سان نوش

سان نوش به معنای قابل نوشیدن می باشد و اسم از نوشیدن است. سان سنگی بود که بدان کارد و شمشیر و امثال آن را تیز نمایند و آن را فسان نیر نامند. (جهانگیری ) (صحاح الفرس ). سنگی بود که با آن کارد تیز کنند و بتازی آن را مسین گویند. سوهان و سنگی که بدان خنجر و کارد و غیره تیز کنند و آن را فسان نیز خوانند. نوش (اِمص) نوشیدن . (رشیدی) (اوبهی) (برهان قاطع) (جهانگیری)(آنندراج) (انجمن آرا). آشامیدن. (برهان قاطع) (جهانگیری). عمل نوشیدن. (فرهنگ فارسی معین). نوشیدن مطلقاً و نوشیدن می و باده نوشی :
هوا پرخروش و زمین پر ز جوش
خنک آنکه دل شاد دارد به نوش
فردوسی
درگاه به امید قبول تو کند خوش
آهن الم پتک و خراشیدن سان را
انوری