راهپیمایی دینی

ریشه ی تاریخی راهپیمایی دینی در ایران، نخستین بار در کتیبه های پیدا شده از ایلامیان به دست آمده است.
در کتاب «شهریاری ایلام» نوشته ی والتر هینتس ترجمه پرویز رجبی که سرگذشت ایلامیان باستان است و از 2450 پیش از میلاد آغاز می شود و تا 651 پیش از میلاد ادامه دارد چنین می خوانیم:
راهپیمایی دینی در ایلام باستان این گونه بوده که روحانیون و بلندپایگان کشوری و گاهی اعضای خانواده ی شاه با تندیس های خدایان در پیشاپیش مردم به راه می افتادند و آنها را به زیارتگاه ها می بردند. زیارتگاه های ایلامی دارای محراب بودند و در آن جاها که در بلندی ها ساخته می شد، خدایان را پرستش می کردند و قربانی ها می دادند. یکی از این زیارتگاه ها در روستای ستولان میان باشت و نورآباد (وسط انزان) بر جای مانده است. (ص 61)