خاندان اسفندیاری بالاوند
نویسه گردانی:
ḴANDʼN ʼSFNDYARY BALAWND
خاندان اسفندیاری بالاوند از کهن ترین خوانین ایرانی در منطقه پشت کوه در دشت هلیلان بوده اند، این خاندان ایرانی تبار از تیره های قدیمی و بومی منطقه و از اعقاب طوایف ساسانیان هستند، این خاندان در قرون اولیه(هجری قمری) ساکن فارس بوده اند و سپس به بین النهرین و پس از آن به خاوه لرستان و نهایتا املاک هلیلان و زردلان توسط کریم خان زند به باله خان دوم داده شد و در آن دیار اسکان یافتن نسب خاندان اسفندیاری به قاید کبیر حسین فرزند رادوند میرسد.قاید کبیر حسین دو پسر داشت قاید محمد و زین الدین خان اول از قاید محمد یک پسر به نام (گیو) به جا ماند و از گیو سه پسر به نام های شهباز خان، شیبان خان و حسین خان شهباز خان و شیبان خان در زمان تیمور گورکانی به گیلویه رفتند که آن زمان جزء فارس بود و تشکیل حکومت دادند؛ و حسین خان از سوی اتابک افراسیاب سوم به وی لقب خانی داده شد والی لرستان بزرگ گردید و قلعه تل را مرکز حکومت خود قرار داد؛ که نوادگان وی امروزه در خوزستان به نام زنگنه های حسین خانی معروف اند. امیر زین الدین خان اول به حکومت اربیل رسید. پس از مرگ امیر زین الدین خان به منطقه خاوه لرستان کوچ نمودند و نزدیک به سیصد سال در آن منطقه زندگی کردند و در اواخر افشاریه دوران زعامت اسماعیل خان اول از روی درگیری دست به کوچ زدند، و در زمان زندیه از روی هم پیمانی اسماعیل خان اول و پسرش باله خان دوم با خان زند به حکومت هلیلان و زردلان منسوب گردیدند. این خاندان در زمان زین الدین خان دوم به نام زین الدین وند سپس به کارزینن تغییر نام داد و در زمان سرپرستی باله خان دوم به ایل بالاوند معروف گردید.واژه باله‌وند از دو بخش «باله» و پسوند نسبت «وند» ترکیب یافته است. باله را نام نیای بزرگ خاندان اسفندیاری و بنیان گذار طایفه باله وند دانسته‌اند. خاندان اسفندیاری بالاوند از زمان فرمانروایی کریم خان زند بر این منطقه تسلط یافتند،وتا اواخر قاجاریه و اوایل پهلوی حاکمان این منطقه بوده اند.
واژه های همانند
هیچ واژه ای همانند واژه مورد نظر شما پیدا نشد.