطلاعاتی در مورد اختلال‌های کارکردی فرد و چگونگی تأثیر این اختلال‌ها به توانایی‌های ویژه مورد نظر باشد. به دلیل آنکه اختلال ها، توانایی‌ها و ناتوانی‌ها در هر طبقه تشخیصی تنوع گسترده ای دارند، مطرح کردن یک تشخیص ویژه به معنای سطح خاصی از اختلال یا ناتوانی نیست.
همچنین به تصمیم گیرندگان غیر بالینی باید هشدار داده شود که تشخیص مطرح شده لزوماً درباره علل اختلال روانی فرد یا اختلال‌های مرتبط با آن اطلاعاتی به دست نمی دهد. قرار دادن یک اختلال در طبقه بندی (همان گونه که به طورکلی در پزشکی مرسوم است) بدین معنا نیست که درباره سبب‌شناسی آن اطلاعی وجود دارد. بعلاوه، این واقعیت که جلوه‌های اختلال یک فرد با ملاک‌های تشخیصی DSM-IV مطابقت دارد، ضرورتاً به این معنا نیست که نشان دهنده میزان کنترل فرد بر رفتارهایی است که با اختلال مورد نظر مرتبط است. حتی زمانی که کاهش کنترل بر رفتار خود یکی از ویژگی‌های اختلال مورد نظر مرتبط است. حتی زمانی که کاهش کنترل بر رفتار خود یکی از ویژگی‌های اختلال مورد نظر مرتبط است. حتی زمانی که کاهش کنترل بر رفتار خود یکی از ویژگی‌های اختلال رفتاری است، تشخیص مورد نظر به خودی خود نشان نمی دهد که شخص خاصی در زمان بخصوصی قادر به کنترل رفتار خویش نیست (و یا نبوده است).
باید توجه داشت که DSM-IV بازتاب تفاهم یا اجماع در مورد طبقه بندی و تشخیص اختلال‌های روانی در زمان انتشار اولیه آن است. اطلاعات جدیدی که از پژوهش یا تجربه بالینی به دست خواهد آمد بدون تردید به افزایش درک ما از اختلال هایی خواهد انجامید که در DSM-IV گنجانده شده و همین طور باعث شناسایی اختلال‌های جدید و حذف بعضی از اختلال‌ها در طبقه بندی‌های آینده خواهد شد. مطالب و مجموعه ملاک‌های DSM-IV را باید در پرتو ظهور اطلاعات جدید مورد تجدید نظر قرار داد.
استفاده از DSM-IV در موقعیت‌های قانونی باید با آگاهی از خطرها و محدودیت هایی که اشاره شد، صورت گیرد. هرگاه به شکل مناسبی از آن استفاده شود، تشخیص‌ها و اطلاعات تشخیصی می توانند در تصمیم گیری‌های قضایی مفید واقع شوند. به عنوان مثال، هرگاه وجود یک اختلال روانی اساس تصمیم گیری قانونی بعدی باشد (مانند بستری کردن اجباری)، کاربرد یک سیستم تثبیت شده تشخیصی، ارزش و پایایی تصمیم گیری را ارتقاء خواهد داد. DSM-IV با فراهم کردن خلاصه ای متکی بر بازنگری ادبیات بالینی و پژوهشی مربوط ممکن است بتواند در فهم بهتر ویژگی‌های اختلال‌های روانی از سوی تصمیم گیرندگان قضایی سودمند واقع شود. ادبیات و آثار مربوط به تشخیص اختلال‌های روانی نیز به عنوان معیاری برای بررسی اندیشه پردازی‌های بی اساس در زمینه این اختلال‌ها و در مورد کارکرد یک شخص خاص می تواند سودمند باشد. سرانجام اینکه هرگاه موضوع مورد نظر از دیدگاه قانونی توجه به کارکرد ذهنی فرد درگذشته و یا در آینده باشد، وجود اطلاعات تشخیصی در مورد طول دوره اختلال می تواند در تصمیم گیری بهتر مفید واقع شود.
ملاحظات قومی و فرهنگی [ویرایش]

در جریان آماده سازی DSM-IV اقدامات احتیاطی خاصی صورت گرفته است تا همیشه این امر مدنظر باشد که از آن در زمینه‌های متفاوت فرهنگی درایالات متحد آمریکا و در سطح بین‌المللی استفاده خواهد شد. از متخصصان درخواست شد تا افراد متعددی از گروه‌های متفاوت قومی و زمینه‌های مختلف فرهنگی را (و نیز کسانی را که به تازگی به آمریکا مهاجرت کرده اند) مورد ارزیابی قرار دهند. ارزیابی تشخیصی به ویژه هنگامی باید مورد تردید قرار گیرد که یک متخصص بالینی که به یک گروه قومی یا فرهنگی خاص تعلق دارد با استفاده از طبقه بندی DSM-IV فردی را که از گروه قومی یا فرهنگی متفاوتی است مورد ارزیابی قرار داد. متخصص بالینی که با جزئیات معیارهای فرهنگی فرد مورد نظر آشنایی ندارد، ممکن است نوسان‌های بهنجار در رفتار، باور و یا تجربه را که ویژه فرهنگ فرد است به عنوان اختلال روانی تلقی کند. به عنوان مثال رسوم یا باورهای خاص مذهبی (مانند شنیدن صدای یک خویشاوند متوفی یا دیدن او در دوره داغدیدگی) را شاید به اشتباه به عنوان تظاهرات اختلال روان پریشی تشخیص دهد. استفاده از ملاک‌های اختلال شخصیت در زمینه‌های فرهنگی مختلف به دلیل تفاوتهای فرهنگی گسترده در مفاهیمی مانند خویشتن، شیوه ارتباطات و مکانیسم‌های مقابله یا کنار آمدن با مسائل، ممکن است مشکل باشد.
پذیرش گسترده بین‌المللی DSM حاکی از آن است که این سیستم طبقه بندی در توصیف اختلال‌های روانی به همان صورتی که در سراسر دنیا در افراد دیده می‌شود، سودمند است. با وجود این شواهد نشان می دهند که نشان‌ها و دوره بعضی از اختلال هایی که در DSM-IV وجود دارد تحت تأثیر عوامل فرهنگی و قومی قرار می گیرند. به منظور تسهیل کاربرد آن در مورد افرادی که به زمینه‌های فرهنگی و قومی متفاوتی تعلق دارند در DSM-IV بخش جدیدی در داخل متن برای مطرح کردن ویژگی‌های وابسته به فرهنگ در نظر گرفته شده است. در این بخش شیوه‌های تأثیر زمینه‌های فرهنگی گوناگون بر شکل و محتوای بروز نشانه‌ها (برای مثال اختلال افسردگی در بعضی از فرهنگ‌ها با برتری نشانه‌های جسمانی مشخص می‌شود تا غمگینی)، اصطلاحات مرجّح برای توصیف درماندگی و در صورت امکان اطلاعات موجود در مورد شیوع، توصیف شده اند.
دومین نوع اطلاعات فرهنگی ارایه شده مربوط به «نشانگان وابسته به فرهنگ» است که صرفاً در یک و یا چند جامعه انگشت شمار دنیا مورد توصیف قرارگرفته اند. در DSM-IV دو شیوه برای کمک به شناسایی نشانگان وابسته به فرهنگ ارایه شده است: ۱- بعضی از آنها (مانند جنون حاد وحشیانه یا آموک و حمله عصبی ) به عنوان مثال‌های جداگانه در طبقات «به گونهای دیگر مشخص نشده است» مطرح شده اند؛ و ۲- در DSM-IV یک پیوست برای نشانگان وابسته به فرهنگ ارایه شده است که نام اختلال، فرهنگ هایی که برای نخستین بار آن اختلال در آنجا توصیف شده است و توصیف کوتاهی از آسیب‌شناسی روانی را شامل می‌شود. تدارک بخش ویژه مربوط به فرهنگ در متن DSM-IV، واژگان نشانگان وابسته به فرهنگ، و نیز طرح کلی برای فرمول بندی فرهنگی جهت افزایش کاربردپذیری میان فرهنگی DSM-IV انجام گرفته است. بدان امید که این ویژگی‌های جدید افزایش حساسیت نسبت به انواع جلوه‌های اختلال‌های روانی در فرهنگ‌های مختلف را موجب شود و تأثیر احتمالی و غیر عمدی پیش داوری متخصص بالینی را که از زمینه فرهنگی او ریشه می گیرد، کاهش دهد.
DSM-V آخرین نسخه [ویرایش]

پنجمین ویرایش از مقررات آماری و تشخیص ناهنجاری‌های ذهنی DSM-V شامل مشاهده و برنامه ریزی است. موعد انتشار شماره ماه می سال ۲۰۱۳ است و APA یک وب سایت دارد و در مورد توسعه که شامل نسخه‌های پیشین تا به امروز است.
جستارهای وابسته [ویرایش]

اختلال شخصیت
فهرست عنوان‌های روان‌شناسی
منابع [ویرایش]

کارل هافمن، مارک ورنوری، جودیت ورنوری(1381) روان‌شناسی عمومی (از نظریه تا کاربرد) جلد دوم شابک: ۵-۰۱-۶۳۸۹-۹۶۴
رده‌ها: تشخیص روانپزشکی راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی روان‌پزشکی کدهای آماری نابسامانی‌های روانی

قس عربی

الدلیل التشخیصی الإحصائی للاضطرابات النفسیة الاختصار العلمی (DSM) دلیل تصدره جمعیة الطب النفسی الأمریکیة یعد الآن المرجع الأول فی العالم فی تصنیف الأمراض النفسیة من أکثر الأدوات التشخیصیة التی تستخدم فی تشخیص اضطراب التوحد وغیره من الاضطرابات[1].
یستخدم الدلیل التشخیصی الإحصائی للاضطرابات النفسیة فی جمیع أنحاء العالم من قبل الاطباء والباحثین، فضلا عن شرکات التأمین وشرکات الادویة وصانعی السیاسات. وقد اجتذب الدلیل الجدل والانتقاد وکذلک الثناء.
فی عام 1992 نشرت جمعیة الطب النفسی الأمریکیة الدلیل التشخیصی الإحصائی الرابع(the Diagnostic and Statistical Manual DSM-IV), الذی وضع معاییر مقننة لتشخیص اضطراب التوحد.
فی عام 1993 أصدرت منظمة الصحة العالمیة دلیلا مشابها لدلیل جمعیة الطب النفسی الأمریکیة عرف بالتصنیف الدولی للأمراض International Classification of Diseases ICD-10([2]
[عدل]أول دلیل

نشر التشخیص والدلی
[عدل]شاهد أیضا

التصنیف الإحصائی الدولی للأمراض
[عدل]مراجع

^ Almarefa
^ Visionhistory
تصنیفات: تشخیص الأمراض النفسیةترمیز البیانات الإحصائیةأدلة طبیة طب نفسیعلم شذوذ النفس

قس ترکی استانبولی

Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı veya Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı (İngilizce: The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) kısaca, DSM. Zihinsel hastalıklar için tanı ölçütü. Amerikan Psikiyatri Birliği (American Psychiatric Association) tarafından yayınlanır. İlk defa 1952'de yayımlanmıştır. Son gözden geçirilmiş baskısı DSM-IV (DSM-IV-TR)'tür (Mart 2007).
DSM-IV'te hasta 5 açıdan değerlendirilir:
Klinik bozukluklar ve klinik ilgi odağı olabilecek diğer durumlar
Kişilik bozuklukları, mental retardasyon (zeka geriliği)
Mental bozukluğa ek olarak bulunan genel tıbbi durumlar ve fiziksel bozukluklar
Mental bozukluğun gelişiminde katkıda bulunan psikososyal ve çevresel sorunlar
Hastanın sosyal, iş ve psikolojik işlevselliği olmak üzere genel işlevselliği
[değiştir]Ayrıca bakınız

Psikiyatri
Tıp ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Psikoloji ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Kategoriler: Tıp taslaklarıPsikoloji taslaklarıHastalıkların Uluslararası SınıflamasıPsikiyatriZihinsel hastalıklarSınıflandırma sistemleri

قس انگلیسی

The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) published by the American Psychiatric Association provides a common language and standard criteria for the classification of mental disorders. The DSM is used in the United States and to various degrees around the world. It is used or relied upon by clinicians, researchers, psychiatric drug regulation agencies, health insurance companies, pharmaceutical companies, and policy makers. The current version is the DSM-IV-TR (fourth edition, text revision). The current DSM is organized into a five-part axial system. The first axis incorporates 'clinical disorders. The second axis covers personality disorders and intellectual disabilities. The remaining axes cover medical, psychosocial, environmental, and childhood factors functionally necessary to provide diagnostic criteria for health care assessments.
The DSM evolved from systems for collecting census and psychiatric hospital statistics, and from a United States Army manual. The DSM was substantially revised in 1980. The five revisions since first publication in 1952 incrementally added to the number of mental disorders, though also removing those no longer considered to be mental disorders. The last major revision was the fourth edition ("DSM-IV"), published in 1994, however the latest edition is the fifth (relatively minor) revision, published in 2000. This is the DSM IV-TR ("TR" representing an abbreviation for "Text Revision"). The fifth edition ("DSM-5") is currently in consultation, planning and preparation, due for publication in May 2013.[1] The International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD), produced by the World Health Organization (WHO), is another commonly used manual which includes criteria for mental disorders. This is in fact the official diagnostic system for mental disorders in the US, but is used more widely in Europe and other parts of the world. The coding system used in the DSM-IV is designed to correspond with the codes used in the ICD, although not all codes may match at all times because the two publications are not revised synchronously.
The DSM has attracted praise for standardizing psychiatric diagnostic categories and criteria. It has also attracted controversy and criticism. Some critics argue that the DSM represents an unscientific system that enshrines the opinions of a few powerful psychiatrists. There are ongoing issues concerning the validity and reliability of the diagnostic categories; the reliance on superficial symptoms; the use of artificial dividing lines between categories and from 'normality'; possible cultural bias; medicalization of human distress and financial conflicts of interest, including with the practice of psychiatrists and with the pharmaceutical industry; political controversies about the inclusion or exclusion of diagnoses from the manual, in general or in regard to specific issues; and the experience of those who are most directly affected by the manual by being diagnosed, including the consumer/survivor movement. The publication of the DSM, with tightly guarded copyrights, now makes APA over $5 million a year, historically adding up to over $100 million.
Contents [hide]
1 Uses and definition
2 History
2.1 DSM-I (1952)
2.2 DSM-II (1968)
2.2.1 Seventh printing of the DSM-II, 1974
2.3 DSM-III (1980)
2.4 DSM-III-R (1987)
2.5 DSM-IV (1994)
2.6 DSM-IV-TR (2000)
3 DSM-IV-TR
3.1 Categorization
3.2 Multi-axial system
3.3 Cautions
3.4 Sourcebooks
4 Criticism
4.1 Validity and reliability
4.2 Superficial symptoms
4.3 Dividing lines
4.4 Cultural bias
4.5 Medicalization and financial conflicts of interest
4.6 Political controversies
4.7 Consumers and survivors
5 DSM-5
6 See also
7 References
8 External links
[edit]Uses and definition

Many mental health professionals use the manual to determine and help communicate a patient's diagnosis after an evaluation; hospitals, clinics, and insurance companies in the US also generally require a 'five axis' DSM diagnosis of all the patients treated. The DSM can be used clinically in this way, and also to categorize patients using diagnostic criteria for research purposes. Studies done on specific disorders often recruit patients whose symptoms match the criteria listed in the DSM for that disorder. An international survey of psychiatrists in 66 countries comparing use of the ICD-10 and DSM-IV found the former was more often used for clinical diagnosis while the latter was more valued for research.[2]
The DSM, including DSM-IV, is a registered trademark belonging to the American Psychiatric Association (APA).[3][4]
The current version of the DSM characterizes a mental disorder as "a clinically significant behavioral or psychological syndrome or pattern that occurs in an individual [which] is associated with present distress...or disability...or with a significant increased risk of suffering." It also notes that "...no definition adequately specifies precise boundaries for the concept of 'mental disorder'...different situations call for different definitions". It states that "there is no assumption that each category of mental disorder is a completely discrete entity with absolute boundaries dividing it from other mental disorders or from no mental disorder" (APA, 1994 and 2000). There are attempts to adjust the wording for the upcoming DSM-V.[5][6]
[edit]History

The initial impetus for developing a classification of mental disorders in the United States was the need to collect statistical information. The first official attempt was the 1840 census which used a single category, "idiocy/insanity". In 1917, a Committee on Statistics from what is now known as the American Psychiatric Association (APA), together with the National Commission on Mental Hygiene, developed a new guide for mental hospitals called the "Statistical Manual for the Use of Institutions for the Insane", which included 22 diagnoses. This was subsequently revised several times by APA over the years. APA, along with the New York Academy of Medicine, also provided the psychiatric nomenclature subsection of the US medical guide, the Standard Classified Nomenclature of Disease, referred to as the "Standard".[7]
[edit]DSM-I (1952)
World War II saw the large-scale involvement of US psychiatrists in the selection, processing, assessment and treatment of soldiers. This moved the focus away from mental institutions and traditional clinical perspectives. A committee that was headed by psychiatrist Brigadier General William C. Menninger developed a new classification scheme called Medical 203 that was issued in 1943 as a War Department Technical Bulletin under the auspices of the Office of the Surgeon General.[8] The foreword to the DSM-I states the US Navy had itself made some minor revisions but "the Army established a much more sweeping revision, abandoning the basic outline of the Standard and attempting to express present day concepts of mental disturbance. This nomenclature eventually was adopted by all Armed Forces", and "assorted modifications of the Armed Forces nomenclature [were] introduced into many clinics and hospitals by psychiatrists returning from military duty." The Veterans Administration also adopted a slightly modified version of Medical 203.
In 1949, the World Health Organization published the sixth revision of the International Statistical Classification of Diseases (ICD) which included a section on mental disorders for the first time. The foreword to DSM-1 states this "categorized mental disorders in rubrics similar to those of the Armed Forces nomenclature." An APA Committee on Nomenclature and Statistics was empowered to develop a version specifically for use in the United States, to standardize the diverse and confused usage of different documents. In 1950 the APA committee undertook a review and consultation. It circulated an adaptation of Medical 203, the VA system and the Standard's Nomenclature, to approximately 10% of APA members. 46% replied, of which 93% approved, and after some further revisions (resulting in it being called DSM-I), the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders was approved in 1951 and published in 1952. The structure and conceptual framework were the same as in Medical 203 and many passages of text identical.[8] The manual was 130 pages long and listed 106 mental disorders.[9] This included several categories of 'personality disturbance', generally distinguished from 'neurosis' (nervousness, 'egodystonic).[10]
[edit]DSM-II (1968)
Although the APA was closely involved in the next significant revision of the mental disorder section of the ICD (version 8 in 1968), it decided to go ahead with a revision of the DSM. It was published in 1968, listed 182 disorders, and was 134 pages long. It was quite similar to the DSM-I. The term "reaction" was dropped, but the term "neurosis" was retained. Both the DSM-I and the DSM-II reflected the predominant psychodynamic psychiatry,[11] although they also included biological perspectives and concepts from Kraepelin's system of classification. Symptoms were not specified in detail for specific disorders. Many were seen as reflections of broad underlying conflicts or maladaptive reactions to life problems, rooted in a distinction between neurosis and psychosis (roughly, anxiety/depression broadly in touch with reality, or hallucinations/delusions appearing disconnected from reality). Sociological and biological knowledge was incorporated, in a model that did not emphasize a clear boundary between normality and abnormality.[12] The idea that personality disorders did not involve emotional distress was discarded.[10]
[edit]Seventh printing of the DSM-II, 1974
As described by Ronald Bayer, a psychiatrist and gay rights activist, specific protests by gay rights activists against the APA began in 1970 when the organization held its convention in San Francisco. The activists disrupted the conference by interrupting speakers and shouting down and ridiculing psychiatrists who viewed homosexuality as a mental disorder. In 1971, gay rights activist Frank Kameny worked with the Gay Liberation Front collective to demonstrate against the APA's convention. At the 1971 conference, Kameny grabbed the microphone and yelled, "Psychiatry is the enemy incarnate. Psychiatry has waged a relentless war of extermination against us. You may take this as a declaration of war against you."[13]
This activism occurred in the context of a broader antipsychiatry movement that had come to the fore in the 1960s and was challenging the legitimacy of psychiatric diagnosis. Antipsychiatry activists protested at the same APA conventions, with some shared slogans and intellectual foundations.[14][15]
Presented with data from researchers such as Alfred Kinsey and Evelyn Hooker, the seventh printing of the DSM-II, in 1974, no longer listed homosexuality as a category of disorder. After a vote by the APA trustees in 1973, and confirmed by the wider APA membership in 1974, the diagnosis was replaced with the category of "sexual orientation disturbance".[16]
[edit]DSM-III (1980)
In 1974, the decision to create a new revision of the DSM was made, and Robert Spitzer was selected as chairman of the task force. The initial impetus was to make the DSM nomenclature consistent with the International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD), published by the World Health Organization. The revision took on a far wider mandate under the influence and control of Spitzer and his chosen committee members.[17] One goal was to improve the uniformity and validity of psychiatric diagnosis in the wake of a number of critiques, including the famous Rosenhan experiment. There was also a need to standardize diagnostic practices within the US and with other countries after research showed that psychiatric diagnoses differed markedly between Europe and the USA.[18] The establishment of these criteria was an attempt to facilitate the pharmaceutical regulatory process.
The criteria adopted for many of the mental disorders were taken from the Research Diagnostic Criteria (RDC) and Feighner Criteria, which had just been developed by a group of research-orientated psychiatrists based primarily at Washington University in St. Louis and the New York State Psychiatric Institute. Other criteria, and potential new categories of disorder, were established by consensus during meetings of the committee, as chaired by Spitzer. A key aim was to base categorization on colloquial English descriptive language (which would be easier to use by federal administrative offices), rather than assumptions of etiology, although its categorical approach assumed each particular pattern of symptoms in a category reflected a particular underlying pathology (an approach described as "neo-Kraepelinian"). The psychodynamic or physiologic view was abandoned, in favor of a regulatory or legislative model. A new "multiaxial" system attempted to yield a picture more amenable to a statistical population census, rather than just a simple diagnosis. Spitzer argued that "mental disorders are a subset of medical disorders" but the task force decided on the DSM statement: "Each of the mental disorders is conceptualized as a clinically significant behavioral or psychological syndrome."[11] The personality disorders were placed on axis II along with mental retardation.[10]
The first draft of the DSM-III was prepared within a year. Many new categories of disorder were introduced, while some were deleted or changed. A number of the unpublished documents discussing and justifying the changes have recently come to light.[19] Field trials sponsored by the U.S. National Institute of Mental Health (NIMH) were conducted between 1977 and 1979 to test the reliability of the new diagnoses. A controversy emerged regarding deletion of the concept of neurosis, a mainstream of psychoanalytic theory and therapy but seen as vague and unscientific by the DSM task force. Faced with enormous political opposition, so the DSM-III was in serious danger of not being approved by the APA Board of Trustees unless "neurosis" was included in some capacity, a political compromise reinserted the term in parentheses after the word "disorder" in some cases. Additionally, the diagnosis of ego-dystonic homosexuality replaced the DSM-II category of "sexual orientation disturbance".
Finally published in 1980, the DSM-III was 494 pages and listed 265 diagnostic categories. It rapidly came into widespread international use by multiple stakeholders and has been termed a revolution or transformation in psychiatry.[11][12] However Robert Spitzer later criticized his own work on it in an interview with Adam Curtis saying it led to the medicalization of 20-30 percent of the population who may not have had any serious mental problems.
[edit]DSM-III-R (1987)
In 1987 the DSM-III-R was published as a revision of DSM-III, under the direction of Spitzer. Categories were renamed, reorganized, and significant changes in criteria were made. Six categories were deleted while others were added. Controversial diagnoses such as pre-menstrual dysphoric disorder and masochistic personality disorder were considered and discarded. "Sexual orientation disturbance" was also removed and was largely subsumed under "sexual disorder not otherwise specified" which can include "persistent and marked distress about one’s sexual orientation."[11][20] Altogether, DSM-III-R contained 292 diagnoses and was 567 pages long. Further efforts were made for the diagnoses to be purely descriptive, although the introductory text stated that for at least some disorders, "particularly the Personality Disorders, the criteria require much more inference on the part of the observer" (p. xxiii).[10]
[edit]DSM-IV (1994)
In 1994, DSM-IV was published, listing 297 disorders in 886 pages. The task force was chaired by Allen Frances. A steering committee of 27 people was introduced, including four psychologists. The steering committee created 13 work groups of 5–16 members. Each work group had approximately 20 advisers. The work groups conducted a three-step process. First, each group conducted an extensive literature review of their diagnoses. Then they requested data from researchers, conducting analyses to determine which criteria required change, with instructions to be conservative. Finally, they conducted multicenter field trials relating diagnoses to clinical practice.[21][22] A major change from previous versions was the inclusion of a clinical significance criterion to almost half of all the categories, which required symptoms cause "clinically significant distress or impairment in social, occupational, or other important areas of functioning". Some personality disorder diagnoses were deleted or moved to the appendix.[10]
[edit]DSM-IV-TR (2000)
A "text revision" of the DSM-IV, known as the DSM-IV-TR, was published in 2000. The diagnostic categories and the vast majority of the specific criteria for diagnosis were unchanged.[23] The text sections giving extra information on each diagnosis were updated, as were some of the diagnostic codes to maintain consistency with the ICD.
[edit]DSM-IV-TR



DSM-IV-TR, the current DSM edition
[edit]Categorization
The DSM-IV is a categorical classification system. The categories are prototypes, and a patient with a close approximation to the prototype is said to have that disorder. DSM-IV states, "there is no assumption each category of mental disorder is a completely discrete entity with absolute boundaries" but isolated, low-grade and noncriterion (unlisted for a given disorder) symptoms are not given importance.[24] Qualifiers are sometimes used, for example mild, moderate or severe forms of a disorder. For nearly half the disorders, symptoms must be sufficient to cause "clinically significant distress or impairment in social, occupational, or other important areas of functioning", although DSM-IV-TR removed the distress criterion from tic disorders and several of the paraphilias. Each category of disorder has a numeric code taken from the ICD coding system, used for health service (including insurance) administrative purposes.
[edit]Multi-axial system
The DSM-IV organizes each psychiatric diagnosis into five dimensions (axes) relating to different aspects of disorder or disability:
Axis I: All diagnostic categories except mental retardation and personality disorder
Axis II: Personality disorders and mental retardation (although developmental disorders, such as Autism, were coded on Axis II in the previous edition, these disorders are now included on Axis I)
Axis III: General medical condition; acute medical conditions and physical disorders
Axis IV: Psychosocial and environmental factors contributing to the disorder
Axis V: Global Assessment of Functioning or Children's Global Assessment Scale for children and teens under the age of 18
Common Axis I disorders include depression, anxiety disorders, bipolar disorder, ADHD, autism spectrum disorders, anorexia nervosa, bulimia nervosa, and schizophrenia.
Common Axis II disorders include personality disorders: paranoid personality disorder, schizoid personality disorder, schizotypal personality disorder, borderline personality disorder, antisocial personality disorder, narcissistic personality disorder, histrionic personality disorder, avoidant personality disorder, dependent personality disorder, obsessive-compulsive personality disorder; and intellectual disabilities.
Common Axis III disorders include brain injuries and other medical/physical disorders which may aggravate existing diseases or present symptoms similar to other disorders.
[edit]Cautions
The DSM-IV-TR states, because it is produced for the completion of federal legislative mandates, its use by people without clinical training can lead to inappropriate application of its contents. Appropriate use of the diagnostic criteria is said to require extensive clinical training, and its contents "cannot simply be applied in a cookbook fashion".[25] The APA notes diagnostic labels are primarily for use as a "convenient shorthand" among professionals. The DSM advises laypersons should consult the DSM only to obtain information, not to make diagnoses, and people who may have a mental disorder should be referred to psychological counseling or treatment. Further, a shared diagnosis or label may have different causes or require different treatments; for this reason the DSM contains no information regarding treatment or cause. The range of the DSM represents an extensive scope of psychiatric and psychological issues or conditions, and it is not exclusive to what may be considered "illnesses".
[edit]Sourcebooks
The DSM-IV does not specifically cite its sources, but there are four volumes of "sourcebooks" intended to be APA's documentation of the guideline development process and supporting evidence, including literature reviews, data analyses and field trials.[26][27][28][29] The Sourcebooks have been said to provide important insights into the character and quality of the decisions that led to the production of DSM-IV, and hence the scientific credibility of contemporary psychiatric classification.[30][31]
[edit]Criticism

[edit]Validity and reliability
The most fundamental scientific criticism of the DSM concerns the validity and reliability of its diagnoses. This refers, roughly, to whether the disorders it defines are actually real conditions in people in the real world, that can be consistently identified by its criteria. These are long-standing criticisms of the DSM, originally highlighted by the Rosenhan experiment in the 1970s, and continuing despite some improved reliability since the introduction of more specific rule-based criteria for each condition.[4][32][33][34]
Proponents argue that the inter-rater reliability of DSM diagnoses (via a specialized Structured Clinical Interview for DSM-IV (SCID) rather than usual psychiatric assessment) is reasonable, and that there is good evidence of distinct patterns of mental, behavioral or neurological dysfunction to which the DSM disorders correspond well. It is accepted, however, that there is an "enormous" range of reliability findings in studies,[35] and that validity is unclear because, given the lack of diagnostic laboratory or neuroimaging tests, standard clinical interviews are "inherently limited" and only a ("flawed") "best estimate diagnosis" is possible even with full assessment of all data over time.[36]
Critics, such as psychiatrist Niall McLaren, argue that the DSM lacks validity because it has no relation to an agreed scientific model of mental disorder and therefore the decisions taken about its categories (or even the question of categories versus dimensions) were not scientific ones; and that it lacks reliability partly because different diagnoses share many criteria, and what appear to be different criteria are often just rewordings of the same idea, meaning that the decision to allocate one diagnosis or another to a patient is to some extent a matter of personal prejudice.[37]
[edit]Superficial symptoms
By design, the DSM is primarily concerned with the signs and symptoms of mental disorders, rather than the underlying causes. It claims to collect them together based on statistical or clinical patterns. As such, it has been compared to a naturalist’s field guide to birds, with similar advantages and disadvantages.[38] The lack of a causative or explanatory basis, however, is not specific to the DSM, but rather reflects a general lack of pathophysiological understanding of psychiatric disorders. As DSM-III chief architect Robert Spitzer and DSM-IV editor Michael First outlined in 2005, "little progress has been made toward understanding the pathophysiological processes and etiology of mental disorders. If anything, the research has shown the situation is even more complex than initially imagined, and we believe not enough is known to structure the classification of psychiatric disorders according to etiology."[39] However, the DSM is based on an underlying structure that assumes discrete medical disorders that can be separated from each other by symptom patterns. Its claim to be "atheoretical" is held to be unconvincing because it makes sense if and only if all mental disorder is categorical by nature, which only a biological model of mental disorder can satisfy. However, the Manual recognizes psychological causes of mental disorder, for example, PTSD, so that it negates its only possible justification.[37]
The DSM's focus on superficial symptoms is claimed to be largely a result of necessity (assuming such a manual is nevertheless produced), since there is no agreement on a more explanatory classification system. Reviewers note, however, that this approach is undermining research, including in genetics, because it results in the grouping of individuals who have very little in common except superficial criteria as per DSM or ICD diagnosis.[4]
Despite the lack of consensus on underlying causation, advocates for specific psychopathological paradigms have nonetheless faulted the current diagnostic scheme for not incorporating evidence-based models or findings from other areas of science. A recent example is evolutionary psychologists' criticism that the DSM does not differentiate between genuine cognitive malfunctions and those induced by psychological adaptations, a key distinction within evolutionary psychology, but one widely challenged within general psychology.[40][41][42] Another example is a strong operationalist viewpoint, which contends that reliance on operational definitions, as purported by the DSM, necessitates that intuitive concepts such as depression be replaced by specific measurable concepts before they are scientifically meaningful. One critic states of psychologists that "Instead of replacing 'metaphysical' terms such as 'desire' and 'purpose', they used it to legitimize them by giving them operational definitions...the initial, quite radical operationalist ideas eventually came to serve as little more than a 'reassurance fetish' (Koch 1992) for mainstream methodological practice."[43]
[edit]Dividing lines
Despite caveats in the introduction to the DSM, it has long been argued that its system of classification makes unjustified categorical distinctions between disorders, and uses arbitrary cut-offs between normal and abnormal. A 2009 psychiatric review noted that attempts to demonstrate natural boundaries between related DSM syndromes, or between a common DSM syndrome and normality, have failed.[4] Some argue that rather than a categorical approach, a fully dimensional, spectrum or complaint-oriented approach would better reflect the evidence.[44][45][46][47]
In addition, it is argued that the current approach based on exceeding a threshold of symptoms does not adequately take into account the context in which a person is living, and to what extent there is internal disorder of an individual versus a psychological response to adverse situations.[48][49] The DSM does include a step ("Axis IV") for outlining "Psychosocial and environmental factors contributing to the disorder" once someone is diagnosed with that particular disorder.
Because an individual's degree of impairment is often not correlated with symptom counts, and can stem from various individual and social factors, the DSM's standard of distress or disability can often produce false positives.[50] On the other hand, individuals who do not meet symptom counts may nevertheless experience comparable distress or disability in their life.
[edit]Cultural bias
Some psychiatrists also argue that current diagnostic standards rely on an exaggerated interpretation of neurophysiological findings and so understate the scientific importance of social-psychological variables.[51] Advocating a more culturally sensitive approach to psychology, critics such as Carl Bell and Marcello Maviglia contend that the cultural and ethnic diversity of individuals is often discounted by researchers and service providers.[52] In addition, current diagnostic guidelines have been criticized as having a fundamentally Euro-American outlook. Although these guidelines have been widely implemented, opponents argue that even when a diagnostic criteria set is accepted across different cultures, it does not necessarily indicate that the underlying constructs have any validity within those cultures; even reliable application can only demonstrate consistency, not legitimacy.[51] Cross-cultural psychiatrist Arthur Kleinman contends that the Western bias is ironically illustrated in the introduction of cultural factors to the DSM-IV: the fact that disorders or concepts from non-Western or non-mainstream cultures are described as "culture-bound", whereas standard psychiatric diagnoses are given no cultural qualification whatsoever, is to Kleinman revelatory of an underlying assumption that Western cultural phenomena are universal.[53] Kleinman's negative view towards the culture-bound syndrome is largely shared by other cross-cultural critics, common responses included both disappointment over the large number of documented non-Western mental disorders still left out, and frustration that even those included were often misinterpreted or misrepresented.[54] Many mainstream psychiatrists have also been dissatisfied with these new culture-bound diagnoses, although not for the same reasons. Robert Spitzer, a lead architect of the DSM-III, has held the opinion that the addition of cultural formulations was an attempt to placate cultural critics, and that they lack any scientific motivation or support. Spitzer also posits that the new culture-bound diagnoses are rarely used in practice, maintaining that the standard diagnoses apply regardless of the culture involved. In general, the mainstream psychiatric opinion remains that if a diagnostic category is valid, cross-cultural factors are either irrelevant or are only significant to specific symptom presentations.[51]
[edit]Medicalization and financial conflicts of interest
It has also been alleged that the way the categories of the DSM are structured, as well as the substantial expansion of the number of categories, are representative of an increasing medicalization of human nature, which may be attributed to disease mongering by psychiatrists and pharmaceutical companies, the power and influence of the latter having grown dramatically in recent decades.[55] Of the authors who selected and defined the DSM-IV psychiatric disorders, roughly half had had financial relationships with the pharmaceutical industry at one time, raising the prospect of a direct conflict of interest.[56] The same article concludes that the connections between panel members and the drug companies were particularly strong in those diagnoses where drugs are the first line of treatment, such as schizophrenia and mood disorders, where 100% of the panel members had financial ties with the pharmaceutical industry.[56] In 2005, then American Psychiatric Association President Steven Sharfstein released a statement in which he conceded that psychiatrists had "allowed the biopsychosocial model to become the bio-bio-bio model".[57]
However, although the number of identified diagnoses has increased by more than 200% (from 106 in DSM-I to 365 in DSM-IV-TR), psychiatrists such as Zimmerman and Spitzer argue it almost entirely represents greater specification of the forms of pathology, thereby allowing better grouping of more similar patients.[4] William Glasser, however, refers to the DSM as "phony diagnostic categories", arguing that "it was developed to help psychiatrists – to help them make money".[58] In addition, the publishing of the DSM, with tightly guarded copyrights, has in itself earned over $100 million for the American Psychiatric Association.[59]
[edit]Political controversies
There is scientific and political controversy regarding the continued inclusion of sex-related diagnoses such as the paraphilias (sexual fetishes) and hypoactive sexual desire disorder (low sex drive to asexuality). Critics of these and other controversial diagnoses often cite the DSM's previous inclusion of homosexuality, and the APA's eventual decision to remove it, as a precedent for current disputes.[60]
It is argued that homosexuality should be considered a mental disorder. Psychologists Stanton and Yarhouse have argued that it is not conclusive that homosexuality does not meet the DSM's criteria, based on their review of research relating to claims of statistical infrequency, personal distress, maladaptiveness and deviation from social norms.[61] In 1973, however, under the sway of homosexual proponents within the American Psychiatric Association, the APA dropped the "homosexuality" diagnosis from the Diagnostic Statistical Manual,[62] as reflected today in statements of the American Psychiatric Association, American Psychological Association, and other organizations.[63][64]
Disputes over inclusion or exclusion of a homosexual diagnosis in the DSM can underscore the fact that reevaluation of controversial disorders can be viewed as a political as well as scientific decision. Robert Spitzer, M.D. of the APA Taskforce on Nomenclature and Statistics and proponent of scientific impartiality in the DSM, conceded that in removing the homosexuality diagnosis, "we are removing one of the justifications for the denial of civil rights...”. He further writes that doing so does not amount to “saying that it is ‘normal’ or as valuable as heterosexuality,” and that “this change should in no way interfere with or embarrass those dedicated psychiatrists and psychoanalysts who have devoted themselves to understanding and treating those homosexuals who have been unhappy with their lot.” [65] By the same token, certain diagnoses (the paraphilias) would not, in his opinion, be removed from the DSM is because "it would be a public relations disaster for psychiatry".[66]
A similar line of criticism has appeared in non-specialist venues. In 1997, Harper's Magazine published an essay, ostensibly a book review of the DSM-IV, that criticized the lack of hard science and the proliferation of disorders. The language of the DSM was described as "simultaneously precise and vague" in order to provide an aura of scientific objectivity yet not limit psychiatrists in a semantic or financial sense, and the manual itself compared to "a militia's Web page, insofar as it constitutes an alternative reality under siege" by critics.[67]
Other critics argue that the DSM represents an unscientific system that enshrines the opinions of a few powerful psychiatrists.[68] One paper argued that every expert involved in writing the diagnostic criteria for DSM-IV disorders depression and schizophrenia had financial ties to drug companies.[69]
[edit]Consumers and survivors
A consumer is a person who accesses psychiatric services and may have been given a diagnosis from the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, while a survivor self-identifies as having survived psychiatric intervention and the mental health system (which may have involved involuntary commitment and involuntary treatment). Some are relieved to find that they have a recognized condition to which they can give a name. Indeed, many people self-diagnose. Others, however, feel they have been given a "label" that invites social stigma and discrimination (i.e. mentalism), or one that they simply do not feel is accurate. Diagnoses can become internalized and affect an individual's self-identity, and some psychotherapists find that this can worsen symptoms and inhibit the healing process.[70] Some in the Psychiatric survivors movement (more broadly the consumer/survivor/ex-patient movement) actively campaign against their diagnosis, or its assumed implications, and/or against the DSM system in general. It has been noted that the DSM often uses definitions and terminology that are inconsistent with a recovery model, and that can erroneously imply excess psychopathology (e.g. multiple "comorbid" diagnoses) or chronicity.[71]
[edit]DSM-5

Main article: DSM-5
The next (fifth) edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), DSM-5, was approved by the Board of Trustees of the American Psychiatric Association on December 1, 2012.[72] It will be published in May 2013.[1] APA has a website about the development, including draft versions. APA.org is periodically listing several sections of DSM-5 for review and discussion.[73] It includes several changes, including proposed deletion of the subtypes of schizophrenia.[74]
Former DSM psychiatrist Allen Frances has expressed concern regarding what he calls 'commercialism and heavy handed censorship' in the DSM-5 process. He argues that psychiatric classification is too important to be left under the exclusive control of one professional organization.[75] Frances and others have published debates on what they see as the six most essential questions in psychiatric diagnosis:[76]
are they more like theoretical constructs or more like diseases
how to reach an agreed definition
whether the DSM-5 should take a cautious or conservative approach
the role of practical rather than scientific considerations
the issue of use by clinicians or researchers
whether an entirely different diagnostic system is required.
In 2011, psychologist Brent Robbins co-authored a national letter for the Society for Humanistic Psychology that has brought thousands into the public debate about the DSM. Approximately 14,000 individuals and mental health professionals have signed a petition in support of the letter. Thirteen other American Psychological Association divisions have endorsed the petition.[77] Robbins has noted that under the new guidelines, certain responses to grief could be labeled as pathological disorders, instead of being recognized as being normal human experiences.[78]
[edit]See also

Relational disorder (proposed DSM-5 new diagnosis)
Classification of mental disorders
Chinese Classification and Diagnostic Criteria of Mental Disorders
DSM-IV Codes
Global Assessment of Functioning (GAF) Scale
International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD)
Psychodynamic Diagnostic Manual
Structured Clinical Interview for DSM-IV (SCID)
Diagnostic classification and rating scales used in psychiatry
[edit]References

^ a b "DSM-5 Publication Date Moved to May 2013" (Press release). Arlington, VA: American Psychiatric Association. December 10, 2009. Archived from the original on January 9, 2012. Retrieved January 9, 2012.
^ Mezzich, Juan E. (2002). "International Surveys on the Use of ICD-10 and Related Diagnostic Systems" (guest editorial, abstract). Psychopathology 35 (2–3): 72–75. doi:10.1159/000065122. PMID 12145487. Retrieved 2008-09-02.
^ "Trademark Electronic Search System (TESS)". Retrieved 2010-02-03.
^ a b c d e Dalal PK, Sivakumar T. (2009) Moving towards ICD-11 and DSM-5: Concept and evolution of psychiatric classification. Indian Journal of Psychiatry, Volume 51, Issue 4, Page 310-319.
^ Dan J. Stein, Katharine A. Phillips, Derek Bolton, K.W.M Fulford, John Z. Sadler, and Kenneth S. Kendler What is a Mental/Psychiatric Disorder? From DSM-IV to DSM-V Psychol Med. 2010 November; 40(11): 1759–1765.
^ "Proposed Revision: Definition of a Mental Disorder". American Psychiatric Association. Archived from the original on January 8, 2013. Retrieved December 20, 2011.
^ Greenberg, S; Shuman, DW; Meyer, RG (2004). "Unmasking forensic diagnosis". International Journal of Law and Psychiatry 27 (1): 1–15. doi:10.1016/j.ijlp.2004.01.001. PMID 15019764.
^ a b Houts A.C. (2000). "Fifty years of psychiatric nomenclature: Reflections on the 1943 War Department Technical Bulletin, Medical 203". Journal of Clinical Psychology 56 (7): 935–967. doi:10.1002/1097-4679(200007)56:7"935::AID-JCLP11 3.0.CO;2-8. PMID 10902952.
^ Grob, GN. (1991) Origins of DSM-I: a study in appearance and reality Am J Psychiatry. April;148(4):421–31.
^ a b c d e John M. Oldham (2005). "Personality Disorders". FOCUS 3: 372–382..
^ a b c d Mayes, R. & Horwitz, AV. (2005). "DSM-III and the revolution in the classification of mental illness". J Hist Behav Sci 41 (3): 249–67. doi:10.1002/jhbs.20103. PMID 15981242.
^ a b Wilson, M. (1993 March;). "DSM-III and the transformation of American psychiatry: a history". Am J Psychiatry 150 (3): 399–410. PMID 8434655.
^ Ronald Bayer Homosexuality and American Psychiatry: The Politics of Diagnosis (1981).
^ McCommon, B. (2006) Antipsychiatry and the Gay Rights Movement Psychiatr Serv 57:1809, December doi 10.1176/appi.ps.57.12.1809
^ Rissmiller, DJ, D.O., Rissmiller, J. (2006) Letter in reply Psychiatr Serv 57:1809-a-1810, December 2006 doi 10.1176/appi.ps.57.12.1809-a
^ Spitzer R.L. (1981). "The diagnostic status of homosexuality in DSM-III: a reformulation of the issues". Am J Psychiatry 138 (2): 210–215. PMID 7457641.
^ Speigel, A. (2005) The Dictionary of Disorder: How one man revolutionized of 2005-01-03.
^ Cooper JE, Kendell RE, Gurland BJ, Sartorius N, Farkas T (April 1969). "Cross-national study of diagnosis of the mental disorders: some results from the first comparative investigation". The American Journal of Psychiatry 10 Suppl: 21–9. PMID 5774702.
^ Lane, Christopher (2007). Shyness: How Normal Behavior Became a Sickness. Yale University Press. p. 263. ISBN 0-300-12446-5.
^ Spiegel, Alix. (18 January 2002.) "81 Words". In Ira Glass (producer), This American Life. Chicago: Chicago Public Radio.
^ Allen Frances, Avram H. Mack, Ruth Ross, and Michael B. First (2000) The DSM-IV Classification and Psychopharmacology.
^ Schaffer, David (1996) A Participant's Observations: Preparing DSM-IV Can J Psychiatry 1996;41:325–329.
^ APA Summary of Practice-Relevant Changes to the DSM-IV-TR.
^ Maser, JD. & Patterson, T. (2002) Spectrum and nosology: implications for DSM-5 Psychiatric Clinics of North America, December, 25(4)p855-885
^ "DSM: Frequently Asked Questions | psychiatry.org". Psych.org. Retrieved 2012-11-25.
^ DSM-IV Sourcebook Volume 1
^ DSM-IV Sourcebook Volume 2
^ DSM-IV Sourcebook Volume 3
^ DSM-IV Sourcebook Volume 4
^ Poland, JS. (2001) Review of Volume 1 of DSM-IV sourcebook
^ Poland, JS. (2001) Review of vol 2 of DSM-IV sourcebook
^ Kendell R., Jablensky A (January 2003). "Distinguishing Between the Validity and Utility of Psychiatric Diagnoses". American Journal of Psychiatry 160 (1): 4–12. doi:10.1176/appi.ajp.160.1.4. PMID 12505793.
^ Baca-Garcia E., Perez-Rodriguez M. M., Basurte-Villamor I., Del Moral A. L. F., Jimenez-Arriero M. A., De Rivera J. L. G., Saiz-Ruiz J., Oquendo M. A. (March 2007). "Diagnostic stability of psychiatric disorders in clinical practice". The British Journal of Psychiatry 190 (3): 210–6. doi:10.1192/bjp.bp.106.024026. PMID 17329740.
^ Pincus H. A., Zarin DA, First M (1998). "Clinical Significance" and DSM-IV". Arch Gen Psychiatry 55 (12): 1145; author reply 1147–8. doi:10.1001/archpsyc.55.12.1145. PMID 9862559.
^ What is the Reliability of the SCID-I?
^ What is the "validity" of the SCID-I?
^ a b McLaren, Niall (2007). Humanizing Madness. Ann Arbor, MI: Loving Healing Press. pp. 81–94. ISBN 1-932690-39-5.
^ Paul R. McHugh (2005) Striving for Coherence: Psychiatry’s Efforts Over Classification JAMA. 2005;293(no.20)2526-2528.
^ Spitzer and First (2005) Classification of Psychiatric Disorders. JAMA.2005; 294: 1898-1899.
^ Dominic Murphy, PhD; Steven Stich, PhD (1998) Darwin in the Madhouse
^ Leda Cosmides, PhD; John Tooby, PhD (1999) Toward an Evolutionary Taxonomy of Treatable Conditions "J of Abnormal Psychology." 1999;108(3):453-464. [1]
^ McNally RJ (March 2001). "On Wakefield's harmful dysfunction analysis of mental disorder". Behaviour research and therapy 39 (3): 309–14. doi:10.1016/S0005-7967(00)00068-1. PMID 11227812.
^ DW Hands (2004) On Operationalisms and Economics Journal of Economic Issues
^ Spitzer, Robert L, M.D., Williams, Janet B.W, D.S.W., First, Michael B, M.D., Gibbon, Miriam, M.S.W., Biometric Research
^ Maser, JD & Akiskal, HS. et al. (2002) Spectrum concepts in major mental disorders Psychiatric Clinics of North America, Vol. 25, Special issue 4
^ Krueger, RF.; Watson, D.; Barlow, DH. et al. (2005). "Introduction to the Special Section: Toward a Dimensionally Based Taxonomy of Psychopathology". Journal of Abnormal Psychology 114 (4): 491–493. doi:10.1037/0021-843X.114.4.491. PMC 2242426. PMID 16351372.
^ Bentall, R. (2006). "Madness explained : Why we must reject the Kraepelinian paradigm and replace it with a 'complaint-orientated' approach to understanding mental illness". Medical hypotheses 66 (2): 220–233. doi:10.1016/j.mehy.2005.09.026. PMID 16300903.
^ Chodoff, P. (2005) Psychiatric Diagnosis: A 60-Year Perspective Psychiatric News June 3, 2005 Volume 40 Number 11, p17
^ Wakefield, Jerome C.; PhD, MF; PhD, MB; PhD, DSW; Schmitz, Mark F.; First, Michael B.; MD; Horwitz, Allan V. (2007). "Extending the Bereavement Exclusion for Major Depression to Other Losses: Evidence From the National Comorbidity Survey". Arch Gen Psychiatry 64 (4): 433–440. doi:10.1001/archpsyc.64.4.433. PMID 17404120.
^ Spitzer RL, Wakefield JC. (1999 December;). "DSM-IV diagnostic criterion for clinical significance: does it help solve the false positives problem?". Am J Psychiatry 156 (12): 1856–64. PMID 10588397.
^ a b c Widiger TA, Sankis LM (2000). "Adult psychopathology: issues and controversies". Annu Rev Psychol 51: 377–404. doi:10.1146/annurev.psych.51.1.377. PMID 10751976.
^ Shankar Vedantam, Psychiatry's Missing Diagnosis: Patients' Diversity Is Often Discounted Washington Post: Mind and Culture, June 26
^ Kleinman A (1997). "Triumph or pyrrhic victory? The inclusion of culture in DSM-IV". Harv Rev Psychiatry 4 (6): 343–4. doi:10.3109/10673229709030563. PMID 9385013.
^ Bhugra, D. & Munro, A. (1997) Troublesome Disguises: Underdiagnosed Psychiatric Syndromes Blackwell Science Ltd
^ Healy D (2006) The Latest Mania: Selling Bipolar Disorder PLoS Med 3(4): e185.
^ a b Cosgrove, Lisa, Krimsky, Sheldon,Vijayaraghavan, Manisha, Schneider, Lisa, Financial Ties between DSM-IV Panel Members and the Pharmaceutical Industry
^ Sharfstein, SS. (2005) Big Pharma and American Psychiatry: The Good, the Bad, and the Ugly Psychiatric News August 19, 2005 Volume 40 Number 16
^ The National Psychologist (Susan Bowman, 2006)
^ Greenberg, Gary (January 29, 2012). "The D.S.M.'s Troubled Revision". The New York Times.
^ Alexander, B. (2008) What's ‘normal’ sex? Shrinks seek definition Controversy erupts over creation of psychiatric rule book's new edition MSNBC Today, May.
^ Stanton L. Jones; Mark A. Yarhouse (2000-11-06). Homosexuality: The Use of Scientific Research in the Church's Moral Debate. InterVarsity Press. ISBN 978-0-8308-1567-8.
^ 81 Words. The Inside Story of Psychiatry
^ American Psychological Association: Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation
^ Royal College of Psychiatrists: Submission to the Church of England’s Listening Exercise on Human Sexuality.
^ DSM-II Homosexuality Revision
^ Kleinplatz, P.J & Moser, C. (2005). Politics versus science: An addendum and response to Drs. Spitzer and Fink. Journal of Psychology and Human Sexuality, 17(3/4), 135-139.
^ L.J. Davis (February 1997). "'The Encyclopedia of Insanity — A Psychiatric Handbook Lists a Madness for Everyone.'". Harpers Magazine. Archived from the original on January 8, 2013.
^ G. Scott Sparrow: DSM-IV-TR In Action
^ Cosgrove, Lisa; Krimsky, Sheldon, Vijayaraghavan, Manisha, Schneider, Lisa (2006). "Financial Ties between DSM-IV Panel Members and the Pharmaceutical Industry". Psychotherapy and Psychosomatics 75 (3): 154–160. doi:10.1159/000091772. PMID 16636630.
^ How Using the Dsm Causes Damage: A Client’s Report Journal of Humanistic Psychology, Vol. 41, No. 4, 36-56 (2001)
^ Michael T. Compton (2007) Recovery: Patients, Families, Communities Conference Report, Medscape Psychiatry & Mental Health, October 11–14, 2007
^ "DSM-5 Gets APA's Official Stamp of Approval". Medscape.com. Retrieved 2012-12-05.
^ DSM-5 development
^ "Schizophrenia and Other Psychotic Disorders". American Psychiatric Association. Retrieved May 6, 2010.
^ Allen, FJ. (2012) Is DSM 5 A Public Trust Or An APA Cash Cow? Commercialism And Censorship Trump Concern For Quality Psychology Today
^ Phillips, James et al.; Frances, Allen; Cerullo, Michael A; Chardavoyne, John; Decker, Hannah S; First, Michael B; Ghaemi, Nassir; Greenberg, Gary et al. (January 13 2012). "The Six Most Essential Questions in Psychiatric Diagnosis: A Pluralogue. Part 1: Conceptual and Definitional Issues in Psychiatric Diagnosis". Philosophy, Ethics, and Humanities in Medicine (BioMed Central) 7 (3): 1–51. doi:10.1186/1747-5341-7-3. ISSN 1747-5341. PMC 3305603. PMID 22243994. Retrieved 24 January 2012.
^ "Professor co-authors letter about America’s mental health manual". Point Park University. December 12, 2011.
^ Erin Allday (November 26, 2011). "Revision of psychiatric manual under fire". San Francisco Chronicle.
[edit]External links

Official DSM-5 development website
Topic Center from the Psychiatric Times: DSM-5
DSM-IV-TR Official Site - American Psychiatric Association
Diagnostic Criteria from DSM-IV-TR
DSM-IV Made Easy Summary of diagnostic criteria by James Morrison
The Multiaxial System of Diagnosis in DSM-IV Criteria
American Psychiatric Association (2000). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition: DSM-IV-TR®. American Psychiatric Pub. ISBN 978-0-89042-025-6.
Robert L. Spitzer (2002). Dsm-Iv-Tr Casebook: A Learning Companion to the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. American Psychiatric Pub. ISBN 978-1-58562-059-3.
Reproduction of Medical 203
DSM-IV-TR In Action Powerpoint slide handouts by G. Scott Sparrow
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)

Submit ratings
Categories: Diagnostic and Statistical Manual of Mental DisordersStatistical data codingMedical statisticsPsychiatric classification systemsAmerican Psychiatric AssociationPublications established in 1952Medical manualsPsychopathologyPsychiatric diagnosisP"sychiatry