طبیعت

این واژه تازى (اربى) ست و برابرهاى پارسى آن چنینند: دوم در معناى ذات و اخلاق و فطرت : جَنَم Janam (پارسى: طبیعت ، سرشت ، توانایى ، شایستگى) ، بْرِه Breh (پهلوى: طبیعت ، خوى ، اخلاق و ...) ، خوى Xuy ، منش Manesh ، چیهْرْ Chihr (پهلوى: طبع ، طبیعت ، ذات
، سرشت ، خوى) ، خیم Xim (پهلوى: ذات ، طبیعت ، فطرت ، سرشت) ، سرشت Seresht ، نهاد-نیهات Nahad-Nihat ، سمسان Samsan (سانسکریت: سَمستْهانَ : طبیعت ، خوى ، ذات ، طینت) ، تَتْوا Tatva (سانسکریت: طبیعت ، منش ، خوى) ، چیهْرَک Chihrak (پهلوى: طبع ، طبیعت ، ذات ، سرشت)
، گُهر-گُهره Gohar-Gohareh (پهلوى: اصل ، ذات ، طبیعت ، طبع ، سرشت) ، خُک Xok (پهلوى: اخلاق ، طبیعت ، ذات ، منش) ، مِنُک Menok (پهلوى: فطرت ، طبیعت ، ذات)